เรื่องของเรามัรมีอยู่ว่า เรารู้จักกันตั้งแต่ย้ายเข้ามา รร.แห่งหนึ่งใหม่ๆ
เจ้าหล่อนชื่อปอ(นามเกือบสมมุติ) ส่วนฉันชื่อมุก(นามเกือบสมมุติเช่นเดิม 555+)
เรื่องก็มีอยู่ว่า... วันแรกที่ รร.เปิดเรียนเราก็มาตามปกติ
แต่เจ้าหล่อนเพิ่งย้ายมาจาก รร.อื่น เลยเข้ามาช้ากว่าคนอื่นเขา
ตอนแรกเราเห็นรู้สึกแปลกๆพิกลยังไงก็ไม่รู้ (เราเป็นคนมีซิกเซนต์อยู่พอตัว)
ต่อจากนั้นเราคบกันมาได้ 1 ปี ตุแท้ของหล่อนเริ่มเผยจนเพื่อนในห้องเริ่มเกลียดขี้หน้าหล่อน แต่หล่อนก็มิได้แคร์
หล่อนคิดว่าเพื่อนคงแกล้งเล่นๆ หล่อนเลยบอกฉันว่าไม่ได้แคร์มันคงพูดเล่นๆ (แต่หารู้ไม่ เพื่อนทั้งหลายนั้นพูดจริง)
ตอนปอย้ายเข้ามาใหม่ๆ เธอแอ๊บมากกกกๆๆๆๆๆๆของมากกๆๆๆๆๆๆๆ เธอทำไร้เดียงสา โปรยเสน่ห์
และด้วยความที่หล่อนมีนามสกุลหนึ่งที่มีชื่อเสียงหล่อนเลยหลงระเริงหน้าบานออกนอกหน้า (ปอเป็นหลานหางแถวหรือเรียกง่ายๆว่าไม่มีตัวตนหรือเขาไม่ยอมรับนั่นเอง อันนี้ความลับที่เรารู้มา)

ปอบอกว่าแม่ของหล่อนไปเปลี่ยนนามสกุลมาแต่ปอไม่ยอมเปลี่ยน เอาไว้หาประโยชน์ต่อไป (จะเอาไว้ใช้เส้นสาย

)
หลังจากปีที่2เป็นต้นมา...
จากที่เคยเงียบก็เป็นคนชอบโวยวาย ออกคำสั่ง หาเรื่องวางอำนาจ ขี้งอน แถมแอ๊บแบ๊ว
เราก็ไม่ได้อะไรรับได้ก็เพื่อนกันนี่เนอะ พอปีที่3 หล่อนเริ่มใส่ร้ายเรา ทั้งๆที่เราเป็นเพื่อนกันมานาน แล้วเราก็ไม่เคยทิ้งหล่อน หล่อนชอบหลงตัวเองแล้วว่าฉัน ทั้งๆที่ไม่ได้ดูตัวเอง
จนเพื่อนๆห้องใหม่รับไม่ได้ แล้วเริ่มเกลียดหล่อนมากขึ้นๆๆๆ จนเกือบหมดห้อง
แต่ไม่มีใครรู้นิสัยที่แท้จริงของหล่อนนอกจากเราและเพื่อนสนิทอีก2-3คน เลิกคบหล่อนกันหมด นิสัยมันแย่เกินบรรยาย

แล้วปอก็ย้ายไปต่อ รร.อื่น เราแอบดีใจแต่เก็บอาการไว้
ต่อจากนั้นก็ไม่มีใครอยากยุ่งกับหล่อนอีกเลย ขนาดเพื่อนคนอื่นด่า มันยังคิดไม่ได้เลยหลงตัวเองต่อไป เราก็สุดจะดึงแล้ว เราเหนื่อย หล่อนฉุดการเรียนเราลงมาก ต่อจากนั้นเราก็เลิกคบหล่อน การเรียนเราก็ดีขึ้นมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
.............ไว้ทุกข์เพื่อนแย่ 3 วินาที

....................