เข้ามาอ่านคอมเม้นแล้วเมื่อกี้ รู้สึกดีใจแฮะ ที่ป้าอยากอ่านงานเขียนฝีมือผม ^^"
ก็เลยไปหาไฟลล์ต้นฉบับในคอมฯ ปรากฎว่า.. ไม่มีเลย
เพราะหลังจากที่ผม print เก็บเป็นแผ่นไว้แล้ว ผมก็ไม้ได้เก็บไฟลล์ไว้
ก็เลยไปเอาต้นฉบับที่ print เป็นแผ่นมานั่งพิมพ์ใหม่ พยายามหาเรื่องที่ดูจะสั้นหน่อย
เพราะถ้ายาวไปเดี๋ยวจะอ่านเบื่อซะเปล่าๆ
เพราะส่วนมากผมจะเขียนแต่ยาวๆ
ก็เลือกเรื่องสั้นเรื่องนี้มาให้อ่าน เขียนไว้นานแล้ว รู้สึกว่า เขียนเพื่อโพสลงเว็บ fiction แห่งนั้น
เนื่องในโอกาสวันแม่มั๊ง? ถ้าผมจำไม่ผิดนะ พิมพ์ใหม่นี้ก็ไม่ได้แก้ไขอะไรเลย
เป็นสำนวนหน่อมแน้ม เรื่องก็หน่อมแน้ม ฝีมือของผมเอง
ตอนนั้นรู้สึกว่า.. ผมจะอายุสัก 14 ได้มั๊ง กับเรื่องสั้นเรื่องนี้ที่ผมเขียน
สำหรับหนังสือ ส่วนมากผมชอบอ่านพวกวรรณกรรมแปลน่ะครับ ทมยันตีเคยได้ยินชื่ออยู่ครับ
แต่คงยังไม่เคยอ่านผลงานของเขานะครับ
พี่เดย์.. พี่ได้ดูเป็นหนังแล้วเหรอ? ดีจัง อยากดูบ้างจังเลย เพราะเรื่องนี้ประทับใจผมมากๆ
ไม่นึกว่าพี่เดย์จะชอบอ่านหนังสือเหมือนกัน ดีแฮะ ผมว่า.. หนังสือนี่ช่างมหัศจรรย์จริงๆ
แค่ข้อความที่ไม่มีภาพใดๆประกอบเลย แต่ทำไม?
เวลาอ่านมันเห็นภาพตามแล้วรู้สึกมีอารมณ์ร่วมได้จริงๆ ผมรู้สึกแบบนี้จริงๆ
พี่วาฬ.. ขอบคุณสำหรับข่าวครับ ให้ความกระจ่างได้ชัดเจนเลย
เอาละ.. นี่คือ.. เรื่องสั้นของผมที่เขียนเมื่ออายุ 14 ปี อ่านแล้วอย่าหัวเราะผมนะ แอบอายนิดๆ
จดหมายบอกรัก “ มีจดหมายมาส่งครับ.. ” เสียงบุรุษไปรษณีย์เอ่ยเรียกรัตนาซึ่งกำลังยืนรดน้ำต้นไม้อยู่บริเวณสวนเล็กๆหน้าบ้าน พร้อมหย่อนจดหมายลงตู้รับจดหมาย ก่อนที่จะขับรถจักรยานยนตร์แล่นจากไป
“ ขอบคุณค่ะ ” รัตนาตอบรับขอบคุณพร้อมกับวางมือจากการรดน้ำต้นไม้ เดินไปปิดน้ำ จากนั้นก็เดินตรงไปหยิบจดหมายจากตู้รับจดหมายหน้าบ้าน จดหมายจ่าหน้าซองถึงตัวเธอเอง แต่กลับไม่ระบุชื่อผู้ส่ง เธอรู้สึกแปลกใจว่า.. ใครกันหนอส่งมา? แต่ดูจากลายมือแล้วเธอรู้สึกคุ้นตาเหลือเกิน เป็นลายมือเล่นอักษรกลมๆ ของเด็กวัยรุ่น ซองจดหมายก็สีชมพูหวานๆ มีรูปหัวใจเต็มซอง เมื่อเปิดออกดู ก็ได้กลิ่นหอมอ่อนๆของกลิ่นกุหลาบ เหมือนกับจดหมายบอกรักของเด็กวัยรุ่นสมัยเธอเป็นสาวๆเลย เมื่อคลี่จดหมายออกมาอ่าน กระดาษเขียนจดหมายก็เป็นสีชมพูหวานแหววเชียว แล้วเธอก็อมยิ้ม และรู้ทันทีว่าเป็นฝีมือใคร? แล้วเธอก็เริ่มต้นอ่านเนื้อความในจดหมาย พร้อมกับรอยยิ้มเล็กๆ ที่ผุดขึ้นที่มุมปากของเธอ แต่.. น้ำตาของเธอกลับเริ่มเอ่อจนปริ่มหน่วยตา..
ถึง.. คุณรัตนา ผู้หญิงผู้ซึ่งเป็นสุดที่รักของผม เพียงหนึ่งเดียวในโลก
ตั้งแต่ผมจำความได้ คุณเป็นผู้หญิงที่ผมรักสุดหัวใจ รักมากที่สุด มันเป็นความจริงจากหัวใจของผมเอง ผมเองก็คิดว่าคุณคงจะรักผมเช่นกัน ความรู้สึกนี้ผมรับรู้ได้ เพราะดูจากการดูแลเอาใจใส่ของคุณที่มีต่อผมด้วยความเมตตาตลอดมา อยากบอกว่า.. คุณเป็นผู้หญิงหนึ่งเดียวในดวงใจผม ที่ไม่อาจมีใครมาแทนที่ได้ ถึงแม้ว่า.. คุณจะมีสามีแล้ว ซึ่งเขาคนนั้นก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลที่ไหน? แต่ผมก็รักสามีคุณเช่นกัน คุณทั้งสองดีต่อผมตลอดมา ถึงแม้ว่าจะมีบางครั้งที่ผมรู้สึกขัดเคืองใจในบางเรื่องจากคุณ ที่คุณดุ ว่า ในความแก่นเกเรของผมในบางครั้ง แต่มันก็ไม่เคยเปลี่ยนแปลงความรักที่ผมมีต่อคุณได้เลย อีกไม่กี่วันก็จะถึงวันสำคัญของคุณแล้ว ผมไม่รู้ว่าจะทำสิ่งใดที่เป็นพิเศษต่อคุณ อยากจะเก็บเงินซื้อของขวัญพิเศษให้แก่คุณ ก็เก็บไม่ได้เลย เพราะผมยังเด็กอยู่ รายได้ประจำวันก็น้อยเหลือเกิน พอแค่กินอยู่ไปวันๆเอง คุณคงทราบดีนะครับว่าทำไมรายได้ผมจึงน้อย แต่ผมก็ไม่ตำหนิใครหรอก เพราะผมก็ไม่ได้ลำบากอะไรมาก มีความเป็นอยู่อย่างสุขสบายเสียด้วยซ้ำ เพราะความเมตตาจากคุณ และ สามีคุณ ความจริงแล้วในวันสำคัญของคุณที่ใกล้จะถึงนี้สำหรับผมแล้ว ผมว่ามันก็เหมือนวันธรรมดาทั่วๆไปทุกวัน ที่ผมได้แสดงความรักที่มีต่อคุณเป็นประจำ ไม่ว่าเป็นการกอดคุณ หอมแก้มคุณ และอื่นๆอีกมากมาย ซึ่งคุณคงจำได้ดี แต่ผมก็อยากทำอะไรพิเศษๆให้แก่คุณบ้าง ผมจำได้ว่าในปีที่ผ่านๆมา ผมได้ให้ของขวัญ ที่ส่วนมากผมจะทำเอง เช่น.. การ์ด ซึ่งมันก็ไม่ค่อยสวยอะไรนัก แต่คุณก็เก็บรักษาไว้เป็นอย่างดี ใส่กรอบติดผนังบ้านอย่างไม่อายใครในฝีมือห่วยๆของผม ผมตื้นตันมากเลยครับ และในปีนี้ผมจึงอยากจะเซอร์ไพร์สคุณแบบใหม่ ด้วยจดหมายบอกรักของผมฉบับนี้ ซึ่งผมคิดว่า.. มันประหยัดเงินมากที่สุดสำหรับเด็กเบี้ยน้อยหอยน้อยอย่างผม แต่น่าจะซึ้งใจและประทับใจบ้างไม่มากก็น้อย ซึ่งไม่ทราบคุณจะซึ้งบ้างไหม? แต่คิดว่าน่าจะซึ้งบ้างสักนิดนะ แอบเข้าข้างตัวเองไว้ก่อน แต่ก็อาจจะหัวเราะเพราะมันดูบ๊องๆชอบกล แต่มันก็เป็นไอเดียทั้งหมดของผมเองที่อยากทำให้แด่คุณ สื่อความรักจากใจจริงทั้งหมดของผมเอง ที่จริงๆแล้วอยากบอกคุณด้วยตัวเอง แต่ก็ไม่กล้าพอ ก็เพราะมันเขินน่ะ
อยากขอบคุณกับทุกสิ่งดีๆที่มอบแด่ผมเสมอมา ดูแลเอาใจใส่ ห่วงใยผม โดยไม่เคยคาดหวังสิ่งตอบแทนใดๆจากผมเลย มันเป็นพระคุณล้นเหลือที่ผมไม่อาจตอบแทนได้หมด หวังใจว่าสิ่งเล็กน้อยสิ่งนี้คงทำให้คุณรู้สึกดีบ้าง เป็นการตอบแทนความรักความเมตาที่มีให้แก่ผมตลอดมา
ท้ายนี้ขอให้คุณมีความสุขมากๆ มีสุขภาพแข็งแรง และผมขอสัญญาว่า จะไม่ทำให้คุณผิดหวังในตัวผมเลย สัญญาจากใจจริงๆเลยครับ ว่าผมจะเป็นเด็กดี ให้คุณและสามีคุณ ซึ่งเขาก็คือคุณพ่อของผม ได้ภูมิใจในตัวผม
รักคุณเสมอละตลอดไป..
ต้น..
ปล. แม่ครับ อ่านมาถึงตรงนี้แล้ว แม่คงรู้แล้วว่าเป็นฝีมือต้นเอง ต้นรักแม่อยากให้ของขวัญวันเกิดแม่แบบประหยัดเงินมากที่สุด ไม่ใช่ว่าต้นงกนะครับ แต่ต้นไม่ค่อยมีเงินน่ะครับ สุขสันต์วันเกิดนะครับแม่ ต้นไม่รู้ว่าแม่จะได้รับจดหมายนี้วันไหน? ถ้าแม่รับและอ่านแล้วช่วยทำไม่รู้ไม่ชี้ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทีนะครับ เพราะต้นเขินมากครับ จะให้พ่ออ่านด้วยก็ได้นะครับ แต่อย่าลืมนะครับ ต้องทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้นะ ไม่งั้นต้นเขินตายเลย อยากบอกว่า.. ต้นรักพ่อกับแม่ที่สุดในโลกเลยครับ.. รัตนาอ่านทวนไปทวนมาหลายครั้ง อมยิ้มในความบ๊องๆแปลกๆของลูกชายสุดที่รักของเธอ ที่มักชอบทำอะไรแปลกๆเซอร์ไพร์สเธอเสมอ แต่มันก็ดูน่ารักดี และปลื้มใจที่ลูกรักเธอมาก เธอหัวเราะทั้งน้ำตาและรำพึงออกมาเบาๆ
“ เจ้าเด็กบ๊องเอ๊ย แล้วแม่จะทำไม่รู้ไม่ชี้ไหวไหมเนี่ย เด็กบ้า ” แล้วเธอก็เริ่มต้นอ่านจดหมายอีกครั้ง หัวเราะเบาๆ แต่.. น้ำตาแห่งความตื้นตันกลับไหลไม่ยอมหยุด
จบแล้วครับ.. 
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
เข้าได้ทุกคน 
ตั้งกระทู้ใหม่ 
หน้าสมาชิก
2 . ฉลาดน้อย สำหรับเรื่องการเล่นเกมส์ค่ะ แล้วก็กลัวความสูงด้วย
