เข้าได้ทุกคน 
ตั้งกระทู้ใหม่ 
หน้าสมาชิก
ไม่รู้จะจัดการอย่างไร ลองอ่านเรื่องต่อไปนี้ดู
คุณอาจจะรู้สึกดีขึ้นที่ชีวิตไม่ได้สิ้นหวังเสียทีเดียว..อย่าง ผม
ไอ้เฮี้ยนี่! แม่งกวนตรีนนี่หว่า ..!!
สมัยที่ผมเริ่มย่างเข้าสู้วัยรุ่นใหม่ๆ (ม.5-6) มีวันหนึ่งที่จะต้องโทรศัพท์พูดธุระกับเพื่อน
"ฮัลโหล" เสียงผู้ชายรับสาย
"สวัสดีครับ ขอสายต้นครับ"
พูดยังไม่ทันจบ ผมก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์กระแทกดังโครม
ผมโกรธมากที่เจอความหยาบคายแบบนั้น
ต่อมาจึงได้รู้ว่าไอ้ต้นบอกเบอร์ผิดไปสองหมายเลข
ผมค้นเบอร์โทรศัพท์ที่ผิดและโทรไปใหม่
มีเสียงชายคนเดิมรับสาย
ผมตะโกนใส่กลับไปว่า "มึงมันไอ้ควาย"
แล้ววางหู ผมเขียนคำว่า เบอร์ไอ้ควาย ตัวใหญ่ไว้ข้างเบอร์โทรศัพท์ และเก็บมันไว้อย่างดี
วันไหนที่ผมหงุดหงิดหรือมีเรื่องเสียเงินมากๆ
ผมก็จะโทรไปเบอร์นี้ พอรับสายผมก็จะตะโกนว่า
"มึงมันไอ้ควาย"
เพียงเท่านี้อารมณ์ของผมก็จะดีขึ้นได้อย่างไม่น่าเชื่อ
คุณจะลองดูก็ได้ครับ เบอร์โทรศัพท์ของไอ้ควายคือ 711-6????
แต่ว่าตั้งแต่องค์การโทรศัพท์
มีบริการแสดงหมายเลขโทรเข้า ผมหมดสนุกไปเยอะ
เพราะต้องเปลี่ยนไปใช้โทรศัพท์สาธารณะแทน
ต่อมามีอยู่วันหนึ่งที่ผมขับรถออกไปซื้อของที่ศูนย์การค้าชื่อดังแห่งหนึ่งย่านปทุมวัน
ผมต้องวนอยู่ในลานจอดรถ หลายรอบ จึงเห็นรถคันหนึ่งกำลังถอยออกจากช่องจอดรถ
ผมรอเข้าเสียบแทน แต่ว่าแมร่งงเอ๊ยย!! กว่าสาวเจ้ามือใหม่หัดขับจะถอยออกมาตั้ง
หลักขับออกไปได้ ผมก็หาว รอไปหลายตลบ ทันใดนั้นก็มีรถเก๋งเข้ามาเสียบแทน
แล้วปิดประตูเดินส่ายออกไปโดยไม่สนใจเสียงที่ผมร้องโวยวาย
ผมคิดในใจว่าทำไมโลกนี้จึงมีพวกที่นิสัย...ชาวบ้านแบบนี้อยู่ด้วย ขณะเดียวกัน
ผมก็สังเกตเห็นป้ายประกาศขายรถติดอยู่ที่กระจกหลัง
ผมจดเบอร์โทรศัพท์เก็บไว้อีก แล้ววนหาที่จอดรถใหม่
สองสามวันต่อมา ผมโทรศัพท์หาเบอร์ของไอ้ควายอีก
และตะโกนใส่ไปว่า "มึงมันไอ้ควาย" แล้ววางหู
พอนึกถึงเบอร์โทรศัพท์ของไอ้รถ***ขับรถเก๋งวันนั้นเลยคิดว่าน่า จะโทรไปคุยด้วย
ตู๊ดดดด มีเสียงเรียกดังอยู่ครู่หนึ่ง ก็มีคนรับสาย
"ฮัลโหลล คุณประกาศขายรถใช่ไหม"
"ใช่ครับ"
"ผมจะดูรถได้ที่ไหนครับ"
"?46/28 ! ถนน สุขุมวิท71 ซอย???????
