ณ เมือง Silent Hill เมื่อปี 1990

ณ คฤหาสน์หลังใหญ่หลังหนึ่ง...



Katy: ....ฉันไม่อนุมัติ เชิญออกไปได้คะ

เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งอายุราว 30 ปีได้ เอยปากบางคำที่กระทบจิตใจชายคนหนึ่ง

ผู้ชาย: แต่คุณครับถ้าคุณไม่เซ็นสัญญานี้กรรมสิทธิที่นี้จะกลายเป็นของคนอื่นนะครับ
Katy: เห้อ...แบ่งๆ กันใช้ไปเหอะ จะไปไหนก็ไปเลยไป!
ผู้ชาย: แต่คุณครับ...
Katy: อย่าให้พูดเป็นครั้งที่สอง....!
ผู้ชาย: แต่....(ฮึก) อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!

เสียงตะโกนร้องลั่นบ้านหลังใหญ่ของตระกูล ฟรีสเตอร์แลนด์โดค๊อบ ชายคนนั่นถูกสาว
ใหญ่ Katy แห่งบ้าน ฟรีสเตอร์แลนด์โดค๊อบ ใช้มุดปักกระดาษ แท่งลึกไปที่ขั้วหัวใจ
จนตายสนิทคาพื้นห้องทำงานของ Katy....

Katy: ต่อให้ฉันฆ่ากี่คนต่อกี่คน...มันก็ไม่บาปเท่ากับที่พวกแกทำหรอก..!!
Hamos: อะไร?! เทอทำอย่างงี้อีกแล้วหรอ...เมืองของเราจะต้องพินาจก็เพราะเทอคนเดียวนั่นแหละ!
Katy: แล้วมันจะทำไม...มันก็ดีกว่าพวกที่จะมาใช้สมบัติเราซื้อเมืองของเรานิ ถูกมั้ย!
Hamos: แต่ก็แค่จับไปขังก็พอไม่เห็นต้องรุนแรงเลยก็ได้นิ
Katy: หุบปากแล้วกลับไปทำงานแกซะ ฮาโมส!!
Hamos: ก็ได้...แล้วพิธีกรรมเป็นไงบ้าง?
Katy: ต้องการมนุษย์
Hamos: อะไร?!
Katy: พวกสัตว์นรกอยากกินมนุษย์บริสุทธิ์และมีมลทิน!
Hamos: และจะไปเอาจากไหนละ?!
Katy: ก็ปล่อยพวกมันออกไปล่าคนกินกันเองสิ! หึหึ
Hamos: เราพวกเราละ เทอจะยอมให้ลูกหลานเราไปตายด้วยงั้นหรอ!?
Katy: พันธสัญญาของฉัน ฉันก็ต้องรับผิดชอบสิยังไงซะเลือดที่ฉันบูชาไว้ เด็กพวกนั่นก็ต้องมีบ้างแหละ
Hamos: เทอหมายถึงว่า...ถ้าหากสายเลือดเดียวกันมันจะไม่ทำร้ายงั้นหรอ?!
Katy: ใช่...หึหึ ถึงคราวนี้พวกที่ทรยศต่อเมืองของเราก็ต้องตายกันบ้างแหละ!?
Alisza: อีกแล้วหรอ...

เด็กสาวคนหนึ่งวัยละอ่อน กำลังแอบฟังอยู่ข้างประตู...เทอเป็นลูกบุญธรรมของ Hamos เป็น
เด็กแปลกๆ

Hamos: มาแอบฟังอย่างงี้ไม่ดีนะลูก
Alisza: ขอโทษคะ งั้นหนูไปโรงเรียนก่อนนะคะ...

เทอเดินไปพร้อมความคิดที่ยังมีอะไรปกปิดอยู่...?!


ณ เมือง Silent Hill ปี 2012



มิกิ: ออกไปให้พ้นนะ!!!

เสียงกรีดร้องของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเอ่ยดังขึ้นมา

มิกิ: ให้พวกสัตว์นรก!....ไปตายซะ (ปังๆ ปังๆ ปังๆ!!!)
มิกิ: ข้างหน้าเป็นกระทรวงสินะ งั้นต้องขอลองเข้าไปหาอะไรก่อนละกัน!!??

ณ โรงพยาบาล ในตัวเมือง



มายด์: ฟลังค์เราหนีกันออกจากที่นี้เถอะ!....อ่ะ!? อะไรน่ะ
ฟลังค์: ช่วยด้วยมายด์....
มายด์: อะไรกันน่ะ...ปล่อยเพื่อนฉันนะ!!!...อ๊ายยยย...โครม!
ฟลังค์: มายด์ ไม่นะ!!!
มายด์: อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!

ศะที่ลุกขึ้นมาจะฆ่าคน มันกำลังกดทับมายด์และอ้าปากพร้อมที่จะเขมือบ มายด์จึงดิ้นสุดชีวิต

มายด์: ไม่นะๆๆ ออกไปนะ ขอร้อง!! ช่วยด้วย!!!
ฟลังค์: แงๆๆ ฮือๆๆๆ มายด์!!!

ณ ห้างสรรพสินค้าในย่านชานเมือง



ลูกเกด: อะไรกันน่ะ เมื่อกี่!? เกิดบ้าอะไรเนี่ย?!

ลูกเกดที่กำลังหาทางออกจากห้างสรรพสินค้า เดินไปทางไหนก็เจอแต่ทางตัน

ลูกเกด: อะไรกันเนี่ย แล้วจะหาทางออกเจอที่ไหนละ??!!

อยู่ๆ ก็เหมือนได้ยินเสียงเรียกจากด้านบนของชั้น 4

ลูกเกด: ใครเรียกน่ะ!!!???
เฮนรี่: เขาจะได้ยินเสียงของเรามั้ยเนี่ย เห้อ....


ณ ถนนใหญ่ของเมือง



เอ็ค: เรื่องจริงใช่มั้ย...ไม่ใช่สินี้มันฝัน ฝันร้ายชัดๆ!!

เขาพยายามจับใจความจากที่ผู้ชายคนนั่นพยายามบอกอะไรสักอย่าง...

เอ็ค: เกิดอะไรกันแน่เนี่ย!! และทำไมศพถึงลุกขึ้นมาได้!?

เหล่าศพที่ลุกขึ้นมาหั่นมาหาเขาและพยายามเดินเข้ามาทำร้าย และเขาไหวตัวทันจึงรีบวิ่งหนีไปก่อน
ระหว่างที่เขาหนี เขาเห็นผู้หยิงคนหนึ่งกำลัง ล้ม อยู่ข้างทาง

เอ็ค: คุณครับ เป็นไรมั้ย!!??
โทเมะ: ออกไปนะ!!
(ปัง!!!)
เอ็ค: ไม่เป็นไรนะครับคุณ (เอ็คตะโกนถาม)
โทเมะ: ออกไปให้พ้นไอพวกผีบ้า!!! กรี๊ดดดด!!!

ณ กระทรวงเมือง



เพียร์: อั๊ก!! โครมมม!!! กรี๊ดดด!!??

เสียงผู้หญิงคนหนึ่งลั่นออกมา เพราะโดนปัดด้วยแขนทั้งสองข้างที่ใหญ่และหนักของ Mad eye

เพียร์: อะไรกันน่ะ...โอ้ย...อ๊ายยย!?
Mad eye: ตายซะ..ตายซะ...ตายซะ...ตายซะ แฮะๆ ๆ ๆ ๆ...!
เพียร์: ออกไป!!!!!!!!! (ปังๆ ๆ ๆ ๆ)

Alisza: ผลของการที่ถูกทิ้ง คำสาปของเมืองจะถูกปลุกขึ้นอีกครั้ง....ประตูนรกที่ไม่มีวันปิดลง

เสียงเด็กสาวพูดเอยขึ้นลอยๆ แต่จับใจความไม่ได้ ไม่นานเทอก็หายไปเป็นปริศนา!?