ทักทายค่าาา!!! นี่เป็นกระทู้ที่ 2 ของเราค่ะ

รอบนี้มากับคอนเซปต์ของวัน " halloween "

และเราจะใส่เนื้อเรื่องเพิ่มอัถรสเข้าไปอีกนิส ๆ ให้ฟินเล่น ๆ (หรอ = =)

หวังว่าจะไม่ทำให้เพื่อน ๆ ผิดหวังนะคะ ♥

" มาสเตอร์... "





โปรดแจ้งแถลงไขถึงความเป็นไปในตอนนี้

ท่ามกลางสายหมอกและสายลมที่ปลิวไหว

ช่วงชีวิตที่เคยดับ เหตุไฉนทำไมจึงตื่นขึ้นอีกครั้ง

ตัวฉัน... เพียงเครื่องจักรผุเก่าไร้ค่า ไร้ความหมาย

ยังคงรอ ยังคงคอย รอผู้ทอดทิ้งคนนั้นกลับมาหา

...ทำไมกันนะ?...





...ท่ามกลางสายหมอกหนายามราตรีสีมืด...

เครื่องจักรกลโบราณรูปแบบมนุษย์ ถูกปลุกให้ลืมตาตื่นจากความฝันอันยาวนานนับ 100 ปี

กาลเวลาไม่ได้ทำลายเส้นผมสีบลอนด์ทองกับดวงตากลมโตสีฟ้างดงามของเธอเลยแม้แต่น้อย

เธอผู้มีความรู้สึกนึกคิด เธอผู้มีความฝัน และเธอผู้มีความทรงจำแสนดีที่ไม่มีวันลืม

แต่...

ใครกัน...เป็นผู้รังสรรค์ความงดงามนี้มานั้น... หาได้มีใครล่วงรู้

ใครผู้ใจร้ายกันนะ... ที่นำเธอผู้ล้ำค่ามาทิ้งอย่างไร้ค่า ให้โดดเดี่ยวที่สุสานนี้ได้ลงคอ

" ฮึก... ที่นี่...ที่ไหนกัน ฮือ ๆ มาสเตอร์...คุณอยู่ที่ไหน...? "

แว่วเสียงใสกังวานเคล้าเสียงสะอื้นดังแหวกออกมาท่ามกลางหมอกหนา เด็กสาวยืนอยู่หน้าทางเข้าสุสานอย่างโดดเดี่ยว

รอบกายเธอมีเพียงความมืด สายหมอก เหล่าแจ็ก-โอ-แลนเทิร์น และโครงกนะดูก

" มาสเตอร์...ฮือ ๆ ที่นี่ทั้งหนาวและก็น่ากลัว ได้โปรด... ฮึก มาหาฉันทีเถอะ "

คำอ้อนวอนไม่มีวันส่งถึงลอดผ่านสายลมหลาวที่พัดปลิวเข้ามาในสุสาน

ร่างกายที่ผุกร่อนจากสนิมเกาะกินพาเธอเดินเข้าไปค้นหา

ผ่านเหล่าฟักทองที่ส่องแสง ผ่านเหล่าซากต้นไม้ที่สร้างเงาดำ ผ่านเหล่าซากโครงกระดูกที่จับตาดูเธออยู่

" สวัสดีสาวน้อย :) "

เสียงนุ่มทุ้มต่ำที่เป็นเอกลักษณ์ของผู้ชายดังขึ้นท่ามกลางความเงียบสงัด

" ใครกัน... ฮึก ๆ นั่นคุณหรอมาสเตอร์? "

เด็กสาวหันตัวมองรอบกาย ทว่ากลับพบเพียงความว่างเปล่ากับเหล่าโครงกระดูก

" ฉันอยู่ทางนี้... ด้านหลังของเธอ :) "

เมื่อเธอหันกลับไปจึงพบกับโครงกระดูกเก่าที่อยู่ในกรงสีทองแข็งแรง

ถึงแม้จะไม่มีตรงตาที่เป็นหน้าต่างส่องให้เห็นโลก แต่เธอรู้ดี... เจ้าโครงกระดูกพูดจ้องหน้าเธออยู่

" คุณเป็นใคร? "

เมื่อได้ยินคำถาม เจ้าโครงกระดูกในกรงและเหล่าโครงกระดูกในสุสาน

รวมทั้งฟักทองของแจ็คก็พากันหัวเราะให้ชวนขวัญผวา

เด็กสาวงุงงงไม่เข้าใจกับเหตุการณ์ตรงหน้านี้

ก่อนที่เจ้าโครงกระดูกจะส่งยิ้มที่ดูเหมือนเป็นการอ้าปากกว้างเสียมากว่าให้เธอ และตอบข้อข้องใจให้เธอคลายสงสัย

.

.

.


" ฉันก็เป็นผู้รอคอยแบบเธอไงเล่า... สนใจมารอคน ๆ นั้นด้วยกันมั้ย :) "

" นั่นสินะ... ทุก ๆ คนต่างรอคอยใครบางคนกลับมาหา

ไม่ได้มีแต่ฉันคนเดียวเสียหน่อย... ที่รอคอย

ที่นี้ยังมีพวกพ้องที่เขาก็ยังรอคอยการหวนกลับมาของคนในความทรงจำ

ถึงจะนานแค่ไหน หรือจะต้องตื่นขึ้นมาพบความว่างเปล่าสักเท่าไร

ฉันก็ไม่ต้องรอเพียงลำพังอีกต่อไป...

เพราะที่แห่งนี้... ทุก ๆ อย่างพร้อมจะอยู่เป็นเพื่อนฉันเสมอ "

เรื่องอาจจะงงไปนิสสสสส (ไม่นิดละ งงหนักเลย 555+) ต้องขออภัยด้วยนะคะ T^T

พอดีเราแต่งสดไม่ได้วางโครงเรื่องมาก่อนเลย แต่งให้เข้าตามภาพเฉย ๆ

ยังไงก็ขอฝากกระทู้นี้ไว้อีกกระทู้นึงนะคะ >..<

ps. อันนี้กระทู้แรกของเราค่ะ ลองเข้าไปดูผ่าน ๆ ตากันได้นะคะ ^^

http://www.thaithesims4.com/topic.php?topic=139479