บ้านเป็นทาวเฮ้าส์ประตูสีเทาๆ มีรถจอดอยู่หน้าบ้าน"
"คุณชื่ออะไรครับ"
"เอกครับ คุณสะดวกเวลาไหนล่ะ ผมอยู่บ้านทุกเย็นน่ะ "
"จะบอกอะไรให้นะคุณเอก มึงมัน ค ว า ย ย ย ....!!"
ว่าแล้วผมก็กระแทกหูโทรศัพท์ใส่ตามฟอร์ม
ผมจัดการจดเบอร์โทรศัพท์ของไอ้เอก
ไว้ในรายชื่อยอดฮิตที่ต้องโทรประจำ ถึงตอนนี้
ผมรู้สึกว่าอารมณ์ปลอดโปร่งเพราะมีเบอร์ของไอ้เหรี้ยให้ผมโทร ไปหาถึงสองตัว
ผมโทรหามันทั้งคู่ ตะโกนด่ามันแล้วกระแทกวางหูโทรศัพท์ใส่อยู่หลายเดือนจนเริ่มเบื่อ
และคิดว่าถึงเวลาที่ต้องเปลี่ยนแปลงบางสิ่งบางอย่าง
ผมคิดอยู่นานว่าจะจัดการกับพวกนี้อย่างไรดี
ในที่สุดก็ได้คำตอบ..ผมโทรหาไอ้เฮี้ยตัวแรก เสียงชายคนเดิมรับสาย
"ฮัลลโหล"
"มึงมันไอ้ควาย" แต่คราวนี้ผมไม่วางหู
"มึงอีกแล้วเหรอไอ้เฮี้ย มึงเป็นใครวะโทรมาด่ากุอยู่ได้"
"กุชื่อเอกเว้ยย ไอ้ควาย!!"ผมตอบไป
"บ้านมึงอยู่ที่ไหน ไอ้ร ะ ยำ
บอกมากุจะไปเอาตีนไปให้มึงแดก"
"มาเลยไอ้เหรี้ย บ้านกุ ?46/28 ถนน สุขุมวิท71 ซอย ???????
บ้านเป็นทาวเฮ้าส์ประตูสีเทาๆ มีรถจอดอยู่หน้าบ้าน กุจะยืนรอกระทืบมึง"
"กุจะไปหานายเดียวนี้แหละ อย่าหนีไปไหนนะนาย เดี๋ยวเจอกุแน่ ปากดีนัก"
"มึงรีบมาเลย ไอ้ควายๆ ๆ ๆ"
ผมท้าทายก่อนกระแทกหูโทรศัพท์และโทรไปหาไอ้เหรี้ยขายรถเก๋ง
"สวัสดีแสดไอ้ควาย" ผมทักทายทันทีที่มันรับสาย
"ไอ้เหรี้ย! อย่าให้กุรู้นะว่ามึงเป็นใคร"
"แล้วมึงจะทำไมกุ"
"กุจะให้มึงแดรกตรีนนนไง.. ไอ้ส้นตรีน!"
"งั้นมึงรอกุอยู่ที่บ้าน.. เดี๋ยวกุจะไปแดกตรีน
"ไอ้ควาย!!"
ผมตะโกนใส่อีกครั้งก่อนวางหู ผมขับรถอย่างสบายใจออกไปที่ถนนเพชรบุรี
เข้าซอยผ่านหน้าบ้านไอ้เอก เห็นชายสองคนกำลัง ฟาดปากกันอย่างเมามัน
เมื่อเห็นว่าได้เลือดได้เนื้อกันพอสมควรทั้งสองฝ่าย
จึงโทรศัพท์ไปเรียก 191 ให้มาห้ามศึก ภารกิจผมเสร็จสิ้นแล้ว
ผมขับรถกลับไปนั่งเล่นเกมต่อที่บ้าน วันนั้นผมมีความสุขที่สุด..
พวกที่ชอบ...ชาวบ้านก่อน..จงระวังให้ดี !!
สรุปว่า มันหลอกให้สองคนนั้นมาตีกันเองซะได้
ฮาๆcredit http://www.tlcthai.com/webboard/view_topic.php?table_id=1&cate_id=69&post_id=13080
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก