ซันชายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
นายตายได้ยังง๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
( ก็เค้าบอกอยู่โดนโจรแทง - - )

ซึ้งมากค่ะ เราอ่านน้ำตาซึมเลย

เศร้ามากเลยค่ะ

ไม่นะ สงสารนางเอกจังต้องแบกรับความเจ็บปวด ความทุกข์ไว้เต็มอึ้งเลย
ทั้งเรื่องเเม่ เเล้วก็ชายอีก TT^TT

เศร้า

แบบว่า 'ซึ้งอ่ะ'

ซึ้งมากๆ ๆเลย

แอบอึ้ง ตอนคุณน้าที่ยืนหน้าหลุมศพ...
โอ้ อึ้ง... ไปเลยอ่ะ แบบ.. ซันแน่ๆ แง๊...

ทำไมเรนไม่ยอมออกไปพบซันวันนั้น
ไม่อย่างงั้นฝนจะได้หยุดตก เพราะมีพระอาทิตย์เข้ามาแล้วเชียว
ความเศร้าโศกทุกอย่างคงจะยุติลง พร้อมกับสายรุ้งที่ทอแสงขึ้นมา << มันเพ้ออะไรของมันฟร่ะ


แต่ชอบตอนจบค่ะ ซึ้งปนเศร้า

ซึ้งมากค่ะT_____T

เราอ่านแล้วบ่อน้ำตาแตก
นี่เราอินเกินไปมั้ยเนี่ย
แถมยังเปิดเพลงบิ้วอารมณ์ตัวเองอีก
ไม่คิดว่าจะเศร้าขนาดนี้
ฮือๆ ไม่อยากให้ซันชายตายเลยอะ
แต่สุดท้ายก็คงได้อยู่กับเรนแล้วเนอะ (เศร้าว้อยย T__T)

อ่านไปร้องไห้ไปเลย

เรื่องนี้เล่นเอานำ้ตาแตกไหลไม่หยุดเลย จริงๆนะ ทั้งๆที่ตายังค้างอยู่ มือยังกลิ่งลูกกลิ่งเมาส์อยู่ ฟังเพลงไปด้วย แล้วอ่านไปด้วย นำ้าตามันก็คลอเบ้าไหลไม่หยุด ตั้งแต่ตอนตรงที่บอกว่าเห็นชื่อ มันเศร้านะเพราะคนที่อยู่คนเดียวมาตลอดมันเหงานะแล้วก็ไม่เหลือใครเลยด้วย พอเจอคนที่ใช้แล้ว เปิดใจแล้วเจอแบบนี้ ก็เจ็บจนแทบบ้าเลยเหมือนกัน ไม่รู้ว่าเพราะว่าสายเกินไปหรือชะตาลิขิตกัน น่าสงสารมากเลย เนอะว่ามั้ย (ในชืวิตนี้ไม่เคอเจอเหมือนกัน แต่ที่อ่านมาหนูรู้สึกแบบนี้จริงๆนะ มันน่าเศร้าจริงๆแล้วมันก็เจ็บเหมือนกันไปเบาเลย) เรื่องสั้นของพี่ทำได้ซึ้งมากเลยนะคะ ซึ้งจริงๆ

ซึ้งมากมาย

ซึ้งมากเลยอ่ะ

ซึ้งจังเลยค่ะ
เนื้อเรื่องดีมากเลยค่ะ
ชอบมาก

โอ๊ยย เศร้าา TT^TT พระเอกหล่อ สงสารเรน

ซึ้งมาก
แต่พระเอกชื่อเหมือนเราเลยแฮะ
แต่ซันชายด์

ซึ้ง TT,