อยากแต่งนินยายแต่ยังไม่เก่ง อยากให้เพื่อนๆช่วยติชมด้วยอ่ะคร้า มือใหม่หัดเขียน

“ฝนตก!!!”
โอ๊ย อยากจะบ้าตายมาตกอะไรกันหน้าร้อนเนี้ย ไม่อยากจะเชื่อ ตายตายธนาคารก็จะปิดอยู่แล้ว รู้งี้บัตรเอทีเอ็มก็ดี เสียงบ่นของฟ้าใสบ่นออกมาด้วยอารมณ์หงุดหงิดพรางหาที่หลบฝน
“อะนั้นงัย” ฟ้าใสวิ่งเข้าไปแบบไม่ทันระวังตัวจึงลื่นไปชนล้มทับใครบางคนที่กำลังยืนหลบฝนอยู่ที่นั้นเหมือนกัน
โครม!!!
“อุ้ย เจ็บ เจ็บ ขอโทษนะค่ะ ขอโทษค่ะ” ฟ้าใสร้องบอกคนที่ตัวเองวิ่งมาชนเมื่อกี้อย่างจัง
“ถ้างั้นเธอก็ช่วยลุกออกจากตัวฉันก่อนได้มั๊ยเนี้ย!!” เสียงของคนที่ถูกทับร้องขึ้นอย่างหงุดหงิด
“อุ๊ย ค่ะ ค่ะ”
“อะไรจะซวยขนาดนี้วะเนี้ย ฝนตกไม่พอยังมียัยเซ่อซ่าที่ไหนก็ไม่รู้วิ่งมาชนฉันอีก หมดกันโทรศัพท์ฉัน”เที่ยงคืนพูดออกมาด้วยอารมณ์เสียอย่างที่สุด
“นายว่างัยนะ”
“ว่าอย่างที่เธอได้ยินแหละยัยบ้า” พลันสายตาของเที่ยงคืนหันมามองหน้าของฟ้าใสชัดๆ กลับตะลึงงันพูดอะไรไม่ออก ผู้หญิงอะไรน่ารักชะมัด เอ๊ะ! อยู่คณะเดียวกับเราเลยนิ ทำไมเราไม่เคยเห็นมาก่อนนะ
ฟ้าใสหันหน้ามามองคนที่ว่าตัวเองอยู่ปาวๆอยู่ดีๆก็เงียบไปผิดปกติ
เฮ้ย!! นี่มันนายเที่ยงคืนเดือนคณะเรานี่หว่า มาหลบฝนแถวนี้ได้งัยเนี้ย
“นี่นาย......... นี่นาย”
“หะ ห๊ะ อะไรของเธอยัยเซ่อซ่า”
“นี่อีตาบ้า นายว่าฉันเซ่อซ่าหรอ”
“อืมใช่ หูไม่ดีหรอเธอ”
“อ๊ายนี่นาย ว่าฉันหรอ”
“เอ้า ก็ใครใช้ให้เธอวิ่งมาไม่ดูตาม้าตาเรือละ”
“ก็ฉันขอโทษนายไปแล้วนิ”
“แล้วฉันหายเจ็บมั๊ยละ ดูซิเนี้ยข้าวของของฉันเสียหายหมด” แล้วเที่ยงคืนก็หยิบโทรศัพท์รุ่นใหม่ที่พึ่งถอยออกมาเมื่อวานให้ดู
“อุ้ย จริงๆด้วย ฉันขอโทษนะ” ฟ้าใสพูดออกมาในน้ำเสียงรู้สึกผิด
“นี่เธอคิดว่าขอโทษแล้วจะหายหรอ”
“งั้นจะให้ทำงัยเล่า”
“เอ้า เธอก็ซื้อให้ฉันใหม่ซิ”
“O_O ห๊า!! นายจะบ้ารึงัย โทรศัพท์รุ่นเนี้ยแพงจะตาย ฉันไม่มีปัญญาซื้อให้นายหรอก”ยังไม่ทันเที่ยงคืนจะพูดอะไร ก็มีรถคันหนึ่งมาจอดอยู่ข้างๆพร้อมกับมีบอดิการ์ดออกมา สองสามคน ตามลงมาด้วยลุงคนหนึ่ง
“คุณเที่ยงคืนครับ” เที่ยงคืนจึงหันหน้าไปมองตามเสียงที่เรียก
“ลุงหนอม!!”
“ครับคุณหนูลุงเองครับ กลับบ้านเถอะครับ ตอนนี้คุณหญิงแม่เป็นห่วงคุณมากเลยนะครับ คุณหนู”
“งั้นก็บอกให้คุณแม่ยกเลิกงานหมั้นซิครับ”
“โถ่ คุณหนูครับ กลับบ้านไปพูดกันดีๆนะครับ”
“ไม่ครับ ผมไม่กลับ”
“งั้นลุงก็ต้องใช้ไม้แข็งละครับ พวกแกจับคุณหนูไว้แล้วพากลับบ้านเดี๋ยวนี้” ทันทีที่ลุงหนอมหันไปออกคำสั่งกับบอดิการ์ด เที่ยงคืนก็พาฟ้าใสวิ่งหนีไป
“นี่นาย จะพาฉันไปไหนเนี้ย ฉันไม่ไปนะ”
“เถอะน่าอยากพึ่งพูดรีบหนีก่อนร็ว”
“อ๊าย อยากจะบ้าตายนี่มันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตฉันเนี้ย ซวยซับซวยซ้อนจริงจริ๊ง”

รออ่านต่อตอนต่อไปนะคร้า ขอบคุณคร้า

เหมือนเคยอ่านแล้วนะ

ขอบคุณนะคร้าที่เข้ามาอ่าน แต่เรื่องนี้พึ่งแต่งเรื่องแรกจริงคร้า