1) ควรจัดย่อหน้าให้ดีกว่านี้ !
2) หากจะเเต่งนิยาย ไม่ควรใช้ Emoticion นะคะ, เพราะมันทำให้เสียเรื่องมาก
3) ต้องเปลี่ยนเเปลงสำนวนกันบ้างเเล้ว

ตัวอย่างการเเต่ง ((เเต่งสด !!))

หล่อนรีบจั้มฝีเท้าเพื่อให้ไปถึงห้องของคุณนายเเบโรวส์ให้เร็วที่สุด เเต่ภาพที่หลอ่นเห็นกลับเป็นกรอบรูปที่เเตกร้าว พร้อมกับรูปของเด็กปริศนาที่ภาพนั้นมองไม่ค่อยชัดนักเท่าไหร่ หลอ่นเลิกล้มความคิดที่จะสนใจมัน เเละ เข้าไปหยิบน้ำหอม กับ เสื้อโค้ท ของที่หล่อนจะใช้ในยามจำเป็น พลางมองไปรอบห้อง สิ่งที่จูงใจเธอคือ นกเเก้วที่มีท่าทางหงอยเหงา มันอาจไม่ได้ออกจากกรง หล่อนจึงคิดที่จะเอื้อมมือไปเปิดกรง

เเต่ทว่าหลังจากที่เจ้านกเเก้วตัวดีกระพือปีกออกมาเเล้ว มันก็เข้าจิกเธออย่างเร็วพลัน พลางเรียกชื่อปริศนาอย่างถี่เร็ว เอนวี่รู้สึกตื่นกลัวกับ้หตุการณ์ที่เกิดขึ้น หล่อนจึงจัดการกับมันจนมันเงียบไป , หลังจากได้สติกลับคืนมา หล่อนรีบวิ่งลงไปยังห้องรับเเขก ซึ่งตอนนี้ไฟดับ เเละ ไร้สมาชิกของบ้าน หล่อนเกิดสงสัยกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เเต่เเล้ว

"ฉับ ๆๆๆ !!" เสียงของกรรไกรเหล็กที่ดังกระทบกัน ก็เข้าใกล้มาเรื่อยๆ เอนวี่ตื่นกลัว เเละหล่อนตัดสินใจที่จะหนีไปทางประตูหลังบ้าน ด้านหลังมีลานกว้าง ซึ่งมีสระน้ำขนาดใหญ่อยู่

"กรี๊ดด ดด !!" หล่อนรีบหันไปหาต้นเสียง เเละพบกับร่างของลอร์ล่าล่วงหล่นลงมาจากหน้าต่างของชั้นสาม พร้อมกับร่างสูงของคนนิรนามซึ่งเธอไม่รู้จัก มือข้างหนึ่งเอื้อมมาจับขาหล่อน โดยที่หลอ่นไม่ทันตั้งตัว เลยสะบัดขา เเละ กระทืบมือนั้นอย่างจัง !! เเต่อนิจจา มือนั้นคือมือของลอร์ล่า หล่อนไม่ทันได้ฉุกคิดอะไร ร่างสูงก็กระโดดออกมาจากสระน้ำ เอนวี่ตัดสินใจวิ่งหนีเข้าไปในกระท่อมเล็กๆด้านข้างสระน้ำ

โชคเป็นของเธอ ภาพในนั้นมีอิฐบล็อคอยู่เต็มไปหมด หล่อนจึงใช้มันให้เป็นประโยชน์ อิฐก้อนเเล้วก้อนเล่าถูกปาเข้าร่างของมัน จนมันล้มลงหล่อนจึงรีบวิ่งหนีเข้าไปในอาคารใหญ่ เธอเลือกที่จะไปเเอบในห้องน้ำ เเต่สิ่งที่เธอพบกลับเป็น !!!

To Be Continue !!

_________________________________________________

น้องเลือกใช้สำนวนเเปลกๆ จึงไม่เหมาะกับนิยายเเนวนี้ ....

สิ่งที่หล่อนพบกลับเป็นศพของเจซซี่หัวหน้ากลุ่ม ถูกแขวนคอตายพร้อมกับจดหมายเอนวี่เปิดอ่าน มันเขียนไว้ว่า เอนวี่ หนีไป หนีไป
หล่อนตกใจ กับ จดหมายที่เขียนไว้เอนวี่จึงเปิดประตูห้องน้ำพร้อม กับ พรางมองทางเดินอันมืดมิดและค่อยๆเดินไปตามทาง พร้อมกับ
มองไปนอกหน้าต่างฝนตกหนักมาก เอนวี่จึงเปิดประตูห้องไปเรื่อยๆจนพบกับห้องครัว เธอเปิดตู้เย็นและเจอกับ

แฮมเธอจึงเก็บมันมาเผื่อใช้ในยามจำเป็น หล่อนเดินไปลึกๆในห้องครัวเธอเห็นฝูงอีกาถูกขังอยู่ในกรง ป้ายเขียนว่าห้องเชือดอีกา หล่อน
จึงช่วยพวกมันโดยใช้กุญแจข้างกรงไขช่วยพวกมันออกมา ทว่า!!! "ฉับ ๆๆๆ !!! เสียงกรรไกรเหล็กที่ดังกระทบกัน เอนวี่เห็นว่า
ห้องนี้ไม่มีที่ซ่อน แต่!!! ฝูงอีกาที่เราปล่อยมันจิกเจ้ามนุษย์กรรไกร โดยไม่ทราบสาเหตุด้วยความเจ็บปวดทำให้มัน

วิ่งหนีไป!!! หล่อนจึงรีบวิ่งไปที่ระเบียงชั้น4 แต่สิ่งที่หล่อนพบ คือ คุณนายแบโรวส์แต่ดูเหมือนหล่อนจะไม่ตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นดูเหมือน
ว่าหล่อนอาจไม่รู้ว่ามีฆาตกรโรคจิตเข้ามาบ้านของหล่อน

"โอ ตอนนี้หนูปลอดภัยแล้วนะจ็ะดื่มน้ำแตงโมก่อนจะได้สงบสติอารมณ์ แต่ หลังจากที่เธอดื่มเอนวี่รู้สึกเหมือนว่าภาพมันมัวๆดูง่วงและหลับไป
หล่อนตื่นขึ้นมาในกรงเธอถูกขังอยู่ในห้องใต้ดิน ซึ่งมีชายข้างเธอดูเหมือนคนบ้าเขาบอกกับเธอว่า "เขาหิว เขาหิว และดูเหมือนว่า
เขาอดอาหารมาหลายวันแล้ว เอนวี่จึงรีบโยนแฮมไปให้เขาก่อนที่เขาจะกินเธอ หล่อนถามว่าเขาชื่ออะไร คำตอบต้องตกใจเมื่อ
คำตอบคือ เขาคือ คุณไซม้อนสามีของป้าเอเลซซ่า มีเสียงดังขึ้นมาขณะที่เขาคุยกัน "เอนวี่ เอนวี่ !!! เสียงของบรู้ซเพื่อนชาย


บอกว่า หนีเร็ว!!! เอนวี่ฉุกถาม "บรู้ซ นายไปเอากุญแจมาจากไหน ไปขโมยคุณนายแบโรวส์มา ! ไปเถอะก่อนที่จะสายเกินไป แล้วทุกคนล่ะ
"ตายแล้ว !!! เสียงของคุณนายแบโรวส์ดังขึ้นมาพร้อมปืนลูกซองยิงไปที่ตัวของบรู้ซอย่างไม่ยั้ง!!!
To Be Continue !!

คุณนายแบโรวส์กระหน่ำยิงบรู้ซ อย่างเลือดเย็นคุณนายแบโรวส์หัวเราะชอบใจพร้อมกับพลางพูดไปด้วยว่า นังเด็กตัวแสบแกต้องเป็น
ของเล่นของลูกชายฉันถ้าไม่อยากตามเจ้าหัวแดงนี้ไป เอนวี่กัดฟันโกรธพร้อมกับเสียใจในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่โชคดีที่ในภาพนั้นมีท่อนไม้ อยู่ด้วย หล่อนรีบหลบไปที่มุมประตู พยายามทำตัวให้ลีบที่สุดพลางหลบไปพร้อมๆกัน ก่อนที่หล่อนจะโดนยิงและใช้ไม้ฟาดใส่หัวของคุณนาย
แบโรวส์อย่างจัง พร้อมวิ่งหนีออกไปทันทีหล่อนพบว่านี้คือกระท่อมนอกคฤหาสน์ หล่อนจึงกลับเข้าไปในตัวคฤหาสน์อีกครั้ง เพื่อตามหา
"แอน" แม่บ้านประจำตระกูลคนรู้จักคนสุดท้ายที่ยังรอดชีวิตอยู่ เอนวี่ เดินไปตรงทางเข้าจะมีหลังคากระจกซึ่งพบว่ามันพังลงมาพร้อม ศพ
ของพ่อบ้านด้วย มนุษย์กรรไกรใช้กรรไกรจิ้มลงบนศพของ พ่อบ้าน อยู่หลายครั้งพร้อมมองหาเหยื่อรายไหม่ซึ่งเหยื่อรายไหม่ อาจเป็น "เอนวี่"
ก็ได้หล่อนหนีตายขึ้นมาชั้น2โดยบันใดผุๆเก่าๆในขณะที่มนุษย์กรรไกรตามมาติดๆ มนุษย์กรรไกรตกลงไปใต้บันใดเนื่องจากบันใด เก่าแล้ว
แต่โชคร้ายของเธอ ที่มันจับขาเธอไว้ทันพร้อมกับลากเธอหมายจะเอาเธอไปอยู่ด้วย หล่อนจึง สะบัดขาและใช้เท้าเขี่ยๆมือของมันทำให้มัน
พลัดตกลงไป เอนวี่ปีนขึ้นมาทันและพบกับจี้ประหลาดที่ข้างในพบกับเพชร สีแดงพร้อมสลักไว้ว่า บ็อบบี้และแดน มันต้องเป็นชื่อของใครซักคน
อย่าง"แน่นอน" หล่อนเดินไปที่ห้องโชว์รูปภาพในภาพมีรูปอยู่เต็มไปหมด หล่อนเดินดูรูปภาพไปเรื่อยๆหล่อนเห็นรูปๆหนึ่งเหมือนจะให้ใส่เพชร
ในจี้ที่หล่อนเห็น หล่อนลองใส่ในรูปอนิจจาประตูลับเปิดออกข้างในหล่อนเจอ กระเป๋าเครื่องมือแพทย์และสายตาเหลือบไปเห็นโครงกระดูก
ใส่เสื้อที่หล่อนเห็นครั้งสุดท้ายมีป้ายเขียนอยู่ว่า "วิลเลี่ยม วิลสัน" เอนวี่ร้องไห้กอดโครงกระดูกอย่างเสียใจพลางเรียกชื่อ พ่อ พ่อ พ่อ
หล่อนพบจดหมายที่เขียนถึงเธอ

เมื่อมาถึงด้านล่าง เธอพบว่าที่นี้เป็นถ้ำใต้ดินที่ลึกมากๆ มีกลิ่มกำมะถันและน้ำมันคละคลุ้งไปทั่วบริเวณ

ระหว่างที่มองดูรอบๆนั้น เอนวี่สังเกตเห็นเงาของมิสซิสแบร์โรว์เดินลึกเข้าไปในถ้ำ เธอรีบตามไปอย่างเงียบๆ

แต่ที่นั้นมีหมาเฝ้ายามอยู่ทำยังไงดี ?

หล่อนนึกได้ว่าเธอพกน้ำหอมและเสื้อคลุมของมิสซิสแบร์โรว์ติดมือมาด้วย หล่อนจึงคลุมเสื้อนั้นใส่ไว้และฉีดน้ำหอมไปจนทั่ว

ทำให้เธอผ่านหมาเฝ้ายามโง่ๆมาได้อย่างปลอดภัย

หล่อนเดินไปตามทางก่อนจะเห็นร่างของบรู้ซนอนอยู่ที่สุดห้อง

เลือดของเขาไหลออกจากปากแผลที่ถูกยิงไม่หยุด

เอนวี่รีบเข้าไปดูบรู้ซ บรู้ซยังมีลมหายใจอยุ่แต่มันช่างแผ่วเบาเหลือเกิน

บรู้ซลืมตามาดูเขาดีใจที่เห็นหล่อนยังปลอดภัย เขาจึงรวบรวมกำลังเฮือกสุดท้ายบอกถึงเรื่องหอคอยมีสวิททำงานอยู่ มันอาจจะช่วยจัดการเจ้ามนุษย์กรรไกรได้

แล้วบรู้ซก็สิ้นลมไปในอ้อมแขนเรา

เอนวี่ไม่มีเวลาแม้แต่เสียใจ เธอจะต้องจบเรื่องนี้ให้เร็วที่สุดเพื่อเพื่อนและพ่อของเธอ

หล่อนเดินไปตามทาง ที่มีแสงสลัวจากเชิงเทียนเรียงรายไปตามผนังถ้ำ

หล่อนไม่พบเงาของมิสซิสแบร์โรว์อีกเลย หากแต่เธอพบกับม่านสีแดงสดเหมือนเลือดขนาดใหญ่ขึ่งอยู่ ณ ปลายถ้ำ

หล่อนเปิดผ้าม่านออกด้วยความสงสัย แต่เธอต้องโทษตัวเองที่ทำยังงั้น เพราะหลังผ้าม่านสีแดงคือ

ร่างของเด็กทารกยักษ์รูปร่าง หน้าตาน่าเกลียดน่ากลัวมองเธออยุ่

ไม่ต้องเดาก้น่าจะรู้มันคืออสูรกายอีกตัวที่เขียนอยู่ในบันทึกของพ่อเธอแน่นอน

ร่างของทารกยักษ์ลืมตาจ้องมองเอนวี่ ยิ้มล่าอย่างดีใจก่อนจะพุ่งมืออันใหญ่โตมาหมายจะจับเธอ

แต่เอนวี่ก็หลบออกมาได้ เอนวี่หนีย้อนมาทางเดินอย่างไม่คิดชีวิต

แต่เพราะแรงสั่นสะเทือนจากร่างใหญ่โตของทารกยักษ์ ทำให้ทางเดินพังลง

หล่อนไม่มีทางอื่นนอกจากลุยน้ำแล้วปีนผนังถ้ำออกไปอีกทาง

ระหว่างที่ปีนอยู่นั้น เจ้าทารกยักษ์ก็คืบคลานมาหาเธอช้าๆ จนเกือบจะถึงตัวของหล่อน

เพราะแรงปีนป่ายของเอนวี่ทำให้ขาเธอปัดไปโดนถึงน้ำมันกลิ้งตกไปกระแทกเชิงเทียนด้านล่าง

ทำใหเกิดลุกไฟกลิ้งไปยังทารกยักษ์ เพราะกำมะถันที่เข้มข้นในถ้ำทำให้เกิดแรงระเบิดขึ้น ร่างของทารกยักษ์ไหม้เป็นจุณต่อหน้าต่อตาหล่อนโดยทันที

ไม่มีเวลาดีใจ เพราะแรงระเบิดทำให้ถ้ำถล่มลงมาเรื่อยๆ

หล่อนจึงวิ่งไปตาทางอย่างไม่คิดชีวิต จนกระทั่งเจอลิฟตืที่สุดทาง เธอรีบกดมายังชั้น 2 ทันที

ทันทีที่หล่อนออกมาจากลิฟต์สลิงของลิฟต์ก็ขาดทันทีก่อนตกลงไปสู่เบื้องล่าง

เธอรอดมาได้ราวกับปาฎิหารย์อีกครั้ง แต่เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมา เธอก็สั่นสะท้านไปทั่วร่าง

เพราะมิสซิสแบร์โรว์อยืนอยู่ต่อหน้าของเธอ

"นังหนูสกปรก แนคิดผิดจริงๆที่เลือกเด้กเหลือขออย่างแกมาเป็นของเล่นให้ลูกฉัน"

"แกฆ่าแดน แกต้องตาย!!!"

มิสซิสแบร์โรว์พุ่งเข้าใส่เอนวี่พร้อมีดในมือ ทำให้เกิดการยื้อยุดฉุดกระฉากขึ้นแต่เพราะเอนวี่มีแรง(จากความสด)มากกว่า ทำให้เธอผลักมิสซิสแบร์โรว์ล้มไปได้ก่อนเธอจะวิ่งหนีออกมาที่ระเบียงด้านนอกอีกครั้ง

พร้อมกับเสียงกรีดร้องอย่างเกรี้ยวกราดของแบร์โรว์

"บ็อบบี้อยู่ไหน จัดการนังนั้นซะมันฆ่าแดน อย่าปลอดให้มันรอดไปได้"

สายฝนฝาดกระหน่ำใส่ราวกับจะแกล้งเธอ หล่อนมองไม่เห็นหนทางที่จะไปต่อเลย เธอกำลังจนมุมอีกครั้ง

"เอนวี่ "เสียงของแอนดังขึ้นเหนือแหวเธอ เอนวี่เงยหน้าขึ้นกับพบว่า ด้านบนคือหอคอยระฆังนั้นเอง

แอนรีบชี้มือให้เธอปีนบันไดขึ้นมาทันที
เอนวี่รีบปีนบันไดตามที่แอนบอกทันที แต่เมื่อปีนมาถึงครึ่งทางมิสซิสแบร์โรว์ก็ตามมาทันและจับขาของหล่อนไว้

เกิดการยื้อยุดฉุดกระฉากอีกครั้ง แต่เอนวี่อาศัยความได้เปรียบจากการอยุ่ด้านบน กระแทกส้นเท้าใส่หน้าอกของมิสซิสแบร์โรว์เต็มแรงทำให้ มิสซิสแบร์โรว์ร่วงลงมากระแทกพื้นตายทันที

แอนและเอนวี่มองดูร่างที่ไม่ไหวติงเบื้องล่าง อย่างโล่งอก

"ทุกอย่างจบแล้วสินะ " แอนกล่าว

แต่พวกเธอคิดผิด เมื่อร่างของเจ้ากรรไกร"บ็อบบี้" พุ่งมาจากเงามืดใส่แอน จนแอนผลัดตกจากหอคอยนาฬิกาไปตายทันที

เอนวี่กรีดร้องอย่างตื่นตกใจ เมื่อเจ้ามือกรรไกรสาวเท้าเข้ามาใกล้เธออย่างช้าๆ

เอนวี่หมดทางหนี เธอถอยหลังไปจนชิดผนังอย่างสิ้นหวัง แต่ขณะนั้น

มือหล่อนก็ไปสัมผัสกับคันบังคับเปิดกลไกของหอคอยระฆัง เธอไม่รอช้า

หล่อนกดสวิต์อย่าแรง เสียงระฆังตีกันทันทีเธออุดหูทันทีเพราะเสียงสะท้อนที่ดังก้องไปทั่วหอระฆัง

เนื่องจากหอคอยเป็นส่วนบนสุดและอยุ่ใกล้ระฆังบอกเวลาทำให้เสียงดังกว่าปกติ เมื่อเจ้ากรรไกรได้เจอกับสภาพแบบนั้น

มันก็ทิ้งกรรไกรอุดหูอย่างทรมาณ ประหนึ่งจะขาดใจตาย

เอนวี่อาศัยจังหวะนั้นวิ่งเข้าไปถีบเจ้ามนุษย์กรรไกรให้ตกจากหอคอยไปทันที

ร่างของเจ้ามนุษย์กรรไกร กระแทกพื้นอย่างแรงก่อนสิ้นใจตายไม่ไห่งจากศพของแอนนัก



เอนวี่เดินออกไปยังหน้าประหอคอย เธอจ้องมองสายฝนอย่างเหม่อลอย

ฝนค่อยๆซาลง และแล้วแดดของเช้าวันใหม่ก็สาดส่องมาที่เธอ

ราวกับช่วยชำระล้างฝันร้ายที่เกิดขึ้นนี่ให้ลบเลือนไปกับสายฝนที่หยุดลง



บางทีนี้อาจจะเป็นสัญญาณถึงการมีชีวิตใหม่อีกครั้งก็เป็นได้







หรือมันอาจจเป็นจุดเริ่มต้นกับฝันร้ายครั้งใหม่กันแน่



The END !!!