วาดเป็นไงมั้ง .__. ไม่ได้ใช้ดินสอเลยเละไปหน่อย

นี่คือผลจากการที่ลี่ ไปเล่นน้ำตกโดยพละการ 4

"พวกเราเห็นว่ากระจกแหลกไปทันทีที่มันมาชน แถมกระเช้าก็พังลงเรื่อยๆ ก็เลยต้องโดดหนี..."

"ไม่ตกลงไปตายกันเหรอ?"โน่ถามด้วยความสงสัย

"ถ้าตาย ก็คงไม่มานั่งเล่าให้นายฟังหรอก" พาสพูดพร้อมมองเหล่

"เล่าต่อสิ!"ต้นไม้สั่งเพราะเห็นพีทนั่งเงียบไป

"พี่ว่า เรากลับไปที่โต๊ะน้ำชาก่อนดีมั้ย ป่าเริ่มวังเวงขึ้นเรื่อยๆแล้ว ดีไม่ดี อาจโดนตัวอะไรคาบไปกิน" ดอลพูดแล้วมองซ้ายมองขวาอย่างตื่นกลัว

"ผมก็ว่าอย่างงั้นแหละ(-_-)"หนุ่ยตอบอย่างเห็นด้วย

ทั้งหมดลุกขึ้น หลังจากที่นั่งล้อมวงมานานแล้ว ส่วนสาวน้อยกิลลี เริ่มหยุดร้องไห้แล้ว แต่ยังคงสะอึกสะอื้นอยู่

ทั้ง 7 เดินตามกันไปเพื่อกลับโต๊ะ สัตว์ป่ายังคงจ้องจะกินเลือดกินเนื้อสร้างความสยดสยองพวกเขาอยู่ แต่ก็ไม่ได้เข้ามาทำอะไร

จนในที่สุดก็เดินมาถึงโต๊ะน้ำชา ทั้งหมดนั่งลงแล้วจ้องพีทนิ่งๆเพื่อฟังเขาเล่าต่อ ส่วนกิลลี่ก็ฟุบหลับคาโต๊ะ อาจเป็นเพราะเหนื่อยมามาก และ

ร้องไห้จนง่วง
.
.
.
.
"ทำยังไงดีล่ะพีท กระเช้าพังลงเรื่อยๆแล้ว"กิลลี่กระวนกระวาย ทำอะไรไม่ถูก หลังจากที่ชิ้นส่วนของกระเช้าเริ่มหลุดลงเรื่อยๆ

"เราคงต้องสละกระเช้าแล้วล่ะ"พีทพูดอย่างใจเย็น

"วะ ว่าไงนะ นายหมายถึง ให้โดดออกจากกระเช้าเหรอ บ้าไปแล้ว "

"โดดเกาะเฟืองที่ลอยผ่านๆมาพวกนั้นไง ชั้นให้สัญญาณแล้วรับโดดเลยนะ" พีทพูดพร้อมชี้ไปยังเฟืองที่ลอยผ่านไปมา

"แล้วทำไมไม่ยอมบอกตั้งแต่รู้ว่ากระเช้าเสียหา!!"

"ก็ชั้นเพิ่งจะเห็นนี่!!"

"แล้วนายจะบ้าเหรอ เกิดโดดพลาดขึ้นมาร่วงลงไปหาศพไม่เจอนะ"ลี่พูดพลางมองลงไป จากตรงนี้มันสูงจนไม่สามารถมองเห็นพื้นเบื้องล่างได้

[เพล้ง!!] [เพล้ง!!] แมลงหัวเหล็กยังคงชนกระจกต่อไปเรื่อยๆ แถมกระเช้ายังเริ่มพังลงๆ

"ชั้นว่าในระหว่างที่เราทะเลาะกันอยู่เนี่ย กระเช้ามันชักจะแหลกลงเรื่อยๆแล้วนะ ถ้าโดดเกาะเฟืองไปยังพอมีโอกาศรอด แต่..."

"อ๊ะ ยอมโดดแล้วๆ"

[พรึบ!]ร่างของพีทและลี่ลอยเคว้งไปในอากาศ แมลงหัวเหล็กพยายามจะเกี่ยวคอเสื้อของทั้งสองคน แต่ก็ไม่ทัน วินาทีที่เท้าของทั้งสองแตะ

เฟือง จากที่มันค่อยๆลอยถอยหลังเข้าหาฝั่ง กลายเป็นลอยตรงไปยังโรงงานแฮทเตอร์อย่างรวดเร็ว และกระเช้าค่อยๆพังลง

"ว้าว จริงๆแล้วมันจะเคลื่อนไปข้างหน้าเมื่อมีอะไรมาเหยียบนี่นา" พีทพูด

แต่แมลงหัวเหล็กยังคงตามไล่ล่าอย่างไม่ลดละ!

"เหวอ แมลงบ้ามันตามมาแล้ว(>_<)!!!!"ลี่ตะโกนตกใจ

"นี่ปุ่มอะไรเนี่ย"

พีทพูดขึ้น เมื่อหันไปเห็นปุ่มสีกลืนกับเหล็กอยู่ตรงข้างๆเฟือง จากนั้นก็...

[ปิ๊บ!]

"เหวอ!!!"

"กรี๊ดดดดดดดด"

เฟืองเหล็กพุ่งตัวเร็วขึ้นมาก จนทั้งสองกำลังจะหลุดออกไป

"จับเฟืองไว้แน่นๆน้า อย่าปล่อยเด็ดขาด!!!"

"ใครจะปล่อยให้โง่เล่า(ToT)"

ทั้ง 2 เกาะรูตรงกลางเฟืองไว้มั่น จนกระทั่ง...

กิลลี่รู้สึกว่าตัวเองมือหลุดออกจากเฟือง และเหลือบไปเห็นเฟืองล่วงลงพื้นเสียงดัง ส่วนตัวกิลลี่กับพีทก็ค่อยๆร่วงตาม เอ๋...พื้นเหรอ งั้นเราก็มา
ถึงที่แล้วสินะ

[ตุบ]

[ตุบ]

..................

"ลี่ ลี่ ฟื้นสิ"

"โอย..."

"ลี่!!! สลบไปตั้ง 10 นาที ในที่สุดก็ฟื้นจนได้"พีทยิ้มอย่างดีใจ เมื่อเห็นเพื่อนสาวฟื้น

"เรามาถึงแล้วสินะ ไปกันต่อเถอะ"ลี่รีบลุกขึ้นแล้ววิ่งต่อ

"เฮ้! เธอเพิ่งฟื้นนะ"

"สบายมาก ไม่ต้องห่วง"

ตอนต่อไปละกัน

สนุกยกก๊วนกับคลับอลิซ

ตอน ที่นี่คือวันเดอร์แลนด์!!!!!!

ฉันลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆและหันมองซ้ายมองขวาที่ฉันเห็นคือ....
ความว่างเปล่า บรรยากาศเหมือนไม่มีสิ่งมีชีวิตหลงเหลืออยู่เลย จนกระทั่ง
"เนยๆอยู่ไหน"
"เนยอยู่ตรงไหน"
พวกพี่ๆมินและหนุ่ยต่างตามหาฉัน
"พี่ค่ะ หนูอยู่นี่ค่ะ"
ฉันตะโกนออกไปอย่างดัง พวกพี่ๆต่างกันวิ่งเข้ามาหา
"ใครใช้ให้ปล่อยมือฮะ"
พี่ต้นไม้พูดอย่างเป็นห่วง
"หนูขอโทษ"
ฉันร้องไห้แล้ววิ่งเข้าไปกอดพวกพี่
พอฉันถามว่า...ที่นี่ที่ไหน
พวกพี่ก็ตอบว่า "เดินๆไปเดี๋ยวก็รู้เองอะ"
ฉันกอดพี่ตู่แล้วเดินไปเรื่อยๆก็ได้พบกับ
"แอ๊บโซเลม!!!"
ทุกคนร้องเป็นเสียงเดียวกัน
"อย่าบอกนะว่าที่นี่เป็น วันเดอร์แลนด์"
"ใช่แล้ว ผู้ช่วยอลิซผู้โง่เคา"
"ฉันไม่ได้โง่ แล้วไม่มีเคาด้วย"
"ยังจะเล่นมุกอีกหรอป๊อบ"
พี่จีโน่พูดขึ้นพี่ต้นไม้พูดขึ้นว่า
"เดี๋ยวนะแอ๊บโซเลม ผู้ช่วยอลิซหรอ"
"ใช่แล้ว อลิซรออยู่ที่บ้านเห็ด แต่ก่อนที่อื่น ข้าจะมอบพลังที่สามารถช่วยอลิซได้..."
หลังจากนั้นทุกคนต่างลอยขึ้นเหนือดินที่เหยียบอยู่ ทุกคนต่างมีแสงออกจากตัว
"คุณกำลังทำอะไรแอ๊บโซเลม"
มินพูดขึ้นอย่างหวาดกลัว
"ก็มอบพลังให้ไง เด็กโง่"
หลังจากนั้นทุกคนก็ลงสู่พื้นดิน
"ข้าจะอธิบายพลังของพวกเจ้า
ตู่เจ้ามีพลังแสงสว่างเวลาทุกคนไร้ความหวังเจ้าสามารถช่วยได้
ริทเจ้าสามารถใช้สติปัญญาอย่างแหลมคมได้อย่างรวดเร็ว
มินเจ้าสามารถวาดสิ่งที่เจ้าต้องการให้ออกมาใช้งานได้
ต้นไม้เจ้าสามารถล่องหนได้
ป๊อบเจ้าสามารถใช้น้ำในการโจตีได้
หนุ่ยเจ้าสามารถเปลื่ยนสิ่งหนึ่งให้เป็นสิ่งที่เจ้าต้องการได้และสุดท้าย
เจ้า เนย เจ้าสามารถใช้พลังแห่งการรักษาคนได้ในยามที่จำเป็น
พวกเจ้าไปหาอลิซได้แล้ว เดินตรงไป ที่บ้านเห็ด"
ทุกคนเดินตรงไปตามที่แอ๊บโซเลมบอก ผู้ช่วยอลิซหรอ น่าสนุกจริงๆ