วันนี้ผมมาทำงานตั้งแต่เช้าและเป็นวันที่ผมมีความสุขที่สุดเลยล่ะ เพราะอะไรน่ะหรอ ก็วันนี้เป็นวันครบรอบ 3 ปี ที่ผมคบกับแฟนมาน่ะสิ วันนี้ผมตั้งใจจะเซอร์ไพรส์เธอด้วยการขอแต่งงานหลังเลิกงานนี้ด้วยล่ะ

พอตอนใกล้จะเลิกงาน เธอก็เดินเข้ามาหาผมในห้องทำงาน เธอบอกให้ผมตั้งใจฟังให้ดีๆ
และเธอก็พูดในสิ่งคาดไม่ถึงออกมา ด้วยประโยคสั้นๆว่า
"เราเลิกกันเถอะ"
มันทำให้ผมหน้าชาไปหมดเลยล่ะ

ผมไม่ได้ถามอะไรเธอต่อ ทั้งที่ใจอยากถามเหลือเกินว่าทำไม แต่ปากมันดันพูดออกไปว่า
"ก็แล้วแต่สิ"
แล้วเธอก็เดินออกไป ผมทำได้แค่มองตามเธอเท่านั้น

เธอเดินออกไปแล้ว ผมก็ทรุดนั่งกับเก้าอี้ทันที
ทำไมกันนะ ทำไมเธอถึงบอกเลิกผม แล้วทำไมผมไม่รั้งเธอไว้ แล้วทำไมปากผมถึงไม่ขยับถามเธอว่าทำไม
แล้วผมจะมานั่งร้องไห้เสียใจทำไม ควรจะเก็บของแล้วกลับบ้านสิ