ในช่วงเวลาที่ อาณาเขตศักดิ์สิทธิ์แห่งเซนต์จอร์จ ยังคงอยู่ในความสงบเรียบร้อยไร้ซึ้งสงคราม
ทางฝั่งศาสนจักรไม่เคยได้รู้มาก่อนเลยว่าในโลกแห่งเวทย์มนต์นี้ได้มีการพัฒนาพลังทางด้าน
วิทยาศาสตร์กันเรื่อยๆมาจนถึงจุดสูงสุดของโลก และในช่วงเวลานั้นเองทางฝ่ายวิทยาศาสตร์
ได้มีการค้นพบสิ่งที่จะทำให้มนุษย์ธรรมดา สามารถใช้พลังเวทย์มนต์ได้ โดยเรียกสิ่งนั้นว่า
พลังพิเศษ

4 ปีก่อนหน้านี้ ณ.เมืองกาคุเอ็น เมืองหลวง ชั้นใน จุดศูนย์รวมวิทยาศาสตร์ของโลก




เมื่อก่อนนี้เราเคยมีชื่อก็เคยมีชื่อเรียกที่เหมือนกับคนทั่วไป ชื่อเป็นอักษร 2 ตัว นามสกุล 2 ตัว
เป็นชื่อที่ไม่ได้มีความแปลกอะไรมากนัก




" หึ ไร้สาระจริงๆ "

เด็กหนุ่มวัย 18 ปีผมสีขาวใส่เสื้อสีดำกำลังมองภาพในเมืองจากยอดตึกสูงแห่งหนึ่งในเมืองกาคุเอ็น

" อยู่ที่นี้เองเหรอ เอคเซเรลาเตอร์ "

นักวิทยาศาสตร์คนนึ่งเดินเข้ามาทักทายเด็กคนนั้น

" ครั้งนี้มีอะไรให้ช่วยอีกล่ะ...? "

เอคเซเรลาเตอร์ ถามกลับแบบเย็นชา

" พลัง รีไดเร็คชั่น ของเธอนะมีประโยชน์ในการทดลองของเรามานะ "

นักวิทยาศาสตร์ ตอบกลับพร้อมยื่นใบอนุญาติให้ เอคเซเรลาเตอร์ ดู

" ไร้สาระจริงๆ...!!! "

เอคเซเรลาเตอร์ ตอบปฏิเสทกลับไปทันทีหลังจากได้ยินคำเชิยจากนักวิทยาศาสตร์

" คิดอยู่แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ คงต้องใช้กำลังกันหน่อย "

ทหารหน่วยรบจู่ดจมพิเศษเข้าปิดล้อมตัวของ เอคเซเรลาเตอร์ อย่างรวดเร็ว

" ครั้งนี้จะยอมรึยัง เอคเซเรลาเตอร์...? "

นักวิทยาศาสตร์ ถามย้ำอีกครั้ง

" ให้ตายสิน่าเบื่อจริงๆ "

ปังๆๆๆๆๆๆ!!!

เสียงของปืนกลทั้งหมดกระหน่ำยิงไปที่ร่างของ เอคเซเรลาเตอร์ แต่เพราะ รีไดเร็คชั่น
เขาไม่มีเลยไม่มีบาดแผลอะไรเลยแม้แต่น้อย และสะท้อนกระสุนทั้งหมดใส่ทหาร
ทั้งหมด

" ลืมแล้วเหรอว่าฉันสามารถควบคุม เวคเตอร์ ได้ทุกรูปแบบ "

เอคเซเรลาเตอร์ พูดอธิบายหลังจากสะท้อนกระสุนใส่ทหารจนตายทั้งหมดและหยิบคอมพิวเตอร์
ของนักวิทยาศาสตร์คนนัเนเพื่อทำการลบข้อมูล

" จำนวนโค๊ดที่ถูกลบ 3,599 ง่ายๆเลยนิ... "

เอคเซเรลาเตอร์ พูดในใจระหว่างที่กำลังลบข้อมูลการทดลอง

" แก...คิดว่ามันจะจบง่ายๆเหรอ "

นักวิทยาศาสตร์ คนนั้นเล็งปืนไปทาง เอคเซเรลาเตอร์

" ไม่ตลกแล้วนะเว้ย! ตอนนี้กำลังทำงานละเอียดอยู่นะ ไม่มีพลังมาคำนวนการสะท้อนนะเว้ย "

เอคเซเรลาเตอร์ คิดในใจและมองไปทางปืนที่เล็งมา

ปัง!!!

เสียงของปืนพก 9 มม. ที่เล็งไปทาง เอคเซเรลาเตอร์ ดังขึ้นมาและเสี่ยววินาทีนั้นเอง

" บ้าไปแล้ว ถึงจะช่วยใครไปแต่คงไม่มีใคยอมให้เรากลับตัวกลับใจใหม่หรอก "

เอคเซเรลาเตอร์ พูดออกมาในใจก่อนที่กระสุนจะตรงเข้ามาที่สมอง

" ตายแล้วสินะ สุดท้าแกก็มาตายเปล่า "

นักวิทยาศาสตรเดินไปเอาปืนยิงซ้ำที่ เอคเซเรลาเตอร์

ตูม!!!

กระสุนปืนที่ยิงออกมาทั้งหมดสะท้อนกลับไปที่ถังน้ำมันใกล้

" แก่คิดเหลือว่าฉันจะแพ้คนอย่างแก "

เอคเซเรลาเตอร์ ลุกขึ้นมาจากกองเลือดของตนเอง

" หรือว่าตั้งการสะท้อนไว้ทัน ก่อนกระสุนจะเข้าสมอง...?! "

" ฉันน่ะไม่คิดจะตายง่ายๆหรอกนะเว้ย!... "

เอคเซเรลาเตอร์ พูดกับนักวิทยาศาสตรือีกครั้งก่อนที่จะล้มลงไปจมกองเลือด


4 ปีต่อมา (ปัจจุบัน) ณ.เกาะครีก - เมืองแห่งการศึกษา


" น่าเบื่อจริงๆ ขนาดหนีมาอยู่ที่เกาะครีกแล้วนะ ยังตามมาได้ "

เอคเซเรลาเตอร์ หยิบไม้สำหรับฝึกเดินมาและมองไปที่เรือของฝ่ายวิทยาศาสตร์ ที่กำลังโจมตีเกาะครีก

" แย่เลยนะ คนไม่เกี่ยวข้องอย่างพวกเธอไม่น่าเข้ามายุ่งเลยนะ "

เอคเซเรลาเตอร์ มองไปที่กลุ่มของลูกเกด

" ช่วยไม่ได้นะ ไหนๆก็จะมีการทดลองที่นี่ ถ้าไม่รับผิดชอบก็คงไม่ใช่ฉัน "

เอคเซเรลาเตอร์ มองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่กำลังมีจรวดนิวเคลียร์จากฝ่ายวิทยาศาสตร์กำลังจะตกสู่เกาะครีก
และในตอนนั้น เอคเซเรลาเตอร์ ใช้พลังบางส่วนของเขาทำการสะท้อนแรงระเบิดออกไป