แบบฟอร์มลงชื่อ (ลงสมัคร) ชื่อ ID :
Tickter ชื่อเรื่องราวความรักของคุณ :
My daddy, he's my Valentine day รายละเอียดเรื่อง : อ่านด้านล่างเลยครับ อาจจะยาวไปซักนิดคงไม่เป็นไรเนอะ แฮะๆ
.
.
.
ครอบครัวผมเรามีกันอยู่2คน พ่อลูก คุณแม่ผมเสียไปตอนที่ผมอายุได้เดือนกว่า ผมแทบจะไม่มีความทรงจำอะไรเกี่ยวกับคุณแม่เลย นั่นอาจเป็นเพราะว่าผมยังเด็กมาก แต่พอเริ่มจำความได้ สิ่งแรกที่ผมรู้ก็คือ ผมไม่เคยเห็นคุณพ่อยิ้มเลยซักครั้ง
ทุกครั้งที่ถึงวันที่ชื่อเหมือนกับผมนั้น คุณพ่อจะชอบทำหน้าเศร้าและเอาแต่ยืนมองต้นกุหลาบในสวนหลังบ้านทั้งวัน หากวันนั้นมีงานด่วนเข้ามาคุณพ่อก็จะรับงานมาทำและจะกลับบ้านดึกทุกครั้ง
ผมไม่เข้าใจซักนิด...ว่าจะตั้งชื่อผมว่า"วาเลนไทน์"ทำไม ถ้ามันทำให้คุณพ่อเศร้าขนาดนี้ มันเหมือนกับว่าคุณพ่อปฎิเสธผมไปด้วย และถึงแม้ผมจะนั่งมองคุณพ่อแบบนี้นานแค่ไหน คุณพ่อก็จะไม่รู้สึกตัวเลย...
....อยู่ในโลกส่วนตัวที่ผมไม่มีทางไปถึง
มีอยู่ครั้งหนึ่ง...ที่ผมเคยถามคุณพ่อเกี่ยวกับเรื่องนี้
"...เพราะมันเป็นวันที่คุณแม่ของลูกชอบมากที่สุดไงล่ะ" คุณพ่อตอบ
"แล้ววันวาเลนไทน์สำคัญยังไงฮะ?" ผมถามออกไป
"มันเป็นวันที่แต่ละคนแสดงความรักให้กับคนสำคัญของตัวเอง แลกเปลี่ยนความรู้สึกดีๆที่มีต่อกันน่ะ" คุณพ่อตอบอีกครั้ง
"ถ้าอย่างนั้น....แล้วทำไมคุณพ่อถึงได้ดูเศร้าๆล่ะ" ผมถามอีกครั้ง
ตั้งชื่อวาเลนไทน์ให้เพราะคุณแม่ชอบ....แต่คุณพ่อไม่ชอบ ถ้าอย่างนั้นทำไมถึงยังตั้งชื่อนี้ให้ผมล่ะ...? ไม่เข้าใจเลยจริงๆ...
และวันวาเลนไทน์ก็หวนกับมาอีกครั้ง...
วันนี้คุณพ่อมีงานด่วนเข้ามาเลยต้องรีบออกไปแต่เช้า...วาเลนไทน์ปีนี้เป็นปีแรกที่ผมตั้งใจจะเซอร์ไพส์ให้กับคุณพ่อ เพื่อหวังว่าคุณพ่อจะได้ชอบมันขึ้นมาบ้าง ถ้าหากคุณพ่อชอบมันผมก็จะชอบมันด้วย และผมก็หวังว่าการเซอร์ไพส์ครั้งนี้จะทำให้ได้เห็นรอยยิ้มของคุณพ่อบ้างซักนิดก็ยังดี
ผมรอตั้งแต่เช้าจนค่ำ และเผลอหลับไปในที่สุด
แต่ก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะกลับมาเลยซักนิด
...จนกระทั่งเวลาก็เข้าใกล้เช้าวันใหม่ ผมถึงได้รู้สึกตัวอีกทีเมื่อคุณพ่อเข้ามาปลุกผม
"วาเลน...มานอนอะไรตรงนี้เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก"
"คุณพ่อ..." ผมสะลึมสะลือตื่นขึ้นตามเสียงของคุณพ่อ
แล้วคุณพ่อจึงเดินไปส่งผมที่ห้อง...พอมาถึงห้องมันก็ทำให้ผมนึกเรื่องสำคัญได้....
ผมหยิบกล่องของขวัญที่ในนั้นมีรูปพ่อกับผมแล้วก็คุณแม่ที่มันหายไปจากอัลบั้มตั้งแต่คุณแม่จากไป ซึ่งคุณพ่อหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ(แต่ผมบังเอิญไปเจอในหนังสือเล่มเก่าเข้า) ผมยื่นกล่องของขวัญให้คุณพ่อ
"สุขสันต์วันวาเลนไทน์ครับ...อย่าทำหน้าเหมือนคุณพ่ออยู่ตัวคนเดียวอีกเลยนะครับ"
"....."
คุณพ่อมองของขวัญตรงหน้านิ่งแล้วจึงหยิบของขวัญในมือผมไป...พร้อมกับรอยยิ้มบางๆที่ผมพึ่งจะเคยได้เห็นครั้งแรก
"วาเลนไทน์ปีนี้เป็นปีแรก...ที่พ่อมีความสุขที่สุดในชีวิต"
"ขอโทษที่พ่อทิ้งให้วาเลนเหงาและเป็นห่วงแบบนี้....ของขวัญวันวาเลนไทน์ไม่มีสิ่งไหนที่วิเศษไปมากกว่าการที่วาเลนไทน์เกิดมาเป็นลูกของพ่อ..."
quote :
"พ่อรักวาเลนไทน์นะ..."
เพียงแค่ประโยคเดียว...ประโยคสั้นๆแต่มีความหมายมากมายสำหรับผม...ไม่รู้ทำไมผมถึงได้ร้องไห้ออกมาทันทีที่ได้ยินมัน...ไม่เข้าใจว่าทำไมหัวใจของผมถึงได้รู้สึกเหมือนถูกเติมเต็มเพียงแค่ประโยคสั้นๆที่ถูกเอ่ยออกมาจากปากคนเป็นพ่อ
quote :
"ผมเองก็รักคุณพ่อฮะ"
ทุกวันนี้ถึงผมจะยังไม่เข้าใจเรื่องความรักเท่าไหร่ แต่อย่างน้อยผมก็พอจะเข้าใจแล้วว่าความรักนั้นมันสามารถทำให้คนคนหนึ่งมีพลังและกำลังใจมากขนาดไหน เพียงแค่คำว่ารักสั้นๆที่ถูกเอ่ยออกมาจากคนสำคัญนั้น ก็มีค่ามากพอที่จะทำให้เรามีชีวิตอยู่ไปถึงร้อยปีแล้ว...
ขอบคุณคุณแม่...ที่ทำให้ผมเกิดมาได้พบเจอเรื่องต่างๆวันต่างๆที่เกิดขึ้น
ขอบคุณคุณพ่อ...ที่เป็นห่วงผมและคอยเป็นกำลังใจให้ผมอยู่เสมอ
แล้วก็...
ขอบคุณวันวาเลนไทน์...ที่ทำให้ความหมายของคำว่ารักยิ่งใหญ่และมีค่าสำหรับคนคนหนึ่ง....
-----------------------------
ทำไปคิดไปว่านี่ตูทำเกี่ยวกับวันวาเลนไทน์หรือวันพ่อกันแน่เนี่ย
ขอโทษที่รูปเยอะ+เนื้อหาเกิน7บรรทัดนะครับ
เข้าได้ทุกคน 
ตั้งกระทู้ใหม่ 
หน้าสมาชิก
)
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก