เข้าได้ทุกคน 
ตั้งกระทู้ใหม่ 
หน้าสมาชิก
Chapter 4 ten desire
ซากุระสีชมพูอ่อนยังคงร่วงต่อไปเรื่อยๆเช่นเดี่ยวกับชีวิตของทุกๆสิงที่ล้วนมีเกิดและตาย
"มันคงจะสวยงามกว่านี้ถ้าหากซากุระเหล่านี้อยู่ในดลกมนุษย์" บอสซันบ่นกับตัวเอง
"นี้ไม่ใช้เวลามาชมดอกไม้นะ รีบไปกันได้แล้ว" เคียว ขัดขึ้นมา
"ไหนๆก็มาทั้งที่ดูหน่อยคงไม่เป็นไรหรอก" บอสซัน พูดแล้วก็ค่อยๆยื่นมือออกไปจับที่ต้นซากุระ
เพียะ!!!
"ได้สติซะที ที่นี้เป็นโลกวิญญาญนะ ถ้าหากนายไปจับต้นซากุระนั้นวิญญาญของนายจะถูกพนึกทันที"
เคียว ตะโกนขึ้นมาพร้อมตบหน้า บอสซัน
"นี้ฉันเป็นอะไรเนี้ย" บอสซัน ยังคงงงกับการที่ตนเองเห็นภาพหลอนแต่คงไม่เท่ากับที่โดนตบหน้า
"แบบนี้แปลว่าคงได้สติแล้ว" เคียว บ่นกับตนเอง
"ขอบใจนะ" บอสซัน บอกขุบคุณกับเคียว
"ระ...เรื่องเล็กน่า" เคียว ตอบกลับด้วยความอายเล็กน้อย
ว่าไงยัยมิโกะขาวแดง
เสียงของเด็กสาวอายุรายๆ 14 ดังขึ้นมาจากความมืดใกล้ แต่ไม่ใช่!!! นั้นคือเสียงของแวมไพร์เจ้าของคฤหาสน์ ก
"มาที่โลกวิญญาญนี้ด้วยเหรอค่ะ..." ลูกเกด ถามเคียว
"ก็มาตามสืบเรื่องชินเรย์น่ะ... พวกเธอได้เรื่องอะไรบ้างมั้ย" เคียว ถามกลับ
"ไม่เลย..." ฟราน ตอบกลับทันที่หลังจากที่ได้ยินคำถาม
แวมไพร์อย่างพวคุณก็มากันด้วยเหรอครับ
เสียงของคิงะดังขึ้นมาจากอีกทางหนึ่ง
"วันนี้เป็นวันอะไรกันเนี้ย...? เจอทั้งผี แวมไพร์ แล้วก็มนุษย์" ฮิเดโยชิ บ่นขึ้นมาหลังจากได้เห็นหน้าของทุกคน
"เราลงเรือลำเดียวกันแล้วนะ" บอสซัน พูดแทรกขึ้นมา
"ยังไง!!!" ทุกคนถามพร้อมกันเหมือนกับว่าเตรียมบทพูดกันมาแล้ว
"ก็ประตูมิติน่ะ มันปิดแล้ว" บอสซัน พูดพร้อมกับชี้ไปที่ประตูมิติ
ว๊ากกกกกกกก!!!
ทุกคนร้องขึ้นมาด้วยความตกใจที่ประตูมิติหายไปทั้งหมด เหมือนกับว่าจะตายในโลกวิญญาญซะงั้น
"แล้วเราจะกลับยังไง" คิงะ ล้มลงกับพื้นและบ่นออกมา
"ทุกคนเป็นไงบ้าง" อลิซ พูดทักทายแล้วก้าวเดินออกมาจาก Spring of the Dead
"เธอมาได้ไง ไม่สิ!!! ทำไมถึงมาได้" เคียว รีบถามอลิซด้วยความสงสัย
"อ๋อ... พอดีดันมาคุกับยัย อลิส มาน่ะพอชนะก็เลยได้ Spring of the Dead มาเปิดประตูมิติ" อลิซตอบทุกๆคน
"ยังเหลืออีกมั้ย" ลูกเกด ถาม
"พอจะใช้ได้อีกประมาณ 2 ครั้ง" อลิซ ตอบ
แซ๊ะ!!!
เสียงของกล้องถายรูปและเเสงของแฟรชกระจายไปทั่วปริเวณรอบๆเล็กน้อย
"มันแสบตานะ ฮารุ" เอเชีย ตะโกนขึ้นมา
"เอาน่าๆ ไหนๆก็มาทั้งทีนะ" ฮารุ พูดขึ้นมา
"ความเร็วของแสงเป็น 30เท่า ของความเร็วลูกปืน แปลว่าใช้แฟรชจะทำให้คู่ต่อสู้มึนได้มากกว่าใช้ปืนสินะ"
บอสซัน คิดคำนวนใน Ipone4
"บ่นอะไรของนาย...? แล้วที่ถือในมือคืออะไร" เคียว ถามขึ้นมา
"ที่โลกมนุษย์เรียกว่าการคำนวน ส่วนเจ้านี้ก็ Ipone4 " บอสซัน ตอบแบบง่ายๆ
"แล้วปืนนี้ใช้แบบเดียวกันที่ตะวันตกเอาเข้ามาเมื่อ 200ปี ก่อนใช่มั้ย...?" ฟราน ถามต่อ
"ประมาณนั้นมั้ง... ปืนของฉันเป็นแบบลูกโม่ .357 แม็กนั่ม" บอสซัน ตอบพร้อมโชว์ปืนขึ้นมา
"มัเป็นอาวุธจากโลกภายนอกใช่มั้ย...? งั้นขอถ่ายรูปหน่อย" ฮารุ ถามพร้อมกับถ่ายภาพปืน
"เสียดายนะที่มีกระสุนแค่ 7 นัด" ฮิเดโยชิพูดขึ้นมา
"เคยใช่ด้วยเหรอ" คิงะ ถาม
"ไม่สำคัญหรอก" ฮิเดโยชิ ตอบกลับอย่างรวดเร็ว
ที่นี้ไม่ใช้ที่ที่พวกเจ้าควลอยู่จงกลับไปซะ
เสียงของเด็กสาวผมสีขาวดังขึ้นมาจากยอดบรรไดของทางขึ้นไปตำหนักหยกขาว
เธอดูเหมือนจะไม่พอใจที่มีใครมาที่ตำหนักหยขาว โดยเฉพาะพวกมนุษย์ แวมไพร์ โยวจู
และพร้อมทีจะทำหน้าที่เพื่อปกป้องตำหนักตามที่นายหญิงรับสั่งไว้
โลกมนุษย์
ตูม!!!
"อึดใช้ได้เลยนิ" โนริ พูดด้วยความเหนื่อยและเเสบแผลน้ำแข็งกัด
"เจ้าก็ใช้ได้เลยมิใช้ย่อย" ชิลโน่ พูดตอบ
"งั้นโดนไฟอีกซักหน่อยแกแพ้แน่" โนริ ข่มขู่ด้วยความโหดในอีกบุคลิก
"ถึงหยั่งไงฉันก็ไม่แพ้ใครง่ายๆ" ชิลโน่ พูดแบบกล้าๆกลัวๆ
"ก็ลองดูสิ" โนริ ท้าทายชิลโน่
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก