Editorial: 社説 ณ ย่านชานเมืองแห่งหนึ่งในเขตการศึกษาที่โด่งดังที่สุด ที่แข่งขันกันบริหารงานและแข่งขันการทำคะแนนเพื่อโรงเรียน
แต่วันหนึ่ง เหล่าเด็กเรียนและคุณครูก็เริ่มหายตัวไปเรื่อยๆ เหลือแต่เพียงนักเรียนและครูที่เป็นผู้ถูกเลือก ให้อยู่ในสถานการณ์
แปลกๆ เช่นนี้ เหล่านักเรียนแต่ละโรงเรียนก็พยายามหาสาเหตุของต้นเหตุทั้งหมด เช่นสองโรงเรียนนี้...
ณ โรงเรียนเอกชนเอสทีว่า อาคาเดเมีย: Estiva Acadamy School 
แอนนา: เอ๋? อะไรนะหายไปอีกแล้วหรอ?!
โมกะ: คงจะเป็นอย่างนั่นแหละนะคะ
แอนนา: แล้วใครจะทำหน้าที่ต่อละเนี่ย!!??
โมกะ: ให้เป็นหน้าที่ของฉันกับ เกรย์ ก็ได้นะคะ
แอนนา: หรอ อื้อ.....แล้ว นักเรียนเหลือกันกี่คน?!
โมกะ: จากที่สำรวจมาน่าจะ....ไม่ถึง 40 คนคะ
แอนนา: จาก 8000 กว่าคนเนี่ยนะ!!?? โอ้ยอย่างเป็นลม อ๊า~
โมกะ: ใจเย็นๆ คะดิฉันว่าเราคงต้องผ่านไปได้
แอนนา: นักเรียนที่เหลือเป็นอย่างไงมั้งละ?
โมกะ: คงต้องไปถาม คุณครูเวียร์ก้า แล้วละคะ
แอนนา: งั้นไปกัน!
แอนนา เป็นรักเรียนหญิงชั้นปี 2 นิสัยแก่นน่ารัก และแอบห้าวนิดๆ หน้าที่ของเธอในตอนนี้เป็นสมาชิกเสริฟน้ำของคณะกรรมการนักเรียน ส่วนโมกะ สาวแว่นผมบ๊อบนักเรียนชั้นปี 2 เช่นเดียวกับแอนนา แต่ว่าได้รับการคัดสรรให้เป็นนักเรียนดีเด่น ไอคิวเฉลี่ยถึง 140+ กวาดเกียรตินิยมมาครองเป็นอันดับ 1! เป้นคนใจดีที่สุดในโรงเรียน
ริว: อย่าพึ้งไป! ย๊า าา~!!
โมกะ: ว้ายยยยย~????!!!!
แอนนา: กระบวนท่านายมันส่อถึงอุปนิสัยนะ
ริว: ฮ่ะๆ โทษที
แอนนา: นายจะไปไหนละ แล้วหยุดพวกฉันทำไม?!
ริว: เกรย์ ฝากมาบอกว่าน่าจะมีเบาะแสที่สำคัญแล้วละ!?
โมกะ: ง่ายกว่าที่คิดนะคะเนี่ย
ไจน่า: เดี่ยวก่อนสิจ้ะ พวกเธอ
แอนนา: คุณไจน่า!?
ไจน่า: แหม...ตกใจไปได้ ฉันไม่หนีไปไหนหรอก
ริว: โห้ อึดนะเนี่ย?!
ไจน่า: ว่าไงนะ...!!!???
ริว: ปล่าวจ๊า แหะๆ
ไจน่า: ทางฉันก็มีเบาะแสนิดหน่อยช่วยมาดูสักครู่สิ
ริว เป็นเด็กนักเรียนชั้นปี 2 นิสัยขี้เล่น เข้มแข็งและหากได้ทำงานจะมีความเพียรพยายามสูง และเป็นหนุ่มอัจฉริยะอีกคนในโรงเรียน ไจน่า สาววัยใสรุ่นพี่ปี 3 ของพวก แอนนา น่าที่เธอไม่มีเป็นพิเศษ แต่เป็นคนที่ป๊อปปูล่าที่สุดในโรงเรียน ไม่ว่าจะเป็นชายหรือหญิงก็ตาม
ณ สวนสาธารณะหลังโรงเรียน
ไจน่า: ดูสิ...
แอนนา: อะไรน่ะ?! ทำไม?
โมกะ: ต้นไม้เรืองแสงได้ด้วย?!
แอนนา: มันทำไมหรอคุณไจน่า?!
ไจน่า: ฉันก็ไม่รู้หรอก...แต่ที่รู้ๆ 3 กว่าปีที่เคยมาอยู่ที่นี้ไม่เห็นมีแบบนี้เกิดขึ้นมาก่อน!?
โมกะ: มนุษย์ต่างดาวรึปล่าวคะนั่น?
แอนนา: มันจะเป็นไปได้ไงละ โมกะ! ไร้สาระน่า
ริว: ถ้เดาไม่ผิดเหมือนมีตัวอะไรดุกดิกๆ อยู่นะ??!
ไจน่า: หืม???
โมกะ: เอ...?
แอนนา: อะไรกว่า?!
???????: บู่!
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยย~!!!!!
เหล่านักเรียนต่างกรีดร้องกันโดยไม่ทรายสาเหตุ!? เพราะอะไรกันนะ?
.............................
ณ โรงเรียนรัฐบาล สาธิตจันทรา(โซวอล) ไฮท์สคูล: Soawon High School 
เนเน่: เอ๋?!....โรงเรียนดุเงียบๆแหะ
อาจารย์เซน: เด็กน้อย มาทำอะไรเนี่ย?!
เนเน่: อ่อ พอดีว่าหนูพึ้งย้ายเข้ามาน่ะค่ะ แต่สงสัยว่าทำไมโรงเรียนมันเงียบๆ
อาจารย์เซน: ก็โรงเรียนเขาปล่อยให้นักเรียนกลับกันหมดแล้วไง
เนเน่: เอะ?!
อาจารย์เซน: เป็นอะไรรึปล่าวฮ่ะเนี่ย ฮ่ะๆ
เนเน่: เอ่อ....'เอ๋ะ หรือว่า! เป็นเพราะเราหลับใต้ต้นสวนซากุระเมื่อตอนเช้า!' อ๊าาา~! กี่โมงแล้วเนี่ย!?
อาจารย์เซน: ดูหอนาฬิกาโรงเรียนสิ โฮ๊ะๆ
เนเน่: ฮ๊าาา า....14..00...น.....ทำไมเลิกเร็วจัง?
อาจารย์เซน: อ่อ เอ่อ...พอดีโรงเรียนเปลี่ยนกำหนดการณ์น่ะ ฮ่ะๆ
ชินเน่: มาทำอะไรอยู่ที่นี่คะอาจารย์?!
อาจารย์เซน: อ่อ โทดที พอดีเด็กคนนี้ดูเหมือนจะแอบหนีเรียนเลยไม่ได้ดูเวลานะ
เนเน่: เอ๋ะ?!
ชินเน่: งั้นหรอ...มานี้สิ น้อง...
เนเน่: ซวยแล้ว
เนเน่ เด็กน้อยวัย 14 ปีอยู่ชั้นปี 1เป็นน้องสาวของแอนนาแต่ด้วยความที่ซุกซนและดื้นรั้นจึงสอบเข้าเอสทีว่าไม่ได้เลยต้องมาอยู่ที่นี้แทน ส่วนชินเน่ เป็นนักเรียนชั้น ปี 4 ปัจจุบันทำหน้าที่เป็นรองประธานและคณะกรรมการนักเรียน
ในห้องทำงานของกรรมการนักเรียน
ชินเน่: มาตั้งแต่กี่โมง...
เนเน่: เอ่อ...8 โมงคะ
ชินเน่: มาโรงเรียนยังมาสายขอตัดคะแนนนะ
เนเน่: อ๊า าา...โห้ยยยย
ชินเน่: แล้วนี่เธอโดดเรียนด้วยใช่มั้ย?!
เนเน่: เอ่อ...คืิอ..เอ่อ คือว่า...แหะๆ
ลูเบน: พอก่อนเถอะ...
ชินเน่: ลูเบน
ลูเบน: เด็กน้อยคนนี้คงยังไม่รุ้อะไรมาก
ชินเน่: แต่ว่า ลุเบน เราต้องทำตามกฏนะ
ลูเบน: กฏบางข้อควรยกเว้นให้กับเด็กไสซื่อบ้างนะ
ชิ่นเน่: 'โรคโลลิคอนกำเริบละสิ ชิส์!'
ลูเบน: กลับบ้านสิ ถึงเวลาเลิกเรียนแล้วนะ
เนเน่: เอ่อ..โอเคคะ...
ชินเน่: อย่ามาสายอีกนะนี่จะเป็นครั้งสุดท้าย เข้าใจนะ
เนเน่: ค๊า าา ไปนะคะ ลาละคะ
ชินเน่: อือๆ จ้ะๆ
ลุเบน: เดินทางดีๆนะ
ลูเบน เป็นนักเรียนชั้นปี 5 แต่อายุเท่ากับชินเน่ด้วยความฉลาดและความขัยนเขาจึงได้ข้ามขั้นขึ้นปี 5 ก่อนใครและปัจจุบันทำหน้าที่เป็นหัวหน้าคระกรรมนักเรียนและหัวหน้าชมรมฟันดาบของโรงเรียนอีกด้วย
ชินเน่: ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอกลับก่อนนะ
ลูเบน: ก้ได้ แต่ฉันจะไปสำรวจอะไรหน่อย
ชินเน่: ระวังตัวละ..นักเรียนเริ่มน้อยลงพร้อมกับคณะครุอีกฉันกลัวว่านายจะเป้นไปด้วย...
ลูเบน: อือ...
ชินเน่: ไปละ..
ณ โบถส์หลังโรงเรียน
ลูเบนกำลังเดินเข้าหลังโรงเรียนแต่รุ้สึกได้ว่าเหมือนมีคนตามหลังมา
ลูเบน: ถ้าฉันจำไม่ผิด นายตามหลังมาทำไม
Lจูเนียร์: แหม...รู้ตัวทันนะเนี่ย ฮ่ะๆๆๆๆๆๆ
ลูเบน: ต้องการอะไร?!
Lจุเนียร์: ก็ปล่าวหรอก...หึๆ แค่จะขอมาชมความงามหลังโรงเรียนน่ะ หึหึ
ลุเบน: สุสานด้วยเนี่ยนะ
Lจูเนียร์: นายก็รู้นิว่าฉันจะไม่ยอมล้มเลิกการวิจัยนี้แน่นอน!
ลูเบน: กลับไปวะก่อนที่ฉันจะมีน้ำโห
Lจุเนียร์: ก็ลองดูสิ หึหึ ฮ่ะๆ ฮ๊าาาาาาาาาา~!!!
ลูเบน: ........
Lจูเนียร์ เป็นเด็กสมองกลวงเชื่อแต่เรื่องผีสางนางไม้และเรื่องเหนือธรรมชาติอยู่ชั้นปี 3 มีหน้าที่ในปัจจุบันเป็นหัวหน้ากลุ่มชมรมวิจัยจิตวิญญาณของโรงเรียน และเป็นคนที่ดูพิลึกๆ และแอบน่ากลัว
เข้าได้ทุกคน 
ตั้งกระทู้ใหม่ 
หน้าสมาชิก
คิดเลขผิด
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก