
เเม่:สายแล้วๆต้องรีบๆ


เเม่:อุย! สายแล้วเหรอเนี่ย ช่างมันเถอะ(เพราะว่าช้านใส่ไว้ดูว่าสายกี่โมง


เเม่:โฮะๆ สายประจำคืองานของเรา




พี่สาว:ว้ายๆ สายแล้วๆ ตายจริงพื้นดินมันต้อนรับฉันจนลงไปเลยเรอะ



พี่สาว:เฮ้ยยยยย มีคนไข้ฉุกเฉินต้องรึบ~ การสายคืองานของพยาบาลคนสวย~ โฮะๆ


อีกด้านหนึ่ง ณ รถโรงเรียน

ตึง!!!
คนขัยรถ:เป็นอะไรรึเปล่าเด็กๆ

ลูกชาย:ไม่ครับว่าแต่....เกิดไรขึ้นอะ

ลูกสาว:ถ้าเป็นแล้วจะยังพูดได้อยู่ไหมล่ะ= =

คนขับรถ:คร้าบบบบTT^TT(เด็กไรฟ่ะดุจังเฮ้ย


ลูกสาว/ลูกชาย:ว่าแต่เกิดอะไีรขึ้น!!!!!!
คนขับรถ:รถชนคร้าบบบ

ลูกสาว:เฮ้ยยย!!!!!!! แล้วฉันจะกลับบ้านยังไงห๊า!!!!!!!!


ลูกชาย:ลืมอะไรอ๊ะเปล่าว่านี้มันถึงบ้านเราแล้วนะ

ลูกสาว:เหรอ!!!!!!!!! แล้วไปกันเถอะ!!!!!!!!!!
คนขับรถ:แล้วผมล๊าาาาาาาาาาาาาาาาาา


ลูกสาว:เรื่องของแกเซ่


ลูกสาว:ยังหลับเป็นตายเหมือนตอนเช้าเลยแฮะ ท่าเดิมด้วย มันตายยังหว่า

ลูกชาย:ไม่รู้เดี๋ยวมานะ
อีกด้านหนึ่ง ณ รถของอาจาร์ย

อาจาร์ย:ไปเยี่ยมลูกศิษย์ดีกว่า โอ๊ย! ปวดหลังประสาคนแก่

ณ บ้านอันแสนหรูหราของลูกศิษย์

ลูกชาย:ชีวิตมันเศร้า.... ตายดีกว่าเรา ลาก่อนโลก~ หวัดดีทางช้างเผือกT^T

ลูกชาย:ช้านร๊ากกกกกเธอออออออออออออออ โกโบริที่ร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกTTOTT(ขอวิบัติเพื่อทำให้มันตลกหน่อยๆ= =)

ลูกชาย:บุ๋มๆๆๆ(แปลได้ว่า:ไอเลิฟยู จ๊วบๆ โกโบริคุง


ทันใดนั้นเองอาจาร์ยก็ได้มาเจอกับลูกศิษย์ในสภาพ...!!!!!!!!

อาจาร์ย:กรื๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ลูกศิษย์ ไม่....ไม่....ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

ลูกสาว:ใครกรื๊ดแถวนี้ฟ่ะ น่ารำคาญ!!!!!!!(ยัยนี่ยังจะ....= =)
จบแล้วค่ะ!!!!!! แล้วพบกันใหม่ในเรื่องรักใสๆของยัยจอมบ๊องนะค่ะ

ขอโปรโมทหน่อยล่ะกันน๊าาา
คือเรากำลังทำละครเรื่องรักใสๆของยัยจอมบ๊องจ้า

ทำร่วมกับน้ำหอมค่ะ ตามแผ่นป้ายด้านล่างเลยนะค่ะ อย่าลืมแวะมาน๊าาา


ช่วยอ่านป้ายข้างล่างด้วยนะค่ะ

นักอ่านเอย....นักอ่านเงา...
เลิกส่องกระทู้แล้วเม้นเสียถอะท่าน....