กระทู้ล็อคอยู่ 
ตั้งกระทู้ใหม่ 
หน้าสมาชิก
ขอโทษนะคะ.หากว่ามันดูเป็นเรื่องไร้สาระจนเกินไปแต่ที่ทำไปเป็นเพาะว่าฉันรู้สึกอึดอัดแค่ต้องการเพียงเพื่อมาระบายเท่านั้นพวกคุณจะรับรู้ก็ได้นะคะ...ถ้าไม่ก็ไม่เป็นไรคะ....
"คุณเคยรู้สึกว่าตัวเองเป็นส่วนเกิมไหม?" ฉันมักคิดเสมอว่าบางทีฉันก็คิดไปเองแต่ความจริงฉันนี้แหละ...."ส่วนเกิน"
เรื่องนี้เป็นเรื่องของฉันเองคะฉันเป็นคนที่ยอมคนง่ายมากและนี้แหละเป็นสาเหตุที่ฉันมักจะถูกเพื่อนในกลุ่มแกล้งอยู่เสมอแกล้งมาตลอดจนฉันขึ้น ม.4 ฉันก็คงยังโดนแกล้งเหมือนเดิน พอมาวันหนึ่งแม่ก็พาหลานของแม่ซึ่งลูกสาวของพี่ชายแม่ซึ่งเราก็โตมาด้วยกัน เล่นด้วยกัน ตั้งแต่เด็กๆเราเกิดห่างกันแค่3เดือนอายุเลยไล่เลี่ยกัน.เรามักจะไปโรงเรียนพร้อมกัน กินข้าวด้วยกัน นอนด้วยกัน ไปไหนมาไหนด้วย แม้กระทั่งก่อนจะนอนเราก็จะนอนร้องกันถึงจนดึก ฉันมีความสุขมากในตอนนั้นเพราะคิดว่าฉันคงได้มีเพื่อนที่เข้าใจฉัน แต่........................แล้วฉันคิดผิดหลังจากนั้นคนที่ฉันคิดว่าเขาจะเป็นเพื่อนของฉันกลับหันมาทำร้ายฉันทุกอย่าง.....เธอหันไปสนิทกลับเพื่อนในกลุ่มของฉันแล้วก็ไม่เคยสนใจฉันเลยแต่ที่ฉันรู้สึกคือเธฮคงเจอเพื่อนใหม่ที่ดีกว่า หลังจากนั้น เราก็คุยกันน้อยลงถึงแม้จะอยู่บ้านเดียวกันก็ตาม.....นั้นฉันจะเริ่มเล่าเหตุการณ์ทั้งหมด............หลังจากวันนี้มาเธอก็ยุให้เพื่อนในกลุ่มแกล้งฉันมากขึ้นเลยๆ ทั้งด่าทอ นินทา ดูถูก จิกใช้ทั้งสารพัด ถ้าฉันไม่ทำเธอก็จะสั่งให้เพื่อนในกลุ่มเลิกยุ่งกับฉัน...ฉันกลัวตัวเองไม่มีเพื่อนเลยต้องจำใจทำตาม ถึงจะมีคนมาบอกว่าฉันโง่ที่บ้าทำก็ตามฉันก็ยังทำอยู่เพราะมันเป็นความสุขเล็กๆเล็กมากๆเลยพวกคุณว่าไหม....มันเป็นเเบบนี้เรื่อยๆทุกวันแต่ฉันก็ยังไม่ชินอยู่ดี ฉันยังคงต้องวิ่งไปแอบร้องไห้ในห้องคนเดียว ต้องเก็บน้ำตาและความรู้สึกไม่ให้ไหลออกมา พอเวลาฉันกลับมาบ้าน(เราไม่ได้กลับบ้านพร้อมกันแล้วหลังจากนั้นที่เธอเปลี่ยนไป)ฉันต้องทำอาหารเย็น บางเวลาก็จะทำงานบ้านส่วนอื่นๆอีกที่เป็นหน้าที่รับผิดชอบของเธอเพราะชอบกลับบ้านช้ามาก....พอเวลาเธออยู่บ้านแม่จะให้ความใส่ใจเธอมากกว่าฉันแม่เอาแต่คอยถามว่า "กินข้าวหรือยังลูก" "วันปีใหม่นี้หนูอยากได้อะไรไหม" "วันนี้หนูเป็นไงบ้าง" "แล้วสอบดีไหมลูก" "มากินข้าวเถอะลูก" "หนูอยากไปเที่ยวไหน" "นอนซะนะพรุ่งนี้หนูต้องโรงเีรียนนะลูก" "หนูกินข้าวเช้าหรือยัง" "น้าห่อข้าวไปให้หนูได้กินไหม" คุณคงคิดสินะว่านี่คือประโยคที่แม่บอกฉัน...แต่ความจริงแล้วเเม่มักจะพูดคุยกับเธอเสมอ....คุณรู้มั๊ยบางทีฉันอยากได้ยินแม่พูดแบบนี้กับฉันบ้างจัง
เพราะฉันมันเรียนไม่เก่งเหมือนเธอ ไม่สวย ไม่น่ารัก ไม่เรียบร้อยเหมือนเธอ แถมยังขี้โรค ชอบสร้างความเดือดร้อน แม่ชอบบอกกับฉันว่า "ชอบสร้างแต่ปัญหาวันๆเคยทำอะไรให้ดีๆเหมือนพี่เขาไหม" ใช่สิเนอะฉันเป็นส่วนเกินเหมือนที่เธอพูดจริงเธอมักจะเรียกชื่อของฉันว่า "ส่วนเกิน" ในสายตาของคนอื่นๆจะคิดว่าเราเปรียบเป็น "หงส์แสนสง่า กับ ลูกเป็ดที่แสนขี้เหร่" เธอมักคอยบอกับแม่ฉันอย่างนู้นอย่างนี้ที่เป็นเรื่องของฉันแล้วหลังจากนั้นแม่ก็จะมาด่า ว่า และทุบตีสารพัด พวกคุณรู้ไหมคะ...ว่าฉันอยากกอดแม่แต่ฉันไม่เคยได้รับเลยสักครั้ง...มีแต่เธอที่รับอ้อมกอดของแม่ ช่วงที่เกิดเรื่องราวต่างๆฉันมักจะมีอาการปวดหัวอย่างรุนแรง ตาพร่ามัว อาเจียน เจ็บบริเวณหน้าอกข้างซ้าย หายใจไม่ออก เส้นผมค่อยๆล่วงมากขึ้นจนทำให้ผมของฉันบางมากเพราะตอนนั้นฉันไว้ผมยาวและเลือดไหลออกทางบริเวณจมูก ฉันเป็นแบบนี้มา4ปีโดยที่ไม่ได้บอกใครเลย...แต่พอนานเข้าอาการก็เริ่มนักขึ้นจนอาการเริ่มออกแต่ฉันก็พยายามอดทนมันเอาไว้แม้จะเจ็บแคไหนก็ตามเพราะฉันกว่ามันจะทำให้แม่กับพ่อต้องเดือดร้อน....ฉันเลยแอบไปหาหมอตามโรงพยาบาลแถวๆบ้านจนในที่สุดฉันก็รู้ว่าตัวเองป่วยเป็นโรคหัวใจและสิ่งทำให้ฉันกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่นั่นก็คือ เนื้องอกในสมอง หมอบอกกับฉันว่าควรปรึกษาเรื่องนี้เป็นผู้ปกครองเป็นการด่วน เพราะว่าถ้าเก็บไว้นานอาจทำให้อันตรายถึงชีวิตได้............ฉันจึงกลับมานั่งร้องไห้อยู่ในห้องน้ำที่บ้านเพราะไม่รู้ว่าฉันควรทำยังไงดี ในเวลานั้นเธอกับแม่ก็กลับมาจากห้างพอดีปะโยคแรกที่ฉันได้ยินจากแม่....แม่บอกกับฉันว่า "มัวยืนเกะกะทำไมไปช่วยพี่ถือของสิ แล้วนี่ร้องไห้ทำไมญาติพ่อญาติแม่แกเสียหรอ" พวกคุณรู้สึกกับคำพูดนี้เหมือนฉันไหม เธอมักจะแย่งทุกสิ่งทุกอย่างไปจากฉันแม้กระทั่งความรักของแม่ ฉันเหนื่อยที่ต้องแอบมาร้องไห้คนเดียว พูดคนเดียว คิดคนเดียว.............
ถ้าหากฉันจากไปแม่จะรักฉันไหม? ในตอนนั้นแม่จะเชื่อแล้วฟังฉันไหม? แล้วแม่จะกอดฉันไหม?.............................................................
นี่คือเรื่องราวทั้งหมดของฉันจริงๆ......พวกคุณที่ได้อ่านเรื่องราวของฉันตอนนี้ฉันอยากบอกกับพวกคุณว่า "ขอบคุณคะ...ที่อ่านเรื่องของฉัน"
ฉัน............อยู่ได้ไม่นานเท่าไหร่อย่างน้อยๆพวกคุณคิดว่า......"แม่"จะ"กอด"ฉันไหมคะ ฉันอยากรู้จังแม่จะกอดและบอกรักฉันเวลาไหน....
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก