เข้าได้ทุกคน 
ตั้งกระทู้ใหม่ 
หน้าสมาชิก
คนบ้านิยายจีนคุยกันหลังจากอ่านนิยายกำลังภายใน 1 ปี ข้าพเจ้าเป็นเช่นนี้
1. เห็นคนถูกข่มเหง จะเกิดคุณธรรมกระตุ้นทันที
2. ชอบสังเกตผู้คนไปมา ยามยกมือวางเท้า (โดยเฉพาะคนขายหมี่ กับคนขายถ่าน)
3. ตอนดื่มสุรา กรอดรวดเดียวหมดแค่อึดใจเดียว
4. ทั้งที่ไม่ชอบดนตรี กลับหัดเป่าขลุ่ย และดีดจะเข้
5. หัดเล่นหมากล้อม สังเกตสถาวะเปลี่ยนแปลงของหมาก
6. เวลามองกิ่งไม้ กิ่งไผ่ รู้สึกว่าเป็นอาวุธได้
7. ทั้งที่ขี้อาย พบโกวเนี้ยที่งามล่มเมืองต้องสะกดรอยตามพร้อมถกปัญหาดินฟ้าอากาศ และวิจารณ์เบอร์โทร
จาก : กระบี่แสวงรัก
V
V
V
ไม่ต้องถึง1ปี แค่หลังจากที่ข้าพเจ้าอ่านไตรภาคมังกรหยกจบ
1ถามพ่อตัวเองอยู่ทุกวันว่า เมื่อไหร่จะสอนวิชาประจำตระกูลให้ผม พ่อบอกว่า"มรึงจะบ้ารึ" ผมเลยงอนพ่อที่ไม่ยอมถ่ายทอดวิชาให้ แต่ผมก็เข้าใจว่าพ่อคงอยากให้ผมเป็นหนอนตำรา มากกว่าเผชิญอันตรายในยุทธจักร
2เวลาปิดเทอมช่วงซัมเมอร์ ผมมักจะเข้าป่าไปคนเดียวเพื่อเสาะหาผู้อาวุโสเร้นกาย รับการถ่ายทอดยอดวิชา อย่างน้อยไม่เจอผู้อาวุโส แต่เจอคัมภีร์วรุทธ์ที่ฝึกแล้วพิชิตโดยไร้ผู้ต่อต้านก็ยังดี....นี่เข้าป่ามา3ปีแล้ว ยังไม่เจอเลย
3พยายามตีสนิทกับพวกขอทาน โดยเลี้ยงข้าวบ้าง ให้เงินบ้าง เผื่อฟลุคได้เข้าพรรคกระยาจก จะเลือกตีสนิทคนที่สะพายกระสอบเยอะๆ เสื้อขาดๆ สกปรกๆ
4ทุกครั้งที่อาจารย์ประจำชั้นถามว่าบ้านอยู่ไหน ผมจะระแวงทุกครั้งว่า คงจะมาขโมยคัมภีร์ยอดวิชาประจำตระกูลผมแน่ ผมไม่บอกหรอก
5เมื่อก่อนผมจะดูถูกเพื่อนในห้องที่เรียนไม่เก่ง แต่เดี๋ยวนี้กลายเป็นคิดว่า เขาอาจจะเป็นยอดคนงำประกาย บรรลุขั้นสูงสุดคืนสู่สามัญ ผมจึงต้องประเมินเขาใหม่
6เวลาอยู่มหาลัย แล้วเดินสวนกับคนที่เอามือล้วงกระเป๋า ผมจะตื่นตัวทุกครั้ง ว่ามือข้างนั้นอาจซุกซ่อนอาวุธลับอาบยาพิษ หมายจะปลิดชีวิตผม เพราะไม่แน่ใจว่าบรรพบุรุษของผมมีความแค้นอะไรกับสกุลถังรึป่าว
7เวลาต่อคิวซื้ออาหาร ผมจะให้คนอื่นแซงคิวอยู่เสมอ เพราะผมเชื่อที่ผู้อาวุโสท่านนึงเคยกล่าวไว้ว่า...
การเผยแผ่นหลังให้ศัตรู เท่ากับตายไปแล้วครึ่งหนึ่ง
และทั้งหมดนี้คือเหตุผลบางส่วนว่าทำไม ผมจึงมีชีวิตรอดอยู่ในยุทธภพจนถึงบัดนี้
จาก : ราตรีสวาท เพลิงราคะ9
>>>>>>>>http://www.fwdder.com/topic/2316<<<<<<<<
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก