ตอน แม่คนใหม่ที่แสนดี
เหมือนวันเก่าๆฉันต้องอยู่คนเดียวน่ังทำการบ้าน

แล้วครูก็เดินเข้ามา

มาช่วยทำฉันมีความสุขมากเลย

พวกเราเล่นกันทุกวันทำให้เราสนิทกันมาก

ฉันพอรู้แล้วว่าความอบอุ่นจากพอแม่เป็นยังไง

วันนี้แม่มารับช้าผิดปกติฉันอาศัยแสงไฟจากถนนมองหน้า''แม่คนที่สอง''ที่ยังอยู่รอเป็นเพื่อนจนมืดคำ่ ฉันคิดว่าจะมีสักกี่คนที่ห่วงใยเราโดย
ไม่ต้องการผลตอบแทนอย่าง''ครู''

ครูถามฉันว่าจะไปส่งทีบ้านให้ไหมด้วยแววตาที่ห่วงใย ตอนเเรกฉันยังลังเลแต่ฉันก็ตอบตกลงเพราะยังไงฉันก็เชื่อใจครูอยู่แล้ว

ครูบอกว่ารถครูอาจจะนั่งไม่สบายเหมือนรถของฉันแต่ฉันรู้สึกสบายใจมากๆเลยแล้วครูถามว่าบ้านอยู่ไหน จะไปส่งให้ ฉันคิดเล่นๆว่าถ้าไม่มีครูฉันคงต้องนอนรร.แน่เลยดีนะที่ครูมาส่ง

เบื่องหน้าของฉันเป็นถนนที่ทอดยางมีต้นไม้ริมข้างทางบนฟ้านั้นมีดวงดาวนับพันมันสวยมากเลยถึงฉันจะเห็นภาพนี้ทุกวัน ฉันบอกตามตรงวันนี้ฉันมีความสุขมากที่สุดเลยละ

ฉันบอกครูว่าฉันฝันที่อยากมาดูดาวบนภูเขากับแม่มากๆเลยละแต่ก็ไม่กล้าจะพูดออกไปและแม่คงไม่มีเวลาที่จะมานั่งดูดาวกับฉันหรอก ครูก็ฉันว่า ถ้าเธอไม่พูดออกไปก็คงไม่มีวันที่ฝันจะเป็นจริง ถ้าเธอไม่บอกเวลานี้ เวลาจะผ่านไปเรื่อยๆแล้วเราจะมาเสียใจตอนที่มันสายไป

ฉันคงคุยกับครูจนเพลิน แปปเดียวก็มาถึงมาและ

ครูออกมาส่งฉัน

และกอดฉันก่อนที่ครูจะไปแล้วบอกกับฉันว่า"ที่จริงครูก็เคยฝันว่าอยากมีลูกสาวน่ารักๆคนหนึ่ง แล้วมานั่งดูดาวกันนั่งคุยกันมันคงสนุกน่าดู ถ้าไม่รังเกียด โอกาศหน้าเรามานั่งดูดาวกันนะ ดอลลาร์ลูกรัก"ฉันดีใจมากเลยที่ครูพูดคำนี้ออกมา มันตื้นตันใจมาก ฉันกอดครูแน่นแล้วยิ้มออกมา
อย่างที่ไม่เคยยิ้มมาก่อน

เดี่ยวมาต่อนะจ้าาาาาา

