สุนัขเฝ้าบ้าน “เพื่อนร่วมชีวิต”

สุนัข คือ เพื่อนร่วมโลกที่ดีที่สุดของมนุษย์แม้ถูกเจ้าของดุด่าว่าสักเพียงใดก็ไม่เคยโกรธเกลียด เปรียบได้เสมือน "เพื่อนร่วมชีวิต" ซึ่งในปัจจุบันนี้จะหาเพื่อนร่วมชีวิตแท้ ๆ สักคนก็ยังหาได้ยาก ใครไม่เชื่อผมก็ลองกวาดตามองดูไปรอบ ๆ ตัวท่านแล้วพิจารณาอย่างไม่หลอกตัวเองว่าคนรอบตัวท่านที่ท่านรู้จักมักคุ้นกันดีนั้น มีสักกี่คนกันที่สามารถพูดได้เต็มปากว่าเป็น "เพื่อนร่วมชีวิต" กับท่านได้ มีสักกี่คนที่จะมาช่วยลงแรงให้กับบ้านของท่านโดยไม่คิดค่าใช้จ่ายหรือค่าตอบแทน เพราะในระบบทุนนิยมปัจจุบันไม่ว่าจะขยับตัวไปทางไหนก็มีการตีมูลค่า เป็นเงิน เป็นทอง ไปเสียหมด ผมอยากจะบอกว่าบ้านที่มีวิถีชีวิตแบบทุนนิยม คือ บ้านที่เราต้องลงทุนไม่รู้จักจบจักสิ้น หากทุนทรัพย์ไม่พอก็ต้องกู้หนี้ยืมสินเกิดสภาวะเป็นหนี้ เป็นสิน กันหลายชั่วคน ตั้งแต่รุ่นพ่อ - แม่ ไปถึงรุ่นลูก ๆ เผลอ ๆ อาจถึงรุ่นหลานก็ยังใช้หนี้กันไม่หมดด้วยซ้ำ แต่บ้านในฝันของสุนัขเฝ้าบ้าน "เพื่อนร่วมชีวิต" ของคนรักบ้านอย่างผมนั้น เป็นบ้านที่มีวิถีชีวิตอย่างพอเพียง ไม่เน้นการลงทุนแต่เน้นการลงแรงแบบร่วมด้วยช่วยกันอะไรทำนองนั้นครับ จะว่าไปแล้วคนรุ่นปู่ ย่า ตา ทวด เราจะปลูกบ้าน ปรุงเรือน ก็ใช้วิธีไหว้วาน ขอแรง ลงแขก กันทั้งนั้นวิถีชีวิตแบบงามง่ายพอเพียงนี่หละครับ เป็นวิถีที่นำผู้คน สรรพสิ่ง สรรพสัตว์ เข้าสู่การเป็น"เพื่อนร่วมชีวิต" อย่าว่าแต่คนจะมีความสุขเลย แม้แต่สรรพสัตว์แมว หมา ที่เป็นเพื่อนร่วมชีวิตก็พลอยมีความสุขไปด้วย ได้พบปะสังสรรค์แลกเปลี่ยนทัศนคติกันรับประทานอาหารร่วมกันบริเวณลานบ้าน แม้พวกเขาเหล่านั้นอาจจะไม่ได้อาศัยพักผ่อน หลับนอน อยู่บ้านเดียวกัน แต่วิถีชีวิตก็เป็นแบบถ้อยที ถ้อยอาศัยกัน เป็นวิถีชีวิตของบ้านไม่บานแบบพอเพียงที่ไม่ว่าจะเป็นบรรดาลูกเล็ก เด็กแดง คนชรา หมา หรือ แมว ก็ล้วนรู้จักกันทั้งบ้านทั้งบาง ใครต่างถิ่นแปลกหน้าพลัดหลงเข้ามาก็ยากจะเข้ามาทำร้าย หลอกลวงหรือคิดการไม่ดีได้ครับ

ขอความร่วมมือ ช่วยกันเป็นหูเป็นนตา สอดส่องดูแลสุนัขที่มีฐานะเปรียบสเหมือนเป็นเพื่ออนของมนุษย์ อย่าให้ตกเป็นอาหารของคนอดอยากปากแห้ง

อืม มีประโยชน์นะแต่ควรไปนอกเรื่องนะคะ

หมามันรสชสจิเหมือนไก่

แต่มันผิดหมวด

มันก็มีกันสองด้านสองมุมอ่ะค่ะเรื่องแบบนี้ การบริโภคสุนัขมีมานานแล้วก็มีกันในหลายๆประเทศซึ่งใครๆก็รู้ เป็นเรื่องของค่านิยมส่วนบุคคล ถามว่าทำไมถึงกินสุนัขมันก็เท่ากับถามว่าทำไมถึงกินหมู อะไรทำนองนี้อ่ะค่ะ คนที่เขาบริโภคสุนัขส่วนใหญ่ก็ไม่ได้คิดไกลถึงขนาดว่าสุนัขที่อยู่ในจานมาจากฟาร์มหรือจับเอาตามข้างถนนแถวบ้านเรา ที่ว่ามานี่ไม่ได้หมายถึงเรื่องการกินเนื้อสุนัขเป็นเรื่องดีนะคะ แค่หมายถึงอย่าเอาความรู้สึกไปลงใส่คนทั้งหมดที่กินเนื้อสุนัขเท่านั้นเอง (เอาไปลงใส่หัวของพวกชอบจับสุนัขชาวบ้านเขาไปขายดีกว่า) เพราะเท่าที่เห็นมา คนที่เขาอยากกินเนื้อสุนัขไม่มาลงทุนขโมยเอาจากบ้านคนอื่นเขาหรอกค่ะ เสี่ยงติดคุกเปล่าๆ มีแต่เจ้าของเสียเองที่เอาสุนัขไปให้คนอื่นเชือด (แถวบ้านยายเรา สุนัขบางบ้านชอบไปคาบเป็ด คาบไก่ ชาวบ้านไปกิน เจ้าของทนไม่ไหวก็ต้องเอาไปให้คนที่เขาอยากกินเอาไป...อ่ะค่ะ) ส่วนคนที่ลงทุนเข้ามาขโมยสุนัขถึงในบ้านก็คงจะร้อนเงินสุดๆเลยมั้งคะ(อันนี้พูดเล่นนะ ถ้ามีจริงๆก็ไม่รู้ล่ะ) แทนที่จะรอให้คนเลิกกินเนื้อสุนัข ไม่สู้หันมาเริ่มจากตัวเจ้าของสุนัขก่อนจะดีที่สุดค่ะ ก็อย่างที่ จขกท. พูดนั่นแหละค่ะ สุนัขช่วยทั้งเฝ้าบ้าน ช่วยคลายเหงา และอีกสารพัด แต่ตัวเจ้าของสุนัขบางคนก็ใส่ใจกับสัตว์เลี้ยงของตัวเองไม่พอ บางคนเลี้ยงๆไป สักพักก็เบื่อแล้วก็เอาไปทิ้ง(พอกลายเป็นสุนัขจรจัดยังถูกจับไปขายอีก) ในความเห็นของเรานะ ปัญหาของสัตว์เลี้ยงส่วนใหญ่ ไม่ว่าจะสุนัขหรืออื่นๆก็เกิดจากตัวผู้เลี้ยงเป็นต้นเหตุทั้งนั้นแหละค่ะ
.
.
.
ว่าแต่...ผิดหมวดนะคะ (ตอนแรกนึกว่าในเกมมีกินสุนัขด้วย)