10 วันก่อนหน้านี้ ณ.ร้านอาหารแห่งหนึ่งใน นครลอนดอน
ทัตสึยะ : พวกนายเลือกที่นัดพบได้ดีนี้
อริสา : นั้งก่อนสิ เดี๋ยวฉันจะชี้แจ้งขอมูลให้
ลีโอ : แล้วมีเรื่องอะไร...
อริสา : ฉันจะไม่พูดจนกว่าลูคาร์ดจะออกมา
ลูคาร์ด : หึหึหึ... อะไรกันยัยสาวแว่น ฉันนะไม่สนใจข้อมูลหรอกนะ
ทัตสึยะ : เอาล่ะๆ อริสามีเรื่องอะไร...?
อริสา : เมื่อ 2 วันก่อนฉันเจาะเข้าไปในระบบของ ทรีไดร์อาแกรม จนเจอไอ่นี้
อริสาพูดอธิบายแล้วเปิดไฟล์ข้อมูลในคอมพิวเตอร์บนโต๊ะให้ทุกคนดู
ลึโอ : นี้มัน..!?
ทัตสึยะ : เห็นที่จะไม่ดีแล้วนะ...
ลูคาร์ด : แบบนี้สิถึงจะน่าสนุกหน่อย
อริสา : นี้เป็นแผ่นการยิงอาวุธที่เกิดจากพลังอเลสเตอร์ที่ชื่อว่า เรลกัน
ลีโอ : ตอนที่ฉันอยู่ในหน่วยก็เคยมีข่าวลือเรื่องนี้
ลูคาร์ด : หึหึหึ อย่างนี้สิเจ๋งเจ้าบ้านั้นมีลูกเล่นเยอะดีนิ
อริสา : คงเข้าใจตอนนี้เราต้องคอยคุ้มกันคนพวกนี้
ทัตสึยะ : ส่งฉันไปที่เมืองกาคุเอ็น เธอนี้จะให้ไปลุยหน้าด่านเลยรึไง
ลูคาร์ด : แล้วทำไมฉันต้องคุมคนส่วนมากด้วย
ลีโอ : นี่อริสาเธอพอจะมีกระสุนขนาด 0.13 มล. หัวระเบิดบ้างมั้ย
อริสา : ชอบใช่อาวุธสงครามทำลายล้างจริงๆเลยนะนาย เอาไป
ลีโอ : ชอบใจ ไหนๆคนที่ฉันต้องไปช่วยก็เป็นนักเวทย์เล่นปืน
ลีโอหยิบกระสุนขนาด 0.13 มล. หัวระเบิด ที่อริสาสร้างขึ้นมาจากพลังแปลธาตุของเธอใส่ในช่องเก็บแม็กกาซีนในกระเป๋า
ของลีโอก่อนที่จะเดินออกจากร้านอาหารไป
ทัตสึยะ : ไม่มีอะไรให้ฉันเลยรึไง
อริสา : พลังของยมทูตในตัวนายนะ ไม่จำเป็นต้องใช้อุปกรณหรอก
ทัตึยะ : น่าเสียดายจริงๆเลย นึกว่าจะได้ใช้ปืนซะหน่อย
อริสา : อย่างนายใช้เเค่เคียวก็พอแล้วมั้ง...
ลูคาร์ด : นี้อริสา ปืนของฉันใช่ได้กับแค่พวกปีศาจเท่านั้น ช่วยเสริมให้หน่วยได้มั้ย...?
อริสา : จะเอาไปยิงคนรึไง
ลูคาร์ด : ไม่หรอกศัตรูของเราเป็นพวกที่ใช้พลังพิเศษ เลยต้องหาของขวัญซะหน่อย
อริสา : ก็ได้เดี๋ยวฉนจะดูให้
ทัตสึยะ : ปืนกระบอกนี้ของนาย ใช้มากี่ปีแล้วนิ
ลูคาร์ด : ตั้งแต่ตอนที่นายเจอกับฉันในสุสานนั้นเเหละ
อริสา : งั้นรออีกหน่อยล่ะกัน เดี๋ยวจะจัดการให้
ลูคาร์ด : อืม... งั้นก็ไว้เจอกันใหม่ล่ะกัน
ทัตสึยะ : ไว้เจอกันอีกทีก็เสร็จงานนะ อริสา
อริสา : อืม... เดี๋ยวฉันจะชี้แจงข้อมูลให้อีกที
11 วันต่อมา ณ.เกาะครีก เมืองแห่งการศึกษา
สนามพลังที่อิโนะอูเอะสร้างขึ้นมาเพื่อเพิ่มพลังให้กับเพื่อนๆและตัวเองทำให้แรงระเบิดและการโจมตีทั้งหมดถูกกักไว้ในนี้ทำให้ข้างนอก
ไม่ได้รับความเสียหายมากแต่ความเสียหายส่วนใหญ่จะถูกกักไว้ในสนามพลัง
ตอง : ชิ...ทำไมถึงอึดได้ขนาดนี้นะ
ผู้ถูกทดลอง : แค่นี้นะยังอ่อนไปไอ่พวกลูกหมา...(ตูม!!!)
อิโนะอูเอะ : นี้เจ้าทหารวาติกันเป็นอะไรมั้ย...?!
ตอง : ช่างฉันเถอะน่ายังไงฉันก็เป็นทหารของพระเจ้า...
อิโนะอูเอะ : ตอนนี้อน่าเพิ่งมาสอนเรื่องพระเจ้าเลยน่า เดี๋ยวช่วยรักษาให้
ในขณะที่อิโนะอูเอะกำลังช่วยตองอยู่นั้นอยู่ๆก็มีเสียงประหลาดดังขึ้นมาในหัวของตองแต่อิโนะอูเอะเองก็รับรู้ได้ถึงพลังแห่งรัตติกาลที่
แข็งแกร่งมากกว่าปกติ
เสียงลึกลับ : นี้เจ้านะสนใจจะให้ข้าช่วยมั้ย
ตอง : นั้นใครกัน...?!
อิโนะอูเอะ : นี้นายพูดกับใครกัน...?
เสียงลึกลับ : หึหึหึ... หากเจ้าต้องการความช่วยเหลือให้ทำวงไสย์เวทย์แผนดั้งเดิมของศาสนจักร์
ตอง : แกหมายถึงวงไสย์เวทย์อัญเชิญแวมไพร์งั้นเหรอ
เสียงลึกลับ : ถูกต้อง!!! แล้วข้าจะรอดู
อิโนะอูเอะ : นี้นายพูดกับใครอยู่กันแน่
ตอง : เธอไม่ได้ยินรึไง
อิโนะอูเอะ : ไม่ แต่ฉันรู้สึกได้ว่ามันอยู่ใกล้ๆแถวนี้
เสียงลึกลับ : อะไรกันนี่ พวกเธอนีใช้ไม่ได้เลยนะ
ตอง : เธอได้ยินรึยัง
อิโนะอูเอะ : ชัดเจน
ผู้ถูกทดลอง : แกสองคนจะพูดกันไปถึงเมื่อไร่ ตายซะ
อิโนะอูเอะ : แย่แล้วถึงจะมีพลังเพียงพอ แต่ถ้ามาเร็วขนาดนี้คงจะตั้งป้องกันไม่ทัน เราคงมาถึงได้แค่นี้ (ตูม!!!)
แรงระเบิดของคลื่นเสียงที่ผู้ถูกทดลองกระจายไปทั่วบริเวณที่อิโนะอูเอะกับตองพักอยู่แต่ในตอนนั้นมีเงาของผู้ชายในกลุ่มฝุ่นควัญ
พวกนั้นและท้องฟ้าในบริเวณเกาะครีกก็ถูกปกคลุมไปด้วยเมฆสีแดงเลือดและอากาศก็ได้เย็นลงอย่างรวดเร็ว น้ำทะเลที่สงบนิ่ง
ถูกปกคลุมไปด้วยหมอกสีแดงอาถรรพณ์ทั้วทั้งเกาะตกอยู่ในสภาพเดียวกันและแม่น้ำก็กลายเป็นสีแดงเลือด
ผู้ถูกทดลอง : นี้มันอะไรกัน
เสียงลึกลับ : หึหึหึ..... ปลดปล่อยพลังการควบคุมเข้าสู่ระดับที่ 6
อิโนะอูเอะ : นี้ฉันยังไม่ตายใช่มั้ย... แล้วนายเป็นใคร
เสียงลึกลับ : ขอโทษที่แนะนำตัวช้าไป ข้าชื่อว่า ลูคาร์ด เป็นเชื้อสายโดยตรงจากท่าน วลาดิสลาฟ ดรากูลา แห่งทรานซิลเวเนีย
ตอง : แวมไพร์งั้นเหรอ
ลูคาร์ด : ถูกต้อง...
อิโนะอูเอะ : ทำไมแวมไพร์อย่างแกถึงมาอยู่ที่นี่แล้วแกเขามาในสนามพลังของฉันได้ยังไง
ลูคาร์ด : เรื่องนั้นไม่สำคัญ งานของฉันคือช่วยพวกเธอ เพราะงั้นออกคำสั่งมาได้เลย
ตอง : มาถวายหัวแบบนี้จะดีแน่เหรอ
เมมมะ : นี่อิโนะอูเอะ ทางนี้จะไม่ไหวแล้วนะ...
อิโนะอูเอะ : ได้ฉันจะไปเดี๋ยวนี้
ลูคาร์ด : ไม่ต้อง!!! แค่ไอ่สวะวิทยาศาสตร์คนเดี๋ยวให้ฉันจัดการเอง
ผู้ถูกทดลอง : แวมไพร์จากนรกอย่างแกจะทำอะไรฉันได้
ลูคาร์ด : หึหึหึ พวกวิทยาศาสตร์ที่ดีแต่ใช้เครื่องไปวันๆอย่างแก่จะทำอะไรฉันได้
ผู้ถูกทดลอง : งั้นแกลองนี้ดูหน่อย (ตูม!!!!)
อิโนะอูเอะ : อะไรกันยอมยืนรับการโจมตีตรงๆแบบนั้น ตายแน่นอน
ผู้ถูกทดลอง : หึหึหึ... อะไรกันดีแต่ปากเองนี่น่า
ซิลเดล : แก่นะไม่รู้จัก ลูคาร์ด ผู้โด่งดังเลยรึไง
ผู้ถูกทดลอง : ยังไม่ตายอีกเหรอ...
ซิลเดล : หึ รู้จักฉายา ลูคาร์ด ผู้ไม่มีวันตาย บ้างมั้ย
ผู้ถุูกทดลอง : อะไรนะ...!!!
ลูคาร์ด : อะไรกันแค่นี้คิดว่าฉันจะตายรึไง...
ผู้ถูกทดลอง : บ้าน่า!!! มันน่าจะตายไปแล้วนี่น่า
ลูคาร์ด : เอาล่ะ จะให้เล่นไม้อ่อนหรือไม้แข็งดีละ
ลูคาร์ด ลุกขึ้นมาจากกองเลือดของตัวเองและเลือดพวกนั้นไหลกลับเข้ามารวมตัวที่ร่างกายของ ลูคาร์ด และขาดข้างซ้ายที่ขาดไปเพราะ
ถูกโจมตีก็กลับมาต่อใหม่เหมือนเดิม
ขณะเดียวกัน ณ.ป่าในนอกเขตเมือง นครลอนดอน
มามิ : ชิ... หลบไวดีนี่
ผู้ถูกทดลอง : แค่นี้นะทำอะไรฉันไม่ได้หรอก
เสียงลึกลับ : ล็อกเป้าหมาย ทำการยิงได้ (ตูม!!!)
มามิ : เสียงปืนนั้นมัน
ผู้ถูกทดลอง : อะไรกันมัวแต่ (ตูม!!!) อ๊ากกกกกก
เสียงลึกลับ : นี้เป็นกระสุนขนาด 1.00 มิลลิเมตร หัวระเบิด ถล่มบ้านทั้งหลังยังได้
มามิ : ท่าทางแบบนี้มีอยู่เพียงคนเดียว ลีโอ นายใช่มั้ย
ลีโอ : ไม่เจอกันนานเลยนะมามิ ครั้งสุดท้ายก็งานแข็งยิงปืนที่วาติกันเมือ 2 ปีก่อน
มามิ : แล้วทำไมถึงมาอยู่ที่นี้ได้ล่ะ
ลีโอ : ก็งานไง หัวหน้าเขาสั่งมาน่ะให้ช่วยดูแลเธอ
มามิ : นายไม่ได้เป็นพวกวิทยาศาสตร์รึไง
ลีโอ : เ้ปล่า ฉันแค่ต้องมาช่วยเธอแต่ฉันก็ไม่ได้ช่วยได้ทุกเรื่องหรอก
ผู้ถูกทดลอง : หนอย...พวกแกงานนี้แกตายแน่
ลีโอ : งั้นเธอจัดการต่อแล้วกัน ฉันไปแล้วนะ
มามิ : เดี๋ยวก่อนสิ!!! จะไปแล้วเหรอ
ณ.นครวาติกัน เมืองหลวงแห่งศาสนจักร
ริซาน : ชิ... แกนี้อึดสุดยอดจริงๆ
อลิซ : อาณาเขตแห่งแสงของฉันมีผลอยู่ได้ไม่นานแบบนี้ก็ต้อง soul of arms
ริซาน : นี้อย่าแย่งเหยื่อของฉันสิ Black Fire !!! (ตูม!!!)
พลังเวทย์มนต์ระหว่างริซานกับอลิซที่รวมกันโจมตีใส่ผู้ถูกทดลองทำให้เกิดแรงระเบิดขนาดใหญ่ของพลังธาตุทั้งสองที่เกินกว่าคน
จะป้องกันไหวเลยทำให้ผู้ถูกทดลองบาดเจ็บหนักเอาเรื่อง
ริซาน:ตอนนี้เธอใกล้ตายแล้วล่ะ
ผู้ถูกทดลอง:ชิ....บ้าจริง
อลิซ:เอาไงดีล่ะ.....จะจัดการเลยมะ
ริซาน:ไม่ล่ะ
อลิซ:ฮะ?
ผู้ถูกทดลอง:ว่าไงน่ะคิดจะดูถูกฉันหรอ
ริซาน:เปล่านี้
ผู้ถูกทดลอง:แล้วทำไมไม่ฆ่าฉันล่ะ
ริซาน:ก็เธอไม่ใช้คนเลวนี้.....ฉันถึงไม่ฆ่าไง
ผู้ถูกทดลอง:ทำไมถึง?
ริซาน:อย่าให้ฉันพูดมากสิ....ฉันไม่ได้เป็นฆาตกร..มาฉันช่วย
อลิซ:(จริงๆน่ะไม่เคยเห็นคนที่ใช้ะาตูมืดที่เป็นแบบนี้มานานแล้วน่ะเนี่ย)
ผู้ถูกทดลอง:.....นี้นาย
ริซาน:อะไรหรอ
ผู้ถูกทดลอง:ฉันรู้จักผู้ที่ใช้ความมืดเหมือนนายเลยน่ะ
ริซาน:อืมเขาเป็นยังไงหรอ
ผู้ถูกทดลอง : หึหึหึ ไม่มีความจำเป็นที่ฉันจะบอกนาย
อลิซ : มีความเป็นไปได้ที่เธอจะโกหกเพราะเราคงต้องจัดการฆ้ายัยนี่
ริซาน : ไม่ได้นะ!!! ยัยนี้มีความจำเป็นกับเรามาก
ณ.ป่าเพียนเฮร่า นอกเขตเมืองกาคุเอ็น
เรเนสเม่ : น่าแปลกนะ พลังของเธออยู่ในระดับสูงแต่ยังไร้ความสามารถ
ผู้ถูกทดลอง : อยางน้อยฉันก็มีพลังมากกว่าเธอแล้วกัน
เรเนสเม่ : เธอแน่ใจเหรอว่าจะชนะฉันได้
ผู้ถูกทดลอง : หึหึหึ... อีกไม่นาน มิสไซล์โทมาฮอว์ค ทั้งหมดที่มีในกองทัพจะถูกยิงไปยังจุดที่พวกเราถูกส่งมา
เรเนสเม่ : ว่าไงนะ...!!!
ผู้ถูกทดลอง : ถูกแล้ว พวกเราเป็นแค่เป้าเพื่อล่อพวกแกมาติดกับดักของท่านผู้นำ
เรเนสเม่ : นี้พวกแกบ้าไปรึไง...!!!
ผู้ถูกทดลอง : ไม่จำเป็นต้องห่วง พวกเราอีกหลายคนได้เข้าประจำพื้นที่และพูดเรื่องเดียวกันให้พวกแกรู้แล้ว
เรเนสเม่ : โถ่เว้ย..!!! ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้
ณ.เร็มเน็นท์ - อาคารของผู้บริหารเมืองวิทยาศาสตร์
อเลสเตอร์ : มิสไซล์โทมาฮอว์ค เก่งมากเลยทียอมทำตามคำสั่ง
มาคารอฟ : มิได้ครับท่าน กระผมมีหน้าที่รับคำสั่งจากท่านอยู่แล้ว
อเลสเตอร์ : ในฐานะที่นายเคยเป็นแค่พ่อค้าความตายกระจอกตอนนี้กลับเป็นผู้อยู่อยู่เบื้องหลังความตายกว่าพันล้านชีวิต
มาคารอฟ : ครับท่าน ตอนนี้มิสไซล์พร้อมใช้งานแล้วขอให้ท่านออกคำสั่งได้เลย
อเลสเตอร์ : งั้นก็จัดการได้เลย
มาคารอฟ : หึหึหึ ครับนายท่าน ได้เวลาที่โชว์จะปิดม่านแล้ว
ยูริ : หัวหน้ามาคารอฟครับ
มาคารอฟ : มีอะไร...?
ยูริ : เราตรวจพบว่ามีคนแฮกค์เข้ามาในระบบครับ
มาคารอฟ : มันเป็นใครกัน
ยูริ : ไม่ทราบครับแต่ว่าสัญญาญมาจากในเมือง
มาคารอฟ : หึึหึหึ... คิดว่าฉันโง่ขนาดที่จะติดกับดักของนายรึไง ยูริ
ยูริ : ท่านว่าอะไรนะครับ
มาคารอฟ : ฉันรู้นะว่านายบอกพวกมันยูริ เพื่อนรัก เพื่อนญาติ เพื่อนทรยศ ไม่มีใครจะเปลี่ยนอนาคตได้แม้แต่แก
มาคารอฟ แสดงท่าทีที่เหมือนว่าจะรู้อะไรบางอย่างและชักปืนพกกระบอกนึงออกมาจากเสือแล้วเล็งไปทางยูริและเอ่ยคำลา
ยูริ : เดี๋ยวสิครับท่านคงจะไม่
มาคารอฟ : มันจบแล้วล่ะไอ่เศษสวะ (ปัง!!!)
ยูริ : อ๊ากกกกกกกก
อเลสเตอร์ : ฆ้าอดีตเพื่อนรักแบบนั้นจะดีแล้วเหรอ
มาคารอฟ : ช่างมันเถอะครับ มันคงเป็นได้แค่เพื่อนทรยศ
อเลสเตอร์ : รีบหน่อยเถอะเดี๋ยวพวกมันจะหนีรอดไปได้
มาคารอฟ : ที่นี้ เร็มเน็นท์ เรียกไปที่ ทรีไดร์อาแกรม ได้ยินแล้วตอบด้วย
ณ.ทรีไดร์อาแกรม บนสถานีอวกาศ อิชิมูระ
ทรีไดร์อาแกร : ได้ยินแล้วครับโปรดสั่งการ
มาคารอฟ : ทำตามแผนจู่โจมที่ 11
ทรีไดร์อาแกร : รับทราบ โปรดรอสักครู่ระบบกำลังทำการติดต่อ
มาคารอฟ : ดีมาก
ทรีไดร์อาแกร : ขอบคุณ ขอจงเป็นพระผู้ช่วยให้รอดต่อไป
เรือรบของกองทัพหน่วยงานพิเศษ - ทะเลบอร์ติก
เรือรบ 1 : ที่นี้เรือรบหมายเลข 1 จรวดพร้อมยิง
เรือรบ 2 : ที่นี้เรือรบหมายเลข 2 จรวดพร้อมยิง
เรือรบ 3 : ที่นี้เรือรบหมายเลข 3 จรวดพร้อมยิง
เรือรบ 4 : ที่นี้เรือรบหมายเลข 4 จรวดพร้อมยิง
ทรีไดร์อาแกร : เป้าหมายคือผู้ถูกทดลองทำการยิงได้
เรือรบ 1 : รับทราบระบุจำนวนมิสไซล์ 60 ลูก
เรือรบ 2 : รับทราบระบุจำนวนมิสไซล์ 60 ลูก แบบติดหัวรบ
เรือรบ 3 : รับทราบระบุจำนวนมิสไซล์ 60 ลูก แบบแรงทำลายล้าง 4 เท่า
เรือรบ 4 : รับทราบระบุจำนวนมิสไซล์ 60 ลูก แบบระเบิดนิวเคลียร์
ทรีไดร์อาแกร : โปรดรอคำสั่งอีกครั้ง
มาคารอฟ : ท่านครับ
อเลสเตอร์ : ยิงได้
ณ.เมืองกาคุเอ็น เขตที่ 23
ลูกเกด : ที่แก่ว่ามานะโกหกใช่มั้ย...?!
ผู้ถูกทดลอง : ไม่ได้โกหก นี้นะเรื่องจริง
ลูกเกด : บ้าที่สุด แกคิดเรื่องบ้าแบบนี้ไว้ตั้งแต่แรกแล้วใช่มั้ย...?
ผู้ถูกทดลอง : ยังไงตอนนี้ก็ยังมีเวลาเหลือ ขุดหลุมศพไว้จะดีกว่ามั้ง
ลูกเกด : แก...!!!
ผู้ถูกทดลอง : หึหึหึ แกคงไม่คิดจะฆ้าฉันด้วยปืนหรอก
ลูกเกด : งั้นลองดูมั้ยล่ะ (ปัง!!!)
ลูกเกด : จะเอาไงต่อดีล่ะ ถึงเราฆ้ามันไปแล้วแต่ก็ยังไม่รอดอยู่ดี หรือว่าเราต้องตายจริงๆ
ลูกเกด หันไปมองบนฟ้าที่มีจรวดมิสไซล์จำนวนมากกำลังพุ่งมาด้วยความคิดที่ว่าตัวเองจะต้องตายในตอนนี้และมีเดินไปไหน
จนกระทั้งมิสไซล์ทั้งหมดพุ่งเข้าใส่ลูกเกดเต็มๆ
ลูกเกด : นี้ฉันตายรึยังเนี้ย...?!
ทัตสึยะ : ยังหรอก... ดีนะที่ผมมาทันช่วยคุณ
ลูกเกด : คะ...คุณคือใคร...?
ทัตสึยะ : ผมชื่อทั้ตสึยะครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ
ลูกเกด : เช่นกันค่ะ... แล้วคนอื่นๆล่ะ
ทัตสึยะ : คนอื่นๆปลอดถัยดีครับ แต่ที่แยคือมิสไซล์พวกนี้ถูกยิงไปทั่วโลกแล้วเราก็ช่วยได้ไม่หมด
ลูกเกด : แล้วที่เกาะครีล่ะ
ทัตสึยะ : ทางนั้นให้ ลูคาร์ด ไปจัดการแล้วหายห่วงได้เลย
ลูกเกด : แล้วชายคนนั้นล่ะ
ทัตสึยะ : อ่อ... นั้นคือ ยูริ เขาโดน มาคารอฟ ยิงที่ เร็มเน็นท์ แต่เขาคลานหนีออกมาแล้วเจอกับฉันนะ
ยูริ : คุณเป็นอะไรมากมั้ยครับ...?
ลูกเกด : ไม่เป็นไรหรอก....
ทัตสึยะ : งั้นพวกเราไปก่อนนะครับ
ณ.เกาะครีก - เมืองแห่งการศึกษา
บรรยากาศของหมอกสีแดงที่ปกคลุมไปทั่วยังคงสร้างแต่ความสยดสยองให้กับทุกๆคนบนเกาะนั้นตลอดจนกระทั้ง ลูคาร์ด
เริ่มมีการเคลื่อนไหวอีกครั้ง
ลูคาร์ด : หึหึหึ ไอ่พวกกระจอกอย่างแกฉันจะให้โอกาศหนีไปละกัน
ผู้ถูกทดลอง : อย่ามีพูดเรื่องไร้สาระ แกนั้นแหละที่จะตาย
ลูคาร์ด : ยุ่งยากจริงๆ เอาเถอะฉันจะเล่นด้วยแล้วกัน ปลดปล่อยพลังในระดับที่ 5
ผู้ถูกทดลอง : พูดบ้าอะไรอู่ได้เตรียมตัวตายซะ (ตูม!!!)
ลูคาร์ด : หึหึหึ...
เมมมะ : นี้อุซปไม่เป็นไรนะ
อุซป : แค่นี้นะสบายมาก....
เมมมะ : อย่าพูดบ้าๆน่า นายนะโดนระเบิดไปเต็มๆเลยนะ
ซิลเดล : นี้อุซป นายรู้จักเจ้า ลูคาร์ดนั้นรึเปล่า
ตอง : นั้นสิ เห็นเจ้านั้นบอกว่าอยู่ในกลุ่มของนาย
อุซป : กลุ่มคนไร้สังกัดน่ะ เป็นการรวมตัวของกลุ่มคนที่ถูกฝ่ายของตนมองว่าไร้ค่านะ
อิโนะอูเอะ : แค่นั้นเองเหรอ
อุซป : ยังหรอก... ลูคาร์ด คนนั้นนะมีฉายาว่า เทพแห่งความมืดผู้เป็นอมตะ เลยนะฝีมือนะไม่ธรรมดาอยู่แล้ว
ซิลเดล : แล้วทำไมพวกแวมไพร์ถึงอยู่ในกลุ่มนายล่ะ
อุซป : ลูคาร์ด นะเป็นเผ่าแวมไพร์ชั้นสูง มีข่าวว่าเขาคือทายาทคนสุดท้ายของ วลาดิสลาฟ เลยนะ
เมมมะ : งั้นเราไปลุยต่อกันเถอะ
ซิลเดล : ไม่ได้นะ...!!! ขืนเธอเข้าไปล่ะก็มีหวังถูกลูกหลงไปด้วยแน่
อุซป : ทางที่ดีที่สุดคือปล่อยให้ ลูคาร์ด จัดการไป
เข้าได้ทุกคน 
ตั้งกระทู้ใหม่ 
หน้าสมาชิก
ขอเดาว่าพวกหนู และโคน่าจะออกบทหน้าเยอะๆแน่เลยละะมั้ง
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก