กระทู้ล็อคอยู่ 
ตั้งกระทู้ใหม่ 
หน้าสมาชิก
รู้ตัวว่าไร้สาระค่ะแต่ลงเด็กดีแล้วไม่มีใครอ่าน ฮ่าๆ
ก็เลยต้องมาลงที่นี้ (อย่าว่ากันนะค่ะ)
Into
อยู่ดีไม่ว่าดี ดันอยากไปประกวดดาวมหาลัยซะงั้น
ก็เลยทำให้ชีวิตของเธอเละเทะพังทลายแล้วยังไม่วาย
ต้องไปทำให้มาเฟียหน้าหล่อหลงรักอีกแต่เธอจะรู้ไหม
ว่ายังมีความลับที่เธอยังไม่รู้
อยู่ดีไม่ว่าดี ดันอยากไปประกวดดาวมหาลัยซะงั้น
ก็เลยทำให้ชีวิตของเธอเละเทะพังทลายแล้วยังไม่วาย
ต้องไปทำให้มาเฟียหน้าหล่อหลงรักอีกแต่เธอจะรู้ไหม
ว่ายังมีความลับที่เธอยังไม่รู้
ตัวแสดงแทน
comment วันละนิด จิตแจ่มใสจ้า บทนำ
“โอ้ย!” ร่างฉันถูกผลักโดยผู้หญิงใจร้ายคนหนึ่ง ที่เกลียดฉันเข้าไส้ เธออยากจะให้ฉันไปให้พ้นๆหน้าเพราะฉันสวยกว่าเธอ จริงๆฉันก็ไม่ใช่คนหลงตัวเองหรอกนะ แต่หน้าอย่างฉันก็ได้รับเลือกให้เป็นดาวมหาลัยไปเรียบร้อยเมื่อไม่กี่นาทีหลังจากลงเวทีประกวดเท่านั่นเอง
“ฉันเกลียดแก หน้าอย่างแกมีอะไรดี ทำไมกรรมการถึงเลือกแก!”
“ฉันไม่รู้ tot” ฉันตอบไปน้ำตาไหลไป ก็ฉันเจ็บนี่น่า ขาข้างขวาของฉันไปกระแทกกันโต๊ะตัวใหญ่เบ้อเริ่ม ทำให้ก้นฉันลงไปติดกับพื้นแบบไม่มีข้อสงสัยเลย
“แกมันตอแหล” ฉันตอหรอ ก็ฉันไม่รู้จริงๆนี่ว่าทำไมกรรมการถึงเลือกฉัน
“เปล่านะ ฉันไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้นนะ tot”
“หรอ แกคิดว่าคนอย่างเอ็มม่าประธานเชียร์จะเชื่อแกหรอ มาให้ฉันตบล้างน้ำแกที” เอ็มม่าฟาดมือลงมาที่หน้าฉันอย่างแรงจนหน้าฉันไปกระแทกกับโต๊ะที่เพิ่งทำฉันขาเจ็บ
“โอ้ย tot” หัวแตกค่ะท่านผู้ฟัง หัวฉันแตก ‘o’ เลือดอ้ายเลือดมันไหลมาจากกระบาลของฉันเป็นทาง โอ้ยจะเป็นลม
“ดีแค่นี้มันยังน้อยไป ค่อยดูนะฉันจะทำให้แกไม่มีความสุขไปตลอดทั้งชีวิต ฝากไว้ก่อนยัยใบโซลวอน” เอ็มม่าพูดจบแล้วเดินฉาบๆออกจากตรงนั้นทันที เจ็บจังเลย ฉันไปทำอะไรให้ทำไมต้องทำร้ายฉันขนาดนี้ด้วยนะเจ็บจังเลยtot
ฉันพยุงตัวเองช้าๆ ขาก็เจ็บตัวก็แตกแถมหน้ายังมีรอยฝ่ามือจอมพลังของเอ็มม่าอีก ฉันไม่น่าลงประกวดบ้าบอพวกนี้เลยเอาหายนะเข้าตัวจริงๆเลย tot ฉันเดินกลับบ้านด้วยสภาพยับเยินมืดก็มืดน่ากลัวก็น่ากลัว จะมีผีออกมามั้ยเนี่ย ฉันกลัวผีนะ tot
“hi สาวน้อย หยุดก่อนสิจ้ะ^^” มีเสียงมาจากข้างหลังของฉัน เป็นเสียงผู้ชายสองสามคน เดิมตามหลังฉันอยู่ ฉันหันหน้าไปมองด้วยความตกใจ
“อ้ากกกกกกกกกก ผี -0-” ผู้ชายสองคนนั้นพูดพร้อมกันจนฉันตกใจ ‘อ้ากกกกกกกก ผีที่ไหนกัน ไหนๆผี กรี๊ดดดดดดดผี’ ผู้ชายสองคนเร่งฝีเท้าถ่อยกลับกันไปอย่างรวดเร็ว เร็วมากๆเลย ฉันหันมองไปรอบๆ ผีที่ไหนกันไม่มีซะหน่อย หรือว่าเขาเห็นฉันเป็นผีไปซะแล้ว คนสวยเสียใจนะtot
ไม่นานนักฉันก็ถึงบ้านด้วยสภาพยับเยินสุดๆ เหนื่อยจังเลย เจ็บแผลอีกเจ็บขาอีก
“พี่ค่ะ ใบใผ่กลับมาแล้วค่ะ”
“...” เงียบ พี่ไม่อยู่หรือไง แต่ไฟในบ้านก็เปิดนี่น่า สงสัยอยู่ในห้องน้ำ ขึ้นห้องดีกว่าเราถ้าให้พี่เห็นในสภาพนี้เป็นเรื่องแน่ๆ ฉันเดินขึ้นห้องอย่างยากลำบาก
(We are never ever ever getting back together)
เสียงมือถือฉันดังขึ้น ฉันรีบไปขว้าแล้วกดรับทันที
“สวัสดีค่ะ ใบใผ่พูดสายค่ะ”
(ฮัลโหล หวัดดียัยใบโซลวอน)
“ห้ะ? เอ็มม่า เธอ!”
(ตกใจหรอ)
“เธอรู้เบอร์ฉันได้ไง?”
(เงินมันทำได้ทุกอย่าง)
“เธอมีธุระอะไรกับฉันอีก”
(มีแน่ๆ เธอไม่สงสัยหรอ พี่สาวสุดสวยของเธอหายไปไหน)
“พี่ใบตองน่ะหรอ ก็อยู่ในห้องน้ำมั้ง”
(ยัยโง่ พี่สาวเธออยู่กับฉัน)
“อะไรนะ อย่าบอกนะว่าเธอ...”
(ใช่ ฉันจับพี่เธอมาเองละ)
“เธอต้องการอะไรเอ็มม่า เงินหรอ ฉันไม่มีหรอกนะtot”
(โง่! ฉันอยากเห็นแกเจ็บปวดไงละ)
“เจ็บปวด??”
(ฉันมีข้อเสนอ ข้อเสนอของฉันก็คือ...)
เอ็มม่าพูดจบก็รีบตัดสายทันที ข้อเสนอของเอ็มม่าก็คือไปทำให้หัวหน้าแก๊งมาเฟียอย่างนายวายุ มารักฉันให้ได้แล้วทิ้งเขาอย่างไม่เหลือเยื่อใย ฉันจะบ้าตาย tot คนอย่างฉันจะให้ไปจีบมาเฟียจะบ้าหรอให้ไปจีบพันโรงยังจะง่ายกว่า แต่ถ้าไม่ทำพี่สาวก็จะตายแน่ๆ ฮือๆ ทำไมฟ้าต้องกลั่นแกล้งลูกช้างถึงขนาดนี้ด้วยนะ แต่ไม่ว่าอย่างไงก็จะต้องทำให้สำเร็จ ฉันจะเอาหัวใจนายวายุหัวหน้าแก๊งมาเฟียมาให้จงได้ ของสาบาล
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก