กองเรือรบพิเศษ กองทัพเรือแห่ง ศาสนจักร
" ตรงไปทางทิศเดิมและรักษาความเร็ว "
ตอง ย้ำคำสั่งกับผู้คุมเรือรบราชนาแห่งศาสนจักรอีกครัง
" ท่านครับข้างหน้ามีพายุครับ "
ต้นหนเรือรายงานสภาพอากาศให้ ตอง
" เปลี่ยนเส้นทาง อ้อมไปอีกทาง "
ตอง สั่งให้ลูกเรือทุกคนเปลี่ยนเส้นทางเดินเรือแต่ว่าพายุนั้นเป็นพลังของผู้ใช้เวทย์มนต์ของ เนซเซสซาริอุส
ไม่นานพายุนั้นได้มาถึงยังเรือของตองแต่ว่าเรือรบนั้นเป็นชนิดที่ออกแบบมาให้เดินทางเร็วและไม่กันพายุ
จึงทำให้เรือล่มในที่สุด
" ที่นี้มัน...ที่ไหน..? "
ตอง ลืมตาขึ้นมาหลังจากที่สลบไปนานเพราะพายุและมองไปรอบๆเห็นทหารของ เนซเซสซาริอุส
กำลังเดินลาดตระเวน
" เวรกรรมแล้วไง!!! เราอยู่ในถิ่นของศัตรู "
ตอง ลงไปซ้อนในพุ่มไม้ใกล้และมองไปรอบๆพบว่ามีเมืองอยู่
" ที่นี้คงจะเป็น เกาะครีก สินะ ต้องรีบติดต่อศาสนจักร "
ตอง หยิบไม้ข้างทางมาวาดรูปวงเวทย์ลงที่พื้นและใช้เวทย์สื่อสาร
" ว่ายังไงทหาร "
เสียงของนายพล ดังออกมาจากวงไสย์เวทย์
" ท่านครับตอนนี้ผมอยู่บนพื้นที่ศัตรูครับ "
" ตำแหน่งไหน "
" บนเกาะครีกทางตะวันออกครับ ช่วยส่งกำลังเสริมมาด้วยครับ "
" อีก 5 นาที จะมีกองเรือรบไปโจมตีที่นั้น นายค่อยกลับมาพร้อมกองเรือแล้วกัน "
ตูม!!!
เสียงของปืนใหญ่จากเรือรบดังขึ้นมาจากทางข้างหน้าเกาะนั้นเป็นหลักฐานที่ชัดเจนว่า กองทัพเรือของศาสนจักร
ได้มาถึงแล้ว แต่ ตองสังเกตเห็นอะไรบางอย่างก่อน
" วิหารโบราณนี้มันแปลกๆนะ มีร่องรอยระเบิดแบบนี้ "
ตอง ยืนคิดอยู่ซักพักก่อนที่จะเดินเข้าไปในวิหารนั้น
ณ.ห้องสมุดเล็กบนเกาะครีก
" อืม... แบบนี้เองสินะเเผนที่นั้นไว้ทำแบบนี้เอง "
โรบิน คิดอะไรบางอย่างได้และรีบเก็บหนังสือและกำลังจะไปยังซากปราสาทโบราณ
" รู้อะไรบางอย่างมารึไง "
เสียงของชายหนุ่มคนหนึ่งดังขึ้นมาจากที่ทับหนังสือบนโต๊ะ
" ไม่มีความจำเป็นที่ทาง เนซเซสซาริอุส ต้องให้ข้อมูลกับฝ่าย วิทยาศาสตร์ "
" ถึงอย่างนั้นทางฝ่าย วิทยาศาสตร์ เองก็ไม่รู้อยู่ดี "
" นายเป็นพวกกลุ่มทรยศสินะ "
โรบิน หันไปมองตรงที่ทับหนังสืนนั้นและพูดกับเสียงนั้น
" ก็จริงอยู่ฉันน่ะเป็น แฮกเกอร์ ที่ทรยศฝ่ายวิทยาศาสตร์ "
" แต่ทางเนซเซสซาริอุสก็ไม่จำเป็นต้องบอกความลับกับกลุ่มคนไร้สังกัต "
" ตามใจครับ แต่ถ้าเป็นอุซปละก็คงรู้เรื่องนี้ดี "
ณ.ซากปราสาทโบราณบนเกาะครีก
" ม้วนกระดาษนี้คงจะเป็นแผนที่สินะ "
อิโนะอูเอะ พูดกับตัวเองก่อนที่จะเปิดม้วนกระดาษ
" ว่าไง ไม่นึกว่าจะได้เจอกันในที่แบบนี้ "
เสียงของลูกเกด ตังออกมาจากความมืดตรงประตูออกด้าน
