วันหยุด เขาได้นั่งเครื่องกลับมาเยี่ยมแม่ที่บ้าน คิดว่าจะอยู่บ้านเฉย ๆ อยู่เป็นเพื่อนแม่ดูทีวี หรือคุยกันเรื่อยเปื่อย วันรุ่งขึ้นแม่ชวนเขาไปเป็นเพื่อนเพื่อซื้อไข่ไก่ พอได้ยินเขาอดยิ้มไม่ได้ ที่สำนักงานเขาคือ กรรมการผู้จัดการใหญ่ มีเลขา ฯ และคนขับรถส่วนตัว แต่เขายังพยักหน้ารับ “ได้ครับแม่”
พอออกจากบ้านแม่ก็บอกกับเขาว่า ไปซื้อที่ซุปเปอร์มาเกตโน่นนะ เขาถามว่า ทำไมไม่ไปซื้อที่ซุปเปอร์มาเกตใกล้ ๆ บ้านเราเล่า แม่กระพริบตาทำท่าเหมือนผู้ชนะบอกว่า ที่ร้านโน้นไข่ไก่ถูกกว่า ชั่งละ สามหยวนสองเอง แต่ที่ร้านโน้นสามหยวนสี่ เขาทำท่าห่อปาก โอ๊ะ โอ๋ เพิ่งรู้นะเนี่ย พอเดินมาถึงข้างถนน เขาทำท่าจะโบกรถแท็กซี่ แต่แม่บอกว่าไปรถเมล์ สาย 12 กัน เถอะนะ เขาถามทำไมต้องสาย 12 ด้วย แม่บอกว่า สาย 12 เป็นรถรับส่งของห้างนี้ ไม่ต้องเสียเงินค่ารถ ถ้านั่งรถสายอื่นต้องเสียสองหยวน เขาอดยิ้มไม่ได้ แต่ก็บอกกับแม่ไปว่าดีครับ

พอขึ้นนั่งบนรถเมล์ ผู้โดยสารส่วนใหญ่เป็นผู้สูงอายุ ล้วนสนิทกับคุณแม่ทั้งนั้น พอทราบว่าเขามาเป็นเพื่อนแม่ซื้อไข่ไก่ ต่างมองเขาด้วยสายตาอบอุ่นเหมือนกับว่าเขาเป็นลูกชายของพวกเขาเหล่านั้นเช่นกัน หลังจากซื้อไข่ไก่ได้ 10 ชั่ง แม่ดึงเขาให้นั่งรอที่เก้าอี้หน้าห้าง บอกว่าต้องรออีก 1 ชม. รถสาย 12 คันเดิมถึงจะกลับมารับอีก เขารู้สึกหัวใจร้อนรุ่ม คุกรุ่นขึ้นมาทันที แต่ข่มใจไว้ด้วยความอดทน ข่มจิตให้เย็นลง แม่ชวนเขาคุยไปด้วย พูดถึงเรื่องราวที่เขาไปโรงเรียน แผล็บเดียว เวลา 1 ชม. ผ่านไปเร็วเหมือนกัน ในที่สุดก็ได้นั่งรถเมล์สาย 12 กลับมาบ้าน

พอถือไข่ไก่ลงจากรถได้ เขาเป่าปากระบายอย่างโล่งอก คุณแม่ดูเหมือนจะมีความสุขมาก นับนิ้วให้ฟังว่าไข่ไก่ 10 ชั่ง ประหยัดได้ สองหยวน ประหยัดค่ารถไปกลับอีก สี่หยวน รวมแล้วประหยัดหกหยวน แต่ในสมองเขากลับคิดคนละอย่าง ตั้งแต่ออกจากบ้าน จนถึงตอนนี้ปาเข้าไป 4 ชั่วโมง หากเขาใช้เวลา 4 ชม. ในที่ทำงาน เขา สามารถทำเงินได้อีกไม่ต่ำกว่า หนึ่งหมื่นหยวน เขาได้แต่แอบถอนหายใจ เบา ๆ
ตอนใกล้จะถึงบ้าน เดินผ่านร้านขายผลไม้ ร้านหนึ่ง แม่ใช้เงินหกหยวนซื้อแตงโมลูกโตลูกหนึ่ง พอกลับถึงบ้าน จัดแจงผ่าแตงโมทันทีเนื้อแตงดมแดงสด น่ารับประทานมาก ตัวเองรู้สึกกระหายน้ำมาตั้งนานแล้ว ก็เลยไม่ฟังอีร้าค่าอีรมหยิบแตงโมได้หนึ่งชิ้นก็งับเลย แตงโมหวานมาก เขากินแบบตระกรุมตะกรามเหมือนหมูเลย นานแล้วที่ไม่ได้กินผลไม้อย่างฉ่ำใจเช่นนี้ พอเงยหน้าเห็นแม่กำลังมองเขาอยู่ในแววตามีแววเปียกชื้น บนหน้ากับระบายไปด้วยความสุขและเปี่ยมรัก ทันใดนั้นใจเขาเหมือนเสียงพิณที่ถูกดีดจนสั่นสะท้านภาพแบบนี้เคยเห็นที่ไหนมาก่อนนะ

ตอนยังเด็กฐานะทางบ้านยากจน และเขาเป็นเด็กที่ชอบกินมาก(ตะกละว่างั้นเถอะ) ตอนเย็น ๆเขามักแอบไปเก็บเอาแตงโมที่บ้านอื่นกินเหลือแต่เปลือก เอามาล้างในคลองแล้วแทะกินอย่างตะกละ(เห็นมั๊ย) พอแม่รู้เข้าแม่ใช้เวลา 3 วันที่จะทอเส้นเชือกแล้วเอาไปขายเพื่อซื้อแตงโมมาให้เขา แล้วนั่งดูเขากินอย่างเอร็ดอร่อยเหมือนหมู เขาจ้องแม่ด้วยความสะท้าน กลืนแตงโมที่เต็มปากลงไป ทันใดนั้น เขารู้สึกว่าเขาเริ่มเข้าใจคุณแม่บ้างแล้ว ยามยากลำบาก แม่ขยันและอดออม ส่งให้เขาเรียน เลี้ยงดูเขาจนเติบใหญ่ พอเริ่มมีอันจะกินความขยันและอดออมได้กลายเป็นรูปแบบในการดำรงชีวิตของแม่ที่ยังคงทำให้แม่พอใจและมีความสุขเสมอ

รอยยิ้มผุดขึ้นเต็มใบหน้าของเขา รู้สึกดีใจที่วันนี้อดทนเป็นเพื่อนแม่ ทำให้แม่ประหยัดเงินได้หกหยวน เงินหกหยวนนี้เทียบกับการที่ตัวเองสมารถหาได้เป็นหมื่นหยวนจากการทำงานไม่ต่างกันเลยเพราะบางทีเวลาและเงินทองจะมีค่าก็ต่อเมื่อมีรักด้วยเท่านั้น
ใกล้ตรุษจีนแล้ว ถ้ายังมีผู้ใหญ่ให้ชื่นชมก็ไปเยี่ยมท่านบ้าง ก็อย่างที่บอกอย่าไปตำหนิท่านที่ท่านไม่ทันสมัย(เหมือนเรา)เลย เพราะจริง ๆแล้ว ความไม่ยอมทันสมัยของท่านนั่นแหละที่จุนเจือให้คุณได้ท่านสมัยในวันนี้

ที่ท่านได้รับข่าวสารแสดงว่ายังมีคนที่ระลึกถึงท่านอยู่ไม่ใช่ทุกคนจะมีอภิสิทธิ์แบบนี้นะ

ดันๆๆ

ซึ้ง T-T

ซึ้ง
รักแม่ ~

love mother งิ๊

ไปซื้อแตงโมแปป

อ่านแล้วรักแม่มากกว่าเดิมอีกอ่ะค่ะ
โอกาซังไดซึกิเดส

ดันครับ