✿ Welcome✿

นิยาย [ไม่มีภาพ] ✿คนที่รักเธอ✿


ติดตามด้วยนะคะ



สารบัญ
บทนำ หน้านี้ #3
บทที่1 หน้านี้ #4
บทที่2 หน้านี้ #8
บทที่ 3 หน้านี้ #9
บทที่4 หน้านี้#12
บทที่5 หน้านี้#18

บทที่6 หน้านี้ #20

ติดตามครับ สู้ๆ

บทนำ

8.30 น.

ตึก ตึก ตึก

ณ หน้าโรงเรียน

"นีออน!!เธอมาโรงเรียนช้ามากๆนะ 8.30 แล้ว ยังกล้ามาอีกเหรอ" เสียงครูสุนีย์ตะโกนว่านีออน
"อาจารย์คะ สายชั่วโมงเดียวเอง..."ฉันสวนอาจารย์คืน
"ไม่ต้องอ้าง!!!!ไปยืนกระต่ายขาเดียว คาบไม้บรรทัดหน้าห้องเดี๋ยวนี้เลย!!!!!!!!!!!!!!!!"ครูสุนีย์โกรธนีออนมากขึ้นกว่าเดิมเสียแล้ว
"ค่ะ"แงแง ทำไมล่ะ ก็มันจริงนี่สายชม.เดียวเองง่ะ
"เอ้อ!!!!!...กลางวันนี้ไปขัดส้วมแล้วไปห้อง ผอ.ด้วยนะ!!!!!"ครูสุนีย์ยังสั่งไม่เลิก
"ค่ะ"ง่า~ต้องโดน ผอ.ด่าอีกแล้วเหรอเนี่ย

เที่ยง

ณ ห้อง ผอ.

"นี่!!!เธอ !!! @~~%#ๅ^*--++==($@@@"เสียง ผอ.ที่ด่าฉันไม่เลิกดังก้องอยู่ในห้อง เอ่อ จะเรียกว่าดังไปถึงนอกห้องเลยก็ว่าได้นะ



To Be Continue...

บทที่1

15.30 น.

โ๊อ๊ยๆๆๆ!!!!!!วันนี้ซวยจริงๆเลยง่า~~~~จะทำไงดีอ่ะ วันนี้โดนครูใหญ่ด่าแล้วก็โดนทำโทษ ขัดส้วม บลาๆๆๆ
กลับบ้านแล้วโดนแม่ว่าแน่ๆเลยง่ะT^T เอาเถอะ ฉันเตรียมใจเอาไว้แล้วว~~~

ณ บ้านของนีออน

"นี่นีออน วันนี้ลูกถูกทำโทษใช่ไหมแม่รู้นะ ครูโทรมาบอกแม่แล้ว!!!!!!!!!!"แม่ตวาดฉันเสียงดังมากๆเลย
"......."ฉันยังคงก้มหน้ารับผิดต่อไป

8.30 น.

"ฮ้าว...กี่โมงแล้วนะ 6.30 เหรอ วันนี้ตื่นเช้าจังเลย 555"ฉันตื่นเช้ามากใช่ไหมล่ะ 555

ตอนที่นีออนอาบน้ำเสร็จ

"ห๊ะ!!!!อะไรกันฉันอาบแค่20นาทีเองนะ ทำไมมัน 8.50 แล้วล่ะ"

ณ โรงเรียน

"นีออน!!!!!!!!!!!!!!!!!"ครูสุนีย์ตะโกนมาแต่ไกล
"....."เงียบ


To Be Continue...

สนุกสุดๆค่ะ พี่เกรซ ติดตามค่ะๆๆ

เราอ่านยังไงไม่รู้เป็นจูออน= =

555 ขอบคุณทุกคนที่ติดตามค่ะ

บทที่ 2

เฮ้อ...ชีวิตฉันทุกวันมันต้องขัดส้วมทุกวันด้วยเหรอวะ!!!!!!

ตุบ ตุบ ตุบ
วันนี้ถูกใช้ให้มาจัดหนังสือที่ห้องสมุดด้วย
เอ๊ะ นั่นใครน่ะ หล่อ ดูดี มีออร่ามากๆอ้าส์เห็นเเล้วน้ำลายหก[หื่นละๆ]

"งาย...สาวน้อย มาสายเลยถูกทำโทษเหรอจ๊ะ" หนุ่มหล่อนั่นหันมาพูดกับฉัีน

แอร๊ย...ดีใจจัง เขาทักฉัน เขาทักช๊านนน...

"ไม่น่าเลยนะเรา หน้าตาออกจะสวย แต่มาสาย ม่ายไหวๆ"ดูมัน คนอุตส่าห์ดีใจ ดันมากวนTEENซะนี่ ถ้าไม่เห็นแก่ความหล่อนี่แกได้เแฃป็นหมันแล้วนะยะ ฮึ่ย!!!!!!!

"ยังไงก็เป็นแฟนกับฉันได้ป่ะ"เขาบอก
"ดะ...ได้..ค่ะ"นี่ช้านฝันปายช่ายม๊ายยยยยย...ดีจายจังโว๊ย


To Be Continue...

บทที่ 3

วันแรกของการคบเด็กหนุ่ม ไม่รู้จักชื่อ ที่่พบกันในห้องสมุด

"เออ...นี่นายชื่ออะไรล่ะ"ฉันถาม
"เรน..."เขาตอบสั้นๆห้วนๆ
"อ้อ... ฉัน นีออน"ฉันพูด
"ใคร.."เขาพูด
"ใคร.. ใคร..ใครถาม..."น่านอีตานี่มันแกล้งกวนTEENนี่หว่า

ตอนเย็นๆ

ฉันกับเขาเดินไปในสวนดอกไม้ [เอ่อ..บางทีอาจคิดว่า้ขาพาฉันไป คิดใหม่เหอะฉันชวนมันไปตะหากล่าววว]
"พาฉันมาที่นี่ทำไมล่ะ"เขาถาม
"เดินเล่น..."ฉันตอบ
"อืม"เขาพูดแค่เนี้ย


To Be Continue...

สนุกมากๆๆๆ่ค่ะ พี่เกรช หนูขอติดตามด้วยคนนะคะ

จ้าาา..กระทู้ร้างมานาน มีคนเข้ามาแล้ววเย้!!!!

บทที่ 4

กลางคืน 22.30 น.

"เรน...ยังไม่นอนเหรอลูก"คุณแม่ถามฉันด้วยความเป็นห่วง
"อีก1ชั่วโมงจะนอนค่ะ"ฉันยังคงจ้องคอมพิวเตอร์ต่อไป
"นีออน!!...ลูกต้องนอนนะ พรุ่งนี้เราต้องไปเยี่ยม เรนกันที่โรงพยาบาล"แม่ตวาดฉันเสียงดัง
"ก็ได้ๆๆๆๆๆๆๆๆ นอนก็ด๊ายยยยย"ฉันโมโห เอ๊ะแต่ว่าเมื่อกี๊แม่พูดชื่อใครน่ะ คุ้นๆ หรือว่าเป็นเรนที่ฉันกำลังคบอยู่!!!!!!!!!

รุ่งขึ้น
ณ โรงพยาบาล Yaoi

ห้อง191

"เรน!!!!!"ฉันตะโกนเรียกเรน
"อืม...นีออนหรอ"เรนตอบ

บทนี้สั้นไปหน่อย แต่จให้คนที่ติดตามลุ้นกันว่าเรนเป็นอะไรนะคะ


To Be Continue...

