ซันอย่าไปเชื่อหัวหน้าแก๊งค์นินจาของเรามากเลยค่ะ ทำตัวกลมกลืนได้ทุกสถานะการณ์ เป็นได้ทั้ง พี่ ลุง น้า อา น้อง
ไม่รู้ตัวจริงจะเป็นปู่นินจาหรือเปล่าก็ไม่รู้

แล้วที่สำคัญไปได้ทุกภาคเลยนะคะเมื่อวานยังอยู่อีสานวันนี้ขึ้นเหนือซะแล้ว
สมเป็นยอดนินจาจริงๆค่ะ
พริมไม่ต้องห่วงค่ะ ถ้าคุณแม่ว่าก็ให้คุณแม่เข้ามาอ่านเลย เผลอๆอาจจะได้สมาชิกใหม่อีกซักคน
เอนี่น่าตีจริงป่านนี้ยังไม่ยอมพูดกับแม่อีก ระวังจะเป็นอย่างป้านะคะ ตอนป้าอายุเท่าเอนี่ละมั้ง พ่อเคยโกรธจนไม่พูดกับป้า
แล้วป้าเองก็ทั้งกลัวแล้วก็มีทิฐิด้วย เลยไม่ยอมเข้าไปพูดกับพ่อก่อนแล้วมันก็เป็นอย่างนั้นอยู่ปีกว่า ป้านอนร้องไห้แทบทุกคืน
มันทรมานนะคะ ที่พ่อไม่ยอมพูดกับเรา แต่เค้าก็ทำทุกอย่างให้เราเหมือนเดิมนะคะ ในที่สุดป้าก็ทนต่อไปไม่ไหว ถึงจะกลัวแต่ก็ทำไม่รู้ไม่ชี้
เข้าไปชวนคุยก่อน แล้วทุกอย่างมันก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม บางครั้งเราเองที่ผิดแต่ก็ยังไม่ยอมรับ คิดว่าผู้ใหญ่ไม่เข้าใจ ถือว่ามีอำนาจเหนือ
กว่าก็มาบังคับเราทุกอย่าง แต่พอเรามีโอกาสได้เลี้ยงเด็กซักคน นั่นล่ะเราถึงจะเข้าใจเหตุผลที่พ่อ แม่ ทำไว้กับเรา มันคือความหวังดีล้วนๆค่ะ
ไม่แน่นะคะเอ แม่เออาจจะแอบร้องไห้อยู่ทุกคืน เพราะลูกไม่ยอมเข้าใจซักทีก็ได้
ไวร์ของป้าน่าสงสารจริงๆเลย นอนเยอะๆนะคะ
น้องโหนก นูน ตามได้แต่กลิ่นไก่ย่างค่ะ
ซัน
ป้าก็ได้แต่คอยเป็นกำลังใจให้
พิม กับ
ลี่นะคะ เพราะป้าก็ไม่เคยผ่านชีวิตการทำงานเหมือนใครเค้า ไม่รู้จะให้คำปรึกษาได้ยังไง
วันนี้ทำไมมันยุ่งอย่างนี้ก็ไม่รู้ ข้าวมื้อแรกก็เพิ่งได้ทานตอนหกโมงเย็นกว่าๆ ดีนะที่
แพรวมาเตือนไม่งั้นอาจลืมจริงๆค่ะ
คุยๆอยู่ก็ต้องออกไปทำอะไรต่ออะไรอีกแล้ว มันก็เลยขาดช่วงนานหน่อนนะคะ หายกันไปหมดหรือยังก็ไม่รู้

อุ๊ปส์มาเซย์ฮัลโหลกับน้าหน่อยนะคะ เผลอเดี๋ยวพริมแกล้งน้าอีก