โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายส่วนบุคคนก่อนเริ่มใช้งาน [นโยบายส่วนบุคคล]
ยอมรับ
เมนูชมรม

.·´¯`·.--»◣ชมรมนิยาย◢«---.·´¯`

ชื่อชมรม.·´¯`·.--»◣ชมรมนิยาย◢«---.·´¯`
ผู้ก่อตั้งป๊อป2
ก่อตั้งเมื่อ27 มีนาคม 2012
ระดับชมรม2
รายละเอียดชมรมนี้ มีนิยายที่เพื่อนๆได้เเต่งขึ้นมาให้สมาชิกได้อ่านค่ะ ไม่ว่าจะเป็นเเนวรัก เเนวเศร้า พวกเราก็เเต่งได้หมด ชมรมนี้ไม่ซีเรียต ร่าเริงได้ทุกเวลาค่ะ ถ้ามีอะไรก็ปรึกษากันได้ ตามสบายนะค่ะ ^__^
จำนวนสมาชิก98
จำนวนสมาชิก

98

เข้าได้ทุกคน
ตั้งกระทู้ใหม่
A
A
A
A

ป๊อป2
#121
26-03-2012 - 16:36:17

#121 ป๊อป2  [ 26-03-2012 - 16:36:17 ]






เเวะมาทักทาย ~ :))


แก้ไขล่าสุดเมื่อ 2012-03-28 15:31:19

เด็กซ่าบ้านแสบ
#122
เด็กซ่าบ้านแสบ
26-03-2012 - 16:39:28

#122 เด็กซ่าบ้านแสบ  [ 26-03-2012 - 16:39:28 ]






แต่งเรื่องสั้น


Nebula Eva
#123
27-03-2012 - 02:55:00

#123 Nebula Eva  [ 27-03-2012 - 02:55:00 ]





พึ่งเห็นว่ามีคลับนี้ อยู่ด้วย


ชื่อ : อีฟ
ชื่อในเว็บ : Nebula Eva
ชอบนิยายสำนักไหน : Enter
ชอบนิยายเรื่องไหนมากที่สุด : Kill no more พันธสัญญา ล่า สังหาร



ชอบสีดำนะ

ปล.ฝากหน่อย หนุกไม่หนุกบอกด้วยนะ(ถ้าไม่สนุกจะได้แจ้งลบ เดี๋ยวมันรกบอร์ด)
http://www.thaithesims3.com/topic.php?topic=74685



เหมือนชีวิตจะยุ่งๆนะ
senmeemee
#124
28-03-2012 - 15:24:47

#124 senmeemee  [ 28-03-2012 - 15:24:47 ]







มาสมัครเป็นมาชิกค่ะ และจากไป



เข้ามาอัพตัสว่า เลิกเล่นแล้วเด้อ555555
Butter_No-Ey
#125
28-03-2012 - 15:31:28

#125 Butter_No-Ey  [ 28-03-2012 - 15:31:28 ]




แวะมาส่งอเนอะๆ


bigboss142
#126
28-03-2012 - 15:49:06

#126 bigboss142  [ 28-03-2012 - 15:49:06 ]





ป๊อป2
#127
28-03-2012 - 15:51:13

#127 ป๊อป2  [ 28-03-2012 - 15:51:13 ]






กิจกรรมเเต่งเรื่องสั้น

กิจกรรมนี้มีคนเสนอมานะค่ะ พิ่งจะมาเห็นเหมือนกัน ขอโทษที่ไม่ได้สร้างกิจกรรมมาให้
เล่นกันค่ะ T^T




วิธีการเล่น : ให้ทุกคนเเต่งเรื่องสั้นที่คิดเอาเองเท่านั่น! ไม่เกิน 10 บรรทัดค่ะ
ทุกคนอยากเเต่งเเบบไหน เเต่งเเนวไหน ได้หมดค่ะ (ไม่ขอขัดเรื่องนี้ ^ ^)



ตัวอย่างการเล่น : ให้ทุกคนก๊อปเอาบัตรประจำตัวตัวเอง ได้ในหน้าเเรกนะค่ะ

บัตรประจำตัว




เเบบฟอร์มเเต่งเรื่องสั้น

ชื่อเรื่อง :
เเนวเรื่องสั้น :
เนื้อเรื่อง(ไม่กำหนดบรรทัด) :




รางวัล

ชนะเลิศ > ดาว 10 ดวง
รองชนะเลิศ > ดาว 5 ดวง
ผู้ที่ได้ที่ 3 > ดาว 3 ดวง
ชมเชย 2 คน > ดาวคนละ 1 ดวง




หมดเขตส่งวันที่ 1 เมษายน 2555 เวลา 12.00 น.
ประกาศผลวันที่ 2 เมษายน 2555 เวลา 21.00 น.


แก้ไขล่าสุดเมื่อ 2012-03-31 23:10:42

เด็กซ่าบ้านแสบ
#128
เด็กซ่าบ้านแสบ
28-03-2012 - 16:00:39

#128 เด็กซ่าบ้านแสบ  [ 28-03-2012 - 16:00:39 ]








ชื่อเรื่อง : 50 ปีความหลังของ งิน เเละ รันงิคุ

เเนวเรื่องสั้น : เศร้า ฟิคจากการ์ตุนเรื่อง BLEACH

เนื้อเรื่อง :

ยังจำได้ไหม วันที่ ข้า กับ เจ้า เจอกันครั้งแรก ยังจำได้ไหม วันที่เจ้าได้วันเกิดเป็นครั้งแรก ข้านะยังจำได้ตลอตเลยนะ วันที่ ข้าได้ช่วยชีวิตเจ้าเอา
ข้าก็ไม่รู้ว่า ข้าคิดถูกหรือเปล่าว ที่ข้าช่วยเจ้าไว้ในวันนั่น เพราะการที่ข้าช่วยเจ้าไว้ มันจะทำให้เจ้า ทรมาร ในวันนี้ ข้าขอโทษนะ
.
.
.
.
.
.
.
.

รันงิคุ



วันที่ 29 กันยายน เมื่อ 100 ปีที่เเล้ว

วันนั่นข้าออกไปเที่ยวเล่นตามปกติ ของเล่นกำพร้าคนหนึ่ง แต่ ความจริงแล้ววันนั่นนะ มันไม่ปกตินะสิ ตอนทีข้าเคินเล่นอยู่นั่นข้าได้เห็นกลุ่ม
ยมทูต 3 คน กับ รองหัวหน้าหน่วยอีก 1 คนกำลังทำอะไร บ้างอย่างกันอยู่ ข้าจึงหลบไปหลังพุ่มไม้ และสิ่งที่ข้าได้เห็นก็คือ ยมทูต 3 คนได้นำ
สิ่ง สิ่งหนึ่งเหมือนกับลูกแก้ว ยื่น ให้กับ รองหัวหน้า คนนั่นทันใดที่รองหัวหน้้าคนนั่นรับลูกเเก้วนั่นไป ก็มีควันอ่อนๆออกมาจากลูกแก้ว แต่นั่น
ไม่ใช่สิ่งที่ข้าสงสัย สิ่งที่ข้าสงสัยก็คือ เจ้าพวกนั่นทำร้ายทุบตีเด็กคนหนึ่ง ซึ่งอายุไล่เลี่ยกับข้า เพื่อแย่งเอาลูกแก้วนั่นมา ข้ารออยู่นานจนเจ้า
พวกยมทูตพวกนั่นกับกันไปหมดแล้ว ข้าจึงออกมาจากพุ่มไม้ เเละเดินเข้าไปหาเด็กคนนั่น ข้าปลุกเด็กคนนั่น พอเขาตื่นขึ้นมา ข้าจึงไปเก็บ มัน
ตากแห้งที่ชาวบ้านตากไว้มาให้ เด็กคนนั่นกิน เด็กคนนั่นกินอย่างหิวโหย ระหว่างที่เด็กคนนั่นกินอยู่ ข้าก็ถามเด็กคนนั่นว่า

งิน * นี้ เจ้านะ ชื่ออะไรหรอ

รันงิคุ * ข้านะหรอ ข้าชื่อ มัตสึโมโต้ รันงิคุ

งิน * รันงิคุหรอ........ส่วนข้าชื่อ อิชิมารุ งิน นะ

รันงิคุ * งิน

รันงิคุ * อืม ใช่แล้ว ข้าชื่อ งิน

หลังจากนั่นข้าก็อยู่กับเด็กคนนั่นมาตลอต.........

เมือง คาราคุระ 03.34 น.

งิน!!!ตื่นขึ้นมาสิ งิน อย่าทิ้งข้าไปนะงิน......งิน!!








ME : เผอิญ มันเป็น ของเก่าที่ข้าน้อยเคยเเต่งไว้ขอ เอามาใช้ใหม่นะคงไม่ว่ากัน


แก้ไขล่าสุดเมื่อ 2012-03-28 16:15:31
น้องทิพย์
ป๊อป2

senmeemee
#129
28-03-2012 - 16:03:56

#129 senmeemee  [ 28-03-2012 - 16:03:56 ]









คำเตือนน น : นิยายเรื่องนี้ดราม่าจนเลยครึ่งเรื่องถ้าไม่ชอบเลื่้อนลงไปเลยเน่อ

ชื่อเรื่อง : เพื่อน :)

เเนวเรื่องสั้น : ดราม่า XD

นื้อเรื่อง(ไม่กำหนดบรรทัด) :

“มิกะ…เราเลิกกันเถอะ” ไร้เยื่อไยสิ้นดี… ผู้ชายชื่อ เรียว ที่ได้รับฉายานามว่า ‘เจ้าชายรักเดียวใจเดียว’

พูดขึ้นพลางมองฉันก่อนหันหน้าไปอีกทาง โกหกสิ้นดีฉายาอะไรกัน !

หมับ ! ฉันจับแขนเขาไว้ก่อนเจ้าน้ำใส ๆ จะไหลลงมา

“ปล่อย..” เขาพูดก่อนจะสลัดแขนแรง ๆ ให้มือที่ฉันจับเขาหลุด

“ฮึก . . นายทิ้งฉันไปไม่ได้นะ !! ไหนนายบอกว่ารักฉันไง ! ฮึก ฮึก” ฉันตะโกนไปพลางเช็ดน้ำตาเจ้ากรรมบนแก้ม

“นั้นมันอดีต.. นี้คือปัจจุบัน ปัจจุบันคือฉันไม่ได้รักเธอ” ไร้เยื่อใย.. . ไร้เยื่อใยสิ้นดี !

“บอกมานะ.. ! ฉันทำอะไรนาย ? ทำไมนายต้องทิ้งฉันไปด้วย !” ฉันพูดแล้วรีบดึงแขนเขาไว้

ตอนนี้ฉันไม่สนใจผู้คนรอบข้างที่มองมาทางฉัน ฉันสนแต่คนข้างหน้า คนที่บอกเลิกฉัน !

“ฉันบอกให้ปล่อย ! เข้าใจไหม ?! ฉันไม่รักเธอ ! ฉันไม่ได้ชอบเธอตั้งแต่แรกแล้ว ! เข้าใจไหม ‘คบไปเล่น ๆ’ คราวนี้พอใจรึยัง !”

เข้าสลัดมือแรง ๆ อีกครั้ง คราวนี้ฉันเซลงบนพื้นก่อนที่เขาจะตะคอกใส่ฉัน

“ฮือออออ อ !!” ฉันปล่อยโฮสุดท้ายแล้วก้มเอาหน้าจุมพิตพื้น (= =’’ มันไม่สกปรกเรอะ?!)

“น่ารังเกียจสิ้นดี” เขาพูดคำสุดท้ายก่อนที่จะหัวเราะแล้วเดินหัีนหลังจากไป

“เฮ้ยย ! แกไม่เป็นไรแกยังมีฉันอยู่ หันมามองฉันสิ เฮ้ย !” มิซากิเพื่อนสาวของฉันวิ่งมาหาฉัน พลางปลอบใจฉัน

“อื้อ… . ใช่ฉันลืมไปเลย ฉันยังมีแก .. ยังมีแกเนอะ .. ถึงฉันจะไม่ได้คบผู้ชายเจ้าชู้นั่น.. .แต่ฉันก็ยังมีเพื่อน ! ยังมีแก !”

ฉันพูดเหมือนพวกกำลังเสียสติ

“จำไว้ซะ.. พวกเราเป็นเพื่อนกัน เพื่อนยังไงก็ต้องเข้าใจความรู้สึกของเพื่อนอยู่แล้ว”

“ฉันรักแกอ่ะ !” ฉันพูดพลางกด เอ้ย ย ! กอดมิซากิ


“เพื่อนรู้ใจเรา เพื่อนรับฟังเราบ่นทุกข์ เพื่อนรับฟังเมื่อตอนเรามีความสุข เพื่อน เพื่อน เพื่อน :))”


_________________________________________________________________________________

นี้คือนิยายมั่ว ๆ ที่คนแต่งมั่วซั่วแต่งขึ้นมา ,,

ถ้ามันอ่านแล้วทำให้ 'งง' ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ >w<
เพราะว่าคนแต่งก็ 'งง' เหมือนกัน เอ้า ๆ! 'งง' กันเข้าไป เปลี่ยนชื่อเรื่องเป็นเรื่องอ่านแล้ว 'งง' ดีไหมเนี้่ย?? ?


แก้ไขล่าสุดเมื่อ 2012-03-28 20:08:19
น้องทิพย์


เข้ามาอัพตัสว่า เลิกเล่นแล้วเด้อ555555
ป๊อป2
#130
28-03-2012 - 16:05:03

#130 ป๊อป2  [ 28-03-2012 - 16:05:03 ]






quote : senmeemee

จอง =A=

ชื่อเรื่อง :
เเนวเรื่องสั้น :
เนื้อเรื่อง(ไม่เกิน 10 บรรทัด) :

เจ๊แค่ 10 บรรทัดเอง หมี่กลัวจะแต่งไม่ได้ใจความอ่ะ


งั้นเปลี่ยนกติกาก็ได้ - -


เด็กซ่าบ้านแสบ
#131
เด็กซ่าบ้านแสบ
28-03-2012 - 16:07:21

#131 เด็กซ่าบ้านแสบ  [ 28-03-2012 - 16:07:21 ]






เกิน 10 เถอะขอร้อง


ป๊อป2
#132
28-03-2012 - 16:09:59

#132 ป๊อป2  [ 28-03-2012 - 16:09:59 ]






quote : เด็กซ่าบ้านแสบ

เกิน 10 เถอะขอร้อง

เปลี่ยนให้เเล้วค่ะ ^ ^


เด็กซ่าบ้านแสบ
#133
เด็กซ่าบ้านแสบ
28-03-2012 - 16:16:07

#133 เด็กซ่าบ้านแสบ  [ 28-03-2012 - 16:16:07 ]






ขอเอาของเก่าที่เคยแต่งมาลงนะ


MintMlidZza
#134
28-03-2012 - 16:46:37

#134 MintMlidZza  [ 28-03-2012 - 16:46:37 ]






ชื่อเรื่อง : Prince coffee
เเนวเรื่องสั้น : โรแมนติค คอมเมดี้เบาๆ
เนื้อเรื่อง(ไม่กำหนดบรรทัด) :


ฉันชื่อดอลล่าค่ะ ฉันมาทานกาแฟที่ร้านนี้ทุกๆ วัน ตั้งแต่เริ่มทำงานก็มาที่นี้ตลอดทุกๆ วันมาเป็นเวลา 2 ปีแล้ว เพราะว่าอะไรนะหรอ คงเป็นเพราะ ร้านนี้ทำกาแฟอร่อยหรือไม่ก็เพราะ เขาคนนั้น…

เช้าวันใหม่
กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง
“หาว…ว \(>0<)/” เช้าเร็วจังยังอยากนอนต่ออยู่เลย ฉันตื่นขึ้นมาในช่วงเวลาเช้ามืด “งึม งำ งึม งำ” ฉันเอื้อมมือไปกดนาฬิกาปลุกที่ยังดังอยู่ ฉันลุกจากเตียง ก่อนที่จะเดินไปเข้าห้องน้ำแล้วทำภารกิจส่วนตัว “เสร็จแล้วไปกินข้าวก่อนดีกว่า” ฉันก้าวเท้าออกไปจากบ้านหลังเล็กๆ ของฉัน แล้วตรงดิ่งไปที่ร้านกาแฟที่อยู่ตรงข้ามบ้านที่ขายทั้งอาหารเช้าและเครื่องดื่ม

ณ ร้านกาแฟ
ตอนนี้คนยังน้อยอยู่แฮะ ฉันเดินเข้าไปโต๊ะข้างในติดริมระเบียงที่ประจำของฉันแล้วค่อยๆ นั่งลง
“ดอลล่า…เช้านี้กินไรครับคนสวย” เด็กเสิร์ฟคนสนิทที่ร้านนี้เขาสนิทกับฉันมากๆ
“เหมือนเดิมทุกอย่าง”
“กาแฟร้อนกับไข่ดาวเบคอน” ฉันกินอย่างนี้เป็นข้าวเช้ามา 2 ปีแล้วนะเชื่อฉันไหม “กินอย่างนี้มา 2 ปีแล้วไม่เบื่อเหรอ”
“ถ้าฉันเบื่อฉันจะกินไหมล่ะถามแปลกจริงๆ”

10 นาทีต่อมา
“เอิ๊ก!! อิ่มแล้ว” ฉันลุกขึ้นหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกไปโบกรถ หน้าปากซอย “พี่คะ ไปบริษัทวันทูทรีด้วยค่ะ” ฉันพูดก่อนจะก้าวเท้าขึ้นรถไปทำงานทันที

ณ ออฟฟิซ
“นี่ยัยดอลฉันถามเธอจริงๆ เถอะอายุปูนนี้มีแฟนยัง เพื่อนๆ ทั้งแก๊งมีแฟนกันหมดแล้วนะ”
“ใช่ๆ” เพื่อนทั้งกลุ่มพูดขึ้นพร้อมกัน
“ไปทำงานเลยพวกแกจุ้นจริงๆ = 3=;”

16.00 P.M.
ฉันเดินออกไปจากออฟฟิซอย่างสง่า ก่อนที่จะโบกรถกลับบ้าน “ไปส่งที่ซอย 8 ค่ะ” ฉันก้าวขึ้นรถก่อนที่จะนั่งที่เบาะหลังของแท็กซี่

ณ ซอย 8
ฉันต้องเดินไปรับเอพริลอีก เพราะวันนี้เขานัดฉันไปดูหนัง ฉันเดินเข้าไป ที่ในซอยไปเรื่อยๆ จนถึงหน้าร้าน “เอพริลเสร็จยัง”
“เสร็จแล้วๆ”
“ปะ ไปกันเถอะ” ฉัน เดินไปเรื่อยๆ กับเอพริลระหว่างทาง
แล้วเอพริลก็พูดขึ้นมาว่า
“เธอมีแฟนรึยังอ่ะ -//-”
“ยังเลย”
“งั้นฉันมีบ้างอย่างจะบอกเธอ”
“ว่ามา…>//<”
“ฉันชอบเธอมาตลอดทั้ง 2 ปีเลยนะ ฉันชอบเธอ เธอล่ะ =//=”
“ฉัน ฉัน ฉันก็ชอบนายเหมือนกัน!! >//<” ฉันพูดก่อนจะโผล่เข้ากอดเอพริลเต็มๆ



ขอบคุณที่อ่านค่ะ



แก้ไขล่าสุดเมื่อ 2012-03-28 21:40:38
น้องทิพย์

senmeemee
#135
28-03-2012 - 16:59:21

#135 senmeemee  [ 28-03-2012 - 16:59:21 ]







ส่งแล้วเน่อออ อ ~



เข้ามาอัพตัสว่า เลิกเล่นแล้วเด้อ555555
notveet_lovely
#136
28-03-2012 - 17:08:16

#136 notveet_lovely  [ 28-03-2012 - 17:08:16 ]




จองค่ะ


OumMeeka
#137
28-03-2012 - 18:39:26

#137 OumMeeka  [ 28-03-2012 - 18:39:26 ]








เเบบฟอร์มเเต่งเรื่องสั้น

ชื่อเรื่อง : ฉันอยู่กลาง .. ฉันสำคัญและไม่สำคัญ
เเนวเรื่องสั้น : เศร้า '
เนื้อเรื่อง(ไม่กำหนดบรรทัด) :


เพื่ออารมณ์ในการอ่าน .. ควรเปิดเพลงนะจ๊ะ :)


ฉันคือผู้หญิงคนหนึ่งที่ไร้ความรัก .. จนกระทั่งเพื่อนของฉันคนหนึ่ง ... เขาเดินเข้ามาใกล้ ๆ ฉันแล้วกระซิบข้าง ๆ หูฉันเบา ๆ ‘‘ฉันรักเธอ’’ คำๆนี้ ฉันต้องการมานานแสนนาน .. เพื่อนของฉัน .. เขาพูดได้ไง !!! เขาจับมือของฉันแล้วพูดอีกครั้งหนึ่งว่า ‘‘เราจะก้าวไปข้างหน้าด้วยกันนะ ^^’’ ฉันพยักหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสแล้วหัวเราะเบาๆ ฉันกระโดดหอมแก้มเขาทีหนึ่ง ก่อนจะยิ้มให้เขาอย่างมีความสุข .. ‘‘นี่ ..’’ เขาสะกิดฉัน ก่อนที่ฉันจะตอบรับเขาอย่างมีความสุข ‘‘อะไรหรอ ?’’ เขาลูบแก้มของฉันเบา ๆ ก่อนจะยิ้มและพูดขึ้นว่า ‘‘เรามาคบกันไหม ? .. ฉันจะไม่ทำให้เธอเสียใจเลยนะ’’ ฉันหน้าแดงฉ่า .. พร้อมกับมุดตัวเข้าใกล้อกของเขา .. อบอุ่นจัง อบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกเลยจริง ๆ หลังจากนั้น ผ่านไปไม่นาน เขาก็เริ่มที่จะห่างเหินฉันมากขึ้นทุกที ... ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ‘‘นี่ !! อย่าเพิ่งโทรมาก่อนได้มั้ย ยัยบ้า !! ชั้นกำลังอยู่กับเพื่อน ไม่ต้องโทรมาอีกนะ !! รำคาญ !!’’ ฉัน .. ฉันยิ้มบาง ๆ ก่อนที่น้ำตาหยดหนึ่งจะไหลลงมาช้า ๆ ฉันพูดกับตัวเองเบาๆ ว่า‘‘ ไม่ซักหน่อย .. เขาแค่เมาเท่านั้นเอง โธ่ .. เราก็นะ คิดมากอีกแล้ว’’ฉันพูดก่อนจะเช็ดน้ำตาที่ไหลลงมาเรื่อย ๆ เอ๊ะ !! พรุ่งนี้วันเกิดฉันนี่นา เขาจะเซอร์ไพรส์อะไรฉันนะ ว้าว ! ลุ้นจัง ฉันยิ้มเริงร่า .. เอ๊ะ ! นั่นเขากลับมาแล้วนี่นา เขาอยู่ในสภาพที่เมา หน้าแดงมาก ฉันรีบพาเข้าไปนอนในห้องกอดจะกอดเสื้อออก ( แค่เสื้อนะ ) ฉันรีบนำผ้าเช็ดหน้าจุ่มนำอุ่น ๆ ก่อนจะค่อย ๆ บิดช้า ๆ แล้วลูบไล่ที่ใบหน้าลงมาเรื่อย ๆ ถึงแผงอก ฉันหน้าแดงฉ่าไม่กล้าทำอะไรเลย .. ฉันรีบเก็บข้าวของก่อนจะรีบอาบน้ำเข้านอน เ้ฮ้อ .. ฉันคงได้แต่นอนบนโซฟาสินะ เอาเถอะ !
วันต่อมา ...
อ่ะ ! เขาไปซะแล้ว ทำไม ... เฮ้อ ช่างเถอะ วันนี้วันเกิดฉันนี่นา อาบน้ำแต่งตัวตามปกติ .. ก่อนจะเดินไปที่ตู้เย็นเพื่อหาอาหารเช้าทาน .. เอ๊ะ !! เขาเขียนโน้ตแปะไว้บนตู้เย็น ‘วันนี้ผมไม่อยู่นะจ๊ะ ที่รัก ผมไปงานวันเกิดเพื่อนน่ะ คุณต้องรู้บ้างนะ ว่าผมเบื่อที่จะอยู่บ้าน’ ฉันเข่าอ่อน ล้มกับพื้น พร้อมกับสบถดัง ๆ ‘‘โธ่ ! วันนี้มันวันซวยอะไรของฉัน !! ฮือๆ’’ ก๊อก ก๊อก ... เสียงประตูไม้ดังขึ้น ฉันลุกขึ้นพลางปาดน้ำตาและเดินไปเปิดประตู ฉันเจอเพื่อนที่เขาดูแลฉันมาตลอด ‘‘สวัสดีครับ เพื่อนรักของผม ^^’’ ฉันยิ้มก่อนโผล่กอด ‘‘เฮ้ย ๆ เดี๋ยวกล่องของขวัญยุบนะ !’’ ฉันยิ้มก่อนจะน้ำตาไหลช้า ๆ ‘‘ขอบคุณนะ นายนี่มันเพื่อนแสนดีจริง ๆ’’ ฉันพูดพลางเคอะหัวเขา ‘‘ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกน่า ^^’’ เขาลูบหัวพลางว่าเจ็บที่ฉันเคอะหัวเขา ฉันยิ้มก่อนจะเชิญเขาเข้ามาในบ้าน ‘‘ทำตัวตามสบายเลยจ้ะ’’ เขานั่งบนโซฟาก่อนจะถามอะไรที่มันแทงใจดำฉัน .. ‘‘ แฟนเธอล่ะ’’ ฉันเงียบ น้ำตาไหลลงมา มากขึ้นทุกที ตุ้บ !! ฉันทุ้บโตะก่อนจะตะโกนดังๆ ‘‘หยุดพูดถึงเขาซักทีสิ !! เขาเบื่อฉันแล้ว นายรู้มั้ย !!’’ฉันร้องไห้ .. เข่าอ่อนล้มกับพื้น ‘‘ ขะ ขะ ขอโทษนะ’’ เขาโอบกอดฉันเบา ๆ มันอบอุ่นกว่าแฟนฉัน .. ฉันซบบนอกของเพื่อนรักนานมาก ‘‘ มาแฮปปี้เบิร์ดเดย์กันดีกว่านะ ^^ ยิ้มสิ ๆ’’ เขาเช็ดน้ำตาให้ฉัน ก่อนที่พยุงตัวฉันขึ้น ‘‘ขอบใจนะ’’ เขาซื้อเค้กมาด้วย เป็นเค้กเล็ก ๆ .. แต่มีความสำคัญมากจริง ๆ ฉันยิ้มอย่างมีความสุข ได้ร่วมงานวันเกิดกับเพื่อนรักเพียงแค่สองคน .. ‘‘ 3 ทุ่มแล้ว ฉันกลับก่อนนะ ^^ แล้วเจอกัน’’ ฉันยิ้มแล้วพยักหน้า เขาช่วยฉันเก็บกวาดของเรียบร้อย แล้วไม่นานก็มีเสียงประตูดังขึ้น ก๊อก ก๊อก .. ฉันเดินไปเปิดประตู .. แฟนฉันมาในสภาพที่โทรมมาก เขาลืมตาขึ้นช้า ๆ แล้วพูดว่า ‘‘ฉันง่วง !!’’ ฉันรีบพยุงเข้าขึ้นฉันรีบพาเข้าไปนอนในห้องกอดจะกอดเสื้อออก ฉันรีบนำผ้าเช็ดหน้าจุ่มนำอุ่น ๆ ก่อนจะค่อย ๆ บิดช้า ๆ แล้วลูบไล่ที่ใบหน้าลงมาเรื่อย ๆ ถึงแผงอก เหมือนเมื่อวาน .. ‘‘แค่ก แค่ก .. ’’ ฉันไอเบา ๆ ก่อนจะรีบอาบน้ำนอน ..
วันต่อมา ...
เขาหายไปอีกแล้ว ฉันอาบน้ำแต่งตัวและไปที่ตู้เย็นต่อ ก่อนจะเห็นโน้ต ‘ ผมอยู่ที่บ้านเพื่อน โอเคนะจ๊ะ ที่รัก’ ก๊อก ก๊อก .. ฉันเดินไปเปิดประตู ก่อนจะโผล่กอดเพื่อนรัก .. ‘‘คิดถึงฉันล่ะสิ’’ ฉันพยักหน้าเบา ๆ ‘‘แค่กๆๆ’’ เขายิ้มแล้วพาฉันไปนั่งบนโซฟา .. ก่อนจะทำข้าวต้มร้อน ๆ และพูดขึ้นว่า ‘‘อ่ะ .. ฉันทำให้เธอเลยน้า ! ’’ ฉันยิ้มก่อนจะกินข้่าวต้มร้อน ๆ
ณ เวลา 2 ทุ่ม ..
‘‘ฉันกลับก่อนละกันนะ ^^ บ๊ายบายจ้ะ ’’ ฉันยิ้มก่อนจะหัวเราะเบา ๆ ‘‘บ๊ายบายจ้า ^^’’ ไข้ลดขึ้นมามากเลย ฉันเดินไปเลือกชุดเพื่อจะไปผับ .. ฉันเลือกชุดที่เซ็กซี่ที่สุดเพื่อไปหาแฟนของฉัน .. เมื่อมาถึง ฉันก็รีบกวาดสายตามองหาสุดที่รัก เอ๊ะ .. นั่นมัน แฟนฉันกำลังพาใครเข้าห้องน่ะ .. ( * ผับนี้ เป็นผับที่มีห้องพักนะจ๊ะ ! ^^ ) .. ผู้หญิงน่าตาเซ็กซี่อย่างนางแมว .. ไหนเขาบอกว่าอยู่กับเพื่อนไง !! ฮือ ๆ ฉันวิ่งออกไปก่อนจะมีแสงเข้ามาเรื่อย ๆ ปิ๊นนน ปิ๊นนน ปิ๊นนน !!
ตู้มมมมมมมมมมมมมมมมมมม ! ( กลายเป็นโกโก้ครั้ซ อย่าเพิ่งหมดอารมณ์เซ่ ! * เฟคได้เว่อร์จริง ๆ =_=' )
มืดมัวไปหมดเลย .. มองไม่เห็นอะไรจริง ๆ
ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด ...
* โหมด 'เพื่อนรัก
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด .. ‘‘สวัสดีครับ ^^’’ ผมยิ้มอย่างมีความสุขที่ได้ดูแล .. คนที่ผมแอบรัก ‘‘ นี่ !! แก .. คนที่แกไปหาวันนี้น่ะ ถูกรถชน !!’’ ตุ้บ !! ผมวิ่งออกจากบ้านรีบไปโรงพยาบาล .. ‘‘กะ กะ แกพูดเล่นสินะ !!’’ ผมดึงคอเสื้อเพื่อนผมด้วยความเสียใจอย่างหนัก ‘‘ จริงนะ !! ... แฟนมันรู้จะทำไงละเนี่ย ! ’’ ผลัวะ !! ผมยกหมัดต่อยหน้าเพื่อนผมด้วยความโมโหและเสียใจ ‘‘ แกมันจะมากเกินไปแล้ว !! หมอนั่นไม่ใช่แฟน !! ’’ เพื่อนผมนิ่งเงียบ แล้วก็ไปนั่งรอ .. ผมยืนอยู่หน้าประตู .. ก่อนที่คุณหมอจะเดินออกมา ‘‘ คุณหมอครับ !! แฟนผมเ็ป็นไงมั่งครับ’’ ผมอยากใช้คำๆนี้ .. แต่มันสายไปแล้ว ‘‘ยังไม่รู้อาการนะครับ เชิญเยี่ยมได้ ’’ผม .. ทำอะไรไม่ถูก ผมเดินเหม่อลอย .. และแล้วเธอก็ได้เข้ามาอยู่ใน ห้องคนไข้พิเศษแล้ว ผมจับมือเธอแล้วพูดเบา ๆ เหมือนกับคนบ้า ! ‘‘ตื่นสิ ตื่น ! ฉันบอกให้เธอตื่นไง ... ทำไมไม่ตื่น ! ฉันรักเธอนะ ฉันรักเธอ ! ได้ยินรึยัง ได้ยินไหม !! ยัย .. ตัวเล็ก ฮือ ๆ ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดี ๆ ฉันอยากอยู่กับเธอตลอดไป ... ฮือ ๆ’’ ผมอยู่กับเธอได้แค่เพียงเวลาสั้น ๆ .. เราสองคนไม่ได้เจอกันมา 2 ปีแล้ว ผมเดินไปนั่งบนโซฟาก่อนจะหลับตาลงอย่างเหนื่อยล้า ...
* โหมด 'แฟนสาว
ผมรู้ .. เรื่องทั้งหมดแล้ว .. แฟนผมถูกรถชน .. เธออาจจะไม่มีชีวิตรอด .. ก็ีดีน่ะสิ !!! ผมไปหาเธอที่โรงพยาบาล และเห็นเพื่อนเธอนั่งร้องไห้อยู่เป็นตาย ! เพื่อนสาว เพื่อนหนุ่ม .. ผมเดินออกไป .. ตึ๋ง ตึ๋ง น้ำตาบ้าเอ้ย ! ยัยนั่น ... ผมรักเธอจริง ๆ ทำไมนะ .. ทั้งๆที่บอกกับใจตัวเองแล้วว่าจะไม่รักเธอ แต่ผมมัน ... เจ้าชู้ เธอดูแลผม แต่ผมกลับทำให้เธอ ... ต้องถูกรถชนตาย !! บัดซบเอ้ย !!
พลัก !! ( เสียงประตู )
ตู๊ดด ตู๊ดด ...
‘‘คนไข้้ ... เสียชีวิตแล้วครับ ผมคงช่วยไม่ได้’’ หือ ! ผมวิ่งไปหา .. คนที่ดูแลผมมา ตลอด ผมนั่งร้องไห้ก่อนจะโดนหมัดใดหมัดหนึ่งฟัดใส่หน้าผม .. ‘‘นายมันเลว !!!! นายทำให้เธอต้องไป !!’’ ผมยืนยิ้มก่อนจะเดินออกไป ... รักคือ ... สิ่งอะไรงั้นหรอ ? เมื่อเราต้องการใครซักคน ... แล้วเขาไ่ม่ิอยู่ แล้วเราเพิ่งมาต้องการเขาทีหลัง .. เหอะ ! สมเพชตัวเอง ! ผมเดินออกไป ... อย่างไร้ความสุข .. เดินหน้าไป โดยที่ไม่มีจุดหมาย .. หมดแล้วจริง ๆ หมดแล้ว ... ลาก่อนนะ ^^

_________________________________________ '

ไม่มีใครซึ้งหรอก .. น้ำตาซักหยดก็ไม่ไหล ! =_='


แก้ไขล่าสุดเมื่อ 2012-03-29 01:50:38
น้องทิพย์
ป๊อป2

Nebula Eva
#138
28-03-2012 - 20:36:20

#138 Nebula Eva  [ 28-03-2012 - 20:36:20 ]







ชื่อเรื่อง : สัญญารักชั่วนิรันดร์
เเนวเรื่องสั้น : โรแมนติก แฟนตาซี
เนื้อเรื่อง(ไม่กำหนดบรรทัด) :


      เสียงโซ่ตรวนกระทบพื้นหินดังอยู่ไม่ขาดสาย ร่างบางนอนขดตัวอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมสกปรกเล็กๆอย่างเจ็บปวดจากการถูกทรมาน น้ำตาที่ไหลรินอาบดวงหน้านั้นราวกลับคำปลอบโยนของตัวเอง เธอนึกถึงคำสาบานที่คนๆหนึ่งให้ไว้กับเธอก่อนจากไป คำสาบานที่ว่าจะปกป้องเธอ คำสาบานที่ว่าจะรักเธอ แต่แล้วตอนนี้มัน....

      ทำไม....ทำไมถึงเป็นท่าน.....ทำไมท่านทำกับฉันเช่นนี้....

      ความทรมานในใจมันสาหัสยิ่งกว่าการที่ร่างกายถูกทรมาน ร่ายบางสั่นไหวเล็กน้อย กายละเอียดสีขาวผ่องที่มีเพียงชุดตัวบางที่ขาดรุ่งริ่งเหน็บหนาวจากความชื่นของห้อง เสียงบานประตูเหล็กเปิดดังเอี๊ยดอ๊าดเพราะสนิมเกาะนั้น ดุจดังเสียงแห่งความตายที่กำลังเรียกหา ดวงตาที่มีน้ำใสๆเกาะกุมปรือขึ้นมาอย่างอ่อนล้า เผยให้เห็นนัตย์ตาสีนิลกาล ที่ว่างเปล่า มองผู้มาเหยือนอย่างสับสน

      ทำไมกัน....ท่านลืมฉันไปแล้วเหรอ....ท่านลืมคำสาบานที่ให้ไว้กับฉันแล้วเหรอ...

      คำพูดที่จุกอยู่ตรงลำคอไม่อาจเอื่อนเอ่ยสิ่งใดได้ หากเป็นเพราะเธอกลัวคำตอบที่จะได้รับ คำตอบที่อาจทำให้หัวใจเธอแหลกสลายได้ในทันที มันเกิดอะไรขึ้น หลังจากที่เขาไปจากเธอ พอกลับมาเขาถึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ แม้แต่สายตาที่เขามองเธอมันช่างทิ่มแทงปวดร้าวยิ่งนัก เงาสะท้อนของเธอในดวงตาเขามันช่างเยียบเย็น และเย็นชา เขามองเธออย่างรังเกลียดเดียดฉัณฑ์เหมือนตัวอะไรก็ไม่ปาน

      ผู้คุมลากตัวเธอออกไปสู่แดนประหาร คงสิ้นสุดแล้วสินะกับความทรมาร คงสิ้นสุดจริงๆแล้วใช่ไหม เธอมองดูเสากระโดงอย่างว่างเปล่า เพรชฆาตกระชากตัวเธอจากผู้คุมอย่างไม่ปราณี ก่อนกระแทกร่างเธอเข้ากับเสากระโดงแล้วรีบนำเชือกเส้นใหญ่มามัดตัวเธออย่างแน่นหนา ชาวบ้านที่อยู่ในเมืองต่างมามุงดูแล้วสาปแช่งประณามเธอ บางคนก็หยิบก้อนหินเล็กๆที่อยู่บนท้องถนนปาใส่เธอ แม้ก้อนหินจะโดนหัวเธอบ้าง โดนตัวเธอบ้าง จนเลือดสีแดงนั้นไหลรินออกมา แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีผู้ใดจะเห็นใจเธอ และคิดว่าเธอก็เป็นมนุษย์เช่นเดียวกับพวกเขา

      คบเพลิงที่ถูกจุดขึ้นเธอมองเห็นประกายไฟที่เหมือนกับเต้นระบำเย้ยหยันเธออยู่ในมือของเพรชฆาต ก่อนจุดลงบนกองไม้ที่สุมอยู่รอบๆตัวเธอด้วยข้อกล่าวหาว่าเธอเป็นแม่มดจึงต้องถูกเผา เธอกราดสายตามองผู้คนที่มายืนดูเธอถูกเผาทั้งเป็นอย่างไม่พอใจในข้อกล่าวหาที่ได้รับ แม้ไฟนั้นจะลุกไหม้เข้ามาโลมเลียแผดเผาผิวกายเส้นผมและดวงหน้าของเธอ เธอกลับขบกรามแน่นไม่ยอมร้องออกมาแม้จะเจ็บปวดแค่ไหนก็ตาม

      สิ่งสุดท้ายที่เธออยากเห็นและจดจำคือใบหน้าของคนที่เธอรัก แม้เขาจะทรยศเธอก็ตาม เฮือกสุดท้ายของชีวิตเธอพยายามเพ่งมองใบหน้าของเขา เฮือกสุดท้ายของลมหายใจเธอมอบยิ้มสุดท้ายให้กับเขา ชั่ววูบที่เธอเห็นน้ำตาของเขา ชั่ววูบที่เธอเห็นเขาเบือนหน้าหนีอย่างเจ็บปวด

      ท่านยังจำฉันได้ใช่ไหม... ท่านยังไม่ลืมฉัน....

      น้ำตาที่ตอนนี้ไหลรินออกมาเป็นสีเลือดทั้งดีใจและเสียใจ ดีใจที่เขายังไม่ลืมเธอ เสียใจที่เธอไม่สามารถอยู่กับเขาได้เช่นแต่ก่อน ในใจพร่ำพรรณนาสาบแช่งสวรรค์และโชคชะตาที่เล่นตลกกับเธอ

      เมื่อถึงขีดสุดของเส้นชีวิต ร่างโปร่งใสของเธอก็หลุดออกจากร่าง เธอยังไม่ไปไหน เธอล่องลอยอยู่เหนือร่างของตัวเองที่ถูดแผดเผาและกลายเป็นเถ้าถ่าน เมื่อไฟมอดลงชาวบ้านก็ต่างแยกย้ายกันกลับบ้านเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผู้คุมและเพรชฆาตก็ต่างแยกย้ายไปพักผ่อน ปล่อยกองขี้เถ้าที่เคยเป็นร่างของเธอไว้ตรงนั้น ตรงที่ทุกคนพร้อมใจกันอยากให้เธอตาย ปล่อยให้สายลมพัดผ่านและปลิวว่อน มีเพียงเขาเท่านั้นที่เดินเข้ามาตรงกองขี้เถ้าของเธอแล้วทรุดลงอย่างอ่อนแรง เธอเห็นน้ำตาของเขาที่พรั่นพรู่ออกมาเหมือนเก็บไว้มานาน เสียงสะอืนของเขาทำให้วิญญาณของเธอสะท้าน

      เขาหยิบล๊อคเก็ตที่เคยให้เธอไว้ก่อนจากไป แล้วเปิดดูรูปที่เขากับเธอถ่ายคู่กันอย่างเจ็บปวด เธอนึกชื่นชมในฝีมือของช่างทำล็อคเก็ต เพราะแม้มันจะถูกเผาพร้อมเธอแต่มันก็ยังคงมีสภาพดีอยู่ เขาเก็บล็อคเก็ตไว้ในกระเป๋าเสื้อก่อนหยิบขี้เถ้าจำนวนหนึ่งของเธอใส่ในถุงผ้าสีดำ แล้วยัดไว้ภายในเสื้อทหาร ก่อนตบบนอกอย่างอุ่นใจว่าของสำคัญจะไม่หายไปไหนอีก

      เธอลอยตามเขาที่เดินอย่างเลือนลอยมาที่หน้าผาที่เขาเคยให้คำสาบานกับเธอ เธอไม่รู้ว่าเขาต้องการอะไร แต่เธอตามเขามาเพราะอยากจะอยู่กับเขาเท่านั้น เธอเห็นเขาพรึ่มพร่ำอย่างแผ่วเบา และได้ยินไม่ชัดเพราะเสียงลมที่ัพัดขึ้นมาจากขอบหน้าผา แต่ที่แน่ๆคือเขาเรียกชื่อเธอ

      ท่านไม่ได้ลืมฉันจริงๆด้วย....

      น้ำตาของร่างโปร่งใสไหลรินออกมาอย่างปลื่มปิติ แต่แล้วเธอต้องเบิกตาพลันอย่างตกใจเมื่อเขาตัดสินใจกระโดดลงหน้าผาเพื่อตายตามเธอ เธอไม่อาจห้ามเขาได้ทัน เธอไม่อาจรั้งให้เขามีชีวิตอยู่ได้ เธอทรุดลงตรงขอบหน้าผา แล้วมองไปข้างล่าง เห็นแต่ปลายทางที่ไร้ก้นบึ่ง

      เธอร้องเพลงที่เคยร้องให้เขาฟังเสมอยามที่ยังเคยได้อยู่ด้วยกัน เสียงเพลงที่เกิดจากความเศร้าหมองนั้นดังก้องกังวานไปจนถึงในตัวเมือง ชาวบ้านต่างไม่สามารถหลับหรือนอนได้เพราะต่างหวาดผวาเสียงเพลงของเธอ เธอยังคงร่ำร้องเพลงๆนั้นต่อไปอยู่ทุกคืนด้วยหวังว่าเขาจะได้ยินแล้วกลับมาหาเธอถูก

      คืนนี้ก็เช่นกันเธอนั่งร้องเพลงอยู่ที่ปลายหน้าผาด้วยความคนึงหาเขา แต่แล้วทำนองเพลงก็หยุดลงเมื่อเสียงอันอ่อนโยนทุ่มแผ่วที่คิดถึงดังกระซิบอยู่ข้างหู ความรู้สึกที่เหมือนถูกโอบกอดจากข้างหลังทำให้เธอดีใจเล็กน้อย เขากลับมา เขากลับมาหาเธอ.....

"ฉันขอโทษเมลินที่ไม่สามารถปกป้องเธอได้ ฉันขอโทษที่ฉันอ่อนแอ แต่ต่อจากนี้ไปฉันจะอยู่ข้างๆเธอไม่ไปไหน เธออภัยให้ฉันได้ไหม"


      แทนคำตอบของหญิงสาว เธอซุกหน้าเข้ากับแผงอกของเขาอย่างโหยหา แล้วกอดเขาไว้แน่นคล้ายว่ากลัวว่าเขาจะจากไปไหนอีก ไม่ต้องมีคำเอื่อนเอ่ย หรือคำอธิบายอะไร เขาและเธอต่างก็เข้าใจกัน เพราะต่างก็รักกันอย่างสุดซึ้ง แม้ความตายก็ไม่อาจพรากจากได้... เขากับเธอจะอยู่ด้วยกันตราบจนนิรันดร์ นี่คือคำสาบานอีกข้อที่เขาและเธอต่างให้ไว้แก่กัน.....

_______________________________________________________


แก้ไขล่าสุดเมื่อ 2012-03-29 00:59:44
น้องทิพย์
ป๊อป2


เหมือนชีวิตจะยุ่งๆนะ
ปังปอนแบม
#139
ปังปอนแบม
28-03-2012 - 20:39:38

#139 ปังปอนแบม  [ 28-03-2012 - 20:39:38 ]








ชื่อ : ปังปอน

ชื่อในเว็บ : ปังปอนแบม

ชอบนิยายสำนักไหน : แจ่มใส

ชอบนิยายเรื่องไหนมากที่สุด : นับไม่ถ้วน...

ชอบสี : ชมพู

เอาเรื่องนี้ล่ะกัน



แก้ไขล่าสุดเมื่อ 2012-03-29 13:13:29
ป๊อป2


ไม่ได้เล่นอีกล่ะ T_T
green
#140
29-03-2012 - 00:49:16

#140 green  [ 29-03-2012 - 00:49:16 ]




โย่ว ชื่อกรีนนะคร้าบ อายุ17น้อ Nice to meet you!!!!



ลงข้อความได้เฉพาะสมาชิก
ต้องสมัครเป็นสมาชิกและ login เข้าสู่ระบบก่อนถึงจะสามารถลงความเห็นได้
เข้าสู่ระบบสมัครสมาชิก



ข้อมูลเมื่อ 9th June 2025 21:17

โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายส่วนบุคคนก่อนเริ่มใช้งาน [นโยบายส่วนบุคคล]
ยอมรับ