>>>
>>>. . . หลังวาเลนไทน์ วันที่ 14
กุมภาพันธ์
>>>
>>>ผมเป็นอีกคนหนึ่งที่เหมือนคนทั่ว
ไป
>>>
>>>“กุหลาบ ช็อคโกแลต คำบอก
รัก"
>>>
>>>สามสิ่งนี้ต้องเวียนเข้ามาหาชีวิต
ผม
>>>
>>>เพื่อให้คนคนหนึ่งใน ทุก ๆ ปีของ
วันนี้
>>>
>>>. . . ก่อนวันที่ 14
กุมภาพันธ์
>>>
>>>ผมเดินออกจาก
บ้าน
>>>
>>>ในมือมีผ้าเช็ดหน้าสีชมพูที่ต้องการเอาให้
แฟนของผม
>>>
>>>เธอเป็นหญิงสวยมาก เป็นดาวคณะของมหา
ลัยของเรา
>>>
>>>ก่อนผมจะออกไปพบเธอ เธอโทรมาหา
ผม
>>>
>>>ผมจึงวางผ้าเช็ดหน้าที่ผมบรรจงพับไว้บน
โต๊ะ
>>>
>>>หลังจากการพร่ำบอกรักกันด้วยถ้อยคำหวานหู
เป็นเวลานานทีเดียว
>>>
>>>ผมปรี่ออกจากบ้านไปหา
เธอ
>>>
>>>โดยไม่ลืมผ้าเช็ดหน้าผืน
นั้น
>>>
>>>แต่
แล้ว!!
>>>
>>>ผมก็เห็นพ่อของผมถือมันออกมา ในผ้าผืน
นั้นมีรอยเลือด
>>>
>>>"พ่อ ทำอะไรหนะ" ผมโพล่งถามด้วย
ความโมโห
>>>
>>>พ่อหน้าซีด
ทันที
>>>
>>>" X เหมียวหนะ มันโดนกัด พ่อเลยเอาผ้าไป
เช็ดเลือด"
>>>
>>>"พ่อรู้ไหม ผมกำลังจะเอาไปให้
แฟน"
>>>
>>>พ่อเงียบ . . . ผมเกลียดจริงๆ เวลาพ่อ
เงียบเมื่อจนกับปัญหา
>>>
>>>ความโหโหสั่งผมให้ทำได้
แม้กระทั่งจะตบหน้าพ่อ
>>>
>>>พ่อเบือน
หน้า
>>>
>>>"พ่อขอโทษ มานี่ . . . " พ่อยื่นมือมารับ
ผ้าเช็ดหน้า
>>>
>>>"พ่อจะเอาไปซักให้
เอง"
>>>
>>>ผมงอนพ่อถึงกับไม่ยอมคุยกับพ่อเป็นเวลานาน
พอควร
>>>
>>>ไม่ยอมลงจาก
บ้าน
>>>
>>>เป็นเวลาเกือบทั้งสองวันที่ผมไม่เจอหน้า
ใคร
>>>
>>>หมกตัวอยู่กับห้อง มีเพียงแม่เท่านั้นที่
คอยส่งข้าวให้ผม
>>>
>>>ยามเมื่อผมมองตาแม่ครั้งใดทุก
ครั้ง ดวงตาแม่จะแดงปรี่ด้วยน้ำตา
>>>
>>>ผมเริ่ม
รู้สึกว่า บางทีผมอาจจะทำเกินไป
>>>
>>>. . . 14
กุมภาพันธ์
>>>
>>>ตั้งแต่ครั้งที่ผมเห็นแม่
เสียใจ
>>>
>>>ผมก็รู้สึกว่าผมทำอะไรผิดไปหรือ
เปล่า
>>>
>>>ผมยอมออกมาจาก
ห้อง
>>>
>>>ผมไม่เห็น
พ่อ
>>>
>>>เดินออกมาที่บริเวณลานซักผ้า กาละมังยังมี
ผ้าที่ยังไม่ซักหลายผืน
>>>
>>>ข้างๆ มีกองเลือดอยู่
และที่ราวตากผ้ามี ผ้าเช็ดหน้าของผม
>>>
>>>ถึงจะล้าง
รอยเลือดไม่หมด ก็ยังดีที่พ่อยังห่วงใยผม ยังแคร์ผม
อยู่
>>>
>>>"พ่อ ผมอยากขอโทษ
ครับ"
>>>
>>>พอผมหันหน้าจะกลับเข้าบ้าน ก็พบกับแม่
แม่ร้องไห้มาแต่ไกล
>>>
>>>แม่วิ่งมากอดผม "พ่อเสีย
แล้วนะ"
>>>
>>>ผม
อึ้ง!!
>>>
>>>แม่ลำดับเหตุการณ์ และทำให้ผมทราบ
ว่า
>>>
>>>พ่อป่วยเป็นโรคทางเดินหายใจติด
เชื้อ
>>>
>>>รอยเลือดที่เห็นนั้นคือเลือดที่พ่อจามออก
มา พ่อมองไม่เห็น
>>>
>>>"พ่อกำชับแม่มาตอนที่ลูกโกรธ
ว่า อย่าบอกลูกเด็ดขาดว่าพ่อป่วย "
>>>
>>>"ทำไมล่ะ
ครับ"
>>>
>>>"พ่อกลัวเราจะเสียใจ แล้วไม่ได้ออกไป
เที่ยวกับแฟน"
>>>
>>>ผมอึ้งเป็นครั้งที่
สอง!
>>>
>>>"พ่อบอกแม่ด้วยว่า ถ้าพ่อเสียวันนี้ อย่า
เพิ่งบอกลูก
>>>
>>>ให้ลูกไปเที่ยวกับแฟน
ก่อน
>>>
>>>พ่อไม่อยากให้ลูกเป็นทุกข์ พลาดโอกาสอย่าง
นี้เพราะพ่อคนเดียว
>>>
>>>พ่อบอกด้วยว่าพ่อซักผ้าเช็ด
หน้าให้แล้ว มันไม่สะอาดหรอก
>>>
>>>แต่พ่อบอกว่าพ่อ
ของลูกทำดีที่สุดแล้ว"
>>>
>>>ผมกอดแม่
ร้องไห้
>>>
>>>วันนี้จะเป็นวันวาเลนไทน์ที่อยู่ในความ
ทรงจำตลอดไป
>>>
>>>"พ่อครับ ผมขอโทษ . . .
"
>>>
>>>___________________________________________
credite : http://www.dek-d.com/board/view.php?id=525519

ทำได้เเม้กระทั่งกับพ่อ

ซึ้งทำได้ไงพ่อดีๆแบบนี้

อึ่งเลยเรา. ขออย่าให้เกิดกับใครอีกเลย

เศร้ามากอะ