คำเตือน ห้าม ทานข้าวไปด้วยเด็ดขาดน๊าไม่งั้น...







ห้องน้ำ ที่เมืองจีน
ห้องน้ำสาธารณะในเมืองจีนส่วนใหญ่จะแบ่งพื้นที่เป็นฝั่งฉี่และฝั่งอึอย่างในรูปนี้ด้านซ้ายคือที่ฉี่ไม่ใช่ที่ล้างมือส่วนด้านขวาคือคอกอึไม่ใช่คอกฉี่
เทศกาลตรุษจีนตามต่อมาติดๆหลังการเลือกตั้งผ่านพ้นไป ชนิดที่พรรคไทยรักไทยกวาด สส.ไปถล่มทลาย
ไอ้สัน(ดาน)เพื่อนผมมันบอกว่า เห็นผมเคยไปเที่ยวเมืองจีนมาหลายครั้งอยู่ นอกจากเหล้าเมืองจีนที่ซื้อมาดื่มด้วยกันแล้วก็น่าจะมีเรื่องเล่าแห่งความทรงจำในแดนมังกรมาเปิดประเด็นกลางวงสุรากันบ้าง
แรกเริ่มเดิมทีผมตั้งใจว่าจะเล่าเรื่องสาวจีนยุคใหม่โดยเฉพาะสาวจีนในเมืองใหญ่ที่กำลังมาแรงด้วยเทรนด์พิมพ์นิยม ขาว สวย หมวย อึ๋ม X และ“ล้น”จนเตะตาสำหรับอาหมวยบางคนให้ไอ้สัน(ดาน)ฟัง แต่ว่าพอเห็นหน้าตาหื่นๆของมันแล้ว ผมเลยเปลี่ยนใจหันมาเล่าเรื่องเก่าๆที่เมาท์กันไม่เคยเบื่ออย่าง เรื่องขี้ เรื่องส้วม เรื่องห้องน้ำ ที่เมืองจีนมากกว่า เพราะว่าดูแล้วเข้ากับหน้าตาของมันดี พูดถึงเรื่องห้องน้ำที่เมืองจีนนี่ กูรูท่องเที่ยวหรือคนที่เคยไปย่ำแดนมังกรมา ต่างยกให้เป็นห้องน้ำปราบเซียนที่พอกลับมาเมืองไทยแล้วก็มักจะมีเรื่องเมาท์กันอย่างเมามันในอารมณ์กึ่งเหม็น กึ่งฮา
แน่นอนว่าเรื่องราวในส้วมเมืองจีนที่สะเด็ดสะเด่าทรวงก็คงจะหนีไม่พ้นเรื่องของการ “ขี้แตกขี้แตน” ที่หากเล่าแบบเก็บรายละเอียดทุกเม็ดให้คนขวัญอ่อนฟังอาจจะเกิดอาการ“อ้วกแตกอ้วกแตน”ขึ้นมาได้
“ขี้” คำๆนี้เป็นภาษาไทยชาวบ้านที่ฟังแล้วไม่น่ารักกระไรปานนั้น ในเมืองไทยจึงมีการยกระดับของขี้ให้สุภาพขึ้นเป็น “อึ” และ “อุจจาระ” รวมถึงศัพท์เทคนิคอย่างเช่น ข้าศึก ปล่อยหนัก ปลดทุกข์ ทิ้งบอมบ์ ซึ่งการใช้ก็แล้วแต่สถานการณ์และฐานะ แต่ไม่ว่าใครจะเรียกขานว่าอย่างไร ผมว่าคนไทยหลายๆคนที่เคยไปอึ(ขออนุญาตใช้คำสุภาพขึ้น)ที่ห้องน้ำสาธารณะสไตล์จีนแท้ๆในเมืองจีน คงเคยผ่านประสบการณ์ตรงที่ยากต่อการลืมเลือนเป็นแน่แท้
สำหรับผมสมัยที่ยังไม่เคยไปเยือนเมืองจีนก็พอได้ยินกิตติศัพท์ของเรื่องส้วมปราบเซียนมาพอสมควร โดยเพื่อนที่เคยไปเมืองจีนมาก่อนต่างแนะนำว่า ก่อนจะออกไปเที่ยวไหนต่อไหนให้ปฏิบัติภารกิจให้เสร็จสิ้นสุดๆเสียในห้องพัก หรือในโรงแรม(ควรเป็น 3 ดาวครึ่งขึ้นไป) เพราะว่าจะได้ไม่มีข้าศึกโจมตีระหว่างทางแล้วเราก็จะได้ไม่ต้องเข้าห้องน้ำปราบเซียน
เรื่องนี้ผมท่องจำจนขึ้นใจ แต่ว่ากับเรื่องฉี่นี่ไม่ได้ใส่ใจเพราะว่าเป็นผู้ชายเรื่องฉี่สบายอยู่แล้ว พอรถจอดก็หามุมเหมาะปล่อยได้แบบไร้กังวล แต่แล้วประสบการณ์ตรงเรื่องขี้ๆที่เมืองจีนมันก็เกิดขึ้นจนได้ในการเยือนเมืองจีนครั้งแรกและก็เป็นการเข้าห้องน้ำสาธารณะในเมืองจีนครั้งแรกด้วย
ครั้งนั้นผมนั่งรถจากเซี่ยงไฮ้ไปมณฑลเจ้อเจียง ระหว่างทางพอรถแวะปั๊ม ผมก็เดินตรงดิ่งเข้าห้องน้ำตามปกติวิสัยแบบที่เคยปฏิบัติในเมืองไทย แต่ว่างานนี้ไม่มีพี่ไทยคนไหนเดินตามมาเลย เรียกว่าผมเดินเข้าไปแบบคนเดียวโดดๆ สัมผัสแรกที่รับรู้ได้ถึงลักษณะเด่นของห้องน้ำ(สาธารณะ)แบบจีนก็คือ กลิ่นที่โชยฉุนออกมาเตะจมูก ซึ่งผมไม่อาจจำแนกได้ว่าระหว่างกลิ่นอึกับกลิ่นฉี่มันผสมกันอยู่ในอัตราส่วนเท่าไหร่ แต่สรุปคำเดียวได้ว่า “โคตรเหม็น”
หลังโดนกลิ่นฉุนทักทายที่ทางเข้า พอหลุดไปในห้องน้ำแบบไม่เห็นใคร ผมไม่รีรอเดินเข้าคอกเตรียมยิงกระต่ายทันที ซึ่งก็ยังแปลกใจว่า เอ...ทำไมห้องน้ำปั๊มนี้ไม่มีห้องอึหรืออย่างไร หรือว่าคนจีนเขาสร้างห้องอึไว้อีกที่หนึ่ง ห้องนี้มีที่ล้างมือหน้าตาแปลกอยู่ที่ผนังด้านหนึ่ง ส่วนคอกฉี่ที่สร้างฉากกั้นระดับเลยเอวขึ้นมาหน่อยที่อยู่ฝั่งตรงข้ามนี่ก็เก๋น่าดู เพราะมีถังขยะวางไว้ทุกคอกเลย

เครติดภาพ.:

เครติดอ่านมีอีก.:

คิดยังไงจ้ะ..