นิยายสั้นๆ เรื่อง The Possibility

อธิบาย :ณ โลกมนุษย์ ที่เมืองฮานซานก้า มนุษย์ที่เป็นชายหนุ่มชื่อ ฟรานซ์ รูปร่างสูง ขาวตาคมริมฝีปากเรียวน่าจุบ แต่เป็นชายที่เย็นชาเลยไม่ค่อยมีสาวมาสนสักเท่าไร
20.00 น. ฟรานซ์ กลับถึงห้องด้วยความเหนื่อยล้า เขาทิ้งตัวลงบนที่นอนนุ่มๆ แต่ทันใดนั้น
“โอ้ย!!! “ เสียงร้องของฟรานซ์ ดังขึ้นพร้อมกับความเจ็บปวด
“อะไรหวะ แข็งชะมัด” เขาลุกขึ้นแล้วมองไปที่ ที่นอนอันแสนนุ่ม ทำไมมันถึงมีอะไรแข็งๆ ได้นะ เขามองไปด้วยความประหลาดใจและตกใจมาก พร้อมพูดขึ้นว่า
“เฮ้ย!!!! อะไรกัน บ้า ตาฝาดแน่เรา ทำไม อะไร มะ มะ มันคืออะไรหวะ ?” เมื่อเขาพบอัญมณีสีฟ้าวางอยู่บนที่นอนของเขาเป็นคำถามที่ไม่มีใครสามารถตอบได้ แต่ทันใดนั้นเอง แสงที่ก้อนหินกลับเปล่งออกมาสว่างมากจนไม่สามารถลืมตาขึ้นมองเห็นได้ ฟรานซ์หลับตาลงด้วยความแสบตาไปครู่หนึ่ง แสงที่ก้อนหินก็เริ่มจางลงและหายไปแต่ที่หายไปคือแสงและอัญมณีสีฟ้า ก็จริงแต่สิ่งที่อยู่คือ .....ฟรานซ์ลืมตาขึ้นอย่างช้า ๆ สิ่งที่เขาเห็นสิ่งแรกคือร่างหญิงสาว เขามองตั้งแต่ ขา ขึ้นไปจนถึงใบหน้าอันสวย ตากลมโต เรียวปากที่เล็ก แลดูราวกับนางฟ้า...

“เฮ้ย!!!!! มาไงอ่ะ แล้วมาจากไหน แล้วอะไร ยังไง เฮ้ยนี่มันอะไรกันเนี่ย ” เขาถามหญิงสาวด้วยน้ำเสียง งง งวย
“เรา คือ เทพจากฟ้า ชื่อ เซลฟี่ ” หญิงสาวตอบด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ พร้อมเล่าทุกอย่างให้ชายหนุ่มคนนี้ฟัง
ว่าเธอถูกลงโทษเนื่องจากทำผิดกฎสวรรค์จึงถูกสาปให้กลับกลายมาเป็นมนุษย์เป็นเวลา 7 วัน โดยที่ห้ามให้เราใช้เวทมนท์ อะไรทั้งนั้นแล้วทำไมฉันถึงต้องลงมาที่นี่เพราะนายคือผู้ที่ถูกเลือกว่าคู่ควรที่จะดูแลเทพอย่างฉันละซิ
“ไม่ ฉันไม่ดูแลและก็เชิญคุณนางฟ้าออกจากห้องผมด้วย” ฟรานซ์ตอบด้วยน้ำเสียงเฉยชาพร้อมเปิดประตูที่หน้าห้องรอเชิญ เซลฟี่ออกจากห้อง
“ฮ่ะ !!! นี่ ฉันอุตส่า เล่าเรื่องราวที่ไม่ควรเล่าให้กับมนุษย์อย่างนายฟังนะ แต่นายกลับมาไล่ฉันงั้นหรอ ? ไม่ฉันไม่ไปจะทำไม และที่สำคัญ ฉันจะนอนที่นี่จนกว่า ครบกำหนดฉันกลับแน่” เซลฟี่ตอบด้วยน้ำเสียงดุดันพร้อมอารมณ์ฉุนเฉียว ฟรานซ์ได้แต่ งง อึ่ง และคงทำไรไม่ได้นอกจากเชิญเธอะทำไรก็เชิญ และทำข้อตกลงกับเธอให้อยู่อย่างสงบที่สุขเพราะเขาเป็นคนที่ไม่ชอบความวุ่นวาย
3 วัน เขาทั้งสองใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันไปเที่ยว กินข้าว ทุกอย่างที่บนสวรรค์ไม่มีฟรานซ์พาเซลฟี่เที่ยวชมดูโลกมนุษย์ และจนรู้สึกว่า ตัวเองไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้มาก่อน มันเป็นอาการแปลก ๆใจสั่นๆ เมื่อเข้าใกล้กันทุกที เซลฟี่ซึ่งเธอคิดว่าเธอรู้สึกปิ้งนายคนนี้เข้าแล้วหละแต่ด้วยความที่ว่า ฟรานซ์เป็นผู้ชายที่ปากแข็ง เย็นชา เฉยๆ ไม่แสดงอาการอะไร เลยทำให้เธอคิดว่าเค้าคงไม่คิดอะไรหรอก

6 วัน เข้าให้แล้ว เซลฟี่ทราบดีว่าพรุ่งนี้คงต้องกลับแล้วคงไม่ได้เจอฟรานซ์อีกเธอชอบเวลาที่ฟรานยิ้มเวลาที่ฟรานซ์ดุเธอตอนที่เธอทำอะไรแผลงๆและเธอยังอยากที่จะอยู่ต่อจนลืมนึกไปว่าเทพห้ามมีใจให้กับมนุษย์นี่คือกฎที่ไม่มีทางฝ่าฝืนได้เธอได้แต่นั่งถอนหายใจ ทันใดนั้นเองอัญมณีสีฟ้าซึ่งเป็นอัญมณีประจำตัวเธอปรากฏขึ้น นั้นคือสัญญานที่เธอจะต้องไปแล้ว
“อะไรกัน นี่มันยังไม่ครบกำหนดเลยนะ ” เธอพูดกับก้อนหินประจำตัว
“แต่นี่คือคำสั่งจากเบี้ยงบนให้ลงมารับท่านขึ้นไปอภิเษกสมรสตามอายุไขข้ารู้น่ะว่าท่านคิดอะไรอยู่ มันเป็นไปไม่ได้หรอกกลับไปกับข้าเถอะน่ะ” อัญมณีประจำตัวบอกกับเซลฟี่พร้อมยืนยันกฎระหว่างเทพกับมนุษย์ ฟรานซ์ได้ยินทั้งสองคุยกันทุกอย่างแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะความปากแข็งความขี้ขลาดเรื่องความรักจึงทำให้เขาไม่กล้าที่จะพูดออกไปว่ารู้สึกยังไงกับเธอ และคิดดีแล้วว่าคงเป็นไปไม่ได้ จึงตัดใจ แล้วเดินกลับห้องไปนอน...

เซลฟี่ คิดว่าการที่เธอออกจากห้องของฟรานซ์โดยที่ไม่บอกอะไรเลยน่าจะเป็นการดีที่สุดที่ทำให้เขาทั้งสองลืมเรื่องราวต่างๆ เธอจึงตัดสินใจกลับขึ้นสวรรค์ไปพร้อมกับก้อนหินประจำตัวโดยที่ไม่บอกฟรานซ์สักคำ ทิ้งไว้แต่ขนปีกของเธอไว้ที่โซฟาแล้วก็จากไป.....

ฟรานซ์ตื่นเช้าขึ้นมาไม่พบเซลฟี่ ซึ่งเขาทราบดีว่าเธอคงไปแล้วทันใดนั้นเขาหลือบไปเห็นขนอะไรบางที่วางอยู่บนโซฟา เขาไม่ทราบหรอกว่าเซลฟี่จะมีขนหรือปีกอะไรแต่ขนนี้ทำให้เขารู้สึกว่าผูกพันและคุ้นเคยกับมัน เขาหยิบมันขึ้นมาแล้วถึงกับน้ำตาคลอ เวลาผ่านไปเกือบ 1 สัปดาห์แล้วแต่เขาก็ยังไม่ไปไหนขังตัวเองอยู่แต่ในห้องไม่พูดไม่จากับใครได้แต่หม่อลอยอยู่กับขนนกบ้าบอ....

ณ สวรรค์ เซลฟี่อาการเธอตอนนี้ไม่ได้ต่างจากฟรานซ์สักเท่าไรนัก และยิ่งวันรุ่งเธอจะต้องพบกับคู่ครองที่พระมารดาได้ทรงหมั้นหมายไว้ว่าถ้าครบกำหนดอายุไขของเทพทั้งคู่จะทำการอภิเษกสมรสทันทีเพื่อมาเป็นผู้ดูแลชีวิต แต่เธอได้แต่หม่อจนก้อนหินประจำตัวทนไม่ได้จึงหายตัวออกมาจากกระเป๋าเทพที่อยู่ในตัวของเทพทุกองค์ออกไป

วันรุ่งขึ้น ในวันที่เธอจะต้องทำการอภิเษกสมรสกับ เอลฟาซึ่ง เป็นเทพแห่งสายน้ำ เธอนั่งทำใจอยู่ในห้องอยู่นาน กว่าที่เธอจะแต่งตัว ....
“ถึงเวลาแล้วที่เจ้าทั้งสองจะครองรักกันจนชั่วนิรันดร์” ซูซาน ได้กล่าวด้วยความยินดี
“ไม่!!!!!!!! จะไม่มีใครได้คู่กับเซลฟี่ทั้งนั้น นอกจากผม ” เสียงตะโกนดังมาจากทางประตูฟังดูเป็นเสียงที่ดุดันเอาการ และปรากฏว่าน้ำเสียงนั้นคุ้นหูของฉันมาก ฟรานซ์ คนที่ฉันอยากเจอมากที่สุดตอนนี้ก็ได้เจอแล้ว ฉันถึงกับอึ่งดีใจจนพูดไม่ออก
“ท่านเป็นใคร มาจากไหน นี่ท่านไม่ใช่เทพขึ้นมาบนนี้ได้อย่างไร ? ” เสียงพระมารดาได้ถามขึ้นด้วยน้ำเสียง อ่อนนุ่ม
อยากรู้มั้ยว่าขึ้นมาได้ยังไง คืออัญมณีสีฟ้าประจำตัวของเซลฟี่กลับลงมาเพื่อมาเล่าเหตุการณ์บนสวรรค์และมารับผมขึ้นไปบนนั้น เพื่อไปตามเอาหัวใจผมกลับคืน

“มนุษย์กับเทพย่อมรักกันไม่ได้เธอจงกลับไปซะ“ พระมารดาได้กล่าวบอกกับฟรานซ์
“ความรักมันต้องแบ่งด้วยหรอ มันไม่ได้ขึ้นอยู่ที่คนสองคนรักกันหรอ ผมรักเซลฟี่ครับผมมาตามหัวใจผมครับผมลงไปไม่ได้หรอกถ้าไม่มีเธอ“ ฟรานซ์ตัดสินใจพูดในสิ่งที่เขาอยากพูดมาตลอด
“ลูกขอสละปีก สละเวทมนต์ทุกอย่างให้ท่านบิดามารดาค่ะ ลูกอยากทำตามหัวใจของลูกบ้าง คงไม่ว่าอไระนะค่ะ“ เซลฟี่กล่าวด้วยน้ำเสียงมุ่งมั่นและจริงจัง]
**เวลาผ่านไป 1 เดือนเต็มที่พระมารดาของเซลฟี่ได้ทดสอบฟรานซ์ ทุกวิถีทางแล้วและฟรานซ์ก็ทำสำเร็จมาได้ด้วยความมุ่งมั่น**
ด้วยความรักและความดีของฟรานซ์กับเซลฟี่ที่ทั้งสองมีต่อกันจึงทำให้เทพหลายองค์ลงความเห็นกันว่าให้เซลฟี่กับฟรานซ์อภิเษกสมรสกันได้โดยการที่พระมารดาได้ถ่ายพลังและมอบวงแหวนให้เป็นความพิเศษเพื่อให้สามารถใช้ชีวิตเทพได้

และทั้งสองก็ครองรักกันอย่างมีความสุขชั่วนิรันดร์.......
งานนี้ต้องขอบคุณอัญมณีสีฟ้าประจำตัวที่ลงไปรับฟรานซ์ขึ้นมานะเนี่ย....... เนาะ