บทนำ
หลังจากที่ผมได้ไปสมัคเรียนที่โรงเรียนชื่อดังแห่งหนึ่งโรงเรียนนั้นก็คือ!!! โรงเรียนนามิโมริ นั้นเอง ก้าวแรกที่ผมเดินเข้าไปในห้องอะลืมไปผมอยู่ห้องม.4/2ก้าวแรกที่ผมเข้าไปในก้องผมก็มองไปรอบๆแหลือที่นั่งว่างอีก2โต๊ะ โต๊ะแรกที่ผมเห็นอยู่หน้ากระดานอยู่แถวด้านขวาโต๊ะที่หนึ่งทางด้านขวามันก็คือโตะที่อยู่หน้าโตะครูนั้นเอง ส่วนอีกโต๊ะหนึ่งอยู่ติดกับหน้าต่างทางด้านขวาของห้อง ผมจึงเลือกที่จะนั่งโต๊ะที่ติดกับหน้าต่างหลังจากนั้นผมก็เดินเอากระเป๋าไปวางที่โต๊ะนั้นดวยไม่สงสัยเลยว่าคนที่นั่งข้างโต๊ะผมเปนใครและเป็นชายหรือหญิงหลังจากนั้นผมก็มองออกไปนอกหน้าตางโดยที่ยั้งไม่ได้นั้งบนเก้าอี้ผมเห็น..................................... เห็นก็แล้วกัน พอดีคนแต่งคิดไม่ออกแต่ถ้าคุณอยากรู้คุณก็มองออกไปนอกหน้าต่างแล้วคุณจะเห็นเอง ผมว่าเรื่องนี้มันชักจะแปลกๆแล้วสิ พอๆๆๆๆๆหยุด!!!!!! คนแต่งหยุดได้แล้วเข้าเรื่อง! ผมก็เห็นสิ่งที่คุณเห็นจนเพลิน จู่ๆผมก็ได้ยินเสียงมาจากหูด้านซ้ายของผมบ่นหรือเสียงด่าไม่รู้แต่รู้ว่ามันดังน่าดูแต่ผมก็ไม่สนใจว่าที่บ่นหรือด่านะมันว่ายังไงผมก็หันมาทางด้านซ้ายทางด้านที่หูซ้ายผมอยู่ที่นี้ผมรู้แล้วว่าเสียงนั้นเป็นเสียงของผู้หญิงผมยาก น่าร๊าก!! แต่มันก็ไม่ใช่สเป๊กผมและผมยังรู้อีกว่าคนที่นั้งข่างๆผมคือยัยบ้านั้น แต่ผมก็ไม่สนใจและเดินออกไปนอกห้องโดยไม่สนใจว่าเธอจะว่าอะไรตามรอยเท้าของผมมา พอเริ่มเรียนคาบแรกผมก็คิดว่าถึงคราวซวยของผมแล้วที่จะได้นั่งข้างยัยบ้านั้น หลังจากนั้นผมก็ซวยจริงๆพอเธเริ่มแนะนำตัวตนเองและถามชื่อผม ผมทำเป็นไม่สนใจและก็หันหน้าออกไปทางนอกหน้าต่าง แต่คราวซวยผมยังไม่จบแค่นั้นก็ได้ยินเสียงนรกมาจากครูที่ไม่รู้ชื่อว่า “คาบนี้ครูจะให้นักเรียนทุกคนแนะนำตัว” พอ3คนข้างหน้าแถวผมแนะนำตัวเส็จดังนั้นก็ถึงคราวผมที่จะได้ยืน ก่อนที่ผมจะยืนขึ้นผมก็หันไปมองยัยบ้านั้นโดยไม่ได้ตั้งใจ ผมเห็นยัยบ้านั้นยิ้มอย่างเอาชนะผมคิดว่าเธอต้องยิ้มเพราะเธอจะได้รู้ชื่อผม ยังไม่หมดยังมีพวกผู้หญิงทั้งห้องที่หันหน้ามาหาผมคงจะเป็นเพราะผมหน้าตาดี รูปร่างเพอเฟ็ก เป็นสเป็กของใครหลายๆคน ผมเริ่มจากพูดว่าสวัสดีครับอย่างที่ทุกคนแนะนำตัวแล้วผมก็แนะนำตัวจนจบ หลังจากนั้นผมก็มีเสียงกริ๊ดจากสาวๆผมว่าผมคงเป็นสเป๊กของใครหลายๆคน จากนั้นนั้งลงและฟังคำแนะนำตัวไปอีก4คนคนต่อไปคือยัยนั้งแล้วแหละพอเธอลุกขึ้นก็มีเสียงตบมืออยางที่ทุกคนตบมือให้ผม “สวัสดีคะน้ำแข็งนะคะ อายุ16 ไม่ชอบเรื่องธรรมดา อือ.... แต่ถ้าคุณรู้ตัวว่าคุณเป็นมนุษย์พลังจิตร มนุษย์ตางดาว หรืออะไรก็ช่างที่ไม่เหมือธรรมดาไม่นับThe Star(ดาว)พวกดาว...อะไม่เอานะคะ” หลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงหัวเราะตามมา ผมว่ายัยนี้ต้องเป็นคนตลกไม่งั้นจะปล่อยมุขแบบนี้มาได้ไง แล้วเธอก็นั้งลงในตอนนั้นเสียงหัวเราะยังไม่หมดเลย ผมก็นั้งฟังคนอื่นพูดไปเรื่อยๆจนทุกคนพูดจบ......................................................................................................................