" ได้ภารกิจเหมือนกันเหรอ "
อิโนะอูเอะ ถามลูกเกด
" เปล่าหรอก ฉันแค่รับภารกิจให้ตามคุ้มกันเธอ "
" ฉันว่าเราเปิดดูของนี้ก่อนดีมั้ย "
" แล้วแต่เถอะ "
อิโนะอูเอะ เปิดม้วนกระดาษออกมาสิ่งที่อยู่ในนั้นคือกระดาษแข็งที่เป็นแผนที่ที่ถูกตัดแบ่งออก
จนไม่สามารถใช้บอกตำแหน่งพื้นที่ต่างๆที่ถูกบันทึกลงในแผนที่ได้เลยแม้แต่น้อย
" คงระรู้สินะว่าถ้าหาอีก 8 ชิ้นที่เหลือมาประกอบจะได้แบบนี้ "
ลูกเกด ยื่นภาพวาดของแผนที่ก่อนจะถูกแบ่งให้ อิโนะอูเอะ ดูก่อนที่จะมีเสียงปืนใหญ่
" อืม... นั้นเสียงอะไร "
" สงสัยคงจะเริ่มสินะ ตอนนี้เกาะครีกกำลังถูกโจมตี "
" พวกไหนล่ะ "
" ศาสนจักร "
ณ.คฤหาสน์ของ ลูน่าคอร์น ที่ตั้งอยู่ที่ทะเลสาปสายหมอก
" โอ้ย... ฉันเป็นอะไรเนี้ย "
ลูน่าคอร์น ตืนขึ้นมาจากเตียงนอนในบ้าน
" ตอนนี้อยู่เพิ่งลุกเลยดีกว่า "
ยูมิ เตือนลูน่าคอร์นที่กำลังลุกออกจากเตียงนอนและใช้มือพลักลูน่าคอร์นลงไปนอน
" ฉันเป็นอะไร...? "
" นายถูกแวมไพร์ดจมตีน่ะ ดีนะที่ฉันมาทันไม่งั้นนายคงถูกกินแน่ "
ยูมิ อธิบายให้บูน่าคอร์ฟัง
" ทำไมพวกปีศาจอย่างเธอถึงได้ช่วยฉัน...? "
ลูกน่าคอร์น ถาม ยูมิ
" มะ...ไม่มีเหตุผลหรอก "
ยูมิ หน้าแดงเล็กน้อยก่อนที่จะตอบ ลูน่าคอร์น
" เอาเถอะยังไงฉันก็... อ๊ากกก "
ลูน่าคอร์น ร้องด้วยความที่แผลของตนนั้นยังไม่หายสนิด
" แผลนายยังไม่หายนะ นอนพักไปเถอะ ส่วนฉันจะไปจัดการพวกแวมไพร์ก่อน "
หลังจากที่พูดเสร็จ ญูมิ ก็เดินออกไปจากคฤหาสน์ของ ลูน่าคอร์นทันที
" อย่าบ้าน่า คิดจะไปลุยแวมไพร์คนเดี่ยวแบบนี้มันบ้าชัดๆ "
ลูน่าคอร์น ฝืนเจ็บแผลแล้วเดินไปหยิบเสื้อแล้วไปหยิบไม้เท้ามาเพื่อใช้ช่วยเดินเพราะว่าตอนนี้ ลูน่าคอร์น คงจะเดินเองไม่ไหว
และเดินตามยูมิไปทางภูเขาข้างหลัง
" เธอคิดว่าจะไปลุยคนเดียวได้รึไง "
ลูน่าคอร์น พยายามเรียก ยูมิ
" ฉันไม่เป็นไรหรอก นายน่ะไปนอนซะ "
" นี้ยัยปีศาจ ไม่คิดจะรอกันเลยเหรอ "
ลูน่าคอร์ เดินไปและมีเลือดไหลไปพลางๆ
ณ.หมู่บ้านแห่งหนึ่ง
" ไอ่หีบนี้มันล็อกด้วยกุญแจใหญ่เอาเรื่องเลยนะเนี้ย "
เนเรสเม่ คิดอยู่ในใจระหว่างที่กำลังตรวจสอบหีบนั้น
" มีกุญแจวางอยู่บนเตาพิงด้วย คงเป็นกุญแจของหีบนี้สินะ "
เรเนสเม่ เอากุญแจที่เห็นมาลองเปิดหีบดู
" มีม้วนกระดาษอยู่อันหนึ่งสินะ "
เรเนสเม่ หยิบม้วนกระดาษนั้นมากางออกเพื่อให้เห็นชัด
" นี้มัน!!! แผนที่โบราณนั้น "
เรเนสเม่ ยังคงตกใจอยู่กับสิ่งที่อยู่ในม้วนกระดาษ สิ่งนั้นคือชิ้นส่วนของแผนที่ทั้งหมด 9 ชิ้น
" เหลืออีก 8 ชิ้นสินะ "