มาทักตอนดึกๆคร้าบบบ><
#พี่ฟ้า เค้าก็อยู่นะเออฮ่าๆ

น้องอายยังอยู่ให้เกรียนใส่สินะ ทำอะไรกันอะ -*-
ไม่ค่อยจะรู้เรื่องอะไรเลย กิจกรรมของคนในชมรม
พี่นั่งดูอนิเมะอยู่ Sankarea ก็แลดูสนุกดีนะ ลองดูน้อยอาย

พึ่งมาคะมึนเหมือนกัน

ยินดีต้อนรับคะพี่ปอม

นั้นเป็นแค่ตัวอย่างคะ(มันสั้นเกิน)ยังไงก็ส่งมากันเยอะๆนะคะ

กำหนดบรรทัดไหมเจ้าคะ

1.ชื่อเว็ป:InuBabyDog
2.ชื่อเล่น:มุก
3.ชื่อเรื่อง:จะตื่นหรือไม่ตื่น? [โซชิเวอร์ชั่นกวนๆ น่ารักๆ]
4.เนื้อเรื่อง:

*ริริแทนตัวเองว่า Boku แปลว่า "ผม"
*บุกลิค "ริริกับโซชิ" ไม่ตามเนื้อเรื่องนะจ้ะ

ผมริริจิโยะตระกูลจากเก่าแก่ใหญ่โตคุณหนูผู้ไม่เคยอยู่คนเดียวและไม่เคยปราศจากคนคุ้มกัน ผมอยากเปลี่ยนแปลงตัวเองและใช้ชีวิดอย่างอิสระในแบบฉบับของผมเอง ภายใต้เงื่อนไขที่จะได้อยู่คนเดียวผมจึงจำเป็นต้องย้ายมาอยู่ในแมนชั่นสุดหรูชื่อAyakashi Kan (อายาคาชิ คัง) ที่คุ้มกันแน่นหนา ซึ่งที่นี่ผมได้รับการคุ้มครองโดยคนจากองค์กร S.S. (Secret Sevice) ถึงแม้ว่าผมจะปฏิเสธแล้วก็ตาม

เมื่อผมอาศัยอยู่ในแมนชั่นนี้ก็ได้พบกับความจริงที่ว่าชายหนุ่มที่คุ้มครองรับใช้ผมนั้น เป็นผู้ที่ผมเคยช่วยเหลือเขาไว้ในอดีต และตัวเขาต้องการ
รับใช้เคียงข้างผม

นั่นไม่ใช่ประเด็น ฉะนั้นอย่างไปสนใจ... เพราะสิ่งที่ควรจะสนใจคือโซชิน่ะสิ นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว

สี่โมงเช้า! ใช่! สี่โมงเช้า มันโคตรสายเลยให้ตายสิ!

ทุกครั้งเขาตื่นก่อนผมซะด้วยซ้ำ แต่นี่ยังไม่เห็นแม้แต่เงา

หรือจะรอให้ผมไปปลุก... ไม่มีทาง!!!



~10นาทีผ่่านไป~

แอดดด~

ผมหมุนลูกบิดห้องนอนของโซชิ ก่อนจะก้าวเข้าไป ร่างของคนที่ผมกำลังจะปลุกยังนอนอยู่บนเตียงในท่านอนหงายสุดสบาย



ใบหน้าเนียนของเขามันนิดๆ เปลือกตาปิดสนิท ลมหายใจสม่ำเสมอ บ่งบอกว่าเขายังหลับลึก และอีกนานกว่าจะตื่นจากนิทรายามสาย

“โซชิตื่นได้แล้ว...”

“ฟี้~”

ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก...

“จะตื่นมั้ย?”

“...”

เงียบใช่มั้ย? ไม่ตอบใช่มั้ย... เตรียมตัวไว้ให้ดีเลย!

ตุบ!

“แอ๊ก!” ได้ผล เขาลืมตา และส่งเสียงทักทาย (?) ในทันที “ทะ... ท่านริ ผมหนักนะครับ!”

“ไม่มีทาง ยี้ฮ้า~! >O<”



สงสัยล่ะสิว่าผมทำอะไร โซชิถึงยอมตื่นง่ายๆ แถมยังโวยวายอีกต่างหาก

ผมกระโดดขึ้นไปนั่งบนตัวของเขา และรู้ดีว่าทันทีที่เขาลืมตาจะต้องหาทางสะบัดผมออกไป จึงจับกุมข้อมือของเขาไว้ทั้งๆ ที่เขาแรงเยอะกว่าอย่างเห็นได้ชัด

“ไม่ลุกงั้นหรอ?”

“ว้ายยย~ >_<”

ผมร้องเสียงหลง พร้อมกับหลับตาปี๋ เพราะอยู่ดีๆ โซชิก็เหวี่ยงผมลงบนเตียง และดันตัวเองขึ้นมาคร่อมผมไว้ ที่สำคัญข้อมือของผมก็ถูกเขาจับไว้อีกด้วย

เฮ้ย! ได้ยังไงอ่ะ ตอนแรกผมเป็นคนจับมือเขานะเฟ้ย TOT



“ขอบคุณที่มาปลุกนะครับ”

นะ... นะครับ! นะครับ!! นะครับ!!!

กรี๊ดๆ อย่าพูดจาสุภาพในสถานการณ์ล่อแหลมอย่างนี้สิ ผมเขิน! T/////T

“ปล่อยเลย”

มันไม่ใช่แค่ประโยคบอกเล่าธรรมดา แต่มันเป็นประโยคออกคำสั่งที่ผมต้องการให้เขาทำตาม แต่สุดท้ายเขาก็ยังนิ่ง และยิ้มกรุ้มกริ่มชวนขนลุก

“ขออยู่แบบนี้นานๆ ได้มั้ย?”

โซชิใช้ศอกค้ำกับเตียงเอาไว้ แล้วจ้องมาที่ผมเหมือนต้องการจะสื่อความหมายอะไรบางอย่าง ระยะห่างระหว่างเราลดลงเรื่อยๆ เมื่อเขาก้มลงมาลมอุ่นๆ และสัมผัสบางเบาจากปลายจมูกของเขาที่ปัดแผ่วๆ อยู่ตรงแก้มของผมทำให้ผมต้องปิดเปลือกตาโดยอัตโนมัติ หัวใจเต้นถี่รัว ขนลุก และรู้สึกร้อนไปหมด

ผมจะเคลิ้มตามเขามากกว่านี้ถ้าเขาไม่ทิ้งน้ำหนักมาที่ผมทั้งตัว ลืมไปแล้วหรอว่าเขาตัวหนักขนาดไหน?

ขะ... ขอบอกเลยนะว่าผมไม่ได้เขิน ไม่ได้เคลิ้มตามเขา ไม่ได้อาย...

มะ... ไม่เลยสักนิ๊ดดดด~ >/////<

สู้ๆๆ

ไม่กำหนดขอรับ

บอกด้วย คำสั้นๆ ง่ายๆ ได้ใจความ แต่หนักแน่น ว่า คิดไม่ออก

เอา แบนเนอร์มาฝากอีกจ้า อิอิ

ยินดีต้อนรับจ้าจี้

อรุณสวัสดิ์ทุกคน ><!
แควกกกกก ~ มีกิจกรรมสำหรับคนชอบจิ้นมาแล้วสินะ -.,-
น้องคัพเค้กมาซะน่ารักเลยชอบ ของมุกก็เจ๋งแอบจิ้นหื่นตอนอ่านแถมยัง.. เยอะสะใจดีอีก (แต่งอีกได้ไหมฮะ ชอบ555)

________________________________________________________________

1.ชื่อเว็ป : stai2rynight
2.ชื่อเล่น : ฟ้า
3.ชื่อเรื่อง : พิธีบูชาไก่

"เห้อ.. ช้าจริงๆ อะไรของเขานะ" เด็กผู้หญิงในชุดนักเรียน ผมดำ ยาวสลวย.. ปลิวโปรยเพราะสายลม
ที่พัดมา ไม่ต้องสงสัยหรอกนะว่าฉันเป็นใคร ชิราคิอิน ริริจิโยะ นี่คือชื่อของฉัน สิ่งที่กำลังทำอยู่ตอนนี้งั้นหรอ .. อืมก็รอ
อีตาบ้ามารับกลับบ้านน่ะสิ ปกติเขาไม่เคยสายเลย



"ผมมารับกลับครับ ..ริริจิโยะซามะ" มิเคะสึคามิคุงนั่งคุกเข่าลง พร้อมกับยื่นมือออกมา
ราวกับว่านี่คืองานเต้นรำ ..ของเจ้าหญิงและเ้จ้าชายหรือซินโดเรนล่าละมั้ง สายตาออดอ้อนนี่มันอะไรกัน!! จะเผยตัวตนไม่ได้

"หึ! ไม่มาพรุ่งนี้เลยละ" ฉันพูดออกไปพร้อมกับสะบัดหน้าหนี แต่เหมือนสีหน้าของเขาจะยังยิ้มไม่เปลี่ยน ..หึ ผู้ชายอะไรกัน



"ขออภัยด้วยครับ ริริจิโยะซามะ" มิเคะสึคามิคุงลุกขึ้นมาแล้ว ..อา ฉันไม่ได้ชอบเขาหรอกนะ
เวลามองเขาแล้วมันเพลินดีนี่ ตาสองสี ปลายผมปลิ้วสีบอด์นทอง รูปร่างสูงโปร่ง.. -///-
แต่ฉันก็ต้องถูกปลุกจากความฝันเมื่อเสียงที่แหบพร่า แต่ตรึงใจเรียกชื่อฉันขึ้นมา

"ริริจิโยะซามะ เป็นอะไรรึเปล่าครับริริจิโยะซามะ"

"ไม่นี่ เอ๊ะ.." ตอนนี้มัน.. เหมือนในละครทีวีเลยเขากำลังเอามือมาแตะที่หน้าฉัน เหมือน กะ. .กับพระเอกห่วงนางเอก ><//
((F. : นี่แก พูดมากจริงๆ เลย -*-))

"-/////-"

"ไม่หรอครับ แต่หน้าแดงมากเลยนะครับ" อีตาบ้า!! ที่หน้าแดงแบบนี้ก็เพราะนายนั้นแหละ
((F. : พูดออกมาแต่ละคำนี่ตรงกันข้ามกับข้างในเลยนะ อีนังริริ!! // ริริจิโยะ : มันเป็นสไตร์ของฉันเว้ยอีคนแต่ง!))





"อะไรน่ะ? แผ่นดินไหวงั้นหรอ"

"อยู่ข้างหลังผมไว้นะครับ ผมจะปกป้องริริจิโยะซามะเอง" ถึงมันจะเป็นหน้าที่ของเขา ..
แต่มันก็ทำให้ฉันหวั่นไหวเหมือนกันนะ ..

"หึหึ.. ส่งตัวผู้หญิงคนนั้นมาซะ กลิ่นเลือดของโยไคชั้นสูง.. ช่างหอมหวานยิ่งนัก" ใครคนนึงโปรกฎตัวขึ้น
จากรอยร้าวของแผ่นดิน ..นั้นมัน





"คาเงโร่ซามะ.. ท่านกำลังเล่นอะไรอยู่หรอครับ"

"หึ! แกคิดว่าเล่นหรอโซชิ 555 ยัยงั่งนั้นไม่คู่ควรเป็นคู่หมั้นชั้นด้วยซ้ำ! เพราะงั้นชั้นจะฆ่าหล่อนซะแล้วเอาเลือดมาทำพิธีบูชาไก่ยังไงละ"

"บูชาไก่ // หะ บูชาไก่?"

"ผมค่อยไม่เข้าใจหรอกนะครับ แต่ถ้าคาเงโร่ซามะ แตะต้องริริจิโยะซามะเพียงปลายเ็ล็บ ผมคงปล่อยท่านไว้ไม่ได้"



"S สองคนอยู่ด้วยกันไม่ได้! งั้นแกก็ตายซะโซชิ"



"แกรักนังผู้หญิงคนนั้นมากงั้นหรอ โซชิ"

"เรื่องนั้นผมไม่จำเป็นต้องตอบคาเงโร่ซามะไม่ใช่หรอคับ"

"แสดงว่าแก รักยัยนั่นมากเลยสินะ"

รัก..? จะยังไงก็เถอะ! ถึงไม่มีบท แต่..มิเคะสึมิคุงอย่าแพ้นะ

"แก.. ตายซะ!!!!"

"ไม่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" มิเคะสึมิคุง .. นั้นมันเลือด

"ขออภัยด้วยนะครับ ริริจิโยะซามะ"

"หึ.. ยังมีหน้ามาพูดอีกนะโซชิ อึกก.." น้ำตาของฉันไหลลงมาทันที..

"ยกโทษให้ผมนะครับ ริริจิโยะซามะ ที่ผมฆ่าคู่หมั้นท่านไปแล้ว"

"นายมันบ้าที่สุด!" สิ่งที่ฉันทำได้ตอนนี้ ก็แค่โอบกอดเขา มันช่างอบอุ่น..
ถ้าต้องแปดเปื้อนแล้วละก็ หากได้มีคนๆ นี้ ได้รู้จักคนๆ มากกว่านี้ เห็นอีกด้านของคนๆ นี้ฉันก็ยอม

"อีกเรื่องนึงที่ผมต้องขออภัยท่าน" อยู่ๆ มิเคะสึมิคุงก็พูดขึ้นมาระหว่างที่เขากำลังอุ้มฉันกลับบ้าน

"? อะไรงั้นหรอ"

"ในเมื่อคาเงโร่่ซะมาได้ตายไปแล้ว จากนี้ไปผมจะเป็นเจ้าของตัวและหัวใจของริริจะโยะซามะแทนคาเงโร่ซามะเองครับ ^^"

"ห๋าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!"

ขอไม่ร่วมกิจกรรมเจ้าค่ะ แบบว่ารอยหยักในสมองเวลาคิดไรงี้อ่ะ มันเป็นศูนย์

ว้าววว!! ชอบของทุกคนเลย

อยากเล่นกิจกรรมนะ แต่รู้สึกเลยวัยยังไงไม่รู้ฮาฮา เป็นกำลังใจให้ครับ