"ฮือ..."

"โอ๋ๆ นิ่งเตะๆ นะ" ดอลพูดพลางลูบหลังปลอบใจกิลลี่

"นาย บอกเราหน่อยสิ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น"โน่เห็นว่าท่าทางลี่จะไม่หยุดร้องไห้ง่ายๆ จึงหันไปถามเด็นหนุ่มผู้มาเล่นน้ำตกเป็นเพื่อน(โดนบังคับ)กับลี่

"คือ ระหว่างที่ยัยลี่ถ่ายรูปวิวอยู่น่ะ..."

"อ้าว ไม่ได้เล่นน้ำเหรอ(O O)"พาสถามขึ้นอย่างแปลกใจ

"ตอนแรกลี่บอกว่าจะเล่น แต่พอเห็นวิวสวยๆระหว่างทางก็เลยเปลี่ยนใจไปถ่ายรูปแทน..."
(= =")(o_o)(-_-lll)(-.-)( [ดอล]--0_o)(T_T[ลี่เอง])

"เอ้า เล่าต่อสิ" ไม้เอ่ย

"อยู่ๆก็มีเจ้าเมือกโผล่มา ยัยลี่ก็กรี๊ด แล้ววิ่งหนีอย่างสติแตก จนชั้นวิ่งตามไม่ทัน เลยไปหยิบโดมิโน่ยักษ์ขึ้นมาฟาดๆๆๆๆจนมันเละเป็นโจ๊ก"

"นายโหดนะเนี่ย"หนุ่ยพูดขึ้นอย่างติดตลก

"หึ นั่นน่ะแค่จิ๊บๆ แต่อยู่ๆก็โผล่ขึ้นมาซะ 4-5 ตัว จนเราต้องวิ่งหนีกันอีกรอบ ไม่สนว่าจะหลงรึปล่าว จนมาถึงฝั่งตรงข้ามของโรงงานแฮทเตอร์..."

"หา!!!"

ทั้งหมดอุทานขึ้นเป็นเสียงเดียวกัน

"นั่นก็โครตหลงทางเลยน่ะสิ"พาสพูดขึ้นอย่างตกใจ

"อ่ะ เล่าต่อสิ!!!"

"ก็..."
.
.
.
6 ชั่วโมงก่อน ประมาณเที่ยงกว่าๆ

"หลงทางซะแล้ว ทำไงดีอ่ะพีท"(นั่นไง หนูพีทน่ะเอง)เด็นหญิงนามลี่ถามอย่างตื่นตระหนก

"ไม่รู้เหมือนกัน"

"กรี๊ดดดดด ชั้นไม่อยากหลงอยู่ที่นี่ตลอดไปนะ อ๊ะ จริงสิ!"

"เธอจะทำยังไงเหรอ"เด็กหนุ่มพูดขึ้นด้วยแววตาที่เป็นประกายอย่างมีความหวัง

"นายหลับตาก่อน"

"จะให้ชั้นหลับตาทำไม"

"หลับๆไปเหอะ"

พีททำหน้างงๆ แต่ในที่สุดก็ยอมทำตามจนได้

[ตุบๆๆๆๆ]เสียงฝีเท้า [หวูดดดดดดดดดด]เสียงแตร อ๊ะ เดี๋ยวก่อน แตรเหรอ?[ฟิ้ววววว]เสียงกระเช้า กะ...กระเช้า หรือว่า...

"นี่คิดจะทำอะไรของเธอ!!!" พีทตะโกนไปหาเพื่อนสาว ที่ไม่รู้จะทำบ้าอะไร

"ในเมื่อเรา 2 คน ไม่รู้จะกลับยังไง ก็ต้องไปถามคนอื่นที่น่าจะรู้สิ"

"คนอื่น หรือว่า..."

"ใช่!"

"แต่ กว่าจะไปหาคนๆนั้นได้ เราจะเป็นอันตรายเอานะ"

"ถ้านายกลัว นายก็รอที่นี่ก็ได้นะ ชั้นจะไปคนเดียว"ลี่่พูดออกแนวเหยียดหยามเล็กน้อย

"นี่!!!"

"หึๆ^0^"

"ฮึ่ม..."

ทั้งสองขึ้นกระเช้าไป(โดยที่ฝ่ายชายที่หน้ามุ่ยเดินเข้าไป) บรรยากาศข้างในทำให้ลี่คิดถึงตอนไปนั่งกระเช้าที่ดรีมเวิลด์ และไปเล่นเครื่องเล่นเสียวๆ หารู้ไม่ว่า นี่เป็นเครื่องเล่นที่ระทึกขวัญกว่าเครื่องเล่นที่สวนสนุกเสียอีก

"เอ๊ะ นั่นป้ายอะไรน่ะ" ลี่ถามขึ้น เพราะเหลือบไปเห็นป้ายสีทองมันวาวขนาดเท่าฝ่ามือห้อยอยู่ตรงขาเก้าอี้

"ใหน ให้ชั้นดูซิ"พีทเดินพลิกป้ายขึ้น

"มันเขียนว่า 'อย่าขึ้นชั้น ตอนนี้อยู่ระหว่างการซ่อมแซม...'"
(o_o!)(0[]0!)

"จ๊าก!!! ทำไงดีๆ กระโดดกลับฝั่งตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว"ลี่อุทานขึ้นอย่างสติแตก เมื่อเห็นว่ากระเช้าไปไกลฝั่งเต็มทีแล้ว

"โอ้ย ตรูอยากตาย...(T^T)"

และแล้ว เหล็กบนกระเช้าก็เริ่มหลุดไปชิ้นนึง ด้วยเหตุประการชะนี้ ทำให้ทั้งสองด่ากัน แต่แล้ว...

เพล้ง!!!!

"กะ เกิดอะไรขึ้น(o_o)"

"แมลงหัวเหล็กนี่!!! มันมาชนกระจก"

"กรี๊ดดดดดด ม่ายน้าาาาาาา"
.
.
.
.
"แล้วพวกเธอรอดได้ไงเนี่ย" ดอลถาม

โปรดอ่านต่อตอนต่อไป(ยาว ย้าว ยาว)

นิยายเรื่อง สนุกยกก๊วน กับ คลับอลิซ

ตอน ประตูปริศนา

"อ้ากกกกกกก เที่ยงแล้วหรอเนี่ย!!!!!"
"ก็ใช่น่ะสิ!!!! คนอื่นเขาไปที่ คลับอลิซ หมดแล้ว เหลือแต่เราสองคนนี่หล่ะ"

เที่ยงมาโดดมิน สวดซะจากบ้าน ถึงคลับอลิซ ให้ตายเถอะไอ้นาฬิกาเฮงซวย!!!!!(คือว่าเราอยู่กับมิน อะไรประมาณนี้)

ณ คลับอลิซ

"มาซะ เช้าเลยนะ ทั้งสอง"พี่ริท พี่จีโน่ และพี่ป๊อบ พูดพร้อมกัน เหมือนนัดกันมา( • _ •;)
"อย่าไปว่าน้องเลย น้องเขาแค่..."
"ตื่นสาย ใช่ไหม"
พี่ต้นไม้ยังพูดไม่ทันจะจบพี่ตู่ก็พูดแทรกขึ้นมากก่อน
"หนูขอโทษค่ะ หนูจะไม่ตื่นสายอีกแล้ว..."
"รอบที่เท่าไรแล้วหล่ะ"
"พี่ริท เรื่องมันแล้ว ก็แล้วไปเถอะนะคับ"
หนุ่ยซึ่งเงียบมานาน พูดขึ้นแล้วพี่ริทก็สอนว่าอย่าทำแบบนี้อีก
พอพูดคุยกันจบ พวกเราก็ไปช่วยกันทำข้าวเที่ยงกันอย่างสนุกสนาน
วันนี้ทำปลาทอดทรงเครื่องและต้มยำกินกันเป็นอะไรที่อร่อยสุดๆ\(ˆoˆ)/

กินข้าวเสร็จ

"อร่อยกันไหมเอ่ย"
พี่ริทถามอย่างใจดี ซึ่งทุกคนบอกว่า อร่อยมากมาย พี่ริทก็ยิ้มอย่างมีความสุขแล้วบอกว่า
"วันนี้เราจะมาทำความสะอาด คลับกัน พร้อมหรือยัง?????"
"พร้อมแล้ว"
ทุกคนต่างพากันทำความสะอาด แต่อยู่ๆ ก็ได้ยินเสียงความตกใจของพี่ตู่ ทุกคนต่างวิ่งไปหาพี่ตู่
"พี่ตู่ฮะ เกิดอะไรขึ้น"
หนุ่ยรีบถามด้วยความเป็นห่วง
"ทุกคนอยู่ดีๆประตูบานนี้มาจากไหน"
ทุกคนต่างมองประตูด้วยความสังสัยเป็นอย่างมากจนกระทั่ง
"'งั้น พี่เปิดเอง"
พี่ริทเดินอย่างช้าๆ พอพี่ริทเปิดประตูบานนั้น พวกเราทุกคนก็ถูกดูดเข้าไปในนั้น
"อ้ากกกกกก"
"ว้ากกกกกก"
"อะไรกันนี่!!!!"
"กริ๊ดดดดดดดดด"
"พวกเราถูกดูดเข้าไป!!!"
"ทุกคนจับมือกันไว้"
"อ้ากกกกกกก"
"ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นห้านปล่อยมือนะ"
หลังจากนั้นโลกก็มืดไปหมด ไม่มีแสงสว่าง