ฉันเคยคิดว่ามันจากไปแล้ว... แต่มันไม่
ฉันเคยคิดว่ามันสงบแล้ว... มันไม่จริง
ฉันเคยคิดว่าฉันปลอดภัยแล้ว... เรื่องโกหก
มันหวนคืนมาอีกครั้ง... และรุนแรงกว่าเก่า
... มันคือ ...
" ความบ้า " ♣♠ ตัวละคร ♠♣
- ต้นไม้
- ป็อป
- อลิซ
- กิลลี่
- หนุ่ย
- โน่
- พี่ดอลล์
- เนย
- พีท
- มิน
- ลีออน ♣♠ บทที่ 2 ♠♣
ทุกคนยืนมองการเปลี่ยนแปลงอันน่าสะพรึงกลัวด้วยความตกตะลึง ท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นสีแดงฉาน ต้นไม้ต้นแล้วต้นเล่าถูกโค่นล้ม รอยแยกขนาดมหึมาแผ่ขยายไปตามพื้นดิน ลาวาสีดำแดงไหลทะลุกออกมาจากรอยแยกนั้นและไหลท่วมทุกอย่างที่ขวางหน้า... รวมถึงพวกเขาด้วย
"วิ่ง!" ใครคนหนึ่งในกลุ่มตะโกนออกมา แต่มันไม่จำเป็นเลยแม้แต่น้อย เพราะคนอื่นๆได้เผ่นแน่บไปยังทางออกป่ากันเรียบร้อยแล้ว
"อ้ากกก ย้ากกก ว้าาาากกก F@cK#&*%$#@!!!" โน่ร้องออกมาอย่างไม่เป็นภาษาขณะวิ่งหลบลูกหินจำนวนมากที่ตกลงมารอบๆตัวเขา
"อลิซ! ไปได้แล้ว!" ต้นไม้ตะโกนบอกอย่างเร่งรีบเนื่องจากอลิซยังคงนั่งไม่ได้สติอยู่ที่หัวมุมโต๊ะพลางพึมพำอะไรบางอย่างที่ไม่มีใครเข้าใจ เมื่อเห็นว่าไม่เป็นผล ต้นไม้กับป็อปจึงต้องช่วยฉุดกระชากลากถูลู่ถูกังอลิซให้ออกมาจากที่นั่งของตนเอง นั่นดูเหมือนจะทำให้เธอได้สติและเผ่นแน่บแซงป็อปกับต้นไม้ไปสมทบคนอื่นๆที่เกือบจะถึงทางออกป่าอยู่แล้ว (- -")
ต้นไม้กับป็อปวิ่งไปสมทบกับเพื่อนๆที่เหลือและเจอปัญหาใหญ่เข้าแล้ว รอยแยกขนาดใหญ่มหึมาได้ตัดขาดทางออกจากป่าจนหมดสิ้น ไม่เหลือทางออกอื่นแล้ว พวกเขาถูกกักไว้บนลานแห่งนี้ ซึ่งลาวาก็กำลังไล่ตามหลังมา
"ตาย! เราตายแน่ๆ!" หนุ่ยคร่ำครวญออกมาด้วยความสิ้นหวัง ทำให้ทุกคนเกือบจะคล้อยตามหนุ่ยไปเสียแล้วถ้าไม่ได้ยินเสียงของใครบางคน!
"เฮ้! ฉันมาแล้ว~! มาสายรึปล่าว-" คำพูดของคนๆนั้นถูกตัดไปด้วยลูกหินไฟลูกหินลูกหนึ่งที่ตกลงมาข้างเธอแบบเส้นยาแดงผ่าแปด
.
.
.
.
"ว้าย!!!" ลีออนกรี๊ดออกมา "เกิดอะไรขึ้นเนี่ย! ทำไมป่าเป็นอย่างนี้! ไอ้ลาวานั่นมันอะไร? แล้วนี่ทำไมมีรอยแยกบนพื้น!?" ลีออนถามด้วยความเร็วไฮสปีด
"มาอะไรตอนนี้เนี่ย! คนเขากำลังจะตาย! ยุ่งอยู่!" หนุ่ยตะคอกกลับไปอย่างอารมณ์เสีย
"ลีออน! รีบไปหาอะไรก็ได้มาพาดบนเหวนี่เร็ว!" ดอลล์ออกคำสั่งลีออนด้วยคามร้อนรน
"แล้วอะไรก็ได้นี่จะเอาอะไรละค้า~" ลีออน...อย่างไม่รู้กาลเทศะ
"ไปเร็วๆ!" ทุกคนตะโกนบอกลีออนด้วยความฉุนเฉียว
อีกครู่หนึ่งที่น่าใจหาย เพราะลาวาไหลใกล้เข้ามาเรื่อยๆแล้ว ลีออนกลับมาพร้อมกับท่อนซุงขนาดใหญ่ ลีออนเอามันไปพาดไว้ระหว่างเหวและทุกๆคนก็รีบเดินไปอย่างคล่องแคล่ว จนในที่สุด คนสุดท้ายซึ่งก็คือมิน ข้ามไปได้ ท่อนซุงนั้นก็หักเป๊าะเพราะลีออนดันไปเอาท่อนที่ถูกปลวกกินเสียพรุนมา ท่อนซุงนั้นตกลงไปยังหวเบื้องล่างที่มีแต่ลาวาเดือดอยู่
"อืม... โชคดีนะที่ฉันสวดมนต์มาเมื่อเช้า ไม่งั้นชั้นม่องไปแล้วแน่ๆ" มินเอ่ยบอกเนย ซึ่งกำลังร้องไห้ปานโลกจะแตก เนยคร่ำครวญว่า "กระเป๋าตังค์ช้านนน.... มีเงินอยู่ตั้งห้าร้อย.... แฟลชไดร์ฟก็อยู่ในนั้น.... อนิเมะก็อยู่ในแฟลชไดร์ฟ..." เนยเงียบไปและตาเบิกโพลงด้วยความตกใจ
ยังดูอนิเมะที่โหลดมาไม่ครบเลยย!!!" เนยกรีดเสียงร้องโหยหวนและทำท่าเหมือนจะวิ่งไปโดดเหวตาย (น้องเนยอย่าโกรธพี่นะ °-°")
โชคยังดีที่ดูเหมือนกระบวนการถล่มโลกนั้นดูจะสงบลงแล้ว ลาวาค่อยๆไหลกลับลงไปในรอยแยกบนพื้น ลูกไฟหยุดตกลงมาจากฟ้า แต่นอกจากนั้นก็ยังเป็นเหมือนเดิม ไม่น่าเชื่อว่าภายในไม่กี่นาทีนี้ ป่าเขียวชอุ่มอุดมสมบูรณ์จะกลายสภาพเหมือนสมรภูมิรบไปได้
"ตกลงจะมีใครมีกะใจจะบอกชั้นมั้ยเนี่ยว่าเกิดอะไรขึ้น" ลีออนโวยวายอย่างโมโห
"กระผมจะไปรู้ม้ายย! เราก็กำลังนั่งแดรกซ์ขนมเค้กกันอยู่ดีๆ ไอ้ลูกไฟบ้านั่นก็ตกมาถล่มโลก พื้นก็แตกเป็นรอยตีนกา ลาวาก็พุ่งออกมาเต็มไปหมด จริงๆนะ ผมไม่รู้เลยละว่าเกิดอะไรขึ้น!" โน่ประชดลีออนอย่างแสบใส้ จึงโดนลีออนปากิ่งไม้ใส่หัว
"ฉันรู้" อลิซพูดขึ้นอย่างเงียบๆ "
พวกเรากลับมาแล้ว กลับมายังวันเดอร์แลนด์ไงล่ะ" อลิซพูดเรียบๆ