จะใส่เสื้อสีอะไร เดินห้างไหน มือถือรุ่นไหนอินเทรนด์
แฟนเราชอบกินอะไร ร้านไหนกำลังเซลล์ ฟิล์มสะสมอะไร
น้าเขยเบคแฮมชื่ออะไร แถวสยามร้านไหนกางเกงสวย..."

วัยรุ่นตอบคำถามเหล่านี้ได้ภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งนาที... งั้นเอาใหม่

"จังหวัดอะไรไม่มีกระเทียมกิน"
โห... เด็กๆ เลยเพ่จังหวัดกระบี่ไง "กระบี่ไร้เทียมทาน" เหอๆ
หมดกัน... ถามแบบนี้มีแต่จะโดนเด็กด่า

งั้นถามง่ายๆก็แล้วกันว่า "โตขึ้นอยากเป็นอะไร"
เงียบ.. ..เงียบครับทั่น 80% ของวัยรุ่นมักอึ้งกิมกี่กับคำถามนี้
บางคนแม้ตอบได้ก็จะมีคำว่า "มั้ง"

ตามท้ายในเชิงไม่แน่ใจ ปวดกบาลเลยครับ ถ้าคำถามนี้ตอบไม่ได้
ไอด้านบนก็ไม่จำเป็นต้องรู้หรอก

"โตขึ้นอยากเป็นอะไร" คำถามง่ายๆ แต่ตอบยากโคตรๆ
ไม่ว่าจะโดนคนอื่นถาม....หรือถามตัวเอง เป็นเรื่องที่น่ากลัวกว่าไข้หวัดมรณะซะอีก
หากเรามีชีวิตโดยที่ไม่รู้ว่าเป้าหมายของการหายใจไปวันๆ คืออะไร ....

น่าแปลกที่วัยรุ่นเกือบทุกคนมักจะมีอาการรำคาญ หากชวนคุยประเด็นนี้
เด็กเปรตจำนวนไม่น้อยให้เหตุผลว่า
ยังเด็กไปเกินกว่าที่จะคิด...

เอาล่ะ ......เรามาเฝ้าดูวิวัฒนาการของเด็กเปรตกลุ่มนี้กัน
คล้ายๆ ดิสคัฟเวอร์รี่แชนแนล ที่มีการฝังชิบลงบนตัวปลาวาฬ เพื่อติดตามวงจรชีวิตมัน
และต่อไปนี้จะเป็นรายงานชิ้นสำคัญ เราได้ทำการฝังชิปชนิดหนึ่งหลังต่อม
"อันจ๊ะอันตรุย" ในตัวเด็กเปรตกลุ่มตัวอย่าง

บอกไว้ก่อนว่า ชิปชนิดนี้ค่อนข้างหายากมาก ในวงการวิทยาศาสตร์ จึงนิยมเรียกมันว่า
"ชิปหาย" เด็กเปรตกลุ่มนี้จบ ม.3 แล้ว
ยังไม่รู้ว่าโตขึ้นอยากเป็นอะไร จึงตัดสินใจที่จะ...

ก.เรียนต่อ ม.ปลาย เพราะแม่บังคับ
ข.เรียนอาชีวะ เพราะ หญิงเยอะ/หนุ่มตรึม
ได้แต่งตัวเป็นผู้ใหญ่เร็วกว่าความจำเป็น ไม่รู้จะรีบแก่ไปทำไม

ในกรณีที่เลือกข้อ ข. เด็กเปรต ก็จะได้เพลิดเพลินกับการ
นอนซิ่งมอเตอร์ไซค์ ย้ำเลยว่านอน
เพราะต้องแนบตัวบนเบาะแบนๆ แล้วขี่แบบนอนๆ
ออกแนวสองจิตสองใจ อยากนอนเล่นผสมอยากซิ่งรถ
ถือเป็นสิ่งมหัศจรรย์ของโลก หาชมได้ตามท้องถนน

ที่สำคัญ ส่วนใหญ่มักจะหูตึง ท่อไอเสียจึงต้องเสียงดังมาก
เดี๋ยวจะไม่รู้ว่ารถตัวเองติดเครื่องอยู่

ว่างจากการซิ่งรถก็จะรวมตัวกันออกกำลังกาย
พร้อมแสดงพลังสามัคคี ด้วยการยกพวกตีกัน
ดูเผินๆ เหมือนรักการต่อสู้ แต่น่าแปลกที่ มักทำท่าจะเป็นจะตาย
เมื่อจับได้ใบแดงตอนเกณฑ์ทหาร

ส่วนฝ่ายหญิงออกแนวแก่ก่อนวัย แต่งหน้าจัด
แต่งตัวเปรี้ยวไม่มีเหตุผล พยายามดีไซน์ลุคให้ดูเกินอายุ 25
ในขณะที่คนในวัยเกิน 25 จริงๆ ก็จะพยายามทำทุกอย่างให้ตัวเองดูไม่เกิน 20


เฮ้อ.. ก่อนจะจี๊ดสมองมากไปกว่านี้ ตัดสลับมาทางข้อ ก. บ้าง


เด็กเปรตกลุ่มเดิมก็จะจบ ม.6 มาแบบงงๆ
พร้อมที่จะสร้างภาระในระดับ มหภาค
แต่การตัดสินใจจะอยู่บนพื้นฐานที่ว่า...

ก.พยายามดูหนังสือ เตรียมเอนท์หมอ/วิศวะ เพราะเดี๋ยวแม่จะอายเพื่อนข้างบ้าน

ข.พยายามเตรียมเอนท์อย่างบ้าคลั่งเช่นกัน พ่ออยากให้เป็นผู้พิพากษา
สงสัยเตรียมก่อคดีตอนแก่แล้วกะให้ลูกเคลียร์

และที่ชัวร์ๆ ไม่ว่าจะเลือก ก. หรือ ข. เด็กคนนี้ต้องเข้าลัทธิกวดวิชาซะก่อน
เพราะ 6 ปีในระดับมัธยมหมดไปกับการ เดินห้าง มีแฟน โดดเรียน เล่นเกม
เลยต้องยกให้ใครสักคน สมมติว่าชื่อ "ติวเตอร์"

มาช่วยบอกอีกครั้งว่า 6 ปีที่เอ็งเรียนมาน่ะ
มันเป็นอย่างนี้นะเฟ้ย เรียนลัดได้ภายในเวลา 3 เดือน
อันนี้เป็นความร่วมมือกับครูที่ รร. โดยการสอนแบบเบื่อๆ ไปวันๆ
แล้วค่อยไปนั่งเบียดๆกัน ตาม รร.กวดวิชา อู๊วว.. ขยันแถมมีเทรนด์

หรือ ค.เอนท์ไม่ติดซะงั้น ไม่เป็นไร หากบ้านรวย
เราให้สิทธิ์ในการฉลาดน้อย เลือกเรียนในมหาวิทยาลัยเอกชนที่ชอบๆ
แล้วแต่รสนิยม หลักเกณฑ์ในการเลือกคณะง่ายๆ
โดยการดูว่าเพื่อนหรือแฟนเลือกคณะไหนก็ตามนั้น หรือดูว่าแม่อยากให้เรียนอะไร


อันนี้เป็นการศึกษาแนวบุพการีเควสต์ คุณแม่ขอร้อง... เอาละ สมมติว่าเรียนจบแล้วกัน
ส่วนที่เรียนไม่จบ ละไว้ในฐานที่เข้าใจ แล้วเราก็จะได้บัณฑิตที่ยังไม่รู้อยู่ดีว่า
"โตขึ้นอยากเป็นอะไร" แต่ตัดคำว่า "โตขึ้น" ออกไป เพราะคราวนี้น่ะโตแล้ว


ถึงเวลาของการหางานทำแบบฟรีสไตล์ แล้วแต่เส้นสายของพ่อแม่ พอได้งานแล้วก็ทำงานไปวันๆ
มาสาย งีบหลับ โทรศัพท์ กลับก่อน แหงล่ะ ก็ไม่ได้อยากทำสักเท่าไร
ตอกบัตรแล้วก็นั่งเอาหัวตากแอร์รอเวลาเลิกงาน ชีวิตทื่อๆ ไม่มีสีสัน ไร้ฝัน ไร้เป้าหมาย
ถึงผู้ใหญ่สมองกลวงบางคนที่นับถือ .....ดูแลบุตรหลานของคุณด้วยสายตาและหัวใจของเขา

อย่าบังคับเด็กให้เป็นในสิ่งที่เขาไม่อยากเป็น เกิดเด็กย้อนว่าทำไมไม่ไปเรียนซะเอง เดี๋ยวจะอึ้งกันเปล่าๆ

อย่าเอาลูกตัวเองไปเปรียบกับชาวบ้าน
เพราะนั่นเป็นการอบรมที่แย่ที่สุดในประวัติศาสตร์


อย่าเอาฝันของตัวเอง โดยเฉพาะฝันที่ตัวเองทำไม่สำเร็จ
ไปโยนโครมลงกับลูก


คน..ไม่ใช่กระสือ ไม่จำเป็นต้องสืบเชื้อสายทายาทอสูร


ถึงเด็กเปรตบางคน ....
สำรวจตามเนื้อตัวดูซิว่ามี
"ชิปหาย" ฝังอยู่รึเปล่า
ถ้าเจอ ให้ใจเย็นๆ
แก้เคล็ดโดยการท่องคาถา
"โตขึ้นอยากเป็นอะไร" 3 จบ
แล้วรีบตอบให้ได้

เมื่อแน่ใจแล้วว่าฝันนั้นถูกครรลองครองธรรม
อย่าสิ..
อย่าเพิ่งเล่าให้แฟนฟัง
เพราะคนออกตังค์ค่าเล่าเรียนคือพ่อแม่


อธิบายความตั้งใจของเราด้วยสายตาที่มุ่งมั่น พนันกันได้

ผู้ใหญ่ (ที่สมองไม่กลวง) จะรับฟัง ......
แล้วพร้อมสนับสนุนเมื่อมีฝันเป็นของตนเอง
และก็อย่าเรื่อยเปื่อย กรุณาตั้งใจ
แล้วไปตามทางที่เธอย่อม..รู้ดี
"ชิปหาย"
ที่เกาะติดตามเนื้อตัวจะหลุดหายไปเองแหละ

เมื่อได้อ่านแล้วหลายคน
คงจะพอตาสว่างขึ้นมาได้บ้าง
จบและ
จากนี้ไปก็ขอให้ทุกคนโชคดี
แล้วกันนะ
ระวังชิปหายด้วยล่ะ

Credit : บทความนี้ จากหนังสือ เน็คแนว by น้าเน็ค เกตุย์เสพสวัสดิ์ ปาลกะวงศ์ ณ อยุธยา ค่ะ
SnowBlack www.dek-d.com จ้า

เจ๋งดีเลยเอามาฝากจ้า อิอิ

Cool !
ตอนนี้ยังไม่รู้เลยว่าอยากเป็นอะไรกันแน่ - -
แต่คงเข้าเรียนวิศวะ หรือไม่ก็ แพทย์ ตามที่เคยคิดไว้ตอนเด็กๆ

แต่ยิ่งโตมันยิ่งไม่หวัง - -
อะไรก็ได้ อะไรก็ได้ ขอให้เป็นงานมั่นคงก็พอ
แต่ก็ไม่ได้ว่าจะปล่อยละเลยนะ ทำไปเรื่อยๆเปื่อยๆ
ไม่ออกนอกลู่ นอกทาง - -

จะว่าไป...โตขึ้นผมอยากเป็นอะไรกันแน่?

ฮ่าๆๆๆ

อ่านแล้วก็ขำๆนะ

มันก็จริงๆนั่นแหละ

^^"

เราอะบ้าบอไปวันๆ ไม่คิดมากถ้าเพื่อนถามก็บอกว่า

อยากเป็นเเฟนของเมียมึงมั้ง 555+

โหหหห

พี่ไวร์

อ่านแล้วก็ขำขำดีนะ ^^"
แต่ผมโดนถาม ก็คงจะตอบไปว่า..
ขอเป็นตัวของตัวเองละกัน ตอบเลี่ยงๆไปเงี้ยอ่านะ
กลัวว่าถ้าเจาะจงไป แล้วดันทำไม่สำเร็จ มันจะอายเขานะสิ

แวะมาดันอ่า

ตอนเด็กๆคิดอยากเป็นนู้นเป็นนี่เต็มไปหมดค่ะ สุดท้ายก็ได้เป็นแค่ป้าแก่ๆช่างเม้าท์คนนึงเท่านั้นเองค่ะ

ทุกคนมีสิทธิ์คิดฝันได้ทั้งนั้น ถึงทำไม่ได้ก็ไม่ใช่ความผิด ขอแค่ทำให้ตัวเราและคนรอบข้าง อยู่อย่างมีความสุขได้ก็พอแล้ว

มันเกี่ยวกันมั๊ยนี่ อยากแจมมั่งน่ะค่ะ

ถูกใจมากค่า 55+

เจ๊หญิงเอ๋ยยยยย ช่างกล้านะคะ (ไปดูhi5เจ๊มาอ่ะ)

เป็น ครู นักดนตรี ซาวเอ็น ล่าม ไกด์

แค่นี้แหละ อย่างอื่น ค่อยๆดูต่อไป

อ่านแล้วรู้สึกดี มาช่วยดัน (ก่อนหน้านี้ไม่ได้เข้ามานานครับ อิอิ)

เด็กๆ หลายคนเมื่อก่อนเคยฝันกัน แต่พอเล่าว่าอยากทำนู่นทำนี่ทำนั่น ก็โดนผู้ใหญ่ว่า หรือไม่ก็พูดให้เสียกำลังใจ ถ้าเด็กมีภูมิต้านทานดี ก็ดีไป ถ้าไม่ดีก็เลิกฝันเอาง่ายๆ

บางคนก็รู้ว่าอยากเป็นอะไรแหละ แต่ไม่กล้าบอก อายบ้าง กลัวบอกแล้วเป็นไม่ได้อย่างคิดบ้าง (กลัวจะเสียหน้า)

การศึกษาบ้านเราก็ประหลาด ไม่ค่อยให้สอนให้คนได้รู้จักคิด เงินเดือนอาจารย์ก็ให้น้อย คนส่วนใหญ่ก็เห็นว่าการศึกษาสำคัญแต่ไม่เห็นทำอะไรกันเลย

แนะแนวเด็กที่โรงเรียน อาจารย์แนะแนวส่วนใหญ่ก็คือคนที่สอนอย่างอื่นไม่เก่ง เลยได้มาทำแนะแนว แล้วจะแนะอะไรได้ (บางที่อาจจะไม่จริงนะ)

สำหรับน้องๆ ที่ยังไม่รู้ว่าโตขึ้นอยากเป็นอะไร ก็ลองดูว่าตัวเองอยากทำอะไร ชอบทำอะไร ทำอะไรแล้วไม่เบื่อง่ายๆ ทำแล้วทำได้เรื่อยๆ ก็อันนั้นแหละ ส่วนใหญ่ไม่ค่อยเปลี่ยนหรอก ตั้งแต่เด็กจนโตมา
แต่ต้องยอมรับอย่างว่า ไม่ว่าจะเลือกอะไร หนทางมันไม่ได้ไปอย่างง่ายๆ มีอุปสรรคทุกทาง มากน้อยขึ้นอยู่กับปัจจับหลายๆ อย่าง ถ้าเลือกเดินทางที่ตัวเองชอบแล้วเจออุปสรรค ก็อย่าท้อ บางคนท้อแล้วเปลี่ยนทางไปเรื่อยๆ ก็ไม่เจออะไรที่ถูกใจตัวเอง เจอแต่อุปสรรคตลอด แต่ถ้าฝ่าฝันอุปสรรคไปได้แล้วเจอสิ่งที่ตัวเองชอบ อุปสรรคจะกลายเป็นเรื่องปกติไป ...

แต่ตอนนี้เบื่อพวกที่บอกว่ามีฝัน แต่ฝันอยากเป็นดาราเป็นนักร้องอ่ะ แบบพวกที่ฝันจริงๆ ฝันกลางวัน ฝันลมๆ แล้งๆ ไม่ได้จัดการกับความฝันอะไรจริงๆ จังๆ แค่เห็นคนในทีวีแล้วอยากเป็นบ้าง ... ที่บ้านก็เลยรับกรรมเพิ่ม ต้องเสียค่าโหวตมันอีก ... แล้วพอจบรายการ ก็เงียบ ....