ตอนที่ 4 + 5 เซอร์ไพรส์ของธี/เงามืดในใจ




["อะ...อื้อ" ว่านมองดูหญิงสาวตรงหน้าด้วยหัวใจที่บอบช้ำ และเฝ้าคอยถามตัวเองอยู่ว่า....การที่ตัวเองผลักความรับผิดชอบในการตัดสินใจให้กับหญิงสาวที่หัวใจแหลกสลายเพียงเพราะพยายามหลีกเลี่ยงความรู้สึกผิดที่ต้องเป็นส่วนหนึ่งในการตัดสินใจชีวิตอยู่รอดของเพื่อนรักที่ร่วมเป็นร่วมตายมานับสิบปี และการนำแหวนมาให้ในวันนี้ เป็นสิ่งที่ถูกต้องหรือไม่ เป็นสิ่งที่เพื่อนควรทำให้กับเพื่อนหรือเปล่า เป็นสิ่งที่ชายชาตรีหัวใจแกร่งกล้าพร้อมเผชิญได้แม้แต่ความตายทุกวินาทีอย่างเขาสมควรทำไหม....คำถามเหล่านี้ต่างวนเวียนเข้ามาในหัวแล้วถามซ้ำแล้วซ้ำเล่าแบบไม่มีวันจบสิ้น....

"เห็นมั้ย...ว่านยังบอกว่าสวยเลยนะ ธี ไม่คิดจะตื่นขึ้นมาดูแฟนตัวเองพร้อมกับแหวนหมั้นหน่อยเหรอ..."





"ธี...ตื่นขึ้นมาสิ...ตื่นมาบอกว่า 'แต่งงานกับผมนะ เรียม' แค่ตื่นขึ้นมาพูดประโยคนี้สิ แค่ประโยคสั้นๆแล้วเราก็จะได้แต่งงานกันแล้ว...ธี...ฮึก..."

ความรู้สึกอุ่นๆที่ไหลอาบข้างแก้มทั้งสองข้างของเธอคืออะไร...ทำไมดวงตาของเรียมถึงชื้นและร้อนผ่าว...เกิดอะไรขึ้นกับเธอ...ทำไมน้ำตามันถึงได้หลั่งไหลออกมามากมายขนาดนี้...ทำไมกัน...นี่ควรจะเป็นน้ำตาแห่งความสุขไม่ใช่หรือ...แต่ทำไมยิ่งน้ำตายิ่งไหล หัวใจยิ่งทุกข์...ทำไมกัน...

ที่ผ่านมา เธอก็แค่เสแสร้งทำเป็นเข้มแข็งต่อหน้าผู้คนหลายๆคน แสร้งว่ามีความสุข แสร้งว่าไม่ต้องการความเป็นห่วงมากนัก หากแต่ในใจนั้นอยากกรีดร้องและหลั่งน้ำตาออกมา แต่เธอทำแบบนั้นไม่ได้ เพราะเธอต้องเข้มแข็งเพื่อคนที่เธอรัก...เพื่อธี...

แต่วันนี้เรียมทำแบบนั้นต่อไปไม่ได้แล้ว....หัวใจเธอเอ่อล้นไปด้วยความเศร้าและทุกข์ทนเกินกว่าจะเก็บกดไว้ภายในได้...

ทุกคนแข็งแกร่งและอ่อนแอที่สุดเมื่อยามมีรัก....









"ตื่นขึ้นมาสิ ธี!! ตื่นขึ้นมาบอกเรียมว่า 'ผมรักคุณ' ตื่นขึนมาบอกว่า 'แต่งงานกับผม' ตื่นขึ้นมาสิ!! ตืนขึ้นม๊าาาาาาาาาาา....ฮือๆ..ฮือ..."









ว่าน ไม่สามารถทำอะไรได้...ได้แต่เพียงฟังเสียงร้องไห้สะอื้นของหญิงสาวใจสลายที่ฟูมฟามเหมือนคนบ้าไร้สติ...

เสียงกรีดร้องแห่งความเสียใจของเรียมทิ่มแทงทุกอณูความรู้สึกผิดของนายตำรวจ









"ไอ้ธี กูขอโทษ...กูทำให้ทุกอย่างมันเลวร้ายลงยิ่งไปกว่าเดิม...กูทำให้เรียมต้องเสียใจหนักกว่าเก่า...

กูมันเี้ย กูมันเลว กูมันเป็นผู้ชายที่ไม่เอาไหน กูผลักความรับผิดชอบทุกอย่างลงไปให้ผู้หญิงคนเดียว...

กู...ไม่สามารถแม้แต่จะเข้าไปปลอบโยนเรียมได้เลย...ที่กูทำได้ในตอนนี้กลับเป็นทำให้เรื่องมันแย่ลงด้วยการหมดหวังในตัวมึง

กูขอโทษ ธี....กูขอโทษที่กูรอปาฏิหารย์จากมึงไม่ได้อีกแล้ว...ฮึก....กูขอโทษษษษษ....แ่งเอ๊ยยยยยยย"


















โปรดติดตามตอนต่อไป

TO BE CONTINUED