
ใครเคยอ่านแล้วก็ขอโทษด้วยนะครับ

มีบาทหลวงผู้ศรัทธาในพระเจ้ามาก เป็นคนเคร่งที่สุดคนหนึ่งในหมู่บ้าน
บังเอิญกรมอุตุนิยมวิทยาส่งข่าวมาว่าจะเกิด น้ำท่วมใหญ่ ภายในสิบ ยี่สิบวัน
ให้ทุกคนเตรียมตัวย้าย ข้าวของ ชาวบ้านก็ต่างเตรียมตัวกัน
ชาวบ้าน : หลวงพ่อได้ฟังข่าวเรื่องน้ำท่วมใหญ่ในหมู่บ้านเราหรือยัง
บาทหลวง : ก็ทราบอยู่
ชาวบ้าน : หลวงพ่อเตรียมตัวได้แล้วนะ ถึงเวลาเราค่อยอพยพกัน
บาทหลวง : ไม่เป็นไรหรอก...พ่อมีความศรัทธาในพระเจ้าพ่อจะสวดอ้อนวอนให้พระองค์ช่วย
อภินิหารต้องมีจริง หลวงพ่อไม่ไปหรอก
พอผ่านไปน้ำเริ่มเจิ่งขึ้นมาเรื่อยๆถึงครึ่งแข้งชาวบ้านต่างเตรียมตัวหนีใครมีเรือท้องแบนก็เตรียมเอาออกมา
จากครึ่งแข้งกลายเป็นถึงหัวเข่า
บาทหลวง : (ยืนพนมมืออยู่หน้าโบสถ์แหงนหน้ามองดูท้องฟ้าสวดพึมพำๆขอให้พระเจ้าช่วย)
ชาวบ้าน : (ขับเรือผ่านมา) หลวงพ่อ..ขึ้นเรือด้วยกันเถอะ เดียวน้ำท่วมมากกว่านี้อีกนะ
บาทหลวง : โยมไปเถอะ...ไม่เป็นไรหลวงพ่อเชื่อว่าพระเจ้าต้องช่วย
(ว่าแล้วชาวบ้านก็พายเรือออกไป..สักพักน้ำขึ้นถึงเอว)
ชาวบ้าน : (ก็ผ่านมาอีก)...หลวงพ่อขึ้นเถอะถึงเอวแล้วนะเนี้ย ท่าจะไม่รอดแล้ว
บาทหลวง : ไปเถอะ...ลูกๆ ไปเถอะ พระเจ้าต้องช่วยแน่นอน
(ผ่านไปอีกชม.น้ำท่วนถึงคอ)
ชาวบ้าน : (ผ่านมาอีกราย)...หลวงพ่อ ถึงคอแล้วนะ ขึ้นมาเถอะ ขึ้นมาเลย คราวนี้ไม่รอดแน่ๆ
บาทหลวง : ลูกไปเถอะ อภินิหารต้องมีจริง
(ผ่านไปอีกชม. น้ำท่วนจมมิดและแล้ว หลวงพ่อไม่แคล้วต้องจมน้ำตาย พอตายก็ไปพบพระเจ้า)
บาทหลวง : อ้าว...พระเจ้าทำไมทำกับผมอย่างนี้ละ
ผมมีศรัทธาเปี่ยมล้น สวดอ้อนวอนท่านตลอดเวลา
ทำไมท่านไม่สร้างอภินิหารช่วยผมบ้างละ
พระเจ้า : อะไร... ก็ช่วยแล้วไง
บาทหลวง : ช่ ว ย ยั ง ไ ง
พระเจ้า : ก็ส่งคนไปช่วยตั้งสามครั้งแล้ว... ไม่ขึ้นมาเอง
จะหาว่าไม่ช่วยได้ยังไง
อ่านแล้วเม้นด้วยน๊า ><