วันนี้กลับมาดึกๆ พักสมอง พักสายตา หนีบเอา ITSUKI มาโปรโมทตัวเองบ้างไรบ้าง
งานนี่ก็เป็นอีกงานที่น่าภาคภูมิใจของอิฉันเหนื่อยยากกับมัมมาพอสมควร
เป็นงานจากกิจกรรมสารภาพบาป ✚ Confession Me ✚ ที่เพิ่งจบไป
ภาพบางภาพก็ทำใหม่ บางภาพเป็นภาพจากงานกิจกรรม
ก็ช่วยดู ติชมกันบ้างไรบ้าง ไม่ว่ากัน^^
งานนี่ก็เป็นอีกงานที่น่าภาคภูมิใจของอิฉันเหนื่อยยากกับมัมมาพอสมควร
เป็นงานจากกิจกรรมสารภาพบาป ✚ Confession Me ✚ ที่เพิ่งจบไป
ภาพบางภาพก็ทำใหม่ บางภาพเป็นภาพจากงานกิจกรรม
ก็ช่วยดู ติชมกันบ้างไรบ้าง ไม่ว่ากัน^^
Confession Me
ซาตานในคราบนักบุญ คำๆ นี้มันดูจะเหมาะกับผมที่สุดหึ หึ ชีวิตคนเรามันก็แบบนี้แหละไม่ดีที่สุดก็เลวที่สุด
ไม่ก็พวกดีแตกแบบผม แต่ชีวิตมันจะไม่เป็นแบบนี้ถ้าเพียงแต่ผมจะไม่ไว้ใจคนพวกนั้นมากเกินไป
เพราะความไว้เนื้อเชื่อใจเพียงอย่างเดียวมันทำให้ผมสูญเสียความเป็นมนุษย์ไป....
พ่อแม่ของเราสองคนตายด้วยอุบัติเหตุตั้งแต่ผมอายุได้ 5 ขวบ น้องอายุ 2 ขวบ เราย้ายมาอยู่กับลุงและป้า
พออายุ 12 ปี ลุงบอกผมว่าเลี้ยงดูผมกับน้องไม่ไหว เพราะเงินที่พ่อแม่เหลือไว้หมดแล้ว (ตอนนั้นผมไม่เข้าใจนะ
แต่ก็เห็นเค้าทั้งสองคนยังทำตัวฟุ้งเฟ้ออยู่ในวงสังคมชั้นสูงเช่นเดิม) ลุงให้ผมบวชรับใช้ศาสนาและจะได้เรียนไปด้วย
พวกเค้าสัญญาว่าจะดูแลน้องให้ผมอย่างดี ด้วยความไว้วางใจผมจึงยอม แต่มันไม่เป็นเช่นนั้น น้องทุกข์ทรมานอยู่ในบ้านหลังนั้น
ไอ้ลุงโฉดนั่นมันใช้ยานรกกับน้องและข่มขืนเธอ ส่วนนังป้าชั่วเมื่อมันรู้ว่าลุงเอาน้องผม มันเอาน้องผมไปขายซ่อง
ในที่สุดน้องผมทนไม่ได้ เธอกระโดดตึกตาย...แต่มันทั้งสองกลับบอกว่าน้องมั่วผู้ชาย เล่นยา ทำให้ประสาทหลอนจนต้องกระโดดตึกตาย ผมไม่เชื่อเพราะก่อนน้องตายน้องโทรศัพท์มาหาผมและบอกว่าช่วยด้วย ไม่อยากอยู่แล้ว ไม่เอาแล้ว...
ผมสืบจนรู้ความจริง ความแค้นมันก็ต้องชำระด้วยความแค้น เมื่อมันทำให้น้องผมตายมันก็ต้องตายตกไปตามกัน
ผมล่อลวงพวกมันทั้งคู่มาฆ่า กรีดเนื้อเอาเกลือโรย เฉือนลิ้นไม่ให้มันร้องขอชีวิต
กรีดเส้นเลือดใหญ่ให้เลือดค่อยไหวออกจากตัวช้าๆ แล้วรอคอยให้ความตายคืบคลานเข้ามาย่างกรายพวกมันอย่างช้า...
บาปบุญเป็นใช่ไรผมย่อมรู้ดี ภาระหน้าที่ของผมสิ้นสุดลงแล้ว ชีวิตต่อไปมันจะเป็นยังไงก็แล้วแต่เวรกรรมจะลิขิต..
ซาตานในคราบนักบุญ
"รูปกายภายนอกที่สวยงาม ไม่สามารถบ่งชี้ได้ว่าจิตใจนั้นไซร้สะอาดพิสุทธิ์"







