อืมมีอะไรให้อ่าน
ขอโทษทุกๆคน นะ
อ่านแล้ว อย่าหยุด กรุณาอ่านต่อ เพราะคุนได้โดนคำสาปนี้ไปแล้ว.... อ่านต่อเลย
เป็น เรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในเทศบาล.ท่าเรือ เด็กคนนี้ชื่อนิ้งเป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม นิ้งได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อน ๆ อยู่นั้น นิ้ง ก้อเหลือบไปเห็นสิ่ง ๆ หนี่ง เขาเดินเข้ไปใกล้ ๆ กับสิ่ง ๆ นั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง นิ้งนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขาก้อได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว นิ้งและเพื่อน ๆ ก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืนนิ้งและเพื่อน ๆ ก้อไปสนาม เดะเล่นและเปิดกล่อง ๆ นั้น ข้างในกล่องมีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชื่อ"เปลวเทียน"เป็นเด็กนักเรียนคนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิด ข่มขืนและค่าหมกอยู่ในป่าแห่งหนี่ง ที่นั่นหนาวเหน็บไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน จะมีใครมาอยู่เป็นเพื่อนเราบ้างไหม ถ้าเทอไม่อยากให้เราลากเทอมาอยู่เป็นเพื่อนกันเรา จากนี้ไปเป็นเวลา 7 ชั่วโมง ขอให้เทอก็อปข้อความข้างบนนี้ ส่งต่อให้สื่ออะไรก้อได้ เป็นจำนวน 10 coppy แต่ถ้าเธอไม่ทำตาม อีก 7 ชั่วโมงนี้ฉันจะไปตามเทอมอยู่เป็นเพื่อน * หลังจากที่นิ้งได้อ่านนั้น เอก้อไม่เชื่อ และคิดว่ามีคนมาแกล้งเป็นเพียงแค่เรื่องไร้สาระ และไม่ยอมทำตาม 7 ชั่วโมงให้หลัง นิ้งและเพื่อน ๆ ก้อตาย โดยที่ไม่มีสาเหตุ ***********************************- เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง จนถึงขณะนี้ หมอและตำรวจยังไม่สามารถรู้ได้ว่า เด็กเหล่านั้นตายได้เช่นไร __________ ตอนนี้พวกเทอได้อ่านกระทู้นี้ ก้อคงได้รับผลกระทบเหมือนกันหมด นั่นคือ เทอจะต้อง copy ข้อความนี้เป็นจำนวน 10 copy แต่ถ้าเทอไม่ทำตามที่เด็กคนนั้นขอ เทอจะต้องไปอยู่เป็นเพื่อกับเด็กคนนั้น อีก 7 ชั่วโมงให้หลัง ขอให้พวกเทอทุกคนโชคดี
(ปล ห้ามส่งมายังคนเดิมที่ส่งมาอีก ไม่งั้นจะรับโทษฐานคืน ตาย!!!!!)
ขอโทษเราอ่านของคนอื่นเเล้วกลัวkrirk0137@hotmail.com

Posts: 6
Joined: Wed Aug 12, 2009 12:17 pm

อืมมีอะไรให้อ่าน
ขอโทษทุกๆคน นะ
อ่านแล้ว อย่าหยุด กรุณาอ่านต่อ เพราะคุนได้โดนคำสาปนี้ไปแล้ว.... อ่านต่อเลย
เป็น เรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในเทศบาล.ท่าเรือ เด็กคนนี้ชื่อนิ้งเป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม นิ้งได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อน ๆ อยู่นั้น นิ้ง ก้อเหลือบไปเห็นสิ่ง ๆ หนี่ง เขาเดินเข้ไปใกล้ ๆ กับสิ่ง ๆ นั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง นิ้งนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขาก้อได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว นิ้งและเพื่อน ๆ ก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืนนิ้งและเพื่อน ๆ ก้อไปสนาม เดะเล่นและเปิดกล่อง ๆ นั้น ข้างในกล่องมีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชื่อ"เปลวเทียน"เป็นเด็กนักเรียนคนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิด ข่มขืนและค่าหมกอยู่ในป่าแห่งหนี่ง ที่นั่นหนาวเหน็บไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน จะมีใครมาอยู่เป็นเพื่อนเราบ้างไหม ถ้าเทอไม่อยากให้เราลากเทอมาอยู่เป็นเพื่อนกันเรา จากนี้ไปเป็นเวลา 7 ชั่วโมง ขอให้เทอก็อปข้อความข้างบนนี้ ส่งต่อให้สื่ออะไรก้อได้ เป็นจำนวน 10 coppy แต่ถ้าเธอไม่ทำตาม อีก 7 ชั่วโมงนี้ฉันจะไปตามเทอมอยู่เป็นเพื่อน * หลังจากที่นิ้งได้อ่านนั้น เอก้อไม่เชื่อ และคิดว่ามีคนมาแกล้งเป็นเพียงแค่เรื่องไร้สาระ และไม่ยอมทำตาม 7 ชั่วโมงให้หลัง นิ้งและเพื่อน ๆ ก้อตาย โดยที่ไม่มีสาเหตุ ***********************************- เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง จนถึงขณะนี้ หมอและตำรวจยังไม่สามารถรู้ได้ว่า เด็กเหล่านั้นตายได้เช่นไร __________ ตอนนี้พวกเทอได้อ่านกระทู้นี้ ก้อคงได้รับผลกระทบเหมือนกันหมด นั่นคือ เทอจะต้อง copy ข้อความนี้เป็นจำนวน 10 copy แต่ถ้าเทอไม่ทำตามที่เด็กคนนั้นขอ เทอจะต้องไปอยู่เป็นเพื่อกับเด็กคนนั้น อีก 7 ชั่วโมงให้หลัง ขอให้พวกเทอทุกคนโชคดี
(ปล ห้ามส่งมายังคนเดิมที่ส่งมาอีก ไม่งั้นจะรับโทษฐานคืน ตาย!!!!!)
ขอโทษเราอ่านของคนอื่นเเล้วกลัวkrirk0137@hotmail.com

Posts: 6
Joined: Wed Aug 12, 2009 12:17 pm

เอ่ออ.....ตัวหนังสือ(โคตร)เยอะไปหน่อยนะ แหะ ๆๆ= =" แต่ว่ามันก็เป็นจริงอย่างที่ว่าอ่ะ วัยรุ่นไม่มั่นใจในตัวเอง ขนาดเรายังเป็นเลยถึงแม้ยังไม่ถึงวัยรุ่นก็เหอะพ่อแม่ด่าทุกวันเฮ้ออออ กลุ้มToT

ใช่แล้วคะ
เมื่อปีที่แล้วยังจำได้เลยโดนบอกว่า กินเผ็ดไม่ได้เหรอ น้อง(2 ปี)ยังกินได้เลย
มันรู้สึกเจ็บลึกๆ เค้าก็กำลังพยายามกินเผ็ดพูดงี้อะ กำลังฝึกกินอยู่มันหมดแรงใจเลย

มันก็อาจจะใช่ ! เรายังไม่มั่นใจตัวเองเลย

พ่อแม่ทุกคนอาจจะไม่เหมือนกัน แล้วแต่บางคน

แต่สวยมากพ่อแม่ที่ใจดีจะหายากมากมาย มีแต่

พ่อแม่ที่คอยห้ามนั้น ให้ถึงเวลาตรงนี้ก่อนลูกถึง

จะทำได้ พอเราสอบไม่ได้ดีหรือดี(บางครั้ง)ก็โดนพ่อ

แม่(บางครั้งนะสำหรับคนสอบดี) แต่ส่วนมากจะไม่มี

เราก็เป็นคนหนึ่งที่สอบเรียนได้ดีอยู่ก็ไม่ได้โดนด่าว่า

แต่เราเป็นคนขี้เกียร เรามั่กจะโดนย่า ย้ำนะว่า ย่า

ด่ามาก ! เวลามีรายการแบบคล้ายๆ เด็กดีอะไรนี้

เรากับพี่จะโดนด่าว่าตลอด ! เลยด้วยซ้ำ ไม่มีวัน

ไหนที่จะไม่โดนด่าเลยเว้นวันที่ไม่มีรายการเด็กดีที่เราบอกไป

ยายไม่เคยด่าเรากับพี่เลย !

และก็ไม่เคยเห็นหน้าตั้งแต่เด็กยันจะ ม.1 แล้ว !

จากใครไรมาก แต่พี่เราโดนด่าเยอะมาก! =o=



เพิ่มเติม

ตัวหนังสือเยอะโครตมากๆเลย จขกท.

มาอีกแล้วหรอ I จดหมายนี้

ตัวหนังเยอะมากจริงๆึ้ค่ะ เขียนไม่พอ 555+ จดหมายมาอีกล่ะ รก!

อืม...บ้านเราไม่เป็นนะไอ้เรื่องคำหยาบเนี่ย

แต่ถามว่ามีอะไรที่ทำให้ไม่มั่นใจมั้ย? นอกจากนี้
ส่วนตัวเราก็มีแหละ.. ก็คิดมากไปต่างๆนาๆ
การที่พ่อแม่ให้ความคาดหวังมากไปก็ทำให้เราอึดอัดนะ..
ถึงจะไม่ได้บังคับว่าลูกต้องทำอย่างนี้นะ! ต้องเรียนคณะนี้นะ!
แต่บางทีมันออกมาเป็นประโยคที่เหมือนจะไม่ได้บังคับ แต่เป็นความคาดหวัง

แบบ.. ถ้าพ่อแม่คาดหวัง แต่บอกว่าไม่บังคับ ก็หมายถึงว่าอยากให้เรียนตามที่เคยพูดๆเฉยๆ?
แล้วถ้าเราไม่เรียน แล้วจะเป็นไง ท่านเสียใจไหม?
แต่ถ้าเราเรียนคือเราไม่ชอบ..

มันก็มีทุกบ้านแหละ ขนาดอบอุ่นแค่ไหนก็ต้องมี

ความคิดคนเรามันไม่เหมือนกันอ่ะ...ตามความคิดเรานะ

จริงอย่างที่พี่ทรายว่าอ่ะแหละนะ= =!

เราไม่มั่นใจในตัวเองมานานแล้ว
ตอนนี้ไม่เคยคุยกับใครก่อนเลย
ก็กลัวเขาจะไม่คุยด้วย
เพราะเมื่อตอนเด็กๆก็เป็นแบบนี้

คือมันไม่มั่นใจในทุกๆเรื่องเลย

แต่เวลาเราสอบ แม่ให้กำลังใจนะ
เรารักแม่
แต่เราก็ขี้อายเหมือนกัน
----------------------------------
กรุณาอย่าเขียนจดหมายลุกโซ่ได้ไหมคะ

เมื่อก่อนเราก็เป็นคนเงียบๆ ออกแนวขี้อายด้วยซ้ำ ตอนนี้กลายเป็นยัยแสบไปล่ะ

เป็นคนเก็บกด+ไม่มั่นใจในตัวเองแล้วค่ะ

พ่อแม่ ทำงาน เราคุยด้วยนิดหน่อย ก็ไล่ แถมยังบอกว่า รำคาญ ชอบตะคอกใส่เรา

แค่เดินไปใกล้ๆ ยังตะคอกใส่เลย

ก็เข้าใจว่า อากาศมันร้อน+งานยุ่ง แต่ไม่เห็นต้องตะคอกเราเลยนี่

ทุกวันนี้เศร้ามาก พ่อแม่ไม่สนใจ ทำแต่งาน

ก๊ากๆไม่มีใครสนใจคอเม้นจดหายลูกโซ่เลย

(สงสัยมีแต่เรา= =!)

ของเรานะ เราไม่อายเลยที่จะบอกรักพ่อเเม่(ขั้นขี้อ้อนด้วยซ้ำ)เเล้วตอนสอบเเม่เราก็จะอวยพรให้นะ เเต่พ่อสิ ต้องเตือนทุกที
-----------------------------------------------------------
ไม่มีคนสนใจจดหมายลูกโซ่เลย

พ่อกะเเม่ชอบเปรียบเทียบกับคนที่ดีกว่า

เหมือนกันทั้งครอบครัว

จริง  เพราะเด็กจะมองผู้ใหญ่เป็น ROLE MODEL ถ้าผู้ใหญ่ทำให้เด็กกลัวเด็กก็จะขาดความมั่นใจ หรือพูดไม่ให้ความหวังมันจะเก็บอยู่ข้างไหนเรื่อยๆจนไม่มั่นใจ

ถูกเป๋งเลย

เกือบร้องไห้แล้ว