Up Rep. 17/06/2011

รอนะคะ ฟองสู้ๆ555+

ติดตามต่อไป^^

มาช่วยดันจ่ะ ลูกออกฟอง

สู้ค่ะน้องฟอง เราก็เคยแต่งอยู่ในแจ่มใส ตอนนี้ก็เริ่มกลับมาแต่งอีกครั้ง

อยากลองทำเป็นนิยายในแบบการ์ตูนเหมือนกันนะ แต่กลัวจะออกมาไม่ดี

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

เพล้ง!!... โผล๊ะ!!!

เสียงแตกของบางอย่างที่น่าจะสำคัญดังขึ้นจากห้องด้านบน ทั้งพ่อแม่และผมที่นั่งปั่นรายงานส่งอาจารย์จารุณีอย่างเร่งด่วนถึงกับสะดุ้ง ผมสบถเบาๆอย่างหัวเสียโคตรๆกับไอ้น้องชายตัวดี...ที่คงจะแพ้เกมแล้วพาลเอาอะไรไปปากระจกหน้าต่างห้องตัวเอง

ครั้งที่แล้ว...ไอ้ของที่ปาออกไปคือเตารีดและซวยสุดๆคือไปโดนหัวคุณลุงขิงคนข้างบ้านที่ปากปีจอเป็นที่สุดหัวแตก-o- ยังดีว่าลุงเขาไม่กล้าจะเอาเรื่องกับครอบครัวของผม เพราะครอบครัวเราเป็นครอบครัวที่จัดได้ว่ามีอำนาจในศาลพอตัว แต่ก็ทำให้แม่ที่เป็นอัยการเหนื่อยแทบพับ เฮ้อ...ไอ้น้องแสนดี!!!

เอิ่ม...หลังจากที่ผมสาธยายความดีของน้องชายที่น่ารัก มันน่ารักจริงๆนะ^^ น้องชายของผมแทบจะเรียกได้ว่าเหมือนเด็กผู้หญิงสุดๆ ตัวเล็กบางอ้อนแอ้น น่าปกป้อง ใบหน้าเรียวสวย ตากลมโต ตามันหวานสุดๆเลยล่ะครับ ริมฝีปากอิ่มสีชาด จมูกเป็นสันโด่งได้รูป คิ้วเข้มสวย โห! ผมล่ะแทบอยากจะร้องกรี๊ดดังกับความน่ารักของน้องชายตัวเอง...หากว่ามัน ไม่’รั่วและชั่ว’อ่ะนะ

“ไนท์ไปดูเจ้าเดย์สิลูก ทำอะไรอีกล่ะนั่น...เฮ้ออออ”แม่สั่งผมก่อนจะกุมขมับอย่างปวดหัว ผมละมือจากงาน แล้วทำตามคำสั่งของแม่อย่างว่าง่าย ผมเดินมาจนถึงห้องของน้องชายแล้วเคาะประตูเบาๆ

ก๊อก ก๊อก
เงียบ...

ก๊อก ก๊อก
เงียบ...

ไร้เสียงตอบรับจากไอ้เดย์ ผมชักจะอารมณ์บ่จอยเข้าไปใหญ่เลยจัดการเสยฝ่าเท้าแสนสวยเข้ากับประตูห้องมัน

ปึง!! ปึงๆๆๆ!!

ผมเตะรัวๆอย่างสุดจะทน...จะเปิดไม่เปิด?

“อ๊ากกกกกกกก! พี่อย่าเตะประตูสิเฮ้ย! เดี๋ยวเปิดๆ รอก่อนน้าToT”เสียงนุ่มๆตะโกนลั่นดังผ่านประตูห้องออกมาให้ผมได้ยิน ผมค่อยๆดึงเท้าที่รักออกจากบานประตูแล้ววางลงกับพื้น ไม่นานไอ้เตี้ย(ไม่ต่างจากผม)ก็โพล่พระเศียรออกมา ผมถือวิสาสะเดินเข้าไปในห้อง มองสำรวจทั่วห้อง ก่อนปล่อยถอนใจเฮือก

กระจกแตกจริงๆด้วย...
คิดแล้วก็ปลง ผมคงต้องไปตามลุงพัฒน์มาซ่อมบานหน้าต่างอีกแล้วสินะT^T ผมหันไปมองน้องชายที่ทำหน้าเอ๋อๆให้ผมอย่างไม่รู้สึกผิดอะไร

“พี่คร๊าบ! ก็คนมันอารมณ์เสยนี่นา...”เดย์ว่าเสียงอ่อย...
“แล้วไงยังฟ่ะ!!?? ทำไมต้องลงกับข้าวของด้วยเล่า ไอ้จ๊วยหมี!!?” ผมตะโกนด่า ก่อนจะโดดวิ่งไล่น้องชายทั่วห้อง ผมจับตัวเดย์ผลักลงบนเตียงยึดมือทั้ง2ข้างของมันไว้ด้วยมือข้างเดียวที่แทบจะจับไม่อยู่ (ผมกับมันตัวก็พอๆกันแหละให้ตายT T) ใช้มือที่ว่างหยิบหมอนใยนุ่นประกบปิดหน้าตาน่ารักของซันซะมิด ไอ้น้องตัวดีดิ้นหวังหลุด...แกไม่มีทางหลุดหรอกเฟ้ย!!

“อี้อ๊าบ! อ่อยอ๋มเออะอ๊าบ อ๋มอาขาดจายอายแอ้ววว”ผมยิ้มเย็นส่งให้ ถึงแม้มันจะมองไม่เห็นก็ตามที และยังไม่ยอมปล่อยไปอีกซักพักหลังจากที่มันสวดขอขมาอ้อนวอนผม (??) หลังจากผมแน่ใจว่ามันหมดเขี้ยวเล็บ(หรือเลิกดิ้น)จริงๆผมถึงยอมปล่อยมัน

เสียดายเปนตัวพิม=w=

ถ้าเปนตัวซิมนี่

สงสัยจะมันส์ =w=

ติดตามๆ

อืม อ่า สนุกดีคร่า

บ๊ะ .. Y รึ

วันเวลาผ่านไปเร็วนะครับทุกคน.. ผ่านวันนี้ไปพรุ่งนี้ก็เปิดเทอมแล้วล่ะครับ- -* ช่วงแรกๆผมอยากให้เปิดเทอมเร็วๆนะ คิดถึงเพื่อนโคตรๆ แต่พอคิดถึงหน้าอาจารย์ คิดถึงการบ้าน.. ปิดต่อไปก็ดีเหมือนกันนะ ว่าไหมครับ?

อีกเรื่องที่ต้องคิดหนักอยู่ไม่น้อยคือ.. ผมอาจจะต้องย้ายห้องเรียน!! เพราะโรงเรียนของผมมีการคัดห้องตามเกรดการเรียน ซึ่งตอนม.4ผมอยู่ห้อง18ซึ่งถือว่าเกรดกำลังดี(สามกว่าๆน่ะ) สำหรับห้องที่เกรดดีสุดๆคือห้อง23ครับ ทุกๆปีจะมีการย้ายห้องอยู่เสมอ บางคนอาจโชคร้ายที่ได้อยู่ห้องเดิมแต่เพื่อนแม่งโดนย้ายไปหมด หรือบางคนอาจจะโชคร้ายซ้ำซ้อนโดนย้ายห้องแล้วห้องใหม่ดันไม่มีคนรู้จัก ส่วนคนโชคดีก็จะตรงข้ามกับคนโชคร้าย! แต่ปีนี้ผมไม่รู้ว่าจะได้เป็นคนโชคร้ายหรือโชคดีนี่สิT T

ไหนจะเรื่องผอ.คนใหม่อีก เห็นว่าเขามีกิจกรรมกระชับสัมพันธ์ให้นักเรียนทุกชั้นปีเสียด้วย แต่ผมก็ยังไม่ค่อยแน่ใจเท่าไรว่ากิจกรรมจะเป็นแบบไหน แต่เท่าที่ได้ยินมาคือการจับ “บัดดี้” กันเองในแต่ละชั้นเรียนครับ 55

พอๆ ผมว่าผมเลิกพุ้งซ่านดีกว่า ก่อนจะได้ไปนอนอยู่ใต้ชายคาหลังคาแดง=__=!!
เช้าวันรุ่งขึ้น

ผมตื่นขึ้นมาด้วยความสดชื่นสุดใจ.. เมื่อคืนนอนหลับสบายเสียจริงๆ หุๆ ผมลุกขึ้นจากเตียงอย่างกระปรี้กระเปร่าสุดๆ จากนั้นก็เดินไปอาบน้ำแต่งตัว และเสร็จเรียบร้อยในอีกครึ่งชั่วโมงต่อมา

ก่อนจะเดินลงจากห้องมาทำอาหารเช้าในครอบครัวที่รักทานกันอย่างสบายใจ ไม่นานนักไอ้เดย์ก็เดินลงมาด้วยตาหมีแพนด้าอย่างที่ควรเป็น เพราะเมื่อคืนกว่ามันจะหลับคงปาไปเที่ยงคืนกว่าเสียล่ะมั้ง?

ผมยกถ้วยข้าวต้มกุ้งไปวางตรงที่เดย์นั่งอยู่อย่างใจเย็น ก่อนจะวางถ้วยข้าวต้มลงในที่นั่งของตัวเอง แล้วเริ่มจัดการโซ้ยแหลกแข่งกันกับไอ้เดย์

เมื่อข้าวต้มในถ้วยหายไปไม่เหลือแม้แต่คราบผมและเดย์ก็ลุกขึ้นเอาถ้วยไปเก็บ ก่อนจะสะพายเป้เดินออกจากบ้านพร้อมกัน แล้วรีบรุดมุ่งสู่โรงเรียน!



แซ่ดๆ แซ่ดๆ จอกแจ๊กๆ แซ่ดๆ

ตอนนี้ผมก็มาถึงโรงเรียนของตัวเองอย่างปลอดภัยพร้อมกับไอ้เดย์เหมือนเคยนั่นแหละครับ บรรยากาศตอนเปิดเรียนใหม่ชั่งครื้นเครงครองแครงเสียจริงๆ คนเรานี่พูดกันไม่หยุดปากจริงๆนะครับ= =’’

“พี่ไนท์.. ทำไมคนมองเราเยอะจังอ่ะ?”เดย์กระซิบกับผมเบาๆ ทำให้ผมเริ่มสนใจคนรอบข้าง

จริงด้วยแฮะ! ทำไมต้องมองพวกผมด้วยเนี่ย? ไม่เคยเห็นคนหรือยังไงวะ??

กรี๊ดดดด !
จูบกันแล้วอ่ะ
ไม่ยอมมม

อัพเร็วน่ะน่ะค่ะพี่ฟองตื่นเต้นอ่ะ

ติดตามจ้า