เข้าได้ทุกคน 
ตั้งกระทู้ใหม่ 
หน้าสมาชิก
)เรื่องมันมีอยู่ว่าเมื่อ 3 ปีที่แล้ว ตอนอยู่ ม.5 ทางโรงเรียนจัดเข้าค่าย หลังจากที่ดำเนินกิจกรรมเรียบร้อยแล้ว ประมาณ 5 ทุ่มก็เข้านอน แบบว่าผู้หญิงนอนในห้องนะ แต่พิงค์กับเพื่อนนอนไม่หลับก็เลยแอบอาจารย์มาเดินเล่น พวกเราเดินไปตรงโรงจอดรถของครู เพราะบรรยากาศตรงนั้นดีมากๆ พวกเรานั่งกันได้สักพัก เห็นเงาของผู้หญิงกำลังเดินอยู่ และเดินผ่านที่ที่พวกเรานั่งอยู่ สาเหตุที่ไม่มีใครเห็นพวกเราเพราะเรานั่งอยู่ในที่แคบๆ นั่นก็ไม่ใช่ใคร คืออาจารย์ที่โรงเรียนนั่นเอง เพื่อนคนนึงพูดเบาๆ''ชิบหาย วาสนา!!'' พวกเราคิดกันว่าคงจะหนีไม่ทันก็เลยทำเนียนเข้าไปขอไฟฉายครู แล้วบอกว่ามันมืดมากหาทางไปห้องน้ำไม่เจอ ตอนนั้นครูหันหลังให้พวกเราอยู่ เรียกหลายรอบมาก ''อาจารย์คะ อาจารย์ ''แกก็ไม่หัน แต่พูดด้วยเสียงแปลกๆว่า ''ฉันจะไปนอนที่บ้าน ประมาณ 7 โมงเช้าฉันถึงจะมา'' พวกเรา 6 คนหันมามองหน้ากัน เป็นเพราะเสียงที่น่ากลัว พวกเราก็วิ่งกระเจิงคนละทิศคนละทางกลับห้อง พวกเราหยุดและหันหลังกลับมาทางโรงรถ ''อาจารย์หายแล้ว'' เพื่อนอีกคนพูด พวกเรากลับมานอนตัวสั่นในห้อง ขนลุกกันไปหมด ต่อมาประมาณ ตี5 อาจารย์วาสนาเดินเข้ามาปลุกพวกเราในห้อง ''ตื่นได้แล้ว พวกเธอ ไปออกกำลังกาย'' พิงค์เลยถามว่า ''จารย์ขา คืนนี้จารย์นอนที่ในคะ'' ''ฉันก็นอนที่ห้องพักครูสิ หลับตั้งแต่ เข้าห้องแล้ว'' ''อ้าว จารย์ไม่ได้ออกไปไหนเลยหรอ'' ''ไม่ แล้วพวกแกถามทำไม'' พวกเรามองหน้ากัน และกลับมาขนลุกอีกครั้ง ''ม มะ ไม่ มีค่ะ'' พวกเราวิ่งออกกำลังกายและวิ่งผ่านโรงจอดรถ เราแทบจะไม่กล้าที่จะวิ่งไปข้างหน้า ขาสั่น ขนลุก นี่หรือที่เขาเรียกว่า ผีอำ พวกเราจึงสัญญากันว่า ''พวกเราจะไม่แอบออกจากห้องตอนเข้าค่ายอีก
'' นี่เป็นเรื่องจริงของพิงค์นะคะ 'พวกเราจะไม่แอบออกจากห้องตอนเข้าค่ายอีก '' 
วันหลังไปเข้าค่าย เราจะไไม่แอบออกไปข้างนอกอีก
(หลอนแทนอะ+กลัวด้วย)
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก