อยากมีฝันอย่างเนี่ยมั่งอะ อย่างเช่น ไปฆ่าอะไรก็ได้เลือดสาด
ยิงปืนไรเฟิลปืนต่างๆนานา


ถ้ามีหนูจะเก็บฝันนี้ไปจนตายเลย

เป็นฝันที่น่าระทึกมากก



555 มีต่อสินะ

เคยฝันว่าหนีซอมบี้อ่านะ ฝันนานมากๆ (ปัญญาอ่อนมาก)

เคยฝันว่าอยู่ในเมืองเลโก้อินเดียน่าโจนส์อ่ะ (เกม) ต้องปีนเชือกด้วย ==' (มั่วมากก !!)
ติดตามนะคะ ซอมบี้ถล่มเมือง =[]='

ที่จริงเล้งก็ฝันเหมือนเราน่ะ
เคยฝันซอมบี้อยู่เหมือนกันแต่ฉากมันออกแนวเกมส์น่ะ

ขอบคุณทุกคนที่ติดตามนะคร๊าบ จะเร่งเขียนให้ตอนเดียวจบเลยถ้าเป็นไปได้ (เพราะไม่ค่อยมีเวลาเลยเขียนเยอะๆทีเดียวไม่ได้)

ความเดิมตอนที่แล้ว


สรยุทธิ์กลายเป็น zombie ทุกคนในโลกเปลี่ยนไป หลายสิ่งกำลังเปลี่ยนใครเป็นคนที่ทำให้ทุกๆอย่างๆเกิดขึ้นใครน๊า ผีดิบพวกนี้มาจากไหนติดเชื้อยังไง ทั้งหมดนี่ฟันใช่ไหม ไม่นะ ไม่เอา อยากเอากลับมาเป็นโลกเดิม จะไม่ขี้เกียจเรียนอีกแล้วได้โปรดกลับมาโลกเดิมที่แสนจะอบอุ่นของผม.........................


ปังๆๆๆๆ.....................ฉับๆๆ.....ฉึ้งๆๆๆ......แฉวะๆๆ......เชือด......ฉึกๆ..ฉึ้งๆ.ฉับๆ..แฉวะๆๆ...ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆ.......................
เฮือก.......เฮือก...............เฮือก.........เฮือก.......(เสียงหอบ)......เยอะชิบหายเลยเว้ยไม่ไหวแล้วไม่ไหวจะหมดแรงอยู่แล้ว...แฮก...แฮก...แฮก....อย่าเพิ่งถอดใจสิไอ้หนู (คุณป้าร้านขายหมูบอก) ........แหมก็มันมาแทบจะเป็นร้อยอย่างเนี้ยเป็นใครก็ต้องเหนื่อยแหละป้า (ผมบอก) แฮก.....แฮก.... อดเล่นเฟชต่อเลย (ผมอุทาน) ขณะ นี้หน้าบ้านของผมเป็นเหมือนอ่างอาบน้ำเลือดมีแต่ศพกระจายทั่วหน้าบ้านมีเลือดกระจายเข้าไปไหนตัวบ้านเล็กน้อย (ถ้าคุณสงสัยว่าเสียงปืนมาจากกไหนผมจะ ย้อนอดีตให้ฟัง นั่นคือหลังจากที่พวกมันที่เยอะๆนั่นวิ่งกรูเข้ามามีทหารกองหนึ่งเดินเข้ามาเพื่อช่วยเราประมาณ 12 นาย โดนกัดและโดน****(แดก) ไปแล้วประมาณ 11 คน (เยอะแหะ) ซึ่งหลังจากนั่้นก็มีปืนตกลงจากพวกเขากองบนพื้นเป็นกองเลย พวกเราจึงใช้ทุกอย่างที่พอจะใช้ได้มีทั้งปืนพกปืนกลและระเบิดมือมีดสั้น (อันนี้ไม่ค่อยมีประโยชน์เลยแหะ) (ผมยิงปืนเป็นตั้งแต่ตอนไหนฟะ ก็งี้แหละฝันหนิ 555+ ) กองที่เราฆ่าได้ก็ประมาณ 100 กว่าตัวแล้ว (เยอะเนอะ) กระสุนที่มีมากมายจากทั้ง 11 คน ก็แทบไม่เหลือแล้วตอนนี้ พวกเราจึงเปลี่ยนมาใช้มีดสปาต้า (*0* Wow)( ของลุงแกที่เจอกันในตอนที่2แกเป็นนักเลงใหญ่มาก่อน ก่อนที่จะมาขายหมูเพราะแก่ตัวลงไป) ย๊าก...................แฉวะ...................กรรรรรร.......(เสียงพวกที่ยังเหลือ) แฮก....แฮก....แฮก...เยอะเกินไปแล้ว.....แฮก....แฮก....ผมจะคุ้มกันเอง....เราหนีไปที่ตัวเมืองกันเถอะ....(ทหารผู้รอดชีวิตพูด)....เป็นความคิดที่ดี....(ผมตอบ).............แต่ในตัวเมืองอาจจะมีมากกว่านี้อีกนะ....(ป้าแย้ง)......ผมว่าที่ตัวเมืองหน่ะ....น่าจะมีการป้องกันที่ดีอาจจะไม่เป็นอะไรหรอกผมว่า(ทหารพูด)....แต่มันก็อาจจะนะ....(ป้าแย้งอีก)...เอาน่าไม่ลองไม่รู้อยู่ที่นี่มีแต่มันจะมาเรื่อยๆ....(ผมแย้งบ้าง) ก็ตามใจละกันฉันให้แกเป็นคนตัดสินละกันว่าจะอยู่หรือไป (เอ้าได้เป็นผู้นำด้วย >O< ) งั้นผม.....ตัดสินใจ.......ไป......ผมไป...(ผมตอบ) งั้นก็ตามมาเลยผมรู้ทางลัดทางการเขามอบหมายให้มาลาดตระเวนแต่ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นแบบนี้ (ทหารพูด) เป็นแบบไหน ? ก็แบบนี้ไงไอ้ตัวประหลาดพวกนี้วิ้มาจากไหนไม่รู้ผมก็วิ่งรอนแรมมา 3 วันแล้ว กินก็แค่อาหารกลางวันมื้อสุดท้ายเมื่อวานที่เหลืออย่างอื่นก็ไม่มีแล้ว (ทหารพูดบ้าง) นอกจากจะต้องหนีไอ้พวกเปรตนี้แล้วยังต้องหาอาหารอีกเรอะ เหนื่อยโคตรเลย นอนก็ไม่ได้เพราะต้องระวัง 24 ชม. เห้อ เซ็งชีวิต จะทำยังไงต่อไปดีเออ..........ไปๆๆๆ....วิ่งไปในเมืองแมร่งเล้ย......................(ผมพูด) เฮ้ยเดี๋ยวนี่มัน.........(ทหารบอก) มันมาจากไหนกันเยอะแยะวะ.....นับจำนวนแล้ว.......แล้ว.......แล่ว.......แทบจะเป็นพัน.........พัน......พัน......พันกว่าตัวเล้ย.....ไม่นะ....ไม่ๆๆๆๆๆ.....(เสียงทหาร) อ๊าก.....อา...อะ....อัค....อ๊าค.......! หลังสิ้นเสียงทหารผู้วิ่งนำล่วงไปข้างหน้าก่อนก็พลันเห็นเพียงแต่กระดูกเคลือบเนื้อชิ้นเล็กๆ(ซาดิสว่ะ)และชิ้นส่วนเครื่องในและเครื่องแต่งกายที่กินไม่ได้.......อะไรวะเต็มหน้าหมู่บ้านเลยหรอเนี่ยไม่จริงฝันใช่ไหม (ผมพูด)

ไม่จริงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

มันส์จริงๆ

สรยุทธิ์น่ากลัวมากเลย

สนุกเหมือนเดิมเลยจ้ะ

ติดตามต่อไปเน้อ

ติดตามครับ!!

กลับมาแล้วคร๊าบขออภัยทุกๆคนที่อัพช้านะคร๊าบ (ธุระล้วนๆ)

ความเดิมตอนที่แล้ว

เมื่อพวกเราได้ออกมาหน้าหมู่บ้านก็ได้เจอกับพวกมันมากมายที่พร้อมจะชีกกระชาก คุณ เป็นชิ้นๆ

แฮ่..............ฮือ............อือ..............อ่า....................แฮ่.........................ฮ๊าคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค.....ตู้ม !!..............ปัง.....ปัง...........ปังๆๆๆๆๆ......ตุ๊บ....เพละ.....เเฮกๆๆๆ ป้าวิ่งเร็วๆๆๆๆ......(ผมพูด) จวนจะถึง 7seven อยู่แล้ววววว.......นะครับป้า(ผมพูดอีก)
แฮกกกกกกกกกกกกกกกก.........แฮกกกกกกกกกกกกก....(เสียงหอบ)........ป้า.......ชัก....จะไม่ไหวแล้วนะ.......(ป้าพูด)ทำไมป้าพูดอย่างนั้นล่ะครับ.....เราต้องสู้ สู้จนหยดสุดท้าย ไม่งั้นเราจะกลายเป็นตัวแบบนั้นนะป้ามันไม่ดีหรอก(ผมพูด) ฮ๊าคคคคคคคคคคคคคคค (เสียงร้องของพวกมันตัวหนึ่งที่กำลังวิ่งตามเรามา) เฮ้ย.....! .....เดี๋ยว นี่ มัน....... (ผมตะลึงขณะที่วิ่งหนี พร้อมกับที่ต้องตกใจจนสะดุ้ง เมื่อเห็นชายร่างใหญ่อ้วนคนหนึ่งวิ่งชนพวกมันเองและวิ่งทะลุออกมา) ไอ้เฉียนนนนนนนน นี่แกกกกกกกกกก ......ไม่รอดหรอวะ.....(ผมตะโกนทั้งน้ำตา อะไรกันทำไมเป็นอย่างนี้แค่นี้มันยังไม่แย่พออีกหรอ.......)(ผมนึกในใจ) ไอ้อ้วนเอ้ย....กูจะไม่ล้อมึงว่าคุณตันแล้ว (คุณตันที่เป็นเจ้าของบริษัทชาเขียวอิชิตัน) ขออย่างเดียว.... แกอย่าตาย ..... ได้ไหมวะเพื่อน .... (ผมร้องไห้ไปด้วยขณะวิ่ง) ......ไม่เป็นไรไอ้หนู....เราจวนจะถึงแล้วละตัวเมื่องน่ะ (ป้าพูด) (ความจริงไม่ใช่ตัวเมืองหรอกครับแต่เป็นรร.บางกะปิที่ผมเรียนและศึกษาอยู่ที่นั่น) หวังว่าที่นี่คงมีพวกเราอยู่เยอะแยะเลยเนอะ (ผมนึกในใจ) โอ๊ะ.....(เสียงป้า) ฮืม ...(ผมหันไปมอง) อ้าว เฮ้ย......ป้า !! (ผมตะโกน พลางเห็นป้าสะดุดหกล้มอยู่ลุกขึ้นไม่ไหว ผมคิดไม่ออกว่าจะทำอย่างไรพลางนึกว่า ถ้าตัวเองเข้าไปช่วยมันจะทันไหวถ้าเราวิ่งหนีไปเราจะรอดแต่ป้าไม่รอดแน่.....พอผมคิดเสร็จผมก็วิ่งตรงไป) ป้าาาาาาาาาาา...............รอออออออผมมมมมมมมมก่อนนนนนนนนนน๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา (ผมตะโกนสุดเสียงแล้ววิ่งอย่างสุดชีวิตไปดึงป้าขึ้นมาจากพื้น) เฮ้ย......ไอ้หนู......ไม่ต้องมาช่วยป้าวิ่งหนีไปมันใกล้เข้ามาแล้วนะ..........(ป้าบอก) ผมไม่สน พลางยิงพวกที่วิ่งเข้าใกล้ๆตัวป้า ปังๆๆๆๆๆ แกร๊กๆๆๆ อ้าวเฮ้ยยยยย หมดอะไรตอนนี้วะ เอาอันใหม่ก็ได้ระเบิดลูกสุดท้ายยยย พวกมึงตายแน่ๆๆๆๆๆๆ (ผมตะโกนเหมือนคนบ้า ) (ไม่รู้ว่าผมตะโกนตอนนอนหรือเปล่านะ 555+) ตู้มมมมมมมมมมมมมมมม....มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม (เสียงระเบิดดังขี้น) ป้ามาเร็วๆๆๆ (ผมพูดเบาๆ) ผมพาป้าออกมาพลางพาป้าวิ่งไปด้วย.........เป็นไงล่ะเกือบไปแล้วละซี้ (ผมพูดพลางยิ้ม) ก็นั่นนะสิแต่มันอันตรายมากเลยนะทำไมแกถึงวิ่งมาช่วยป้าล่ะ (ป้าถาม) ก็ป้าเคยช่วยผมมาครั้ง 1 แล้ว นิ (ผมพูดยิ้มๆ) เสร็จแล้วก็เดินทางไปโรงเรียนบางกะปิของพวกเรา (เฮๆ) <<< (อันนี้ไม่เกี่ยวแค่อารมณ์ร่วมตอนแต่ง) พอถึงประตูหลัง เราก็พบกับ..............กับ......กับ...................... กับ ยาม..... -*- ....... อ้าวแกเองหรอ...(ยามพูด) ไงรอดมาได้ด้วยหรอ (ผมพูดแนวเยาะเย้ย แต่ ..... ยามทำหน้างง แล้วถามว่า) รอดมาได้อะไร ? เขาก็มา รร. ตามปกติ แกไม่เห็นเขาเข้าแถวกันหรอ มาสายจนเพี้ยนไปแล้วรึไง มาๆๆ มาให้ทำโทษซะดีๆๆๆๆๆๆ







(โปรดติดตามตอนต่อไป)

เราก็เคยฝันเจอซอมบี้เกือบจะตกใจแล้วพอดีนึกได้ว่า นี่มันฝันเรานี่หว่า เราก็คิดว่าเรามีพลังลมเลยใช้ลมจัดการซอมบี้

ขอเม้นไว้ก่อน เดี๋ยวอ่าน

วู้ตอนเเรกไม่กล้าอ่านเเต่ตอนนี้มันส์หยดติ๋งๆเลยอย่าลืม pm นะคะเป็นไปได้ pm มาทุกตอนเลยค่า

สนุกมากๆเลยค่ะ