5555 สายกว่าเดิมอีก

ติดตามค่ะ พี่เกรซ นิยายของหนูก็กำลังเข้มข้นเหมือนกันเลยค่ะ ^^

ติดตามค่ะติดตาม

ติดตามค่ะ ^__^

เป็น เรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงใน จ. พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อนิ้งเป็นเด็กนัก เรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ สาม วันนั้นเป็น วันสอบซ่อม นิ้งได้มาที่ รร เพื่อที่จะ สอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อน ๆ อยู่นั้น นิ้ง ก้อเหลือบไปเห็นสิ่ง ๆ หนี่ง เขาเดิน เข้าไปใกล้ ๆ กับสิ่ง ๆ นั้น มันคือกล่อง ใส่กระดาษกล่องหนึ่ง นิ้งนั้นไม่รู้ว่าใน นั้นมีอะไร แต่เขาก้อได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว นิ้ง และเพื่อน ๆ ก้อกลับบ้านทันที พวกเขา อยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตก กลางคืนนิ้งและเพื่อน ๆ ก้อไปสนาม เตะ เล่นและเปิดกล่อง ๆ นั้น ข้างในกล่องมี กระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ใน กระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เรา ชื่อ”เปลวเทียน”เป็นเด็กนักเรียนคนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิด ข่มขืนและค่าหมก อยู่ในป่าแห่งหนี่ง ที่นั่นหนาวเหน็บไม่มี แม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เรา พยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีใคร มา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน จะมีใครมา อยู่เป็นเพื่อนเราบ้างไหม ถ้าเทอไม่ อยากให้เราลากเทอมาอยู่เป็นเพื่อนกับ เรา จากนี้ไปเป็นเวลา 7 ชั่วโมง ขอให้ เทอก็อปข้อความข้างบนนี้ ส่งต่อให้สื่อ อะไรก้อได้ เป็นจำนวน 10 coppy แต่ ถ้าเธอไม่ทำตาม ***ก 7 ชั่วโมงนี้ฉันจะ ไปตามเทอมาอยู่เป็นเพื่อน * หลังจาก ที่นิ้งได้อ่านนั้น เทอก้อไม่เชื่อ และคิดว่า มีคนมาแกล้งเป็นเพียงแค่เรื่องไร้สาระ และไม่ยอมทำตาม 7 ชั่วโมงให้หลัง นิ้ง และเพื่อน ๆ ก้อตาย โดยที่ไม่มีสาเหตุ **** เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง จนถึงขณะนี้ หมอและตำรวจยังไม่สามารถรู้ได้ว่า เด็ก เหล่านั้นตายได้เช่นไร _ ตอนนี้พวกเท อได้อ่านกระทู้นี้ ก้อคงได้รับผลกระทบ เหมือนกันหมด นั่นคือ เทอจะต้อง copy ข้อความนี้เป็นจำนวน 10 copy แต่ถ้าเทอไม่ทำตามที่เด็กคนนั้นขอ เทอจะต้องไปอยู่เป็นเพื่อกับเด็กคนนั้น ***ก 7 ชั่วโมงให้หลัง ขอให้พวกเทอทุกคน โชคดี 15-03-2011 • ความคิดเห็นที่ 4634 23-03-2011 ขอโทดน่ะอ่านแล้ว อย่าหยุด เพราะคุนได้โดนคำสาปนี้ไปแล้ว…. อ่านต่อเลย เป็น เรื่องจริงที่เกิดขึ้น กับเด็กคนนึงใน จ. ชุมพร เด็กคน นี้ชื่อลิฟเป็นเด็กนัก เรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 วันนั้นเป็น วันสอบซ่อม ลิฟได้มาที่ รร เพื่อที่จะ สอบ ซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อน ๆ อยู่นั้น ลิฟ ก้อเหลือบไปเห็น สิ่ง ๆ หนี่ง เขาเดิน เข้าไปใกล้ ๆ กับสิ่ง ๆ นั้น มันคือกล่อง ใส่ กระดาษกล่องหนึ่ง ลิฟนั้นไม่รู้ว่าใน นั้นมีอะไร แต่เขา ก้อได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว ลิฟ และ เพื่อน ๆ ก้อกลับบ้านทันที พวกเขา อยากรู้ว่า ในกล่องนั้น มีอะไรซ่อนอยู่ ตก กลางคืนนิ้งและเพื่อน ๆ ก้อไปสนาม เตะ เล่น และเปิดกล่อง ๆ นั้น ข้างในกล่องมี กระดาษสีดำ เขียนอยู่ หนึ่งแผ่น ใน กระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เรา * สวัสดี เรา ชื่อ”gmu” เป็นเด็กนักเรียนคนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิด ข่มขืน และ ค่าหมก อยู่ในป่าแห่งหนี่ง ที่นั่นหนาวเหน็บไม่มี แม้ แต่เสียงหายใจ ของมนุษย์ เรา พยายามร้องให้ คนมาช่วยแต่ ก้อ ไม่มีใคร มา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน จะมีใครมา อยู่ เป็นเพื่อนเราบ้างไหม ถ้าเทอไม่ อยากให้เราลาก เทอมาอยู่ เป็นเพื่อนกับ เรา จากนี้ไปเป็นเวลา 7 ชั่วโมง ขอให้ เท อก็อปข้อความข้างบนนี้ ส่งต่อให้สื่อ อะไรก้อได้ เป็น จำนวน 20 coppy แต่ ถ้าเธอไม่ทำตาม อีก 7 ชั่วโมงนี้ฉันจะ ไป ตามเทอมาอยู่เป็นเพื่อน * หลังจาก ที่นิ้งได้อ่านนั้น เท อก้อไม่เชื่อ และคิดว่า มีคนมาแกล้งเป็น เพียงแค่เรื่องไร้สาระ และไม่ยอมทำตาม 7 ชั่วโมงให้หลัง นิ้ง และเพื่อน ๆ ก้อตาย โดยที่ไม่มีสาเหตุ **** เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง จนถึงขณะนี้ หมอ และตำรวจยังไม่สามารถรู้ได้ว่า เด็ก เหล่านั้นตายได้เช่นไร _ ตอนนี้พวกเท อได้อ่านกระทู้นี้ ก้อคงได้รับผลกระทบ เหมือน กันหมด นั่นคือ เทอจะต้อง copy ข้อความนี้เป็นจำนวน 20copy แต่ ถ้าเทอไม่ทำตามที่เด็กคนนั้นขอ เทอจะต้องไปอยู่เป็นเพื่อกับเด็กคนนั้น อีก 7 ชั่วโมงให้หลัง.. . ส่งต่อไป….. ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ . . . . . 24-03-2011

