Garin's Present
Vampire Versus Hunter
ณ บ้านแวมไพร์ที่อยู่กลางป่าลึกอันแสนเงียบ
ยังมีนักล่าแวมไพร์หนึ่งแอบย่องจะเข้าไปในบ้านหลังนี้เพราะได้รับภาระกิจ
นักล่าคนนี้มีนามว่า แมรี่ นักล่าสาวสุดโหด
แมรี่ : ชาตินี้คิดจะไม่บิดไฟเลยรึไงสงสัยค่าไฟคงแพงนรกแตกแน่
แมรี่ : สงสัยนี้คงเป็นห้องรับแขก
ยังมีแวมไพร์ตัวหนึ่งกำลังนอกกินบ้านกินเมืองโดยที่ไม่รู้ว่ามีคนแอบเข้ามา
แวมไพร์ตัวนี้คือ ลีออน แวมไพร์หนุ่มนัยย์ตาเป็นสีขาวหน้าตาพอใช้ได้
ลีออน : นั้นเสียงอะไรข้าลุกไปดูดีกว่า
แมรี่ : บ้านเก่าขึ้นราแบบนี้ยังมีไฟใช้สงสัยเจ้าของคงรวยแน่แฮะ !!!
ลีออน : รู้สึกว่าเงินของเดือนนี้จะหมดไปเพราะ พิซซ่า กับ สตอเบอรี่ซันเดย์
แมรี่ : แกมาได้เวลาพอดี!!! เตรียมลงนรกได้แล้ว
ลีออน : ถ้าเธอจะมาที่นี้คงรู้ใช้มั้ยว่าฉันไม่ใช้พวกที่โดนฆ้าด้วยปืนแบบง่ายๆ
แมรี่ : อีกไม่นานแกก็จะรู้เองว่านรกเป็นยังไง
แล้วการต่อสู้ก็เริ่มขึ้น
ลีออน : ฉันบอกแล้วไงว่าปืนใช้กับฉันไม่ได้
แมรี่ : นี้แก!!! มาอยู่ข้างหลังฉันตั้งแต่เมื่อไร
แมรี่ : ถ้าปืนใช้ไม่ได้ ก็ต้องใช้การต่อสู้ระยะประชิด
ลีออน : ถ้าเธอเก่งจริงก็ลองเลย
แล้วในตอนนั้น
แมรี่ : ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ !!!
ลีออน : ฟังให้ดีนะ ฉันมีอะไรอยากจะบอกเธอ
แมรี่ : อะไร ?
ลีออน : ฉันรักเธอ
หลายวัยต่อมา
ลีออน : ฮัลโหล ฉันจะสั่งพิซซ่า ใส่ทุกอย่างยกเว้นมะกอก
ลีออน : ให้ฉันจ่ายเลยเหรอ? ไว้สิ้นเดือนค่อยมาเก็บเงินทั้งหมดครั้งเดียว
แมรี่ : นี้ ลีออน เงินเก็บของฉันหายไปไหนหมด
ลีออน : เอ่อ คือว่า......
ลีออน : ฉันจ่ายค่า พิซซ่า ไปหมดแล้ว
แมรี่ : นายนี้มันแย่จริงๆ
ลีออน : ไว้สิ้นเดือนฉันจะคืนเงินให้นะ