เข้าได้ทุกคน 
ตั้งกระทู้ใหม่ 
หน้าสมาชิก ตอนที่ 1 วันสุดท้าย Y_Y
เขาว่ากันว่าอะไรที่เป็นสิ่งสุดท้ายมักจะน่าจดจำเสมอ แต่ทำไมวันสุดท้ายของฉันไม่น่าจดจำเอาซะเลย
~~~~~~~~~ (เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น)
“ โอ๊ยยยยยยยยย ใครโทรมาทำไมแต่เช้าง่วงจะตายอยู่แล้ว ” ( ซังอาโวยวายเมื่อเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น )
“ ฮัลโหล ใครค่ะ ? ” ( น้ำเสียงอู้อี้ พร้อมคำถามอันสุภาพของซังอา )
“ จะใครซะอีกล่ะ ก็คนที่ให้เงินแกใช้ไง ! ”
“ ม..........ม..........แม่!!! ” ( ซังอารีบลุกจากที่นอนเมื่อได้ยินเสียงแม่ของเธอ )
“ แกจะมาเกาหลีกี่โมง ? ”
“ หนูเคลียงานก่อนนะค่ะแม่ ”
“ รักแม่นะค่ะ ” ( ซังอาโยนโทรศัพท์ลงข้างตัว ล้มตัวลงไปนอนต่อ )
วันสุดท้ายที่ฉันจะได้อยู่เมืองไทยทำไมไม่มีอะไรพิเศษบ้างเนี่ย พรุ่งนี้แล้วสินะฉันต้องไปทำงานที่ฉันไม่ถนัดเอาซะเลย สู้ สู้ คิมซังอา TOT
“ วันสุดท้ายที่น่าจดจำ ฮึย!! ไม่ใช่สำหรับฉันแน่ ” ( ซังอาบ่นไปแต่งตัวไป )
กริ่ง กริ่ง กริ่งงงงงงงงงงง
“ มาแล้วค่ะ มาแล้ว รอหน่อยก็ไม่ได้ ” ( ซังอาหอบหิ้วกระโปรงยาวละพื้นไปเปิดประตู )
“ ซังอาวันนี้มีแถลงข่าวนะ ” ( ผู้จัดการส่วนตัวเอ่ยคำแรกเมื่อเจอหน้าเธอ )
“ ทราบแล้วค่ะ คุณผู้จัดการ ”
“ เธอต้องไปจริง ๆ หรอ ? ฉันเหงาตายแน่เลย T^T ”
“ ฉันไม่ได้ไปตายนะ ฉันทำงานไม่นานก็กลับมาเป็นลีซังอาซุปเปอสตาร์สาวสวยคนเดิม ไม่เห็นมีอะไรต้องเศร้าเลย เลิกร้องได้แล้ว ”
“ ไปหาอะไรกินดีกว่า ร้องไห้เสียพลังงานเยอะ หิวแล้วด้วย ”
ซังอาหยิบของใช้ส่วนตัวก่อนออกไปทานอาหาร หนึ่งในนั้นคือ กุญแจรถ BMW ป้ายแดงของเธอที่พึ่งถอยมาได้แค่อาทิตย์เดียว
“ กินอะไรดี...... ” ( ซังอาพูดพลางกดโทรศัพท์ไปด้วย )
“ วางโทรศัพท์ไว้ก่อนก็ได้ เดี๋ยว ก..........ก..........ก็ ”
“ ซังอาระวัง !! ” ( ผู้จัดการส่วนตัวของเธอโวยวายลั่นรถ )
โครมมมมมมมมมมมม !!!
“ โอ๊ย ! เจ็บเป็นบ้าเลย ” ( เสียงครวญครางของผู้รอดชีวิตจากการขับรถของซังอา )
“ รถฉัน ป้ายแดงฉัน -_- ”
“ คุณขับรถยังไงของคุณ ห๊า ” ( คู่กรณีโวยวายทั้งที่ไม่รู้ว่าคนที่ขับรถชนรถเธอเป็นคิมซังอา )
“ ขอโทษนะค่ะ ฉันจะเรียกประกันมาเคลียให้นะค่ะ ”
“ อุ๊ย !! กรี๊ดดดด คิมซังอา ” ( ผู้หญิงคนนั้นลงมาจากรถด้วยท่าทางตกใจสุดขีดเมื่อเห็นคิมซังอา )
“ ไม่เป็นไรค่ะ พี่ไม่เอาเรื่อง ขอโทษนะค่ะพี่ขับรถไม่ดีเอง ”
“ ต..........ต..........แต่ ”
“ ไม่เป็นไรจริง ๆ ค่ะ ” ( คู่กรณีพูดพลางเอื้อมมือมาจับมือของซังอาไว้แน่น )
“ ตัวจริง สวย น่ารัก แถมยังใจดีอีกต่างหาก ” ( เสียงซุปซิบดังมาจากรถที่จอดติดไฟแดงอยู่ )
นี่สินะเป็นสิ่งที่น่าจดจำของเธอคิมซังอา ที่เขาบอกกันว่าวันสุดท้ายมักมีสิ่งที่น่าจดจำนี่คงเป็นเรื่องที่ฉันต้องจดจำไปตลอดชีวิตแน่ ๆ ไม่ใช่เพราะเป็นวันสุดท้าย แต่เป็นวันที่ฉันโดนพ่อกับแม่ด่าแน่เลย
“ ซังอา พร้อมรึยัง ได้เวลาแล้วนะ “
“ เฮ้อออออออออ ” ( ซังอาถอนหายใจ )
แชะ แชะ แชะ
“ คิมซังอา มาแล้ว ” ( นักข่าวที่เฝ้ารอการแถลงข่าวของซังอาตะโกนบอกเพื่อนร่วมอาชีพ )
“ สวยจังเลย ”
“ น่ารักจัง ”
“ ทุกคนอยู่ในความสงบก่อนนะค่ะ ” ( ผู้จัดการส่วนตัวเริ่มการแถลงข่าว )
“ ก่อนอื่น ฉัน คิมซังอา ขอบคุณสื่อมวลชนและแฟนคลับทุกคนที่มางานแถลงข่าววันนี้นะค่ะ ”
“ อย่างที่เราทราบกันตามข่าวนะค่ะว่าฉันมีเหตุผลที่ต้องกลับเกาหลี ”
“ อย่ากลับเลยนะค่ะ พี่ซังอา ” ( แฟนคลับตะโกนด้วนน้ำเสียงสั่นเครือ )
“ ฉันอยากจะอยู่เมืองไทยต่อ แต่กิจการของครอบครัวก็สำคัญ ”
“ ฉันจัดงานแถลง เพราะอยากบอกกับทุกคนว่าสักวัน คิมซังอา คนเดิมจะกลับมาค่ะ ”
“ ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ ” ( ซังอากล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ น้ำตาเริ่มเอ่อที่ดวงตาคู่สวยคู่นั้น )
คิมซังอา คิมซังอา คิมซังอา (แฟนคลับตะโกนชื่อเธอดังลั่นงานแถลงข่าว)
หลังจากจบงานแถลงข่าว คิมซังอาให้สัมภาษณ์กับนักข่าวเรื่องการบินกลับไปเกาหลีเพื่อไปทำงานในค่ายเพลงของครอบครัว พร้อมยืนยันกับนักข่าวว่า “คิมซังคนเดิมจะกลับมา”
“ เหนื่อยจัง ” ( ซังอาล้มตัวลงบนโซฟาตัวโปรด พลางเงยหน้ามองนาฬิกา )
“ สองทุ่ม ตายแล้ว OoO ยังไม่ได้เก็บของเลย ”
“ อีกสองชั่วโมงฉันต้องไปจริง ๆ แล้วสินะ ”
“ ฉันจะช่วยเก็บ ” ( ผู้จัดการส่วนตัวเดินเข้ามาด้วยสีหน้าเศร้าสุด ๆ T T )
ฮือ ฮือ ฮือ
“ ต่อไปฉันจะทะเลาะกับใคร ”
“ ใครจะเลี้ยงข้าวฉัน ”
ฮือ ฮือ ฮือ
“ บอกแล้วไงฉันไม่ได้ไปตาย ”
“ ไปกันเถอะเดี๋ยวเธอจะตกเครื่อง เดี๋ยวฉันขับรถให้ ”
ทั้งสองคนช่วยกันเก็บข้าวของ ผู้จัดการส่วนตัวของเธออาสาขับรถไปส่งซังอาที่สนามบิน ตลอดทางทั้งสองทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พวกเขายังคงพูดคุยกันเหมือนเดิม “ อย่าลืมฉันนะซังอา เธอสัญญานะกลับมาต้องให้ฉันเป็นผู้จัดการเธอเหมือนเดิม ” ต่อให้ทั้งคู่กลบเกลือนความรู้สึกเศร้าเสียใจแค่ไหน ความรู้สึกนั้นยิ่งปรากฎชัดขึ้น
ฟิ้วววววว ฟรึ่บบบบบ
“ ซังอาลงจากรถ BMW ป้ายแดงของเธอ ”
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
“ พี่ซังอามาแล้ว คิมซังอามาแล้ว ”
ตึ่ง ตึง ตึ่ง
“ ผู้โดยสารเที่ยวบินกรุงเทพฯ – เกาหลีใต้ เตรียมขึ้นเครื่องค่ะ เครื่องบินจะออกอีก 30 นาทีค่ะ ”
“ ไปก่อนนะ ”
“ โชคดีนะซังอา โทรมาหาฉันบ้างนะ T_T ” ( ผู้จัดการส่วนตัววิ่งเข้าไปกอดซังอา )
“ ไปก่อนนะค่ะทุกคน ดูและสุขภาพด้วยนะค่ะ ” ( ซังอาลาแฟนคลับ ก่อนหันหลังกลับไป )
1 วัน มี 24 ชั่วโมง แต่ทำไม 24 ชั่วโมงของวันนี้สั้นจัง ยังไม่ได้ทำอะไรอีกตั้งหลายอย่าง เฮ้อออออ ไปไหนไกล ๆ คนเดียวก็เหงาเหมือนกันนะเนี่ย แต่ก๊ดีเหมือนกันไม่ต้องมีคนคอยตาม ไม่ต้องมีคนคอยคุ้มกันอย่างกับฉันเป็นนักโทษยังไงยังงั้น จากซุปเปอสตาร์ต้องกลายเป็นครีเอทีฟจำเป็นจะรอดไหมเนี่ย คิมซังอา !!
●*∩_∩*● วุ่นรักซุปตาร์ ●*∩_∩*● ตอน 2 มาแล้วนร้าาา #3 จร้า (ปล.ไม่ได้ทำเป็นละครซิมส์นร้าา)
| Noosea | #1 Noosea 30-05-2013 - 20:16:26   |  | |||
   |
|
| airayaice | #2 airayaice 30-05-2013 - 21:05:38 | | |||
 |
|
| Noosea | #3 Noosea 30-05-2013 - 21:34:16 | | |||
| |
|
- 1
 | ลงข้อความได้เฉพาะสมาชิก ต้องสมัครเป็นสมาชิกและ login เข้าสู่ระบบก่อนถึงจะสามารถลงความเห็นได้ |
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิกข้อมูลเมื่อ 14th May 2025 05:36
| โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายส่วนบุคคนก่อนเริ่มใช้งาน [นโยบายส่วนบุคคล] |