บทที่ 5

"เรนนายเป็นอะไร ทำไมถึงต้องเข้าโรงพยาบาล!!!!!!!!!!..."ฉันถามเรน
"ดะ...โดน..ระ...รถ...ชะ...ชน"เรนตอบกลับมา


"เอ้อ...คุณคงเป็นญาติของผู้ป่วยสินะครับ"คุณหมอเอ่ยถาม
"ค่ะ"แม่ฉันตอบ
"อีกประมาณ1สัปดาห์เขาจะออกจากโรงพยาบาลได้นะครับ..."หมอพูดพร้อมกับมองหน้าเรนด้วยสายตาหื่นๆ

โรงบาลนี้มันYAOI สมชื่อจริงๆว่ะ

1สัปดาห์ต่อมา....

ชีวิตใน1สัปดาห์มันช่างยาวนาน เหมือน1ปี ชีวิต1สัปดาห์ที่ไม่ีมีเรนทำไมมันถึงเจ็บปวดขนาดนี้นะ....

แอ๊ด....

"สวัสดีนักเรียนทุกคน...วันนี้ครูพาเพื่อนใหม่มาด้วยนะ"ครูสุนีย์บอก

"สวัสดีครับผมชื่อ เรน ครับ" นายเรนนี่นา ทำไมถึงย้ายห้องตามฉันมาล่ะ
"เรนจ๊ะ ไปนั่งข้างๆนีออนเลยนะ นู่นนะ หลังห้องจ่ะ..."ครูสุนีย์บอก

"ฮิ๊วๆฮู๊ววววว"เพื่อนๆโห่ร้องกันทั้งห้อง(แต่ฟังดูเหมือนหอนมากกว่า)

To Be Continue...

ร้างอีกแล้วค่ะ อุตส่าห์ทำมาถึงตอนที่5

บทที่ 6

คาบที่1

"นี่นีออน ห้องDเขาเรียนกันถึงไหนแล้วอ่ะ" เรนถามขณะที่ฉันหลับอยู่
"นีออน ...นีออน.."เรนเขย่าตัวฉันให้ตื่น

"อืม....ฮ๊าวววววววววว...."ฉันบิดขี้กียจไปมา [เอ่อ...คือห้องDเราเป็นห้องที่คะเเนนเฉลี่ยของห้องแย่ทีสุด ในสายชั้น ม.3 อ่ะน่ะ เพราะฉะนั้น จะทำอะไรก็ได้ อย่าง นอน ฟังเพลง แชทบีบี อ่านหนังสือ(ติดเรท) เล่นเกมในโทรศัพท์ ตามสบาย ยังกับเป็นบ้านตัวเอง เวรมีก็ไม่ทำ หนีเวรกันหมด]

"นีออนฉันง่วงว่ะ"เรนพูด
"อืม หลับกันดีกว่าเนอะ..."

คร่อก(หลับกันเรียบร้อยแล้ว)



To Be Continue...