ขี้เกียจอ่านข้ามไป
** ได้เลยครับ
นานมาแล้ว...บังเอิญได้เข้าไปในสถานที่ที่หนึ่ง ในนั้นคนฉุกลหุกและวุ่นวายกับการทำภารกิจต่างๆ
ผม.. ก็เป็นส่วนหนึ่งในนั้นที่ได้ทำภารกิจที่ได้รับมาอย่างเพลิดเพลิน ครั้นจนผมอยากจะรีแลกซ์ เลยเดินเล่นไปเรื่อยเปื่อย
จนมาถึงห้องห้องนึงด้วยความที่ว่า ว่างจัดก็เลยแอบส่องแต่ละคนว่าทำอะไรกันอยู่บ้างนะ.... บังเอิญ(อีกแล้ว) เห็นผู้หญิงคนนึง
ซึ่งดูท่าทางไร้เดียงสารู้ไม่ทันโลกภายนอก ได้ถูกชายคนหนึ่งกำลังกระโจนเข้ามาหวังทำร้ายให้ตาย! ผมเห็นดังนั้นจึงไม่รอช้า...
รีบเข้าไปช่วยได้ทันท่วงที... จัดการฆ่า! ชายคนนั้นได้ลงไปกองเป็นกระดูก เสร็จสรรพเรียบร้อยเธอคนนั้นได้กระซิบต่อว่าผมว่า
"ทำอะไรน่ะ ไปฆ่าคนนั้นทำไม" ด้วยความที่เธอไร้เดียงสาผมจึงอธิบายคร่าวๆให้เธอฟังอย่างเห็นใจ โดยที่ผมไม่ยักจะสนใจ...
คำที่เธอจะตอบกลับมา จากนั้นผมก็ออกจากห้องนั้นเดินตามทางและทำภารกิจต่อทั้งๆที่เธอคนนั้นแอบตามผมและตะโกนถามผมเป็นระยะๆ
ผมเริ่มทิ้งช่วงห่างเธอไปเรื่อยๆ โดยที่ผมไม่ได้สนใจเธอเลย...
จนกระทั่งระยะเวลาผ่านไป 1 ปี ที่ผมได้จากที่นี่ไปโดยไร้ร่องรอย ผมได้กลับมาที่นี่อีกครั้งหนึ่ง....เหตุที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้นทันใด!
เธอคนนั้นยังอยู่ที่เดิม... ไม่ไปไหนและยังคงตะโกนถามผมในลักษณะการพูดเดิมๆที่ฟังแล้วชวนน่ารำคาญแต่รู้สึกคุ้นหูเป็นอย่างดี
หลังจากนั้นก็เริ่มรู้จักกันมากขึ้น... คุยกันมากขึ้น.... เธอ"ดีกับผมทุกอย่าง" เธอ"ยอมได้แม้กระทั่งผมทำเรื่องที่ไม่ควรจะทำ"
เธอ"ทำให้ผมรู้จักคำว่าความสุขที่ได้แค่มองได้ยินได้เห็นแต่ไร้การสัมผัส" เธอ"ทำทุกอย่างได้เพื่อผม"
แต่..... ผม"โกหกเธอนับครั้งไม่ได้" ผม"ทำให้เธอเสียน้ำตาครั้งแรกและครั้งสุดท้าย" ผม".........ฯลฯ"
จนวันนึง.... เธอได้จากผมไปโดยที่ไม่ทิ้งร่องรอยเช่นกัน ทิ้งให้ผมจมกับความคิดถึงเธออย่างไม่มีวันลืมและทุกๆการกระทำทุกๆถ้อยคำ
ในตอนนั้นเมื่อรู้ก็สายไปเสียแล้ว.....
*เรื่องนี้เกิดขึ้นกับตัวผมเองเมื่อ 6-7 ปีที่แล้ว เนื้อเรื่องจำลองขึ้นแต่หนื้อหาจากชีวิตจริงล้วนๆครับ
**ยาวไปหน่อย.... ต้องขอโทษทุกๆท่านในที่นี้ด้วยที่โพสต์ยาวไปหน่อย ขอเป็นการระบายแล้วกันครับ
ของผมนี่เรียกว่าเป็นทั้งโชคดีและโชคร้ายแล้วกัน
