เราแอบรักเพื่อนคนนึง
เค้าเป็นเพื่อน...โรงเรียนเดียวกัน
เค้าเป็นเพื่อน...ชั้นเดียวกัน
เค้าเป็นเพื่อน...ห้องเดียวกัน
เค้าเป็นเพื่อน...กลุ่มเดียวกัน
ที่สำคัญ
เค้าเป็นเพื่อน... สนิท
เค้าเป็นผู้ชายคนหนึ่ง ไม่ได้พิเศษอะไร แต่เค้า เป็นเพื่อนสนิท คอยร่วมทุกข์ร่วมสุข
ในใจเรา จากแค่คำว่าเพื่อนสนิท เราก็คิดไปมากกว่าเพื่อน
เข้าใจนะว่าคือเพื่อนกัน เราอยากบอกความจริง อยากบอกให้เขารู้
แต่ . . .เราทำไม่ได้ เรากลัว กลัวจะเสียใจ กลัวจะเสียเค้าไป
กลัวเค้าไม่เหมือนเดิม กลัวจะยิ่งไปเติมความห่างไกล ระหว่างเรากับเขา
เราเจ้บทุกทีที่เขาเอาเรื่องรักของเขามาบอกเราว่าชอบคนนั้นคนนี้
เราอยากบอกกับเขามากว่า อย่ามาเล่าเลย
แต่เราก้ต้องทำหน้าที่ของเพื่อน
คอยรับฟังเรื่องของเขา
เราจะทำยังไงดี

เราควรบอกเขาเลยดีไหม
หรือจะปล่อยไว้ให้เป็นแค่ฝัน
ก็กลัวจะกระทบถึง "ความสัมพันธ์"
เพราะในใจนั้นไม่พร้อมจะเสียเธอ
เข้าใจนะ ว่าเป็นได้แค่ "เพื่อน"
ต้องคอยเตือนตัวเองไว้อยู่เสมอ
บอกตัวเองคนนั้นต้องไม่ใช่เธอ
ได้แต่เจ็บที่ต้องเจอเธอทุกวัน


ปล. ระบายเฉย

ถ้าใครบอกว่า จากเพื่อนมาเป็นแฟน มันเป็นไปไม่ได้ / ไม่จริง !!! ( เพราะเจ่ก็ได้เพื่อนมาเป็นแฟน 5555 555; )

แต่สำหรับเพื่อนสนิทนั้น , หนูอึดอัดไหม ? การที่ต้องทำกิจกรรมกลุ่มเดียวกับเขา อยู่ด้วยกัน ทำอะไร ๆ ด้วยกันน่ะ
หนูไม่ต้องถามใคร ว่าควรบอกไหม หรือเก็บไว้ไหม ?
หนูถามตัวเองดีกว่า ว่าอยากบอกไหม?

ถ้าหนูอยากบอก แปลว่า 'ใจหนู อยากให้เขารับรู้ความรู้สึก' ซึ่งแปลว่า ต้องไม่หวังกับผลที่ตามมาแล้ว จะดีหรือร้าย แค่ให้เขารับรู้ก็พอ.
และถ้าหนูบอก ถึงแม้ว่าความคำคัญจะเปลี่ยนไป ทุกๆอย่างอาจจะเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม
แต่อีกมุมนึง หนูจะรู้สึกสบายใจด้วย โล่ง, เราไม่ต้องกลัวหรือปิดบังอีกต่อไปแล้ว

แต่ถ้าหนูมีความสุข กับการที่เห็นเขามีความสุข และไม่อึดอัด ก็ไม่ต้องบอกก็ได้ ความเป็นเพื่อนยังคงมีต่อไปแน่นอน
อยู่ที่ว่า ทนได้ไหม ?

อย่าเพิ่งคิดมากนะคะ
แต่ส่วนตัวเราว่าอย่าบอกเลยดีกว่า
เพื่อนสนิทเราก็เป็นแบบนี้แล้วไปบอกคนที่มันชอบ
จากนั้นคนที่มันชอบก็เกลียดมันไปเลย
แต่กับคนอื่นเราไม่รู้นะคะ

เอาเพลงไปปลอบตัวเองก่อนละกันนะ
ถูกที่ผิดเวลา . . .