กระทู้นี้เป็นกระทู้เฉพาะกิจรวบรวมงานจากการประกวดตั้งแต่เดือนมกราคม - กันยายน 2014 ที่ผ่านมา
ถ้าได้ติดตามกระทู้งานประกวดต่างๆ อิฉันว่าหลายๆ คนคงเคยเห็นงานของอิฉันบ้างแล้ว แต่ก็อยากจะเอามาให้ใครที่ยังไม่เคยเห็นได้
วิจารณ์กันบ้าง เพื่ออิฉันจะได้เอาไปปรับปรุงกับงานครั้งต่อไป

งานที่เอามาให้ดูครั้งนี้เป็นที่อิฉันภาคภูมิใจ ทุ่มเทใส่ความตั้งใจไปกับมันเต็ม 100% โดยเฉพาะงาน Rising Star
ตอนทำงานร่างกายเริ่มบ่งชี้แล้วแหละว่าป่วยแน่ฟันธง!! ก็ยังทู้ซี้ทำจนตีสามเกือบสี่ทุกวัน เสร็จจากงานนั้นก็ต่อด้วย Fantasy Contest
(8 ภาพกับเวลาสองสัปดาห์) ไปทำงานเช้าตอนเย็นถึงค่อนเช้านั่งทำภาพเป็นอย่างนั้นอยู่สองสัปดาห์
ร่างกายไม่ไหวจนล้มหมอนนอนเสื่อป่วยเป็นไข้หวัดใหญ่ จนโดนสั่งห้ามข้องแวะเฉียดกรายใกล้คอมพิวเตอร์หรือ Internet เด็ดขาด
หยุดพักซ่อมแซมร่างกายอยู่เกือบเดือน แต่ก็ใช่ว่าจะหายสนิทนะอาการดีขึ้นนิดหน่อย ยังมึนหัวอยู่
ยังอุตส่าห์แอบทำงาน Fatasy Contest รอบ Final อีกนะ 55 ถ้ามองดีๆ จะเห็นว่างานรอบ Final ของอิฉันทำแบบลวก ๆ เผาๆ
ก็ดูๆ กันไปนะค่ะ

ปล.บางงานมีคำอธิบายยาวเหยียดก็ทนอ่านกันไปนะค่ะเพื่อความเข้าใจเกิดอรรถรสสำหรับการชมหุ หุ

▶ ♞The Dangerous ➴ นักเลงรักมัดใจเธอ ♥
[ 27-05-2014] - [ 06-07-2014]


EP.1

MURAKAMI KAIJI







EP.2

โจทย์รอบสุดท้าย
ความรักที่ต้องแรกมาด้วยเลือดผู้บริสุทธิ์...ผู้หญิงของคุณกำลังตกอยู่ในอันตรายจะทำอย่างไร
เมื่อมีผู้หญิงที่คุณรักถึงสองคน รอความช่วยเหลือจากคุณอยู่
คนนึงคือรักแรกที่คุณเคยสาบานไว้กับหล่อนว่าจะปกป้องเธอเท่าชีวิต
ส่วนอีกคนคือรักครั้งใหม่ที่หัวใจคุณเรียกร้อง ถ้าขาดมันไปก็คงจะ...
มันเลือกยากเสียจริงถ้าจะต้องช่วยพวกเธอเพียงคนเดียว!!

MURAKAMI KAIJI
(มาฟียากลับใจ)
เรา สอง สาม คน


Story

ผมเกลียดฤดูฝน แต่ก็ไม่เท่ากับเกลียดตัวเองและไม่เคยที่จะให้อภัยตัวเองเลยนับตั้งแต่วันที่ผู้หญิงที่ผมรักที่สุดคนหนึ่งจากไป..
ความทรงจำเมื่อสองปีก่อนมันยังแจ่มชัดเหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน..
วันที่ 1 กรกฎาคม 2012 ฝนตกตั้งแต่เช้า เหมือนจะนำความชุ่มชื่นเข้ามาในชีวิต ใช่วันนั้นเป็นวันเกิดปีที่ 19 ของฮานะกับนานะ
ผู้หญิงที่ผมรักที่สุดทั้งสองคน ผมสัญญากับน้องว่าหลังเลิกงานเราจะไปดินเนอร์กันสามคน

แต่มันไม่มีวันนั้นอยู่จริง ผมแทบไม่อยากจะเชื่อ...วันเกิดมันกลับกลายเป็นวันที่คนหนึ่งจากไปโดยไม่กลับมาอีก...
ตอนที่ผมไปถึงไอ้บ้านั่นมันกำลังจ้วงแทงฮานะ โดยมีนานะพยายามดึงตัวมันออกจากน้องสาวตัวเอง
ผมรีบตรงไปเข้ากระชากและกระหน่ำชกมันอย่างคลั่งแค้นจนมันตาย แม้ผมจะฆ่ามันตายแต่ฮานะก็ไม่กลับมาอีกแล้ว
ถ้าเพียงแค่ผมไปทัน...เราทั้งหมดก็คงจะไม่เป็นแบบนี้..
ฤดูฝนไม่เคยมีความชุ่มชื่น..มันกลับแห้งแล้งและเหน็บหนาว...

วันนั้นก่อนผมเลิกงาน 10 นาที น้องโทรมาบอกว่ากำลังจะกลับบ้านกับนานะไม่ต้องห่วง ผมไม่ต้องวนรถไปรับจะไปรอที่บ้าน
แล้วค่อยออกมาพร้อมกัน เราคุยกันไปด้วยระหว่างที่น้องรอรถ แต่สักพักผมได้ยินเสียงนานะร้องให้ช่วย
ผมตะโกนถามในโทรศัพท์ว่าเป็นอะไรฮานะไม่ตอบ แต่ได้ยินเสียงคนต่อสู้กัน เท่านั้นเองผมทิ้งงานที่ทำอยู่รีบเอารถออกไปช่วยน้อง

แต่ผมช้าไปเพียงเสี้ยวนาที...ผมเกลียดตัวเองถ้าเพียงแค่ผมเลิกงานเร็วกว่าปกติแล้วไปรับทั้งคู่ก่อนเวลา...ฮานะคงไม่ถูกคนเมายาบ้าฆ่า...
น้องไปถึงมือหมอช้า จนไม่สามารถยื้อชีวิตไว้ได้
(ฮานะของผมเป็นโรคฮีโมฟีเลีย (Hemophilia) หรือโรคเลือดไหลไม่หยุด น้องมีแผลไม่ได้ ถ้าเลือดออกแล้วมันจะไม่แข็งตัว
ต้องได้รับการรักษาอย่างทันท่วงที แม้แผลเล็กน้อยเพียงไรก็ตาม แต่ครั้งนี้น้องโดนแทงซ้ำหลายที เลือดไหลไม่หยุด...
น้องช๊อคในที่สุด...)

ณ ตอนนั้นโลกของผมเหมือนถล่ม ผมไม่อยากจะมีชีวิตอยู่ต่อไป แต่เมื่อผมหันมองข้างตัว
นานะผู้หญิงที่ผมรักมากที่สุดอีกคน น้องกำลังร้องไห้ปริ่มขาดใจ เฝ้าโทษตัวเองที่ไม่สามารถช่วยเหลือน้องสาวฝาแฝดได้
ไม่มีฮานะที่น่ารักของเธอต่อไปแล้ว...

ผมไม่อาจจ่มอยู่กับความเศร้าอีกต่อไปได้ ผมยังไม่เสียทั้งหมดไป นานะยังอยู่ตรงนี้ หัวใจอีกดวงของฮานะยังอยู่ตรงนี้
ชีวิตยังต้องก้าวเดินต่อไปกับคนที่ยังอยู่ตรงนี้
(ฮานะพี่สัญญาว่าจะดูแลดวงใจที่เหลืออยู่ของฮานะให้ดีที่สุด พี่สัญญา)
ผมดึงร่างบางของน้องมาโอบกอดไว้นานนับชั่วโมง..เพื่อปลอบประโลมจิตใจที่เหน็บหนาวของเราทั้งคู่ให้อุ่นลง...





1 กรกฎาคม 2014 ครบรอบสองปีที่ฮานะจากพวกเราไป...
ความรักเป็นสิ่งสวยงามเสมอ มันเยียวยาและค่อยๆ บรรเทาความเหน็บหนาวในใจเราทั้งสองให้อุ่นขึ้น
มันหล่อเลี้ยงให้จิตใจเราเข้มแข็งขึ้น...

ฮานะแม่ดอกไม้ได้ยินเสียงหัวใจพี่กับนานะมั้ย มันเต้นแรงเพราะคิดว่าตอนนี้ฮานะกำลังทำอยู่กับเราใช่มั้ย...
ทุกครั้งที่พี่กับนานะรักกันแม้จะมีความสุขที่ได้ทำแบบนั้น แต่มันก็ไม่เหมือนตอนที่เราทำกันสามคน
พี่กับนานะคิดถึงฮานะนะ..ยังคิดถึงอยู่ตลอดเวลา...








Boys of Fashion in July 2014
[ 05-07-2014 - 2135 ] - [ 04-08-2014 - 1950 ]

Name : AKIRA & YUMA
คำเชิญชวนลงคะแนน :

อาจจะดูหยิ่งๆ เย็นชาหน่อยๆ เหมือนคู่ขาเกย์...
แต่จริงๆ เราสองคนเป็นเพื่อนกัน? (ที่เห็นอะรักโปรโมทครับ (_ _) เฮ้ย!! นอกประเด็นหล่ะ )
เราสองคน Friendly มากนะครับ
(คำอธิบายแบบเจ้าเล่ห์จาก YUMA)













Rising Star TTS3 Contest
[ 05-07-2014 - 1323 ] - [ 23-08-2014 - 1804 ]

EP.1
Audition

G - ZU

AGE : 21
STATE : เกาหลี-เยอรมัน
POP, BALLAD, R&B, HIPHOP, ALTERNATIVE , ROCK, NU METAL, RAP ROCK

ABOUT ME

Hi G-Zu นะครับ ผมเป็นคนที่พูดไม่ค่อยเก่งนะ จึงใช้ดนตรีเป็นสื่อแทน55 ก็นะดนตรีมันไม่มีเส้นแบ่งนี่หน่า
ไม่ว่าชาติไหน ถึงจะสื่อสารกันไม่ค่อยเข้าใจ แต่ถ้าได้คุยกันด้วยภาษาดนตรีแล้วละก้อ ไม่ต่อก็ติดอะครับ
Linkin Park ถือเป็นแรงบันดาลใจแรกเลยที่ทำให้ผมเล่นดนตรี ฟังครั้งแรกผมงี้อึ้งเลย
โดยเฉพาะเสียงของ Bennington แบบสุดยอดมาก แต่ถ้าฝั่งโซนเอเซีย ผมชอบ Bigbang โดยเฉพาะ
Taeyang เสียงเค้าเวลาร้อง R&B โคตรจะอ้อดอ้อน
ผมอยากเก่งแบบพวกเค้ามันจึงเป็นเหตุและผลว่าทำไมผมจึงเล่นดนตรีหลายแนวจัง

กิจกรรมประกวดแบบนี้ถือว่าเป็นครั้งแรกและน่าจะเป็นครั้งสุดท้ายด้วย เพราะปีนี้เป็นปีสุดท้ายแล้วที่จะได้เล่นดนตรี
เพราะปีหน้าผมต้องไปรับช่วงกิจการของครอบครัว อาจจะไม่ได้เล่นจริงจังแบบนี้แล้ว แต่ไงก็ตามครั้งนี้ก็เต็มที่ครับ








EP.2
【 The last scene of the music video 】

G-ZU
BALLAD, R&B, HIPHOP, POP, ALTERNATIVE, ROCK, NU METAL, RAP ROCK
ไอเทมบังคับ -รถโบราณ - แท๊งค์น้ำ -งู - ไม้เบสบอล - ผ้าเช็ดตัว


FAR AWAY

เวลานี้ ณ ที่ตรงนี้
สิ่งที่ฉันทำมันผิดมหันต์ ฉันรู้ ฉันรู้
ณ ที่ตรงนี้ นานเกินไปที่จะสาย
มันเนิ่นนานเกินไป ช้าเกินไป
ความโหดร้ายที่ผ่านมามันดูดกลืนจิตวิญญาณความเป็นคนของฉันจนหมดสิ้น
ชีวิตมันเจ็บปวดชาชินจนแทบไม่รู้สึกอะไร

ขอเพียงโอกาสเดียว เพียงลมหายใจที่เหลืออยู่ ขอโอกาสให้ฉัน
จะสายไปหรือเปล่า มันจะสายไปมั้ย
ขอโอกาสสุดท้ายให้ฉัน ขอให้ฉัน
ทั้งหมดที่ฉันต้องการ
หลุดพ้นออกไปจาก ณ ที่ตรงนี้
ขออิสรภาพให้ฉัน ขอจิตวิญญาณของฉันคืน

แม้สิ่งที่หวังจะอยู่ไกลแสนไกล
เหมือนแสงดาวริบหรี่ในคืนฟ้ามืดมิด
ฉันจะอดทนอดกลั้นต่อความเลวร้ายทั้งหมด
เพื่อประคับประคองจิตใจอันบอบช้ำ
เพื่อให้ถึงวันนั้น วันที่ฉันจะหลุดพ้นจาก ณ ที่ตรงนี้

ฉันรู้ ฉันรู้ ว่ามันนานเกินไป แต่สักวันฉันจะหลุดพ้นจาก
ณ ที่ตรงนี้...


Inside Story

เรื่องราวของเด็กชายกำพร้าที่ถูกมาม๊าซังเจ้าของ “หอโคมแดง” รับตัวมาเลี้ยงตั้งแต่ยังแบเบาะ
แต่ทุกสิ่งอย่างบนโลกไม่มีคำว่าฟรีฉันใด การเลี้ยงเด็กชายก็ไม่ได้ฟรีฉันนั้น
สิ่งตอบแทนเลอค่าที่มาม๊าซังต้องการจากเด็กชายคือ "ร่างกาย" อันบริสุทธิ์ที่จะผันเป็นความร่ำรวยได้
ใช่แล้วมาม๊าซังเลี้ยงเด็กชายมาเพื่อเป็น "เด็กขาย"
ทุกวันชีวิตของเค้าถูกสั่งให้ขายไม่ต่ำกว่าสิบใบ (ไม่ต่ำกว่า 10 ครั้ง/วัน) แลกกับบุญคุณไม่จบสิ้นที่มาม๊าซังพูดกรอกหูทุกวัน
พร้อมที่ซุกหัวนอนและอาหารประทังชีวิตไปวันๆ
แต่ใครจะรู้การทำเช่นนี้มันทำให้เด็กชายมีตราบาปและรอยด่างพร้อยที่ไม่มีวันลบเลิอนไปไหน
เค้าจำมันได้ความเจ็บปวดปางตายครั้งแรกตอนอายุ 12 เค้าไม่ยอมทำเพราะรู้สึกขยะแขยง
ผู้ชายกักขระคนหนึ่งที่พยายามยัดเยียดอวัยวะเพศของเค้าพร้อมปากกระบอกปืนเข้าไปในตัวเด็กชายอย่างป่าเถื่อน
เพื่อให้หลุดพ้นจากความเจ็บปวด ความกักขระ และอดสู เด็กชายใช้มีดปอกผลไม้แทงชายกักขระนั้นจนมิดด้าม
ผลจากการกระทำนั้นคือเด็กชายถูกซ้อมและขังคุกใต้ดินพร้อมหนูสกปรกหิวโหยจำนวนมากที่อยู่ใต้พื้นหอโคมแดง
กว่าหนึ่งสัปดาห์โดยไม่มีอาหารและน้ำ สิ่งที่เด็กอายุ 12 ปีได้รับตอนนั้นมันทำให้เค้ากลัวจนแทบคลั่ง..

มันคือฝันร้ายและตราบาปที่หยั่งรากลึกลงในใจเด็กชายจนถึงทุกวันนี้
ความหิวที่จู่โจมมันทำให้ยอมเพียงเพื่อให้มีชีวิตอยู่รอด ก็แค่ทำมัน ก็แค่ยอม ชีวิตยังมีหวังว่าสักวันเค้าจะพ้นจากไปนรกแห่งนี้
ผ่านวันแล้ววันเล่า โลกข้างนอกเป็นยังไงเค้าไม่เคยรู้จัก ตั้งแต่จำความได้มาม๊าซังคือคนเดียวที่ให้ชีวิตเค้า

จนกระทั่งวันหนึ่ง...
โอกาสมาพร้อมชายหนุ่มท่าทางภูมิฐานแต่เย็นชาแขกที่มาม๊าซังกำชับอย่างหนักแน่นให้เค้าปรนนิบัติให้ดีที่สุดอย่าขัดใจ
ได้ซื้อเด็กหนุ่มจากมาม๊าซัง โดยยื่นข้อเสนอให้เด็กหนุ่มไปทำงานด้วยกันแต่เป็นงานที่เสี่ยงชีวิต
ที่สำคัญต้องซี่อสัตย์ต่อชายหนุ่ม ถ้าขัดคำสั่งหรือทรยศโทษที่ได้รับมีเพียงอย่างเดียวคือ ตาย
แล้วถ้าพ้นปีที่ 5 ปี หากเด็กชายยังมีชีวิตอยู่ก็จะเป็นอิสระ
ชีวิตและเงินสำหรับไปเริ่มต้นชีวิตใหม่จำนวนหนึ่งที่มากพอจะทำให้ชีวิตเด็กหนุ่มสุขสบายโดยไม่ต้องขายใครอีกเลยชั่วชีวิต
จะเป็นของเด็กหนุ่มโดยไม่มีข้อผูกมัด ไม่ต้องมีใครบงการ ขอแค่ซื่อสัตย์และรักษาชีวิตตัวเองให้มีลมหายใจอยู่ให้ถึง 5 ปี

หนทางที่เค้ากำลังจะเผชิญมันจะเป็นสวรรค์สำหรับเค้าจริงเหรอ?
เด็กหนุ่มเฝ้าแต่ถามตัวเองอยู่อย่างนั้น...




อิสระคือสิ่งหอมหวานสำหรับเด็กหนุ่ม...
การทำงานและให้ความสุขกับคนเพียงคนเดียวมันคงไม่มีอะไรที่เลวร้ายไปกว่าที่เค้าต้องพบเจออยู่ทุกวันอีกแล้ว ?

คำมั่นสัญญาในวันนั้น มันพลิกชีวิตของเด็กหนุ่มจนจิตวิญญาณความเป็นคนแทบจะสูญสิ้น
ชีวิตหันเหเข้าสู่โลกมืดของแก็งค์มาเฟียที่ทำผิดกฎหมายแทบจะทุกด้านยาเสพติด อาวุธสงคราม โสเภณีข้ามชาติ
เด็กหนุ่มถูกสั่งให้ทำหน้าที่เป็นเครื่องต่อรอง นกต่อ หรือแม้กระทั่งผู้เก็บกวาด



โลกมืด "อำนาจและเงินตรา" เป็นสิ่งหอมหวานยั่วเย้าให้ไขว่คว้ามาเป็นของตัวเอง
ใครขวางทางขัดผลประโยชน์สิ่งที่จะได้รับคือถูกสั่งเก็บ มันจึงเป็นงานที่เด็กหนุ่มถูกสั่งให้ทำจนชาชิน
"ก็แค่ทำมัน" แค่ทำชีวิตเค้าก็รอด แต่ใครจะรู้ใจของเค้ามันรวดร้าวแค่ไหน...
ทุกครั้งที่เค้าทำมัน ความเศร้าเสียใจมันเกาะกินใจเค้าจนแทบคลั่ง....
การโอบกอดตัวเองมันจึงเป็นเพียงสิ่งเดียวที่เด็กหนุ่มได้มาโดยไม่ต้องแลกเปลี่ยน เป็นสิ่งเดียวที่สามารถไขว่คว้าได้
โดยไม่ต้องต่อรองกับสิ่งใด แต่อ้อมกอดที่มีมันก็ไม่เคยพอ มันยังเหน็บหนาวและอ้างว้างเหลือเกิน....


อิสระยังเป็นสิ่งที่หอมหวานและแรงปรารถนาสำหรับเด็กหนุ่ม
พรุ่งนี้ยังมีหวังแม้มันจะอยู่ไกลแสนไกลและริบหรี่เหมือนแสงของดวงดาวในคืนมืดมิด..




ชีวิตคนเราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะทำและใช้ชีวิตของตัวเองให้ดีได้
ขอเพียงเข้มแข็งและเชื่อมั่น
พรุ่งนี้ก็จะเป็นวันใหม่ทุกอย่างสามารถเริ่มใหม่ได้ถ้าตราบใดที่พระอาทิตย์ยังมีให้เราเห็นในทุกเช้า



เด็กหนุ่มเปรียบเสมือนเบี้ยตัวหนึ่งบนกระดานที่ผู้ใหญ่จับวางและป้ายสีให้ขุ่นมัวเพื่อสนองตัณหาความอยากของตัวเอง
(แทนสัญลักษณ์ของตัณหา การหลอกล่อ และความลุ่มหลงด้วยงู)
ความเห็นแก่ตัวและประจบสอพลอจึงเสมือนเครื่องป้องกันและหนทางที่ถูกต้องสำหรับเด็กหนุ่มที่หยิบขึ้นมาใช้เพื่อให้ตัวเองอยู่รอด
(แทนสัญลักษณ์ของเครื่องลางป้องกันด้วยไม้เบสบอล)
อิสระภาพ (รถ) จึงเป็นดั่งน้ำทิพย์ของผู้หลงทางกลางทะเลทราย มันคือความหวังว่าทางข้างหน้าแม้จะเหนื่อยยากเพียงใด
ถ้าเพียงพยายามย่อมเจอสิ่งที่ดีกว่าตรงนี้์? แต่ก็แค่ความหวังลมๆ แล้งๆ ไม่รู้ว่าจะไปถึงจุดนั้นหรือไม่ (แท็งค์น้ำ = มีแท็งค์น้ำแต่ไม่มีน้ำ)
การทำงานด้วยความทุ่มเทและมอบความซื่อสัตย์ที่มีให้แก่ชายหนุ่ม ผลตอบแทนที่ชายหนุ่มมีให้เค้ามันมากมายไม่ว่าจะเป็นเงินทอง
ที่เค้าไม่เคยได้แตะต้องเลยตอนอยู่หอโคมแดง ผู้หญิง รถหรูนับสิบคัน เสื้อผ้าคอลเลคชั่นใหม่ที่เปลี่ยนทุกสัปดาห์
สิ่งเหล่านั้นมันไม่ได้ทำให้เค้าบรรลุถึงคำว่า "อบอุ่น" ที่เค้าโหยหามาตลอดชีวิตเลย (ผ้าเช็ดตัว)







Fantasy Contest
[ 07-07-2014 - 2044 ] - [ 06-09-2014 - 2200 ]







EP.1
Dark or Light

Name : I-ZHI As Drago “Son of the Grael ‘s Dragon”
And
UJIN As Darren

: About :

Drago บุตรของ Grael “Drogon of Earth” มังกรแห่งดินผู้ปกครองครองดินแดนทางทิศเหนือ
ในดินแดนมัชิฌากับ Galadriel Queen ราชินีแห่งดาร์คเอลฟ์ แม้จะมีใบหน้าที่สวยงามเยี่ยงอิสตรีตามเผ่าพันธุ์ของพระมารดา
แต่จิตใจนั้นไซร้เข้มแข็ง เด็ดเดี่ยว รักมั่นคงในคู่ของตนตลอดมาแม้เวลาจะผ่านมาสามพันปีแล้วก็ตาม
แม้จะไม่ได้ยินเสียงหัวใจของคนๆ นั้น แต่เค้ารู้วันหนึ่งเค้าจะเจอกับคนๆ นั้น..





Story


แม้กาลเวลาจะผ่านมาเหมือนชั่วกัปกัลป์ความรักของข้าไม่เคยหมดไปเหมือนกาลเวลาที่ไม่เคยสิ้นสุด
แม้เจ้าจะไม่อยู่ที่นี่แล้ว แต่รักของข้าที่มอบให้เจ้าก็ไม่เคยสูญสิ้น มันยังคงเพิ่มขึ้นทุกวัน
แม้ข้าจะไม่เคยได้ยินเสียงหัวใจของเจ้าอีกเลยตั้งแต่วันนั้น...






เรื่องราวของข้ามันเริ่มต้นขึ้นในวันที่ลมพัดกรรโชกแรงเหมือนจะมีพายุทะเลทราย แผ่นดินสั่นไหว เหมือนโลกจะถล่มทลาย
ณ บัดนั้น ไม่นานเกิดลำแสงสีขาวสว่างจ้าเหนือสุสานของบรรพบุรุษตระกูลข้า
ข้าพร้อมกับ Taroz มังกรคู่ใจไปดูที่เกิดเหตุ...
สิ่งที่ข้าเห็นในวันนั้นหนุ่มน้อยผิวขาวใสราวหิมะ เรือนร่างบอบบางบุตรของมนุษย์นอนไม่ได้สติอยู่กลางสุสาน

ตั้งแต่วันนั้นหัวใจและความรักของข้าหยุดอยู่ที่คนๆ นี้ตลอดกาล…
ข้าไม่รู้ว่าวันเวลามีจุดประสงค์อะไรที่ส่งบุตรของมนุษย์มายังดินแดนของข้า...
ข้ารู้เพียงแค่ว่า คนๆ นี้เกิดมาเพื่อเป็นของข้า เป็นที่รักของข้า เป็นพระมารดาของบุตรข้า
และเป็นที่รักของประชาชนของข้า

Darren ที่รักแห่งข้า อ่อนโยนเข้มแข็ง ช่างยั่วยวน เป็นที่รักของพระบิดาและมารดาประคบประหงมราวไข่ในหินก็ไม่ปาน
ไม่เว้นแม้แต่ Taroz ไอ้มังกรแปรพักต์ก็ยังไม่อาจทนแรงเสน่หาความน่ารักของ Darren ของข้าได้ มันเฝ้าวนเวียนอยู่ข้างตัว Darren
แทบจะไม่ห่าง จนข้าคิดจะฆ่ามันทิ้งวันละหลายรอบเพราะความหึงหวง






แล้ววันหนึ่งความดีใจ ความปลาบปลื้มใจที่ข้าไม่รู้ว่าจะอธิบายความรู้สึกมันได้อย่างไรหมด
Derren ที่รักแห่งข้ากำลังตั้งครรภ์
(สมัยโน้นผู้ชายท้องได้เจ้าคะ)
อีกไม่นาน Darren ของข้ากำลังจะให้กำเนิดบุตรและหลานคนแรกของตระกูลเรา
พระบิดาและพระมารดาแทบจะไม่ให้ Derren ทำสิ่งใดที่จะเป็นการะทบกระเทือนต่อบุตรในครรภ์





แต่ความสุขมันมักผ่านไปเร็วเสมอ.....

ข้าประมาทและไว้ใจทุกสิ่งรอบข้างเกินไปว่าทุกคนคงจะรัก Darren ของข้าหมดใจเหมือนที่ข้ารัก
แต่ความอ่อนโยน ความน่ารักของ Darren มันไม่เคยซึมเข้าไปใจจิตของเหล่านักบวชขี้เรือนเหล่านั้นเลย
พวกมันเชื่ออย่างฝังหัวว่า
มนุษย์ทั้งหลายเป็นศัตรู พวกเขาเห็นเราเป็นปีศาจร้ายที่ต้องล่าและฆ่าให้สูญสิ้น
มันบอกว่าเผ่าพันธุ์ของเรากำลังจะสูญสิ้น...
มันจำเป็นต้องดุร้ายเพื่อปกป้องตนเอง…และการดำรงอยู่ของเผ่าพันธุ์

มันเป็นข้ออ้างของคนขี้ขลาด พวกหมาลอบกัด
เราไม่ได้ดุร้ายกับทุกสิ่ง ใครที่ดีต่อเราเราดีตอบ ใครร้ายเราร้ายตอบ มันเป็นสัจธรรมของโลก
แต่ไยพวกมันไม่เข้าใจว่า Darren ของข้าไม่ใช่ศัตรู เป็นเพียงคนของวันเวลาที่ถูกส่งมาเพื่อให้เผ่าพันธุ์เราดำรงอยู่
มันเหตุผลก็เท่านั้นเอง...

พวกมันใช้อุบายบอกพระบิดาข้าว่า กษัตริย์ผู้ครองนครทางใต้กำลังรวบรวมกำลังคนเพื่อทำศึกแย่งดินแดนเรา
ทำให้พระบิดาสั่งให้ข้าและ Taroz ไปสืบหาข้อเท็จจริง
แต่ใครเล่าจะรู้ว่าการไปครั้งนั้นจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ใจข้าแตกสลาย...


ในคืนจันทร์เต็มดวงหลังจากที่ข้าไปต่างเมืองเพื่อสืบความลับได้สามวัน วันนั้นสภาพดินฟ้าอากาศแปรปรวนเหมือนวันที่
ข้าได้พบกับดวงใจอันเป็นที่รักของข้าครั้งแรก...
ณ ตอนนั้นใจข้าแทบขาดรอน มันเหมือนมีมือนับพันมาบิดบีบและกระชากหัวใจให้ออกจากร่างไป
ความรู้สึกเจ็บปวดเหมือนเหมือนจะไม่มีวันได้พบเจอสิ่งที่รักอีกชั่วกัปชั่วกัลป์
ท่ามกลางสายลมแปรปรวนข้าได้ยินเสียงแผ่วเบาของลูกข้าร่ำร้องให้มาช่วยพระมารดาของเค้าด้วย
พระบิดาพระมารดากำลังจะตาย ท่านมาช่วยพระมารดาที...พระมารดากำลังจะตาย...

ณ เวลานั้น ที่ตรงนั้น เหมือนโลกของข้าถล่มทลาย สูญสิ้นแล้วทุกสิ่งอย่าง....
ข้ากลับมาไม่ทัน ข้ากลับมาช่วยดวงใจอันเป็นที่รักทั้งสองดวงของข้าไม่ได้...
Darren ถูกกลุ่มนักบวชขี้เรื้อนนั้นบังคับให้ดื่มยาพิษ และสาปแช่งให้อย่ากลับมาดินแดนนี้อีกชั่วกัปกัลป์




ข้าฆ่านักบวชขี้เรือนเหล่านั้นโดยความโกรธแค้นสาสมที่มันทำกับดวงใจอันเป็นที่รักของข้า
ตั้งแต่วันนั้นโลกของข้าเหมือนสิ้นแล้ว ชีวิตข้ามันไม่มีอะไรน่าอภิรมย์แล้ว
ใจข้าคิดเพียงอย่างเดียวคือ “ฆ่า” มันทุกคนที่พรากดวงใจของข้าไปให้ดับสูญตายตกไปตามกัน..

การตามฆ่านักบวชขี้เรือนนั่นด้วยความโหดเหี้ยมชิงชังมันทำให้ข้าใกล้คำว่าปีศาจเข้าไปทุกขณะจิต
มันมีแต่ความเจ็บปวดเหมือนดวงใจถูกเด็ดออกจากขั้ว ถ้าเพียงแค่รู้ว่าพวกมันไปทำลาย Darren ไม่ให้กลับมาเกิดใหม่
ความโกรธแค้นชิงชังมันกัดกินจิตใจที่เข้มแข็งของข้าจนทำให้ไม่ได้ยินเสียงของ Darren ที่เพรียกหาข้าด้วยความรัก
ตลอดหลายพันปีที่ผ่านมา

แต่พระบิดาเรียกสติยั้งรู้ข้าให้คืนมา สิ่งที่พระบิดาพูดในวันนั้นยังดังก้องอยู่ในหัว..
“Darren ไม่ได้หนีเจ้าไปไหน Darren ของเจ้ายังอยู่ในใจเจ้า ขอเพียงเจ้าหยุด ปล่อยวางมันลงตรงนี้
และฟังทุกสรรพเสียงที่อยู่รอบกายเจ้า เชื่อมั่นในความรัก วันเวลาก็ไม่อาจพรากพวกเจ้าได้ชั่วกัปกัลป์
แล้วเจ้าจะได้ยินเสียงหัวใจของ Darren ที่เรียกหาเจ้าอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน”







ค.ศ. 2014
ข้าตามเสียงของหัวใจข้า "Darren" มาจนถึงที่นี่ ข้ารู้ Darren อยู่ที่นี่
มันเหมือนนานชั่วกัปกัลป์ แต่ข้าไม่เคยสิ้นหวัง

วันเวลาไม่เคยทำให้ความรักของข้าที่มีต่อเจ้าน้อยลง มันมีแต่เพิ่มขึ้นทุกวัน
ข้ารู้เจ้ากลับมาแล้ว ข้าได้ยินเสียงหัวใจเจ้า รอข้าอยู่ตรงนั้น สักวันเมื่อเจ้าพร้อมข้าจะรับเจ้ากลับคืนเรือน...
เพื่อปลดปล่อยข้าจากพันธนาการแห่งการรอคอยยาวนาน...



Final Mission

Fantasy Monster

I - ZHI

WereWolf

About

ข้าเป็นผู้มีพลังพิเศษที่สวรรค์มอบให้หรือจริงๆ ข้ามันก็แค่สิ่งมีชีวิตชั้นต่ำของสังคมผู้วิเศษ?
หึ!! หรือก็แค่สัตว์ทดลองของพวกพ่อมดแม่มดกัน







The Last แถมๆ

Confession Me
เป็นภาพที่ไม่ได้เอาลงเพราะฟิลมันยังไม่ได้ Itsuki มันนั่งซิลมากเกิ๊น




ฉบับงานประกวด http://www.thaithesims4.com/topic.php?topic=136160


อันนี้กระทู้โชว์
ชีวิตบัดซบ : โฉด ชั่ว เลว นะมรึ...(ง) ก็หล่อมีปัญหา?
http://www.thaithesims4.com/topic.php?topic=137495

Talk

ขอบคุณมากมายสำหรับกำลังใจที่มีให้ครับผม



nat5678
ขอบคุณครับผม ดีใจที่ชอบครับผม

Amfetameen
ขอบคุณครับผม อยากจะบอกว่าผมแค่ไม่กี่เส้นเราใช้เวลาไปกับมันเกือบครึ่งค่อนคืน55 ถ้าทำใหม่หมดทั้งหัวนี้หมดเป็นวันๆ แน่ ด้วยความที่หลงหน้าลืมหลังลืมขั้นตอนการทำเพราะเบลอๆ เสียเวลาต้องมีลบทิ้งแล้วทำใหม่55 แต่พอทำแล้วก็เป็นที่น่าพอใจ

QooLmii
ขอบคุณครับเหมียว เหมียว อิฉันก็ชอบ Kaiji เหมือนกัน เป็นซิมส์ที่ทำแล้วลงโตโซะๆ ไม่ต้องปรับแก้หลายครั้ง
(ถ้าเป็นตัวอื่นๆ นี่ไม่ต่ำกว่า 5 ถึงจะพอใจอะครับ)


paw19971
ขอบคุณครับปาว จริงๆ ภาพนี้เป็นภาพที่โดนวิจารณ์ว่ามันบิดเบี้ยวผิดสัดส่วนอะครับ แล้วการจัดวางก็บีบอัดภาพมากเกิ๊นน มันเลยเป็นตำหนิของเซทนี้ที่จะต้องระมัดระวังในการทำงานครั้งต่อไป

Cooly
ขอบคุณครับกานต์ดีใจที่ติดตามงานเค้าตล๊อดตลอดเลย ><

panipon
งานเซทนี้เป็นอัลไลที่เค้าชอบพอๆ กับ Rising Star คือ มันเต็มที่มากอะ ทุ่มทั้งตัวและหัวใจทำเลย (จนป่วยแหละ55)
ส่วนเนื้อเรื่องนั่งจ้องภาพอยู่เป็นวันๆ จึงคิดออกว่าจะเขียนออกมาเป็นแบบไหน แต่ก็เขียนเรื่องอยู่วันกับอีกคืน เขียนๆ แก้ๆ อยู่นั้นกว่าจะเสร็จ พี่โคตรนิสัยเสียเลยทำภาพก่อนไม่มี Concept ไม่ทำสตอรี่บอร์ดไว้ก่อนด้วย อยากทำภาพแบบไหนก็ทำเลย เลยค่อยมาคิดเรื่องทีหลัง

myniew
กำเดาพุ่งตรงไหนเนี่ยภาพพี่ก็ไม่เรทนะ เพียงแต่เนื้อเรื่องบางงานมันอาจจะแรงไปนิด55

kimiko789789
ขอบคุณครับผมที่ชอบงานเค้าดีใจผุด ผุด อะ เย้ เย้ เค้ามี FC เพิ่มอีกแล้ว p^^p

oehzaa
ขอบคุณครับผม กติกาการประกวดบังคับให้ต้องทำเยี่ยงนั้นครับผม เลยต้องเป็นเรื่องเป็น ล (ร) าว กันไป55+

romeojapan
ขอบคุณครับ ภาพนี้เป็นภาพที่ชอบที่สุดในเซทนี้เลยครับ มันทำยากมากกกกกก ไม่ว่าจะเป็นกระโปรงตัวหน้าและตัวหลัง
ต้องบิดๆ อยู่ตั้งเกือบชั่วโมงเศษเพื่อให้มันเป็นเนื้อเดียวไม่ลอยๆ แต่ขนาดนี้ก็ยังดูลอยๆ อยู่เหมือนเอาผ้าไปแปะไว้อะ
ส่วนไอ้เกล็ดหลังที่อยู่ตรงสันกระดูกอะก็ทำยากพอสมควรทำเอาล้าจนเบลอ ด้วยความที่ฝีมือยังไม่เทพพอมันเลยทำให้การบิดๆ
ไม่ลงตัวสักกะทีเสียเวลาอยู่เกือบชั่วโมง แล้วสุดท้ายกะอีแค่ผมไม่กี่เส้นนั้นทำเอาน๊อคไปเลย
(ทั้งภาพนี่ทำตั้งแต่หกโมงเย็นจนตีห้าครึ่ง ทำไปด้วยหาอุปกรณ์ประกอบฉากไปด้วย ตัดๆ ไปด้วย แต่ก็ไม่เสร็จซะทีหรอกนะ
มีต่ออีกวันเพื่อทำพวกแสง เงา)