เข้าได้ทุกคน 
ตั้งกระทู้ใหม่ 
หน้าสมาชิก
บทนำ
ฮ้าวววว! ฉันลืมตาขึ้นมาในเวลาเที่ยงคืน กริ๊งกริ๊ง ใครมาโทรเอาป่านนี้
เนี่ยง่วงจะตายอยู่แล้ว ฮัลโหลค่ะใครคะ ( ผมคือประธานโรงเรียนครับ) แล้วทำไมถึงรู้เบอร์โทรศัพท์ฉันได้ล่ะคะประธาน ( เอ่ออออ…….ก็เพราะว่าผมน่ะไปถามเพื่อนของคุณมาน่ะสิ) แล้วคุณต้องการอะไรถึงได้โทรมาหาฉัน
( เอาเป็นว่าตอนเย็นหลังเลิกเรียนเจอกันน่ะครับ ) อ้าวววว ! นายนั่นตัดสายทิ้งไปก่อนที่ฉันจะพูดต่อจากเมื่อกี้ นอนดีกว่า…………….. กริ๊งกริ๊ง นาฬิกาสีขาวปลุกฉันตอนเจ็ดโมงสิบนาที ฉันกินข้าวและแต่งตัวอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้ว เหลือแต่รอรถโรงเรียนมารับอย่างเดียว ปิ๊ดปิ๊ด เสียงบีบแตรจากรถโรงเรียนคนขับรถโรงเรียน บอกว่า “ รีบๆขึ้นรถมาเดี๋ยวจะสาย” ฉันตอบกลับเขาไปว่า “ ค่ะๆ ฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้ล่ะค่ะ” และฉันก็ก้าวข้าวขึ้นรถโรงเรียนไป เวลาผ่านไปอีก10นาที ฉันรอที่จะลงจากรถ ………. และในที่สุดก็ถึงโรงเรียน “นี่มิรินวันนี้น่ะครูแอม เค้าบอกว่าให้เราทำโครงงานเรื่อง Fashion น่ะเราจะต้องแบ่งหน้าที่กันทำอ่ะแต่ไม่รู้จะแบ่งยังไงช่วยหน่อยนะ” “อื้ม” ฉันตอบไปโดยไม่ได้คิดอะไรฉันคิดแต่เรื่องเมื่อวานที่เพื่อนของฉัน แต่ไม่รู้ว่าใคร ที่ให้เบอร์รุ่นพี่ไปอยากรู้จริงๆเลยว่าต้องการอะไรกันแน่
นี่ๆๆ มิรินไม่สบายรึเปล่าเหม่ออยู่ได้ ปะปะปะ……เปล่าซะหน่อย - - แน่ใจนะว่าไม่ได้เป็นอะไร อะอะ…….อืม งั้นเราไปเข้าแถวกันเถอะเดี๋ยวจะสาย อื้ม
กริ๊งกริ๊ง เอ๊!มีคนโทรมา อันยองงงง~ สวัสดีค่ะใครอ่ะคะมีอะไรรึเปล่า (เธอยังคงไม่ลืมใช่ไหมเรื่องที่ฉันบอกว่า “ให้ไปเจอฉันหลังโรงเรียนน่ะ”) ยังไม่ลืมย่ะ ชิ!นายนี่คิดจะทำอะไรกับฉันเนี่ย(คิดในใจ) (“อื้ม งั้นก็ดีแล้ว”) อ้าววางสายไปแล้วนายนี่ชอบวางสายก่อนที่ฉันจะพูดต่อ นี่ๆบ่นอะไรอยู่คนเดียวน่ะ อะอะ……เอ่อไม่มี ฉันชักเริ่มจะไม่เชื่อเธอแล้วน่ะยะมิรินที่เธอบอกว่าไม่ได้เป็นอะไรน่ะ ฉัน ไม่ได้เป็นอะไรจริงๆ งั้นก็ชั่งมันเถอะ พอฉันไปเข้าแถวเสร็จฉันก็ยังไม่หายสงสัยเรื่องนั้นอยู่ดี เอ……นี่กี่โมงแล้วน่ะ เอ่อ … สามโมงแล้วเอ่อฉันไปแล้วน่ะ อะอะ…….อ้าว!เดี๋ยวสิ ยัยมิ้นห้ามไม่ทันก่อนที่ฉันจะวิ่งไป
ด้วยความไวแสง ตึก ตึก เสียกเท้าของฉันที่เบลคstop(เพราะเดี๋ยวหน้าแหกเพราะเบลคไม่ทัน) นายนั่นยังไม่มาอีกหรอเนี่ย เวลาผ่านไปสัก5นาทีได้นายนั่นก็ยังไม่มาจนฉันหมดความอดทนฉันเดินออกจากหลังโรงเรียนพอเดินมาได้สัก 2 3 ก้าว นายนั่นเดินมาอย่างช้าที่สุดฉันตะโกนออกไปสุดเสียงว่า “นี่นายทำไมมาช้าจัง” นายนั่นตอบฉันมาว่า “โทษทีฉันไปห้องพยาบาลบาลมา”
เฮ้อ ! มีอะไรว่ามา นายนั่นหล่อมากกกกกกกกกจนฉันหน้าแดงเป็นมะเขือเทศ คือว่าฉันมีเรื่องอยากจะถามเธอหน่อยน่ะว่า? โปรดติดตามตามตอนต่อไป
เขียนผิดหรือซ้ำประการใดขอโทษด้วยนะคะ
ฮ้าวววว! ฉันลืมตาขึ้นมาในเวลาเที่ยงคืน กริ๊งกริ๊ง ใครมาโทรเอาป่านนี้
เนี่ยง่วงจะตายอยู่แล้ว ฮัลโหลค่ะใครคะ ( ผมคือประธานโรงเรียนครับ) แล้วทำไมถึงรู้เบอร์โทรศัพท์ฉันได้ล่ะคะประธาน ( เอ่ออออ…….ก็เพราะว่าผมน่ะไปถามเพื่อนของคุณมาน่ะสิ) แล้วคุณต้องการอะไรถึงได้โทรมาหาฉัน
( เอาเป็นว่าตอนเย็นหลังเลิกเรียนเจอกันน่ะครับ ) อ้าวววว ! นายนั่นตัดสายทิ้งไปก่อนที่ฉันจะพูดต่อจากเมื่อกี้ นอนดีกว่า…………….. กริ๊งกริ๊ง นาฬิกาสีขาวปลุกฉันตอนเจ็ดโมงสิบนาที ฉันกินข้าวและแต่งตัวอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้ว เหลือแต่รอรถโรงเรียนมารับอย่างเดียว ปิ๊ดปิ๊ด เสียงบีบแตรจากรถโรงเรียนคนขับรถโรงเรียน บอกว่า “ รีบๆขึ้นรถมาเดี๋ยวจะสาย” ฉันตอบกลับเขาไปว่า “ ค่ะๆ ฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้ล่ะค่ะ” และฉันก็ก้าวข้าวขึ้นรถโรงเรียนไป เวลาผ่านไปอีก10นาที ฉันรอที่จะลงจากรถ ………. และในที่สุดก็ถึงโรงเรียน “นี่มิรินวันนี้น่ะครูแอม เค้าบอกว่าให้เราทำโครงงานเรื่อง Fashion น่ะเราจะต้องแบ่งหน้าที่กันทำอ่ะแต่ไม่รู้จะแบ่งยังไงช่วยหน่อยนะ” “อื้ม” ฉันตอบไปโดยไม่ได้คิดอะไรฉันคิดแต่เรื่องเมื่อวานที่เพื่อนของฉัน แต่ไม่รู้ว่าใคร ที่ให้เบอร์รุ่นพี่ไปอยากรู้จริงๆเลยว่าต้องการอะไรกันแน่
นี่ๆๆ มิรินไม่สบายรึเปล่าเหม่ออยู่ได้ ปะปะปะ……เปล่าซะหน่อย - - แน่ใจนะว่าไม่ได้เป็นอะไร อะอะ…….อืม งั้นเราไปเข้าแถวกันเถอะเดี๋ยวจะสาย อื้ม
กริ๊งกริ๊ง เอ๊!มีคนโทรมา อันยองงงง~ สวัสดีค่ะใครอ่ะคะมีอะไรรึเปล่า (เธอยังคงไม่ลืมใช่ไหมเรื่องที่ฉันบอกว่า “ให้ไปเจอฉันหลังโรงเรียนน่ะ”) ยังไม่ลืมย่ะ ชิ!นายนี่คิดจะทำอะไรกับฉันเนี่ย(คิดในใจ) (“อื้ม งั้นก็ดีแล้ว”) อ้าววางสายไปแล้วนายนี่ชอบวางสายก่อนที่ฉันจะพูดต่อ นี่ๆบ่นอะไรอยู่คนเดียวน่ะ อะอะ……เอ่อไม่มี ฉันชักเริ่มจะไม่เชื่อเธอแล้วน่ะยะมิรินที่เธอบอกว่าไม่ได้เป็นอะไรน่ะ ฉัน ไม่ได้เป็นอะไรจริงๆ งั้นก็ชั่งมันเถอะ พอฉันไปเข้าแถวเสร็จฉันก็ยังไม่หายสงสัยเรื่องนั้นอยู่ดี เอ……นี่กี่โมงแล้วน่ะ เอ่อ … สามโมงแล้วเอ่อฉันไปแล้วน่ะ อะอะ…….อ้าว!เดี๋ยวสิ ยัยมิ้นห้ามไม่ทันก่อนที่ฉันจะวิ่งไป
ด้วยความไวแสง ตึก ตึก เสียกเท้าของฉันที่เบลคstop(เพราะเดี๋ยวหน้าแหกเพราะเบลคไม่ทัน) นายนั่นยังไม่มาอีกหรอเนี่ย เวลาผ่านไปสัก5นาทีได้นายนั่นก็ยังไม่มาจนฉันหมดความอดทนฉันเดินออกจากหลังโรงเรียนพอเดินมาได้สัก 2 3 ก้าว นายนั่นเดินมาอย่างช้าที่สุดฉันตะโกนออกไปสุดเสียงว่า “นี่นายทำไมมาช้าจัง” นายนั่นตอบฉันมาว่า “โทษทีฉันไปห้องพยาบาลบาลมา”
เฮ้อ ! มีอะไรว่ามา นายนั่นหล่อมากกกกกกกกกจนฉันหน้าแดงเป็นมะเขือเทศ คือว่าฉันมีเรื่องอยากจะถามเธอหน่อยน่ะว่า? โปรดติดตามตามตอนต่อไป
เขียนผิดหรือซ้ำประการใดขอโทษด้วยนะคะ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก