“ครูเอาหนูมั้ยคะ” เสียงของเด็กสาวตะโกนอยู่หน้าบ้านพักของ “กวิน” ครูหนุ่มบรรจุใหม่ที่กำลังตื่นนอนในตอนเช้าวันศุกร์สุดสัปดาห์แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับจากเขาที่กำลังอยู่ในอาการสะลึมสะลือ และแล้วเจ้าของเสียงก็ส่งสัญญาณอีกครั้ง “ครูเอาหนูมั้ยคะ แม่ให้มาถาม 50 บาทเองคะ” ไม่ผิดแน่แล้วเป็นเสียงของเด็กนักเรียนหญิงในห้องที่เขารับผิดชอบสอนในชั้น ป.4 แต่อายุอยู่ในวัยที่ทำบัตรประชาชนแล้ว ซึ่งประโยคที่ทำให้ “กวิน” คิดหนักและแปลกใจคือ ประโยคที่ว่า “แม่ให้มาถาม” แล้วก็ “50 บาทเองคะ” มันเกิดอะไรขึ้นในชุมชนที่นี่กันนะ? คำถามแรกที่ผุดขึ้นในสมองของครูหนุ่มก่อนที่จะตอบสวนผ่านประตูออกไปว่า “ยัง ๆ เดี๋ยวครูจะรีบไปสอน ครูอาบน้ำก่อนนะเธอก็รีบไปโรงเรียนได้แล้ว” ในขณะอาบน้ำเขาก็นึกถึง “หนู”ไปด้วย...หลังจากที่เคารพธงชาติเรียบร้อยแล้วเด็กหญิงคนเดิมก็ถามซ้ำในช่วงที่เดินสวนกัน “ครูชอบหนูมั้ยคะ” แต่ไม่มีคำตอบใด ๆ จากครูหนุ่มนอกจากสายตาที่มองเด็กหญิงตั้งแต่หัวจรดเท้าและเขาเองก็เพิ่งสังเกตว่าลูกศิษย์ของเขาเป็นสาวเกินกว่าจะเชื่อว่าเรียนอยู่ชั้น ป.4 จริง ๆ “เธอเข้าห้องเรียนไปก่อน กลางวันค่อยมาถามครูอีกที มาตอนที่ครูคนอื่นไม่อยู่นะ” กวินย้ำเด็กหญิงก่อนที่จะเดินไปเตรียมตัวสอน ช่วงระหว่างวันครูแต่ละคนก็จะรีบเคลียร์งานเพื่อที่จะเตรียมตัวกลับบ้านในตัวเมือง แต่ในสัปดาห์นี้เป็นเวรของ “นรา”เพื่อนครูหนุ่มที่มีแฟนสาวท้องแก่และใกล้จะคลอด “กูเป็นห่วงแฟนหว่ะ” เสียงของนราเปรยๆ ให้กวินฟัง แต่ก็ไม่ได้รับการโต้ตอบใด ๆ จากกวินเนื่องจากเขาก็เร่งเคลียร์งานเพื่อที่จะได้รีบกลับไปหาแฟนสาวที่กำลังเรียนอยู่มหาวิทยาลัยชื่อดัง ในช่วงพักเที่ยงขณะที่เขากำลังวุ่น ๆ เสียงเดิมที่คุ้นหูได้ดังขึ้นอีกพร้อมกับการปรากฏตัวของเจ้าของเสียงนั่น “ครูจะเอาหนูเมื่อไหร่คะ” กวินเงียบซักพักพร้อมกับครุ่นคิดถึงจิตวิญญาณครูที่ร่ำเรียนมาความสับสนและว้าวุ่นยังผลให้เขาต้องปฏิเสธเด็กหญิงแบบขอไปที “ตอนโรงเรียนใกล้จะเลิกมาหาครูอีกครั้งหนึ่งก็แล้วกัน ว่าแต่เท่าไหร่นะ 50 บาทเหรอที่บอกไว้” “ค่ะ” เด็กหญิงตอบสั้น ๆ ก่อนที่จะไหว้ทำความเคารพแล้วออกจากห้องพักครูไป ทิ้งให้เขาครุ่นคิดและติดอยู่กับความรู้สึก 2 ฝั่งอารมณ์ ฝั่งหนึ่งคือหน้าที่ จรรยาบรรณความเป็นครู แต่ฝั่งหนึ่งเขาเป็นเพศชาย แถมกำลังอยู่ในวัยหนุ่ม กำลังคึกดังม้าศึก ในที่สุดบ่ายสามโรงเรียนใกล้จะเลิกเขาตัดสินใจบอกกับ “นรา” ว่า “ข้าเข้าใจความรู้สึกเอ็งที่แฟนกำลังท้อง แถมเอ็งยังต้องอยู่เวรเสาร์อาทิตย์อีก เอางี้ละกัน ข้าอยู่เวรแทนเองเพราะไหน ๆ ก็ต้องทำแผนการสอนอยู่แล้ว เลยกะว่าอาทิตย์นี้จะทำแผนให้เสร็จ” “ขอบใจเอ็งมาก ไว้คราวหน้าจะอยู่แทนว่าแต่มีกับข้าวที่จะกินวันเสาร์-อาทิตย์หรือยังในตู้กับข้าวพอมีน้ำพริกกับมาม่าเหลือนิดหน่อย” เพื่อนครูหนุ่มกล่าวกับเขาพร้อมกับเร่งงานให้เสร็จโดยเร็ว และเมื่อถึงเวลาเลิกเรียนเด็กหญิงคนเดิมก็เดินมาหาเขาที่ห้องพักครูพร้อมกับเอ่ยเบาๆ “ครูจะเอาหนูที่ไหนคะ” “อืม....เอางี้ละกันที่บ้านครูก็แล้วกันเพราะครูคนอื่นกลับบ้านกันหมด พอตะวันใกล้จะตกดินมาหาครูที่บ้าน.....อย่าให้ใครเห็นนะ! ” ครูหนุ่มกำชับเด็กหญิงด้วยเสียงหนักแน่นแถมยังกำชับอีกรอบว่า “ล้างมาด้วยให้สะอาด ๆ นะ” เด็กหญิงพยักหน้าพร้อมกับถามด้วยเสียงใส ๆ “ครูจะให้เอาขนออกมั้ยคะ” “อืม...ตามใจละกัน แต่ว่าเอาออกก็ดีจะได้ดูสะอาด ๆ” ครูหนุ่มให้ความเห็นไปก่อนที่เด็กหญิงจะไหว้ลาก่อนจากไปอีกครั้ง เขาเลยเอางานทุกอย่างกองไว้บนโต๊ะเพราะไหนๆ เสาร์-อาทิตย์ก็อยู่ที่โรงเรียนอยู่แล้วทันทีที่เด็กหญิงลับตาเขาก็รีบกลับบ้านพักแล้วอาบน้ำทาแป้งประพรมน้ำหอมโคโลญจน์สารพัดสวมเสื้อยืดกางเกงแพรให้สบายกายสบายใจที่สุดนั่งดูทีวีไปแต่สมองเขากับจดจ่ออยู่ที่ “หนู” แถมยัง “เอาขนออกอีก” และแล้วก่อนที่ตะวันจะตกดิน เขาก็ได้ยินเสียงร้องที่คุ้น ๆ หู “ครูคะ ๆ หนูมาแล้วค่ะ ครูจะเอาหนูหรือยังคะ” “แล้วล้างมาสะอาดหรือยัง”ครูหนุ่มตะโกนถามในขณะเดินไปเปิดประตู “สะอาดแล้วค่ะ แม่ช่วยล้างและเอาขนออกหมดด้วย” คำตอบของลูกศิษย์ยิ่งทำให้ครูหนุ่มใจเต้นอย่างไม่เป็นจังหวะ เขาเปิดประตูออกช้า ๆ ภาพที่อยู่เบื้องหน้าก็คือเด็กหญิงคนนั้น ยังสวมชุดนักเรียนที่มอมแมมผมเผ้ายังยุ่งเหยิงไม่ต่างอะไรกับเมื่อตอนกลางวันและทุก ๆ วันที่ผ่านมา แต่ในมือขวาของเด็กหญิงที่ยื่นเขาใกล้ประตูที่แง้มถือสิ่งของบางอย่าง ทำเอาครูหนุ่มตกตะลึงไปพักใหญ่ ๆ เด็กหญิงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงแจ้วๆ อีกเช่นเดิม “แม่บอกว่าครูต้องอยู่เวรวันเสาร์อาทิตย์และครูใจดีที่ช่วยซื้อหนู แม่เลยแถมหนูให้อีก 1 ตัว เป็นสองตัว 50 บาท คะ เมื่อคืนพ่อจับได้ 3 ตัว เอากินที่บ้าน 1 ตัว หนูไปบอกแม่ว่าครูชอบหนูแม่เลยแถมให้.....เป็น 50 บาทคะ….ครูเป็นอะไรคะดูครูสั่นๆ เหมือนไม่สบาย” และแล้วสักพักหนึ่งสติของกวินก็กลับมาพร้อมกับเสียงสั่น ๆ “ทะ...เท่าไหร่นะ 50 บาทเหรอดะ...เดี๋ยวนะ” เขาเดินไปหยิบแบงค์ร้อยเก่า ๆมายื่นให้เด็กหญิงด้วยมือสั่นๆ และบอกว่า “ไม่ต้องทอนนะฝากไปให้แม่” เด็กหญิงไหว้ขอบคุณและก่อนที่จะเดินจากไป ยังกล่าวกับครูของเขาด้วยน้ำเสียงเช่นเดิม.... “ถ้าพ่อได้หนูอีก จะเอาหนูมาให้ครูอีกนะคะ” ครูหนุ่มค่อย ๆ ยกตอกในมือที่ผูกติด “หนู” อยู่ 2 ตัวขึ้นมาช้า ๆ “หนูจริง ๆ แถมล้างสะอาดด้วย ขนก็เอาออกจนเกลี้ยงจริง ๆ” เฮ้อ! บ้านก็ไม่ได้กลับ แฟนก็ไม่ได้ไปหาต้องมานั่งเฝ้าโรงเรียนทั้งที่ไม่ใช่เวรของตนอีกมิหนำซ้ำกับข้าวก็ไม่ได้เตรียมไว้ มีแต่ “หนู”ที่ไม่เคยกินและไม่เคยหวังว่าจะได้กินอีกแต่ต้องได้มากินอีก 2 วัน....เวรกรรม


ดักคะให้ใจด้วยนะถ้าชอบ

เอาหนูมั้ย

ดัก กก -O- ??

เด็กบ้านี่ พูดจา.....

สมน้ำหน้าครู

โอ้วววว เล่นซะคิดลึก #ผิด

ตามนั้น #ผิด

เงิบเลย