พ.ศ. 2510 ประเทศจีน มลทณจือหลาน(เราจำผิดเป่ามะรุนะ)

เกิดเหตุระเบิดที่ร้านทองแห่งหนึ่งของครอบครัวซื่อหลานที่ประกอบด้วย แม่เลี้ยง พ่อ ลูกชายวัย10ปี เมื่อตึกถลม
แม่เลี้ยงก็โขมยทองไปจำนวนมากแล้วหนีไปกับลูกจ้างหนุ่มของร้าน ในเวลาเดียวกันที่พ่อ นายเฮียว และลูก น้องหลงยุ่น
ติดอยู่ข้างใน หลงยุ่นพูดกับพ่อว่า"พ่อครับผมมีอะไรจะสารภาพ พ่อจำไดไหมวันนั้นทองที่พ่อให้แม่้เลี้ยงหาย
ผมนี่หละโขมยไป" พ่อ "หลงยุ่นทำไมถึงทำอย่างงี้ล่ะลูก" หลงยุ่น "ที่ผมทำเพราะเ้ขาจะเอามันไปขายน่ะสิ"
"แล้วพ่อรู้ไหมเขาทำอะไรกับผมพอเขารู้เข้า เขาฟาดหลังผมด้วยไม้แข็งๆทุกวั้นเลย" หลงยุ่นเปิดหลังที่เ็ต็มไปด้วยแผลให้พ่อดู
ตึกเริ่มพังลงมาเรื่อยๆพ่อจึงพูดบางอย่างกับหลงยุ่น"หลงยุ่นลูกรักพ่อรู้มาตลอดว่าลูกโดนทำร้ายหนักขนาดไหน
แต่เพราะพ่อผิดเองที่หลงผู้หญิงมากมาย และขณะนี้กรรมมันกลับมาสนองพ่อแล้วพ่ออยากให้รู้ว่า....." มีหินขนาดใหญ่ตกใส่ขา
เขาจนเหมือนกระดูกละเอียดไปแล้วแต่เขาก็กล่าวคำสุดท้ายว่า "พ่อรักลูก" แล้วสวรรค์ก็มีตาในซอกหินมีรูขนาดเล็กๆอยู่
เขารวมกำลังเฮือกสุดท้ายส่งลูกชายออกไปพร้อมเสื้อคลุมที่มีทองอยู่จำนวนหนึ่งตึกถลมลงมาพ่อตายส่วนหลงยุ่นแขนขวาหัก
ปัจจุบันเขาเสียชีวิตแล้วในอุบัติเหตุทางรถกับภรรยาที่รักเขาอย่างจริงใจ

ซึ้งค่ะ

แม่เลี้ยง = เลว