ไม่น่าเชื่อเลยว่าคนขี้เหล่ อย่างฉันจะได้เป็นหงส์ในวันข้างหน้า “ฮ้าววววว เช้าแล้วหรอเนี่ย” ซองจีสาวน้อยไร้เดียงสากำลังตื่นนอนเพื่อจะไปโรงเรียน “แม่มีไรกินอ่ะ”
“โจ๊ก” โจ๊กอีกแหละเบื่อแล้วนา ห้ามบ่นดีกว่าเราเดี้ยวแม่ดุหลังจากกินข้าวเสร็จ
“แม่ไปก่อนนะ”
“เออ” หึหึ ทุกคมต้องตะลึงในความเปลี่ยนแปลงของฉันอิอิ(โหมดหลงตัวองอย่าสน)
“ นี้ยัยซองจีนั้นยังไม่มาเลยนะ”
“สงสัยคงขี้เหล่กว่าเก่ามั้งฮ่าฮ่าฮ่า” ตึกตึก! มีแต่คนหันมามอง ภูมิใจภูมิใจฮ่าฮ่า หลังจากที่หลงตัวเองจนนำใจแล้วฉันเดินเข้าห้องอย่างสบายใจ จู่จู่ก็มีคนเดิมเข้า
“นี่ใช่ซองจีหรือเปล่า?” นี่เพื่อนฉันเขาชื่อว่าจียอง ยัยนี่นะรั่วฮาทุกเวลาแต่เขาเป็นคนดีนะคอยช่วยเหลือตลอด ไม่มีเงินก็เอาจากไอ้นี่ โดดแก้ลงก็ให้เขาช่วย แม่พระจริง
“ใช่ทำไมหรอ” นึกว่าจะจำไม่ได้เพื่อนแท้จริงๆ
“ก็ไม่มีอะไรหรอก ห๊ะ! ซองจีหรอ”
“อย่าเสียงดังสิ ทุกคนหันมาแล้ว จุจุ” ฉันก็อายเป็นน่ะย่ะ
“ สวยขึ้นนะเนี่ย นิสัยก็เปลี่ยน ไม่อยากเชื่อเพื่อนเราหรอเนี้ย” ไม่ต้องเชื่อก็ได้ว่าเป็นเพื่อน
“เรียบร้อย เหมือนลูกคุณหนูเลยนะเนี้ย”
“นี่ซองจีจริงหรอ”
“ใช่” จากนั้นทุกคนก็มารุมฉันไม่ใช่ขี้น่ะยะตอมอยู่ได้ เฮ้อจะถามไรนักหนาขี้เกียจจะตอบคำถามแล้ว
“เฮ้ยเพื่อนทำไมซึมอย่างนั้นละ ไม่ดีใจหรอกที่มีคนชื่นชมนะ”
“ดีใจบ้าอะไรละก็แทยอนไม่สนเค้าเลย”
“แล้วทำไมละ”
“กะ...ก็” ขนานเพื่อนตัวเองยังไม่กล้าบอกแล้วฉันจะกล้าบอกมินโฮไหมละ เฮ้อ
“บอกมาดิแก อย่าอ้ำอึ้งดิ -_-”
“ไม่บอกแล้ว” แล้วฉันก็เดิม...นเพื่อนไปเลย ยัยนั้นเกาหัวยิ้กยิ้ก ตอนนี้ฉันกำลังนั่งอยู่หน้าจอคอม ในใจก็อย่าคุยกับแทยอง แต่อีกใจมันก็ไม่กล้า ฉันนั่งเล่นเฟสไปพลางๆแล้วมินโฮก็มาทัก “ดี บายดีไหม”
“ดี”
“เดี้ยวนี้ดังใหญ่แล้วนา”
“ก็งั้นแหละ”
“ไม่ดีใจหรอ”
“ดีใจอยู่ นะแต่”
“ทำไมหรอ”
“ไม่ไรหรอก”
“บายน่ะ”
“อืม” เบื่อจังเลยไม่ได้คุยกับแทยอน เมื่อไหร่จะรู้เนี่ยว่าฉันรู้สึกยังไง

น่าสนุกค่าๆ >< ขอติดตามอีกเรื่องน้าา

ติดตามโลดๆ น่ารักดีๆ

ว้าวววว นางเอกจะโดนแปลงโฉมด้วย น่าติดตามๆ

ลั้ลลั้ลลา ท้องฟ้าสดใส อากาศแบบว่าดี้ดี จะไม่ดีได้ไงก็คนที่เคยสารภาพรักครั้งแรกขี่จักยานมารับฉันถึงหน้าบ้านเหมือนในการ์ตูนญี่ปุ่นเลย >///< (เก็บอาการหน่อยสิตัวเธอ)
“ เอ่อ..ฉันมารับเธอทุกวันได้ไหม”

“ไม่รู้เหมือนกันน่ะบ้างที่เพื่อนฉันอาจมารับก็ได้”

“งั้นเราขอเบอร์เธอได้ไหมล่ะ”

เล่นตัวดีกว่าเรา “จะเอาไปทำอะไรหรอ”

“ก็จะได้รู้ไงว่าเธอจะให้เราไปรับไหม”

“เสียใจด้วยน่ะเราจำเบอร์ตัวเองไม่ได้ :p”จากนั้นก็เงียบชี่ไม่มีการพูดคุยไดไดทั้งสิ้น

“อ่ะ ถึงโรงเรียนแล้วไว้เจอกันที่ห้องน่ะ”

“อืม”

เฮ้ออึดอัดชะมัด ยัยจียองกับมินโฮอยู่ไหนเนี่ย ไปรอที่หน้องดีกว่า ในระหว่างที่ฉันเดิน แล้วจู่ๆก็มีรุ่นน้องคนนึงเอาดอกไม้ช่อใหญ่มาให้ฉัน

“กรุณารับไว้ด้วยครับ -/////-“

ทุกคนมองอย่างตกตะลึง เปิดเรียนไม่กี่วันก็มีคนมาจีบ หลังจากที่ฉันรับดอกไม้แล้วก็มีคนซุบซิบว่า

“ยัยนั้นต้องศัลยกรรมมาแน่ๆเลยเธอว่าป่ะ”

“ฉันก็ว่างั้นคนอย่างไม่มีวันสวยได้หรอก” น้อยแน่ะกล้าว่าฉันหรอ ฉันเลยเข้าไปพูดกับคนที่นินทา

“แล้วเธอสวยตาย หน้าอย่างกับตัวเงินตัวทอง ยังมีหน้ามาว่าคนหัดมองตัวเองก่อนที่จะว่าคนอื่นสะบ้างยัยปลาบู่ชนเขื่อน” “อร๊ายยยยยยย” คิด

หรอจะมาสู้ฉันไม่มีวันซะหรอก เอ๋นั่นยัยจียองมินโฮนี่น้า

“จียอง มินโฮ” ฉันตะโกนเรียกเพื่อนสุดเลิฟ ยัยจียองมินโฮหันมา (จะไม่หันได้เธอตะโกนจนคนทั้งโรงเรียนได้ยิน)

“อ่าว ซองจี มาแต่เช้าน่ะ”

“ก็มีคนไปรับนิ อิอิ” แล้วฉันกับจียอง มินโฮก็คุยอย่างเพลิน ก็คนมันคิดถึงเพื่อนแล้วจากนั้นเราก็แยกย้ายกันไปนั่งที่ แล้วครูก็มายืนหน้าห้อง

แล้วก็พูดอะไรซักอย่าง

“ วันนี้ครูจะให้นักเรียนไปสมัครเข้าชมรมน่ะจ๊ะ” ลืมไปเลยว่าจะต้องเข้าชมรม ฉันกำลังหันไปมองหน้าต่างเพื่อคิดว่าจะอยู่ชมรมอะไร แล้วก็มีคนเดินมาหาฉัน

“ ซองจีคุณได้อยู่ชมรม คาเฟ่ เมด คุณจะเข้าหรือไม่” เฮ้ยนี่มันชมรมที่มีแต่สาวป๊อบหนุ่มป๊อบนิ ถ้าเราได้อยู่เราก็จะได้เงินในแต่ล่ะครั้ง 10000 วอด กำไลสุดๆแล้วเรายังได้ใส่ชุดเมดน่ารักน่ารักอีก ไม่เข้าไม่ได้แล้ว

“ค่ะฉันจะเข้าค่ะ” แล้วคนนั้นก็เอาชุดเมดมาให้

“นี่ค่ะ ตอนเย็นมาที่คาเฟ่ด้วยน่ะค่ะ”

“ค่ะ” แล้วเขาก็ออกจากห้องไป

“เฮ้ย แกเป็นคนที่2ของห้องเลยน่ะโว็ยที่ได้อยู่ชมรมนั้น”

“เออรู้แล้วน่า”ความฝันเป็นจริงแล้ว ยิงปืนนัดเดียวได้นกสามตัว 5555+

ฮา...เสียใจเราจำเบอร์ตัวเองไม่ได้

ติดตามๆ หนุกดีนะเออ

นางเอกเราสวยแล้วออกตัวแรงนะเนี่ย

ติดตามต่อไปจ้ะ

ตอนเย็น ถึงเวลาแล้วไหนไหนก็ได้เข้าชมรมเหมือนแทยองแล้ว ชวนไปด้วยกันดีกว่า
“ นี้ แทยองไปด้วยน่ะ”
“ไม่”
“น้า” จากนั้นฉันก็ตื้อจนเขายอมมาด้วย ฉันกับเขาเดินด้วยกันไปเรื่อยเห็นมันเงียบฉันเลยชวนคุยไปเรื่อย จนเขารำคาญฉันน่ารำคาญขนานนั้นเลยหรอ T^T อ่ะถึงแล้วต้องจากกันแล้วหรอเนี่ยเฮ้อ เข้าไปดูข้างในดีกว่า ว้าวข้างในประดับไปด้วย เพชรสุดยอดคนทำชมรมเนี่ยรวยแง หลังจากที่เหมือนคนเซาวะกาวแล้วฉันก็ไปแต่งตัว แต่งตัวเสร็จฉันมองตัวเองที่กระจก หุ่นดี หน้าสวยเป๊ะ น่ารักสุดๆไปทำงานดีกว่า แล้วก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาหาฉัน
“สวัดดีจ๊ะ ฉันชื่อ ฮึนเฮ เธอเป็นสมาสิใหม่สิน่ะ” สวยจังเลยน้าสูง สง่างาม
“ค่ะ”
“เดียวฉันจะแนะนำให้น่ะ”
“ค่ะ”
“ ในคาเฟ่เราจะมีสองชั้น ชั้น1 จะเป็นของเมด ชั้น2 เป็นของพ่อบ้าน การต้อนรับลูกค้า ถ้าเป็น ผู้หญิงต้องบอกว่า กลับมาแล้วหรอค่ะ นายหญิง เป็นผู้ชาย ต้องบอกว่า กลับมาหรอค่ะนายท่าน แล้วก็ยิ้มอย่างสกใส บลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ฟังแล้วปวดหัว แค่วันแรกน่ะเนี่ยฉันจะไหวหรอเนี่ย
“หลังที่ฟังฉันพูดคงจะเข้าใจไปทำงานแล้ว” ถ้าไม่เห็นแก่เงินฉันไม่ทำหรอก อ่ะลูกค้ามาแล้ว
“กลับมาแล้วหรอนายท่านเชิญทางนี่ค่ะ” อีตานั่นมองฉันเคิ้รมสุดๆ สยิ้วที่สุด ดีน่ะที่เขารับแต่ คุณหนูคุณชาย
“จะรับอะไรดีค่ะนายท่าน”
“ข้าวห่อใข่”
“ค่ะ รอแปปนึงน่ะค่ะ”
“ซองจีไปรับลูกค้าแทนฉันหน่อยน่ะ”
“ค่ะ”
“ซองจี สั่งกาแฟไม่ใส่น้ำตาลน่ะ”
“นายท่านไม่ขมหรอค่ะ”
“ไม่ขมหรอกแค่มองหน้าซองจีก็หวานพอแล้ว” แหวะเลี่ยนจนมดตอม
“ค่ะ เดียวมาให้น่ะค่ะ”
จากนั้นฉันก็โดนเรียกใช้ทุกวัน เหนื่อยเป็นน่ะยะ ฉันกำลังนอนอย่างกับขึ้นสวรรค์ =w= แต่แล้วฉันก็ตกจากสวรรค์
“ซองจี จ๋าวันนี้มีคนจ้างเธอเดทน่ะ”
“หรอ”
“เขาบอกว่าจะให้ เงิน 10 ล้านวอด”
จากนั้นเงินก็หล่นจากฟ้า $_$ (ตาเป็นเงินเชียว- -)
“แล้วเขาอยู่ไหนล่ะเดียวฉันไปหา” เงินเงินหรออยู่ข้างซองจี
“อยู่ที่ โต๊ะ4” จากนั้นก็รีบเดินอย่างเร็ว อร๊ายยยไม่ใช่แค่ 3 ตัว แต่4ตัวอร๊ายยย นั่นไงเขานั่นมันแทยองไม่ใช่หรอ พระเจ้าส่งแทยองมาให้ฉันหึหึ ฉันจะให้กินตับแล้ว-..-(นางเริ่มหื่น) แล้วฉันก็ตรงดิ่งไปที่โต๊ะ
“แทยองจ้างฉันเดทหรอ”
“ใช่” ที่แท้นายก็ชอบฉันนี่เองแหม>///<
“ทำไมต้องจ้างฉันล่ะ”
“ไม่มีเหตุผล” แล้วเขาก็ลากฉันไปนั่งรถคันหรู เขาจะพาฉันไปไหนน่ะ -*-

สาวเมดผจญหนุ่มป่วน><

เข้าชมรมแล้วๆๆ><

มีจ้างเดทด้วย กรี๊ดดดด อิจฉาๆๆ

แจ๊บแจ๊บ~ “ฮ้าวว” เอ๋ นี่ฉันหลับไปตอนไหนเนี่ย พอฉันลืมตาแวปเดียวก็ไม่ตื่นอยากอีกแล้ว ก็แทยองสิ ตอนนี้ฉันนั่งตักเขาอยู่ >///< แล้วก็กอดฉันอย่างอบอุ่น ไหนก็ตื่นแล้วฉันก็ปลุกแทยองซะเลย เขาลืมตาขึ้นมาเราสองคนเผลอสบตากัน ตาของเขาเป็นสีครามดั่งมหาสมุน ฉันถึงกับเคิ้รมในขณะที่ฉันเคิ้รมเขาก็เอาหน้ามายื้นจนจะถึงปากอยู่แล้วจากนั้นฉันก็ผลักเขาออก ฉันไม่ง่ายรู้เอาไว้ซะ
“จะทำอะไรน่ะ”
“ก็จูบไง เธอเป็นคนแรกที่ผลักฉันออกน่ะเนี่ย ”
“ใครเขาก็ผลักออกทั้งนั้นแหละ”
“จูบของฉันน่ะใครๆก็อยากได้” ขึ้นขึ้นมันปริ๊ด ฉันเลยตบหน้าเขา เต็มๆแดงสุดๆ
“เธอกล้าตบฉันหรอ”
“ใช่ฉันกล้า รู้ไว้ฉันมันไม่ง่าย” แล้วฉันก็วิ่งหนีไป
“ยัยบ้าเอ๋ย” ฮือๆๆ แทยองไม่ใช่คนอย่างนั้นมันไม่ใช่ ฉันคิดอย่างนั้นทั้งวันทั้งคืน
“ ง่าเช้าแร้วหรอ” ฉันส่องจก
“อ๊ากกกกก” ทำไมน่าตัวเองถึงขอบตาดำขนานเนี่ย โรงเรียน วันนี้ฉันไปโรงเรียนอย่างง่วงเงียน ฉันเหมือนวิญญาญหลุดออกจากร่าง ตอนเย็น
“นี่ซองจีเธอไหวไหมเนี่ยหน้าซีดอย่างกับซอบบี้”
“ไหวค่ะเดียวออกไปรับลูกค้าน่ะค่ะ”
“อย่าหักโหมล่ะ” อ่ะลูกค้ามา
“กลับมาแล้วหรอค่ะนายท่าน เชิญทางนี้ค่ะ” นั้นแทยองวันนี้ต้องทำงานไม่ใช่หรอ ปวดหัวจัง ฉันตัวโซเซ
“เธอเป็นอะไรหรือเปล่า” เขามองฉันอย่างห่วงใย หึถึงทำยังไงฉันก็ไม่สนนายหรอก
“อย่ามายุ่งกับฉัน” โอ๊ะหน้ามืดตามัวแล้วฉันก็เป็นลม
“เธอ”
“อะอืมที่นี่ที่ไหนเนี่ย”
“ห้องพยาบาลไง ^.^”
“ทะ แท ยอง”
“ฉันไปล่ะ” อย่าพึ่งไปสิ
จากนั้นฉันก็นอนจนครูมาปลุก
“ซองจีดึกแล้วกลับเถอะ”
“ค่ะ” โรงเรียนตอนดึกเนี่ยน่ากลัวจัง ฉันไปถึงที่หน้าประตูโรงเรียน ฉันเห็นแทยองรอฉันอยู่ เฮ้ยพึ่งหลงตัวเองเขาอาจรอคนอื่นก็ได้ เขาหันมาแล้วเขาเห็นเขาก็ตรงมาที่ฉัน
“นี่ ซองจีฉันลืมให้เงินเธอน่ะ” $_$ เงิน
“ใช่”เขาเซนเช็คให้ฉัน
“เอาไป” เย้ได้เงินมาแล้ว
“เธอจะเอาเงินไปทำอะไร”
“มันเรื่องของฉัน”
“เดียวฉันไปส่งน่ะ”
“ไม่เอาฉันกลับเองได้”
“ก็บอกว่าไปส่งไง” เขาลากฉันขึ้นรถทันที
“ก็บอกแล้วไงว่าไม่ต้อง”

“เฮ้ยแทยองนายว่า ซองจีน่ารักไหมว่ะ”
“ก็น่ารักอยู่”
“ไหนไหนแกก็เหมือนจะสนิทกับซองจีแล้วนายช่วยเป็นพ่อสื่อหน่อยดิ”
“ไม่ได้ว่ะเพื่อน”
“ทำไมก็ชอบซองจีไง”
“เปล่าฉันแค่คิดจะจีบเล่นๆ”
“ดีพอนายได้หล่อนแล้ว เดียวฉันงาบต่อ”
“ได้” ด้านซองจี
“ซองจีจ๋าเอา ข้าวห่อหัวใจด้วยจ๊ะ”
“ข้าวห่อไข่เสร็จแล้วค่ะ จะให้เขียนว่าอะไรดีค่ะ”
“ I love you”
“ค่า” อีตานั่นยิ้มแฉ่ง
คนในคาเฟ่ไม่คิดจะเรียกคนอื่นหรือยังไงเนี่ยเหนื่อยจะตายอยู่แล้ว ฉันไปรับเมนูอย่างเซ็งเป็ด ไก่ ควาย วัว
ฉันไปมองน่าลูกค้า นายแทยองอีกแล้วหรอ วันวันมาไม่เห็นมากินไรยกเว้นชวนฉันคุย-*- หลังจากที่คุยกับแทยองแล้วฉันก็กลับ วันนี้ 13 ก.พ. พรุ่งนี้ 14 ก.พ. ฉันจะได้ดอกกุหลาบกี่ดอกน้าช๊อกโกแลตกี่กล่องหนอ ฉันหลับไปพร้อมคิดไร้สาระว่าพรุ่งนี้จะได้ของอีกชิ้น ได้ซัก 100 ชิ้นยิ่งดีอิอิ เช้าวันใหม่
“แม่โรงเรียนก่อน เน้อ-w-” พอถึงห้องก็เจอดอกกุหลาบเต็มโต๊ะช๊อกโกแลตเต็มใต้โต๊ะ อะไรมันจะปานนั้น -0- วันนี้ไม่ได้เรียนเย้เย้ฉันได้กุหลาบมากมายช๊อกโกแลตกรายกองแต่ไม่ได้ของแทยองมันเศ้ราT^T
ฉันเดินเศ้ราอย่างอถานฉันเห็นแทยองถือกุหลาบช่อใหญ่มาอยู่ตรงหน้าฉันเขาคุกเข่าแล้วขอฉันเป็นแฟนแล้วฉันก็ตอบตกลงจากนั้นเราก็เป็นคู่ที่น่าอิจฉาที่สุดในโรงเรียนจนผ่านไปหลายเดือนแทยองเริ่มไม่ใยดีกับฉัน ฉันเสียใจมาก
“จียอง มินโฮฉันจะทำไงดีแทยองไม่สนใจฉันเลย T[]T”
“เออน่า”
“มันคือสัณญาญบอกเลิก”
“มันไม่จริงใช่ไหมTOT” ตอนเย็นแทยองนัดฉันที่สระน้ำของโรงเรียน
เขามาก่อนเรานิโกรธเราแน่ๆเลย “นี่ ทำไมมาช้าจัง”
“เราขอโทษ”
“ช่างมันเถอะเข้าเรื่องดีกว่า”
“เรื่องอะไร”
“เราเลิกกันเถอะ”
“ทำไม”
“ก็เธอมันผู้หญิงน่าเงิน ทำอะไรก็ได้เงิน”
“มันไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อย”
“เราเลิกกันดีกว่า”
“เออ ไอ้ผู้ชายเฮงซวยไปตายซะ” ฉันเอารองเท้าปาไปที่หัวเขาแล้วฉันวิ่งหนีหายวาบเลย

สงสารจีซองจังเลย แค่โดนจีบเล่นๆ

แต่สาวเจ้าก็ห้าวจริงๆเลย ไปถอดรองเท้าเขวี้ยงใส่เค้าอีก สะใจๆ

ติดตามต่อไปจ้ะ